Σύμφωνα με το Time, ο Andy Borowitz έχει το πιο αστείο Twitter. Τα ρεπουμπλικανικά ντιμπέιτ στην κούρσα για τον αντίπαλο του Ομπάμα στις φετινές εκλογές χάρη σ’ αυτόν αναδεικνύονται ως ευκαιρίες να πέσεις από τον καναπέ από τα γέλια. Είναι αυτός:


 

Αν αυτό δεν σας λέει κάτι, είναι επίσης συγγραφέας πολλών βιβλίων που πουλήθηκαν πολύ – για την ακρίβεια, το τελευταίο του βιβλίο, στο οποίο περιγράφει μια περιπέτεια της υγείας του και τον κυκεώνα του (ακριβού) νοσοκομείου, είναι αυτή τη στιγμή το νούμερο 1 στις πωλήσεις του Kindle και κάνει 99 cents.


Ο Borowitz είναι επίσης ο δημιουργός του Πρίγκηπα του Μπελ Αιρ, της σειράς που ξεκίνησε την καριέρα του Γουίλ Σμιθ, κι έχει παίξει στο Melinda and Melinda του Γούντι Άλεν.




Κυρίως όμως είναι γνωστός για το Borowitz Report, ένα σατιρικό μπλογκ στο οποίο παρουσιάζει ειδήσεις ενός παράλληλου σύμπαντος, βγάζοντας προσωρινά το «τραγικό» από τον τραγέλαφο της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής και σπρώχνοντάς τον προς το «γελοίο.»


Ο Borowitz μένει στη Νέα Υόρκη αλλά φέτος, για καλή μας τύχη, αποφάσισε να εμφανιστεί  και στη δυτική ακτή. Τα εισιτήρια εξαντλήθηκαν δύο εβδομάδες πριν την εμφάνισή του, προσκεκλημένος της οργάνωσης the Writers Bloc, η οποία δίνει βήμα σε πολιτικούς αναλυτές και συγγραφείς της εποχής.



Εμφανίστηκε μαζί με τον Patton Oswalt, τον οποίον μπορεί να ξέρετε από σήριαλ της τηλεόρασης και μίλησαν μεταξύ τους, περνώντας από τα παιδικά τους χρόνια στη σύγχρονη πολιτική κατάσταση και το τελευταίο μισάωρο απάντησαν σε ερωτήσεις του κοινού. Τα αστεία δυστυχώς δεν είναι το ίδιο καλά σε γραπτή μορφή, αλλά είναι το καλύτερο που μπορώ να κάνω:


 

Για την πορεία του Ομπάμα:

«Εντάξει, είναι σίγουρο, θα ξαναβγεί, δεν γίνεται να μην ξαναβγεί. Πιστεύω ότι είναι πολύ καλός πρόεδρος…(((χειροκροτήματα))). Ναι, πολύ καλός. Ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι δεν γεννήθηκε εδώ. (((Αυτό ήταν για λίγο βασική καμπάνια του καναλιού Fox News η οποία συνετρίβη διασκεδάζοντας όλη τη χώρα.))) Έμαθε πολύ γρήγορα τις συνήθειές μας, την παράδοσή μας… Επίσης, ήταν πολύ καλή ιδέα που σκότωσε τον Μπιν Λάντεν για να μας αποπροσανατολίσει από το γεγονός ότι είναι μουσουλμάνος. (((Επίσης μέρος της καμπάνιας του Fox.))) Αυτό που πρέπει να κάνει για να ξαναβγεί είναι να τον ξανασκοτώσει τον Οκτώβριο. Οι Αμερικανοί έχουν πολύ ασθενή μνήμη.»

 

Για το γιατί έγινε κωμικός:

Όταν ήμουν μικρός, ήμουν ένα ψηλό παιδί με μεγάλη μύτη, ξέρω ότι τώρα είναι δύσκολο να το πιστέψετε. Μεγάλωσα στο Κλήβελαντ. Είναι κανείς εδώ από το Κλήβελαντ; (((Χειροκροτήματα στο βάθος.))) Λοιπόν, αυτό το μέρος ήταν τόσο τραγικό. Το αποκορύφωμα είναι ότι μία χρονιά, πήρε φωτιά το ποτάμι. Μεγάλωσα σε μία περιοχή που ο κόσμος ήταν πολύ καλός στο να φτιάχνει ωραία έπιπλα και στο να μην κάνει ποτέ σεξ. Ποτέ. Είμαι μέρος αυτής της κουλτούρας, με τη διαφορά ότι δεν ξέρω να φτιάχνω ωραία έπιπλα. Αυτό με έκανε να θέλω να κάνω τον κόσμο να γελάει. Νομίζω ότι ο κωμικός είναι αυτός που βλέπει το αστείο σε κάτι που οι υπόλοιποι έχουν συνηθίσει και θεωρούν φυσιολογικό.»

 

Σχετικά με την παρακμή της πολιτικής:

Αν ερευνήσουμε την αλληλουχία των προέδρων μας, θα βρούμε εντυπωσιακά πολλούς άχρηστους. Όμως παρακολουθώντας τα debate των Ρεπουμπλικάνων, αναρωτιέμαι: θα το ανεχόταν αυτό οι πρώτοι μας πρόεδροι; Θα άντεχε ο Τζωρτζ Ουάσινγκτον αυτές τις ηλίθιες ερωτήσεις; Πιστεύω ότι θα πέταγε κάτω το μικρόφωνο και θα έφευγε από την αίθουσα. Παλιότερα οι πρόεδροι ήταν άνθρωποι που σχεδόν φοβόσουν. Πρέπει επιτέλους να βρούμε πολιτικούς εξυπνότερους από εμάς.


Αυτή τη στιγμή, αυτό που χρειάζεται για να γίνεις πρόεδρος είναι η μεγάλη σου επιθυμία να γίνεις πρόεδρος και κάποιος τρελός εκατομμυριούχος που να πληρώσει αρκετά για να γίνεις. Κανένας αξιοπρεπής άνθρωπος δεν ασχολείται με την πολιτική, γιατί αν το κάνει, όλη μέρα θα παρακαλάει για να του δώσουν λεφτά. Τα λεφτά κατέστρεψαν την πολιτική. Και αυτός που έκανε την αρχή για τους αμόρφωτους πολιτικούς ήταν η Σάρα Πέιλιν. Ενθάρρυνε τόσο πολύ τους αμόρφωτους, που επειδή ο Ομπάμα χρησιμοποιεί δευτερεύουσες προτάσεις τον αποκαλούν «ελιτιστή.»

 

Σχετικά με την κρίση του τύπου:

Πιστεύω ότι σε ένα μεγάλο μέρος αυτό το έκαναν οι ίδιες οι εφημερίδες στον εαυτό τους. Όταν εμφανίστηκε το ίντερνετ, είπαν: «Α, πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτό το θαυμαστό νέο εργαλείο προς όφελός μας; Να μια καλή ιδέα: θα πάρουμε όλο αυτό το υλικό, για το οποίο έχουμε ξοδέψει εκατομμύρια, και θα το δώσουμε δωρεάν.» Αυτό δημιούργησε κακό προηγούμενο: τώρα ο κόσμος θεωρεί δεδομένο ότι θα είναι τα πάντα δωρεάν. Αυτό δεν γυρνάει πίσω, αλλά μόνες τους τα κατάφεραν. Εγώ αγαπώ πολύ τους New York Times στην έντυπη μορφή τους. Πάρα πολύ, τους αγοράζω συνέχεια. Είναι μια πολύ καλή άσκηση μνήμης, γιατί προσπαθώ να δω τι θυμάμαι από τα νέα που διάβασα στο ίντερνετ την προηγούμενη μέρα.»

 

Για την ημιμάθεια που δημιουργεί το ίντερνετ:

Κι εγώ το κάνω αυτό! Είπα στη γυναίκα μου «Έμαθες τι έγινε στο Αφγανιστάν;» «Όχι», μου λέει «τι έγινε;» «Δεν ξέρω, δεν κλίκαρα στην είδηση!» Η πληροφορία που μένει είναι: Αφγανιστάν. Κακό.

 

Για το τι θα πρότεινε σε νέους συγγραφείς:

If you wanna be a writer, you have to fucking write. (Αμετάφραστο)

 

Γηραιός κύριος : «Κύριε Borowitz, ευχαριστούμε για το Twitter σας. Είναι αυτό που μας κρατάει πνευματικά υγιείς.»

Borowitz: «Αυτό που είπατε είναι πολύ λυπηρό.»