Τρία προβλήματα ζητούν λύσεις

Τρία προβλήματα ζητούν λύσεις Facebook Twitter
Η αποδοχή του κ. Μητσοτάκη από τη βάση του ΚΙΝ.ΑΛ. είναι (ακόμα τουλάχιστον) μεγαλύτερη από αυτή του κ. Τσίπρα. Εικονογράφηση: Ατελιέ/LIFO
0

ΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ, από τις εκλογές έως σήμερα, χαρακτηρίζεται από σταθερή πολιτική υπεροχή της ΝΔ. Η υπεροχή της στηρίχτηκε σε κάποιους πυλώνες: στην αποτελεσματική διαχείριση κρίσεων (π.χ. Έβρος, 1η φάση της πανδημίας κ.ά.), οι οποίες της έδωσαν έξτρα πολιτικό κεφάλαιο, στην προσωπική εικόνα του κ. Μητσοτάκη, στη βελτίωση οικονομικών δεικτών που υποστηρίζουν ένα αφήγημα για την πορεία της χώρας, στην εμφανή πρόοδο σε κάποιους τομείς (ψηφιοποίηση, μείωση ανεργίας, δημόσια έργα κ.λπ.) και στη στήριξη όσων επλήγησαν την περίοδο της πανδημίας (με επιδόματα κ.λπ.). Κυρίως, δε, σε μια οριζόντια πεποίθηση ότι η ΝΔ εκφράζει πιο πειστικά το αίτημα για επιστροφή στην «κανονικότητα» μετά από μια ταραγμένη δεκαετία.

Αρκετοί ψηφοφόροι δεν θεωρούν την κυβέρνηση ιδανική, αλλά αναγνωρίζουν ότι «το παλεύει» σε δύσκολες συνθήκες, ότι «γίνονται βήματα» και ότι κάποιες ανησυχίες που υπήρχαν (κυρίως στο πεδίο της κοινωνικής πολιτικής) διαψεύστηκαν. Ο συνδυασμός των παραπάνω είναι ο λόγος της καταγραφόμενης πολιτικής υπεροχής της ΝΔ.

Σήμερα η κυβέρνηση βρίσκεται στο δυσκολότερο σημείο της θητείας της, καθώς για πρώτη φορά αμφισβητείται ο πυρήνας του αφηγήματός της. Η διαχείριση της πρόσφατης θεομηνίας ήταν προβληματική και αυτό λειτουργεί σωρευτικά με τις καλοκαιρινές πυρκαγιές. Στη διαχείριση της πανδημίας δεν είμαστε πλέον χώρα-πρότυπο, όπως στην πρώτη φάση.

Το μεγαλύτερο αγκάθι όμως για την κυβέρνηση είναι οι διεθνείς πληθωριστικές τάσεις, οι οποίες αποδυναμώνουν το κεντρικό της μήνυμα για ισχυρή ανάπτυξη και θετικές προοπτικές της χώρας. Οι (πράγματι καλές) επιδόσεις της οικονομίας υπονομεύονται από το κύμα ακρίβειας που πλήττει τα νοικοκυριά.

Το γεγονός ότι το πρόβλημα είναι σε μεγάλο βαθμό εξωγενές λειτουργεί ελαφρυντικά για την κυβέρνηση, γι’ αυτό δεν έχει ακόμα αντίστοιχα μεγάλο πολιτικό κόστος. Όσο παρατείνεται, όμως, η κοινωνική δυσαρέσκεια θα μεγαλώνει και το ποιος ευθύνεται θα μετράει λιγότερο.

Σήμερα η κυβέρνηση βρίσκεται στο δυσκολότερο σημείο της θητείας της, καθώς για πρώτη φορά αμφισβητείται ο πυρήνας του αφηγήματός της. Η διαχείριση της πρόσφατης θεομηνίας ήταν προβληματική και αυτό λειτουργεί σωρευτικά με τις καλοκαιρινές πυρκαγιές. Στη διαχείριση της πανδημίας δεν είμαστε πλέον χώρα-πρότυπο, όπως στην πρώτη φάση.

Διαθέτει όπλα αντιμετώπισης η κυβέρνηση; Ασφαλώς. Ο κ. Μητσοτάκης έχει ακόμα απόθεμα προσωπικής αξιοπιστίας. Η εναλλακτική επιλογή θεωρείται προβληματική. Οι θετικές προοπτικές της οικονομίας μπορούν να απορροφήσουν μέρος των πληθωριστικών τάσεων και να εμπεδώσουν την αίσθηση ότι «παρά τις δυσκολίες, τα πράγματα βελτιώνονται». Ως κυβέρνηση θα καθορίσει την πολιτική ατζέντα. Σίγουρα, πάντως, χρειάζεται να αναπροσαρμόσει σε κάποια στοιχεία και τη στρατηγική και τις στοχεύσεις της. 

Στο απέναντι στρατόπεδο, το μεγαλύτερο πρόβλημα του κ. Τσίπρα παραμένει η εμμονή του να συνομιλεί αποκλειστικά με έναν πυρήνα φανατικών. Οι παρεμβάσεις του τις περισσότερες φορές δεν απευθύνονται στον μέσο ψηφοφόρο αλλά στο κοινό του Twitter. Η οξύτητα σε κάθε δημόσια παρουσία του είναι πλέον κανόνας, με αποτέλεσμα να δημιουργεί την εντύπωση ότι αισθάνεται άνετα μόνο μέσα σε ένα τοξικό περιβάλλον κοινωνικής έντασης, τα οποίο και επιδιώκει. Ότι ποντάρει στις κρίσεις, ίσως επειδή «η κανονικότητα δεν είναι ευκαιρία για την αριστερά», όπως είχε πει και ένα στέλεχός του.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εκτινάχθηκε πολιτικά σε ένα τέτοιο περιβάλλον, στις αρχές της περασμένης δεκαετίας, αλλά οι συνθήκες σήμερα είναι διαφορετικές. Αυτός είναι ο βασικός λόγος που η στρατηγική του δεν αποδίδει. Όχι επειδή ο κ. Τσίπρας είναι κακός περφόρμερ –κάθε άλλο– αλλά επειδή η εικόνα που περιγράφει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αναντίστοιχη με το κοινωνικό κλίμα. Και γιατί η πόλωση που καλλιεργεί προκαλεί αντισυσπειρώσεις.

Θα περίμενε κανείς ότι μετά από δυόμισι χρόνια πενιχρών πολιτικών αποτελεσμάτων αυτή η στρατηγική θα είχε εγκαταλειφθεί. Αντιθέτως, η οξύτητα μοιάζει να κλιμακώνεται. Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα μοιάζει να έχει παραδοθεί σε συγκεκριμένα πρόσωπα (στελέχη του ή υποστηρικτές του σε ΜΜΕ και social media), τα οποία καθορίζουν τη γραμμή και την εικόνα του κόμματος.

Υπάρχει, μάλιστα, ένα παράδοξο. Θεωρητικά ο κ. Τσίπρας επιδιώκει τη μετακίνηση προς το κέντρο και την απομάκρυνση από τον «ΣΥΡΙΖΑ του 3%», η οξύτητα όμως δεν καλλιεργείται τόσο από τα στελέχη του παλαιού ΣΥΡΙΖΑ, όσο κυρίως από τον στενό προεδρικό πυρήνα και τους νεοπροσήλυτους πασοκογενείς. Από αυτούς δηλαδή που θεωρητικά επιδιώκουν τη μετατόπιση προς το κέντρο! Αν γίνει αντιληπτό το λάθος, ίσως λυθεί και το πρόβλημα… 

Όσο για το «new kid in town», τον κ. Ανδρουλάκη, η συζήτηση στη Βουλή έδειξε τις δυσκολίες που θα έχει σε ένα περιβάλλον αυξανόμενης έντασης. Το επόμενο διάστημα το ΚΙΝ.ΑΛ. δεν θα αντιμετωπίζεται με συγκατάβαση, όπως μέχρι τώρα. Αντιθέτως θα πιέζεται από τις πρωτοβουλίες και κινήσεις των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, τα οποία θα προσπαθήσουν να περιορίσουν τις πρόσφατες διαρροές τους προς αυτό.

Η αντιμετώπιση των πιέσεων αυτών δεν θα είναι εύκολη για τον κ. Ανδρουλάκη, καθώς θα πρέπει να διαχειριστεί αντίρροπες τάσεις στο εσωτερικό του ΚΙΝ.ΑΛ. Η παλαιότερη γενιά στελεχών διακατέχεται από αντιδεξιές εμμονές, τις οποίες ωστόσο δεν δείχνει να συμμερίζεται ούτε η νεότερη γενιά ούτε –κυρίως– η εναπομείνασα βάση του κόμματος.

Η αποδοχή του κ. Μητσοτάκη από τη βάση του ΚΙΝ.ΑΛ. είναι (ακόμα τουλάχιστον) μεγαλύτερη από αυτή του κ. Τσίπρα. Οι εισροές που σήμερα φαίνεται να έχει και από τα δύο κόμματα αλλάζουν εύκολα αν μπατάρει άγαρμπα υπέρ της μίας πλευράς ή αν γίνει κάποια άστοχη κίνηση. Η λύση για το ΚΙΝ.ΑΛ. βρίσκεται στη διαμόρφωση διακριτού στίγματος και στην ανάληψη πρωτοβουλιών, ώστε να αποφεύγει τη βάσανο του συνεχούς ετεροπροσδιορισμού. Αλλά αυτό, όσο εύκολα ακούγεται, τόσο δύσκολα γίνεται πράξη.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΣΥΡΙΖΑ

Βασιλική Σιούτη / Πού το πάει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Κανείς, εκτός ίσως από τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα, δεν μπορεί να καταλάβει πώς σκοπεύει να κερδίσει το πολιτικό κέντρο, όταν εμφανίζεται στη Βουλή για να υπερασπιστεί την πρόταση δυσπιστίας με μια λαϊκίστικη ρητορική, αφιερώνοντας το ένα τρίτο της ομιλίας του σε σκανδαλολογία.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κάλυψε τους υπουργούς του ο Μητσοτάκης και πως σχεδιάζει να πάρει εκδίκηση ο Τσίπρας

Βασιλική Σιούτη / Γιατί κάλυψε τους υπουργούς του ο Μητσοτάκης και πώς σχεδιάζει να πάρει εκδίκηση ο Τσίπρας

Ο Μητσοτάκης καλύπτει τους υπουργούς του, ο Τσίπρας προσπαθεί να κεφαλαιοποιήσει την κυβερνητική αποτυχία στη διαχείριση της κακοκαιρίας και ο Ανδρουλάκης να διαφοροποιηθεί και από τους δύο.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Στέλιος Νέστωρ: «Ό,τι έκανα, δεν το έκανα για να ρίξω τη δικτατορία αλλά γιατί ντρεπόμουνα» 

Θεσσαλονίκη / Στέλιος Νέστωρ: «Δεν ήμουν από αυτούς που κάθονται σπίτι τους, βγάζουν λεφτά, τρώνε και πίνουνε» 

Μια πολιτική φυσιογνωμία που έδινε πάντα ηχηρό «παρών» στα πολιτικά και πολιτιστικά πράγματα της Θεσσαλονίκης. Μιλώντας στη LiFO, ζωντανεύει ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της πόλης, από την Κατοχή και τη χούντα μέχρι την ίδρυση του Μεγάρου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ