Πριν από περίπου οχτώ χρόνια ο νεαρός κινηματογραφιστής Colin Levy είχε την ευκαιρία να γνωρίσει από κοντά τον Μάρτιν Σκορτσέζε. Δεν ήταν θέμα καθαρής τύχης, φυσικά: είχε περάσει ένα μέρος της σχολικής του ζωής ετοιμάζοντας μια ταινία μικρού μήκους, χάρη στην οποία κέρδισε το βραβείο Young Arts Award και μαζί με αυτό, την μοναδική ευκαιρία να συναντήσει τον σκηνοθέτη των ταινιών Goodfellas και Taxi Driver. «Ήταν μια καθοριστική στιγμή στην πορεία μου ως κινηματογραφιστής» έγραψε αργότερα στο μπλογκ του.
«Ο Μάρτιν Σκορτσέζε μου προκαλούσε το λιγότερο αμηχανία. Αλλά ήταν πολύ πρόσχαρος, πολύ ομιλητικός, και με πήρε στα σοβαρά (ή τουλάχιστον, με έπεισε ότι με παίρνει στα σοβαρά). Εγώ λίγο πολύ κράτησα το στόμα μου κλειστό. Κάθε τριάντα δευτερόλεπτα ανέφερε κάποιον ηθοποιό, παραγωγό, σκηνοθέτη ή τίτλο ταινίας που δεν είχα ακούσει ποτέ στη ζωή μου. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι βρισκόταν μπροστά μου. Είπε ότι του άρεσε η ταινία μου. «Πώς έφτιαξες αυτά τα μικρά πλάσματα;» Προσπάθησα να εξηγήσω πώς έμαθα τα βασικά του 3D animation. Τα μάτια του άστραψαν και άρχισε να μου λέει για τα εφέ στην ταινία The Aviator.
H αντιπαράθεση των μεγεθών ήταν συντριπτική. Ένιωθα σα να παίζω σε ταινία. Δεν ξέρω γιατί πέρασε τόσο χρόνο μαζί μου, αλλά ήταν καταπληκτικό να είμαι στον ίδιο χώρο με αυτόν. Μερικές εβδομάδες αργότερα προσπαθούσα να συντάξω μια ευχαριστήρια κάρτα, στην οποία ήθελα να εκφράσω την αίσθηση ότι δεν ξέρω αρκετά για οτιδήποτε. Τον ρώτησα αν έχει προτάσεις για το από πού να ξεκινήσω.»
Μερικές εβδομάδες αργότερα, ο βοηθός του Σκορτσέζε του έστειλε μερικά βιβλία και μια λίστα με 39 ταινίες, διαλεγμένες προσωπικά από τον σκηνοθέτη. Στο σημείωμα ο βοηθός έγραφε: «ο κύριος Σκορτσέζε ζήτησε να σας στείλω αυτή τη λίστα. Αυτή θα μπορούσε να είναι μια αρχή.»
Η λίστα με τις 39 ταινίες
![Νέος μυστηριώδης στύλος εμφανίστηκε στην Καλιφόρνια [ΒΙΝΤΕΟ]](/icache/380/250/2/1685617_monolithos-Pine-Mountain-california.jpg)
Το σινεμά γίνεται από εγωπαθείς αγράμματους που γίναν φίρμες σαν κινηματογραφιστές ή σαν σταρ-ηθοποιοί της πλάκας, για θεατές που θέλουν την επιφάνεια αντί για εμβάθυνση και άγονται και φέρονται από τη γνώμη κάθε παπάρα που το παίζει φίρμα.
Τι σχέση μπορεί να έχει η παρακολούθηση οποιασδήποτε από τις παραπάνω ηλιθιότητες με το να διαβάζεις Φώκνερ ή Μπόρχες; Απλά, έχουν ΠΕΙΣΕΙ τους ανώριμους θεατές οτι παρακολουθούν ένα «θαύμα».
Είναι συγκλονιστικό το πως εσύ διαβάζεις, ό,τι είναι αυτό που διαβάζεις, και θεωρείς ότι έχεις αναπτυχθεί τόσο πνευματικά και έχεις καλλιεργήσει όλες αυτές τις αρετές όπως η φαντασία, το συναίσθημα και τα συναφή, ενώ δεν μπορείς να εκτιμήσεις την αξία μιας ταινίας και μιλάς τόσο υποτιμητικά για τον κινηματογράφο.
Νομίζω ότι κάτι δεν μου κολλάει.
Θα τρίζουν τα κόκαλα του Φώκνερ και του Μπόρχες.