Τίνος είναι οι πυρκαγιές;

Τίνος είναι οι πυρκαγιές; Facebook Twitter
Η διαρκής δοκιμασία σε ακραία φαινόμενα βρίσκει ένα κράτος που δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Όχι όσο θα θέλαμε τουλάχιστον, για να είμαστε ακριβείς. Η οργανωμένη πολιτεία δείχνει πως δεν μπορεί να υπερασπιστεί τα δάση, τους τόπους και πολλές από τις υποδομές τους... EUROKINISSI
0


Η χώρα αντιμετωπίζει τις φλόγες των πυρκαγιών και μαζί άλλο ένα ανελέητο επεισόδιο στη συρροή των κρίσεων του τελευταίου διαστήματος. Ένα καλοκαίρι που είχε ήδη πάρει ανησυχαστική κλίση με τα κρούσματα και τις μεταλλάξεις του κορωνοιού, γίνεται θέατρο μιας καταστροφής που τη γνωρίζουμε, τη φοβόμαστε και την αναμένουμε κάθε χρόνο και παρόλα αυτά δεν παύει να μας ξαφνιάζει το πόσο μακριά μπορεί να φτάσει. «Καίγονται τα θεμέλια της ύπαρξής μας», όπως έγραψε η ποιήτρια Μαρία Τοπάλη, κι αυτό δεν είναι ρητορική υπερβολή, γιατί ό,τι συμβαίνει για μέρες με δεκάδες (154 ως χθες) πυρκαγιές φέρνει πιο κοντά μια βαθύτερη ερήμωση.
 

Η διαρκής δοκιμασία σε ακραία φαινόμενα βρίσκει ένα κράτος που δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Όχι όσο θα θέλαμε τουλάχιστον, για να είμαστε ακριβείς. Η οργανωμένη πολιτεία δείχνει πως δεν μπορεί να υπερασπιστεί τα δάση, τους τόπους και πολλές από τις υποδομές τους. Τα συστήματα συντονισμού, οι πόροι, οι σχέσεις μεταξύ τοπικών διοικήσεων και κεντρικού κράτους, δείχνουν τα όριά τους. Συγχρόνως όμως η γιγαντιαία καταστροφή δεν γίνεται απώλεια ανθρώπινων ζωών. Οι άνθρωποι προστατεύτηκαν αλλά πολλά απ’ όσα συγκροτούν την ζωή με την πλήρη σημασία του όρου χάνονται.

Ο χάρτης των πυρκαγιών απλώνεται από την Πορτογαλία ως την Τουρκία. Τούτο όμως δεν δικαιολογεί το να μην υπάρχουν αεροπλάνα για ώρες στη Βόρειο Εύβοια ή να μην έχουν φτιαχτεί πραγματικές αντιπυρικές ζώνες σε σημαντικά περάσματα της βορειοανατολικής Αττικής. Η ζοφερή γενική εικόνα σε πολλές περιοχές της γειτονιάς μας δεν αθωώνει κανέναν πολιτικά για αποφάσεις που δεν πάρθηκαν ή για λύσεις που δεν προχώρησαν.

Με μια έννοια, όσες πρόοδοι και εξαιρετικοί εκσυγχρονισμοί και αν έχουν συμβεί (με το σύστημα 112, την ενημέρωση των πολιτών για τις εκκενώσεις) η αλήθεια είναι ότι όλα σχεδόν τα κράτη και το δικό μας μαζί είναι failed state απέναντι στην κλιματική κρίση και στα επιμέρους φαινόμενά της. Στη δική μας περίπτωση χιλιάδες μελέτες και προτάσεις για τη διαχείριση των δασών, του νερού ή των απορριμμάτων που με τα γυαλιά, τα οικιακά γκαζάκια ή άλλα εύφλεκτα υλικά βρίσκονται πεταμένα παντού, παραμένουν πάντα στο στάδιο των εντυπωσιακών παρουσιάσεων σε ημερίδες και ενημερώσεις. Κουρασμένα τοπικά συστήματα εξουσίας αλλά και οι διαφορετικές προτεραιότητες των κυβερνήσεων μέσα στις άλλες κρίσεις (οικονομική, υγειονομική) έχουν παίξει το ρόλο τους.

Για την αξιωματική αντιπολίτευση φυσικά και τον κόσμο της, ιδίως για ένα σκληρό κομμάτι followers στα σόσιαλ μήντια, όλες οι καταστροφές, από τον  covid μέχρι τη συρροή μεγάλων πυρκαγιών είναι κρίματα της δεξιάς που κυβερνά και του ίδιου του Πρωθυπουργού. Συχνά μάλιστα υπονοείται πως αποτελούν και σχέδια ή βουλήσεις της κυβέρνησης ώστε να ηγεμονεύει στον πληθυσμό μέσω των φόβων, της ανασφάλειας και της επίκλησης της έκτακτης ανάγκης.

Ποια κυβέρνηση θέλει όμως να κινείται στην κόψη του ξυραφιού, συναντώντας την βέβαιη δυσαρέσκεια και στον θυμό των πολιτών; Αυτός που απλώς απολαμβάνει τα παθήματα του άλλου θεωρώντας ακόμα και τις φωτιές σαν πολιτική ευκαιρία, δεν μπορεί να ιεραρχήσει τα προβλήματα ούτε να προτείνει σοβαρά πράγματα. Το μόνο που τον καίει είναι ένα άσβεστο πολιτικό μίσος και από αυτό δεν μπορεί να προκύψει καμιά εναλλακτική ανασυγκρότησης και επούλωσης των πληγών.

Αυτό που συμβαίνει γύρω μας δεν είναι συγκυριακό και εποχιακό, οι «παραδοσιακές» φωτιές του ελληνικού καλοκαιριού. Συνδέεται με το μεγάλο κάδρο της ακραίας κλιματικής κατάστασης στην Ευρώπη και σε άλλα μέρη του κόσμου. Ο χάρτης των πυρκαγιών απλώνεται από την Πορτογαλία ως την Τουρκία. Τούτο όμως δεν δικαιολογεί το να μην υπάρχουν αεροπλάνα για ώρες στη Βόρειο Εύβοια ή να μην έχουν φτιαχτεί πραγματικές αντιπυρικές ζώνες σε σημαντικά περάσματα της βορειοανατολικής Αττικής. Η ζοφερή γενική εικόνα σε πολλές περιοχές της γειτονιάς μας δεν αθωώνει κανέναν πολιτικά για αποφάσεις που δεν πάρθηκαν ή για λύσεις που δεν προχώρησαν.

Η τηλεόραση δείχνει πλάνα από τις φωτιές στη Νεμούτα, στις Ροβιές, στους Θρακομακεδόνες. Ο φακός δεν μπορεί να εισχωρήσει στο βαθύ δάσος, να αποκαλύψει την ερήμωση που συντελείται αθέατη, μακριά από τις κατοικίες και τις εργασίες των ανθρώπων. Δεν μπορεί να φτάσει ως τον μαζικό θάνατο άγριων ζώων, και ας είναι η πρώτη φορά που έγιναν τεράστιες προσπάθειες από πολίτες, οργανώσεις και ένα μέρος του κράτους για τη διάσωση πολλών ζώων.

Το ότι οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν αβοήθητοι είναι μια πολύ μεγάλη υπόθεση, κάτι που κανένας δεν μπορεί να το υποτιμήσει αν δεν θέλει να γελοιοποιηθεί. Όμως οι άνθρωποι δεν είναι γυμνοί από προϋποθέσεις γιατί δεν ξαναφτιάχνονται όλα με ευκολία. Οι ‘κάτοικοι’ είναι και οι τόποι τους, οι αναφορές τους, οι χώροι όπου αναπνέουν και κινούνται, οι διαδρομές που έκαναν για να επιστρέψουν σπίτι. Πρέπει η πολιτική συλλογικότητα – όχι απλώς η κυβέρνηση αλλά και όλοι οι θεσμοί που διοικούν και χειρίζονται πόρους– να μεριμνά για αυτή τη συνολική ζωή που ερημώνει, ακόμα κι αν διασώζεται η ζωή των κατοίκων; Ναι. Και παρά τα όσα έχουν γίνει, υπάρχει η αίσθηση ότι σημαντικά αγαθά της ζωής μας παραμένουν απροστάτευτα και ευάλωτα, ανάμεσα στη δική μας αδιαφορία και στις διαφορετικές προτεραιότητες της κρατικής μηχανής και των άλλων μηχανισμών.

Το ότι οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν αβοήθητοι είναι μια πολύ μεγάλη υπόθεση, κάτι που κανένας δεν μπορεί να το υποτιμήσει αν δεν θέλει να γελοιοποιηθεί. Όμως οι άνθρωποι δεν είναι γυμνοί από προϋποθέσεις γιατί δεν ξαναφτιάχνονται όλα με ευκολία. Οι ‘κάτοικοι’ είναι και οι τόποι τους, οι αναφορές τους, οι χώροι όπου αναπνέουν και κινούνται.

Όταν θα έχουμε συστήματα εξουσίας ικανά να αναγνωρίσουν την σημασία όλων αυτών, με συνέπεια και όχι για συγκυριακούς λόγους, όταν θα συντονιστούμε στην προστασία της ζωής αλλά και των όρων που την κάνουν αξιοβίωτη, τότε θα μπορούμε να απαντάμε καλύτερα και στην βία των αιφνιδιαστικών γεγονότων και των έκτακτων καταστροφών. Δεν θα τα αποφεύγαμε γιατί η κλίμακα των κινδύνων είναι τεράστια και πάντα υπάρχουν και οι εμπρηστές, παρά το ότι η έκταση που παίρνει η καταστροφή δεν θα υπήρχε χωρίς τον καύσωνα και τη ξηρασία όσοι σκοτεινοί εμπρηστές και αν υπήρχαν. Θα είχαμε όμως καλύτερους τρόπους να αμυνθούμε προληπτικά.

Απέχουμε πολύ από αυτό. Ο πόνος αυτών των ημερών είναι πολύ μεγάλος για να μην εγερθεί το ερώτημα ‘γιατί’ και ‘πώς’, για να μην αναζητηθούν συγκεκριμένες ευθύνες. Πολλά από όσα έχουν σωρευτεί όμως και έκαναν τόσο επιθετικές και σαρωτικές τις πυρκαγιές δεν τα δημιούργησε κάποιο επιτελείο εξουσιαστών αλλά και τρόποι ζωής, πρακτικές και συμπεριφορές στο μικροεπίπεδο. Αν σταθεί κανείς  μόνο στο ένα επίπεδο, το κρατικό, κινδυνεύει να γίνει δημαγωγός του τουίττερ, ένας τοξικός εξυπνακισμός που περιμένει το κάζο του εχθρού. Αν πάλι στραφεί σε γενικόλογες κατάρες για το ‘ανθρώπινο είδος’ ή σε σαρωτικές ηθικές κρίσεις για τον πολιτισμό μας και το πως φερόμαστε στη φύση, κινδυνεύει να πέσει σε μια απολίτικη ηθικολογία. Αποφεύγοντας αυτές τις δυο συχνές και μάλλον βολικές στάσεις, μπορούμε να βρούμε συλλογικές απαντήσεις με κάποιο πρακτικό αποτέλεσμα. Γιατί αν καίγονται τα θεμέλια της ύπαρξής μας, δεν έχουμε άλλη λύση από το να χτίσουμε καινούρια θεμέλια και αυτό το κάνει η πολιτική, η κοινωνική συνεργασία και οι ατομικές ευθύνες από κοινού. Για να σωθούν τελικά και τα υπόλοιπα θεμέλια.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ