ΠΕΡΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗΣ ΒΙΑΣ
Μετά τα προχθεσινά επεισόδια στη Νέα Σμύρνη είχαμε χθες ορισμένα ενδιαφέροντα γεγονότα.
Με ανακοίνωσή του, ο ομότιμος καθηγητής Νίκος Αλιβιζάτος διευκρίνησε ότι η Επιτροπή Διερεύνησης Αστυνομικής Βίας «που είχε συσταθεί τον Δεκέμβριο του 2019 από τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, έχει παύσει από έτους και πλέον να υπάρχει». Γιατί; Διότι «μετά το γνωστό περιστατικό στο Κουκάκι (υπόθεση Ινδαρέ) δεν υπήρξε κανένα ενδιαφέρον από πλευράς των αρμόδιων κρατικών αρχών να συνεχίσει το έργο της».
Ο Συνήγορος του Πολίτη, Ανδρέας Ποττάκης, σε δηλώσεις του στον ΣΚΑΙ FM επεσήμανε ότι οι καταγγελίες πολιτών για περιστατικά αστυνομικής βίας έχουν αυξηθεί κατά 75%, οι δε καταγγελίες που τελικά εντάσσονται σε διερεύνηση αυξήθηκαν κατά 25%.
Μιλώντας στην τηλεόραση, ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Κυρανάκης, έδωσε στον αέρα τα στοιχεία του πολίτη που ξυλοκοπήθηκε από αστυνομικούς στη Νέα Σμύρνη.
Τα δύο πρώτα θα πρέπει να μας βάλουν σε σκέψεις για το φλερτ του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, άρα της κυβέρνησης, με τον αυταρχισμό. Αν δεν ισχύει αυτό, κάποιος θα πρέπει να μας εξηγήσει πώς οι αστυνομικοί προχωρούν σε βίαιες ενέργειες εναντίον των πολιτών, και γιατί το υπουργείο αυτοαναιρείται λίγους μήνες μετά τις πομπώδεις δηλώσεις για τη σύσταση της Επιτροπής Διερεύνησης Αστυνομικής Βίας. Όταν τα περιστατικά αστυνομικής βίας αυξάνονται, ιδίως τα μεμονωμένα, πρέπει να είναι κανένας πολύ αφελής (και υπάρχουν πολλοί) ή πολύ φανατικός στουρνοκέφαλος (και υπάρχουν επίσης πολλοί) για να αραδιάζει ψυχολογικές ερμηνείες, αντί να σκεφτεί την λίαν εύλογη εξήγηση ότι είναι γραμμή που εκπορεύεται εκ των άνω.
Η περίπτωση Κυρανάκη είναι μεν εξωφρενική (Πώς έφθασαν στα χέρια του τα στοιχεία; Πώς δημοσιοποιεί την ταυτότητα του συλληφθέντος, ενώ απαγορεύεται), αλλά διόλου ανεξήγητη. Πρόκειται για την απεγνωσμένη προσπάθεια να στηθεί ένα αφήγημα, παρότι και η εισαγγελία ξεκίνησε έρευνα και ΕΔΕ διατάχθηκε (γιατί άραγε δεν επαρκούν αυτά;) προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι τρέχουσες πολιτικές διαμάχες.
Το σενάριο είναι απλούστατο. Αυτοί οι 50 (ναι, ακούστηκε κι αυτό, οι 30 έγιναν 50), που προκάλεσαν τον τραυματισμό 11 αστυνομικών (κι αυτό ακούστηκε, οι 2 έγιναν 11) προέρχονταν από τον αντιεξουσιαστικό χώρο. Άρα εξ ορισμού είναι «ένοχοι». Τώρα, πώς επιτρέπεται να ξυλοκοπείται ένα άτομο, το οποιοδήποτε άτομο, που έχει ήδη συλληφθεί, αυτό θα πρέπει να το απαντήσουν όσοι παριστάνουν τους θεματοφύλακες της νομιμότητας, ιδίως κάποιοι νεόκοποι (τη μαύρη τους την τύφλα) φιλελεύθεροι.
• • •
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΧΙΛΙΕΤΙΑ
Το ιδρυτικό συνέδριο του κομμουνιστικού κόμματος της Κίνας πραγματοποιήθηκε στις 23-31 Ιουλίου 1921. Φέτος, με τη συμπλήρωση των 100 χρόνων, έχουν προγραμματιστεί πολλές εκδηλώσεις όλη τη χρονιά για να εορταστεί η επέτειος, οι οποίες θα κορυφωθούν τον προσεχή Ιούλιο.
Πολλοί πίστευαν, και κάποιοι ίσως πιστεύουν ακόμη, ότι το ΚΚΚ υποφέρει από το σύνδρομο των άλλων ΚΚ, τα οποία κατέρρευσαν σαν «χάρτινες τίγρεις» για να θυμηθούμε μια γνωστή φράση του Μάο Τσετούνγκ. Το ΚΚ στη Ρωσία κατέρρευσε ύστερα από 74 χρόνια στην εξουσία. Γιατί να μην ακολουθήσει και το ΚΚΚ που βρίσκεται στην εξουσία 71 χρόνια;
Σε συνέντευξή του την περασμένη Κυριακή 7 Μαρτίου, ο Κινέζος υπουργός Εξωτερικών, Ουάνγκ Γι, φρόντισε να καταστήσει σαφείς τις διαθέσεις της κινεζικής ηγεσίας, και ειδικότερα του προέδρου Σι Τζινπίνγκ. Σε μια μάλλον στημένη ερώτηση από την εφημερίδα China Daily για τον ρόλο του ΚΚΚ στην εξωτερική πολιτική, ο Ουάνγκ Γι, αφού θύμισε τον θεμελιώδη ρόλο του κόμματος, είπε το εξής: «Τα 100 χρόνια του Κομμουνιστικού Κόμματος δεν είναι παρά το προοίμιο ενός μεγάλου έργου της χιλιετίας».
Μια πολύ καλή υπενθύμιση προς όσους πιστεύουν — μετά την εξαέρωση των θεωριών ότι η φιλελευθεροποίηση της οικονομίας θα φέρει αυτόματα τον εκδημοκρατισμό της — ότι η Κίνα έχει να διανύσει πολύ δρόμο ακόμη πριν πάψει να είναι μονοκομματικό κράτος.
Πηγή: Le Monde
• • •
ΔΥΟ ΒΡΑΒΕΙΑ ΓΚΙΝΕΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΛΕΜΒΟ
Ομάδα ερευνητών του πανεπιστημίου του Μέιν κατασκεύασε το μεγαλύτερο 3D εκτυπωμένο αντικείμενο στον κόσμο: μια λέμβο, ονόματι 3Dirigo, μέσα σε 72 ώρες.
Η λέμβος έχει μήκος 7,62 μέτρα και ζυγίζει 2,27 τόνους. Τον Οκτώβριο του 2019 που παρουσιάστηκε πέτυχε τρία παγκόσμια ρεκόρ: το μεγαλύτερο 3D εκτυπωμένο συμπαγές αντικείμενο, τη μεγαλύτερη 3D εκτυπωμένη λέμβο, και χρήσης του μεγαλύτερου 3D εκτυπωτή. Τα δύο πρώτα χάρισαν στο 3Dirigo αντίστοιχα βραβεία Γκίνες.
Πηγή: 3Dnatives
The world's largest 3D-printed boat was built in just 3 days pic.twitter.com/egeyZVPJ9V
— Mashable (@mashable) March 5, 2021
• • •
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
Αδιαμφισβήτητα το φεμινιστικό κίνημα συνέβαλε πολύ στην απελευθέρωση της γυναίκας. Αλλά η αποφασιστική συμβολή επήλθε από σειρά τεχνολογικών καινοτομιών.
[...] Τίποτε δεν συνέβαλε στην απελευθέρωση της γυναίκας όσο το τρεχούμενο νερό την περίοδο 1890-1930. Κάθε σταγόνα νερού που χρειαζόταν για πλύσιμο και μαγείρεμα, η νοικοκυρά έπρεπε να το κουβαλά μέσα στο σπίτι και η ίδια να πετά τα απόνερα. Προσθέστε σε αυτό την προσπάθεια να κρατήσει ζεστό το σπίτι χειμωνιάτικα, και κυρίως τη συνεχή φροντίδα προκειμένου να εξασφαλίσει στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής στην οικία της: τον πόλεμο με τα έντομα τα καλοκαίρια (η σίτα εμπορευματοποιήθηκε αργά τον 19ο αιώνα), τη διατήρηση των τροφών, την ταλαιπωρία του πλυσίματος.
(Από το βιβλίο μου «Ανάμεσα στο ρομάντζο της επανάστασης και το στερέωμα της αντίδρασης»)
Οι μεγαλύτεροι τα έχουν ζήσει αυτά, οι νεότεροι τα βλέπουν μόνον στον σινεμά και σε φωτογραφίες.
• • •
ΔΥΟ ΓΥΝΑΙΚΕΣ
Με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας, μια σύντομη ιστορία για δύο γυναίκες που ουδέποτε συμμετείχαν στο φεμινιστικό κίνημα, αλλά συνέβαλαν πολύ στην απελευθέρωση της γυναίκας.
Το φθινόπωρο του 1923, η Μαρί Λορενσίν και η Κοκό Σανέλ δούλευαν σε διαφορετικές παραγωγές των Ρωσικών Μπαλέτων του Sergei Diaghilev. Η ήδη διάσημη και πλούσια, Σανέλ, ζήτησε από τη Λορενσίν να της κάνει το πορτραίτο.
Η πρώην σύντροφος του Γκιγιώμ Απολινέρ δέχτηκε, και ζωγράφισε τον γνωστό σήμερα ως «Πορτραίτο της Δεσποινίδας Σανέλ». Στη Σανέλ, όμως, δεν άρεσε καθόλου το πορτραίτο της και αρνήθηκε να το αγοράσει από τη ζωγράφο. Έξαλλη η Λορενσίν, δεν είχε καμιά διάθεση να ζωγραφίσει δεύτερο πίνακα, και κράτησε τον διάσημο σήμερα πίνακα, ο οποίος βρίσκεται σήμερα στο Μουσείο της Ορανζερί στο Παρίσι.
