Πού αθλούνται οι «χοντρές» και πώς παίρνω ταξί;

Πού αθλούνται οι «χοντρές» και πώς παίρνω ταξί; Facebook Twitter
Οι αλλαγές που απαιτούμε στις πατριαρχικές κοινωνίες αφορούν το εάν θα ζήσουμε ευτυχισμένες. Εικονογράφηση: Ατελιέ/LIFO
0

ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΤΟ ΣΙΝΕΜΑ, θέλω να πάρω ταξί. Δεν ανοίγω την εφαρμογή ‒ κακώς. Σταματάω ένα από τον δρόμο. Το όχημα είναι διαλυμένο και το συνειδητοποιώ μόλις μπαίνω. Ο τύπος φοράει μάσκα, κοιτάει σε ένα απροσδιόριστο σημείο μπροστά του και βάζει κουκούλα. Δεν διακρίνεται κανένα χαρακτηριστικό του, μόνο μάτια και χέρια.

Κοιτάζω τη θέση του συνοδηγού που έχει σακούλες σούπερ-μάρκετ. Μου μπαίνουν σκέψεις παρανοϊκές. Πετάγομαι έξω, καθώς ο τύπος με την κουκούλα με βρίζει και με απειλεί.

Πολλοί νομίζουν ότι τα προβλήματά μας με την πατριαρχία είναι θέματα θεωρητικά. Όμως το να είσαι γυναίκα/θηλυκό/θηλυπρεπής/θηλυκότητα είναι θέμα καθημερινό, όχι κάτι που μας απασχολεί επειδή είναι της μόδας ή για να φανούμε καλοί/-ές.

Κάθομαι στον Εθνικό Κήπο και παρατηρώ μια παρέα κοριτσιών που τρέχουν. Έχει ζέστη και όλοι φαίνονται να έχουν αθληθεί κάπου αλλού πριν έρθουν να τρέξουν εδώ. Είναι γυμνασμένοι και καλοσχηματισμένοι.

Τα κορίτσια που παρατηρώ αποτελούν εξαίρεση. Είναι πιο «παχουλούλες» (μισώ τη λέξη) και έχουν κοιλίτσα. Τις συμπαθώ από καθαρό ναρκισσισμό, μου μοιάζουν. Αναρωτιέμαι εάν τρέχουν μαζί με αυτή την αγέλη κανονικών σωμάτων και κανονικού ντυσίματος για να αισθάνονται αυτοπεποίθηση και ίσως λιγότερο φόβο καθώς σουρουπώνει. Εγώ κάθομαι σε ένα παγκάκι με το κανονικό μου ντύσιμο, δηλαδή χωρίς να φοράω κανένα κολάν απ’ αυτά που βάζουν όσοι ξημεροβραδιάζονται στα γυμναστήρια.

Κατά καιρούς μού μιλάνε άγνωστοι και κανένας δεν φεύγει με τη μία όταν τον διώχνω. Σκέφτομαι ότι ως σπουδαία φεμινίστρια που είμαι δεν πρέπει να επηρεαστώ. Πρέπει να μείνω στο παγάκι σαν να μην τρέχει τίποτα. Αλλά κάπου μέσα μου, χωρίς να το θέλω, ταράζομαι λίγο. Αποφασίζω να πληρώσω τον φόρο των τρομοκρατημένων, έναν φόρο επιβαλλόμενης κοινωνικότητας: από δω και πέρα θα ’ρχομαι μέρες και ώρες που έχει πιο πολύ κόσμο, Σαββατοκύριακα.

Πιάνω τον εαυτό μου να νιώθει μια ευγνωμοσύνη που κάποια πάρκα της πόλης έχουν κάπως σουλουπωθεί. Περισσότερα φώτα, περισσότερη καθαριότητα, περισσότερος κόσμος. Λιγότερες απειλές; Λιγότερες πιθανότητες για επίθεση; Δεν ξέρω. Με ενοχλεί που γίνεται πολιτική πράξη το ότι κάθομαι στο παγκάκι, αλλά έτσι είναι.

Λίγες μέρες μετά, σε ένα κατάστημα για casual ντύσιμο: Κάποια αθλητικά ρούχα (τα κολάν όσων ξημεροβραδιάζονται αθλούμενοι) τονίζουν πολύ τις γραμμές του σώματος και μου φαίνονται ξαφνικά «προκλητικά». Όχι με τη θρησκευτική έννοια, ούτε σεξουαλικώς, αλλά με έναν εντελώς αρρωστημένο τρόπο.

Σκέφτομαι ότι είναι καλά για κάποιο αξιοπρεπές γυμναστήριο ή γι’ αυτές που κάνουν τηλεργασία στο κλειστό τους δωμάτιο, όχι όμως για τον ανοιχτό δημόσιο χώρο, όπου οι άντρες καλπάζουν συχνά χωρίς μπλούζα και χωρίς να φοβούνται (ελπίζω).

Σκέφτομαι, άθελά μου, ότι μια γυναίκα με αυτά τα κολλητά θα μπορούσε να πάθει κάτι κακό έξω ή στο σπίτι, απλώς επειδή «γυρνάει έτσι (έξω)». Και νιώθω ενοχές που σκέφτομαι έτσι, δεν θα ’πρεπε. Η καθεμία φοράει ό,τι θέλει, λέω στον εαυτό μου. Ναι! Και κάνει ό,τι θέλει. Ναι! Αλλά, με τι συνέπειες; Ανάμεσα σε τι πιέσεις;

Μια φίλη μού αφηγείται ένα άθλιο σεξ της μιας βραδιάς που έκανε με κάποιον τύπο. Πιάνω τον εαυτό μου να τη ρωτάει «πού;» και «πώς;» γνωρίστηκαν, αν τον βρήκε σε εφαρμογή. Τον βρήκε μέσω κάποιων γνωστών, αλλά δεν θα τον ξαναδεί.

Είναι λίγο τρομακτικό να γνωρίζεις έναν άνθρωπο εκτός ίντερνετ πια. Χωρίς κάποια εφαρμογή να έχει συλλέξει και επεξεργαστεί πληροφορίες γι’ αυτόν, ώστε να σ’ τον προτείνει (συχνά απλώς επειδή μένει κοντά σου, αλλά κι αυτό είναι κάτι, γιατί ξέρεις πού μένει, άρα μπορείς να το πεις και σε άλλους, ώστε να έχουν τον νου τους όταν βρεθείτε).

Συνειδητοποιώ ότι στέλνουμε μεταξύ μας «είσαι καλά;» διαρκώς τον τελευταίο καιρό. Δεν ξέρεις εάν μια φίλη σου που γνωρίζει τον άγνωστο για λίγες ώρες με μόνο σκοπό το σεξ θα περάσει καλά/άσχημα, ή θα έχει μια εντελώς τραυματική εμπειρία, ή, ακόμα χειρότερα, κάποια βίαιη συμπεριφορά να αντιμετωπίσει.

Πολλοί νομίζουν ότι τα προβλήματά μας με την πατριαρχία είναι θέματα θεωρητικά. Όμως το να είσαι γυναίκα/θηλυκό/θηλυπρεπής/θηλυκότητα είναι θέμα καθημερινό, όχι κάτι που μας απασχολεί επειδή είναι της μόδας ή για να φανούμε καλοί/-ές. Στη θέση κάθε γυναίκας που γίνεται είδηση θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς. Κάθε κορίτσι έχει όχι τέσσερις αλλά άπειρες σχετικές ιστοριούλες, όπου, φαινομενικά, δεν γίνεται τίποτα, ενώ μέσα κι έξω σου μαίνεται η μάχη.

Οι αλλαγές που απαιτούμε στις πατριαρχικές κοινωνίες αφορούν το εάν θα ζήσουμε ευτυχισμένες. Δεν είναι κάτι που μας απασχολεί ακαδημαϊκά, ως παραχώρηση προς τους απανταχού καταπιεσμένους. 

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM
Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Οπτική Γωνία / Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Δεν μιλάμε πια για ειδικούς αναλυτές θεμάτων ασφάλειας, αλλά για έναν νέο τύπο τηλεοπτικού ιεροκήρυκα: ο αστυνομικός που εξηγεί, καθοδηγεί και κρίνει τα πάντα «με τάξη και ασφάλεια».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει από πουθενά, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

Αθλητισμός / Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

H ανερχόμενη αθλήτρια του ελληνικού στίβου έχει μάθει να μην αφήνει το παρελθόν να την κρατά πίσω, τροφοδοτείται από το συναίσθημα, έχει στόχο τους Ολυμπιακούς και ζωγραφίζει παντού, ακόμα και στο δέρμα της.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Ρεπορτάζ / Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Δύο χρόνια μετά τον θάνατο της αγαπητής ηθοποιού, η υπόθεση βρίσκεται στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών και ερευνάται εκ νέου. Κοντινοί της άνθρωποι ισχυρίζονται ότι «δεν ήταν ατύχημα, αλλά εγκληματική ενέργεια».
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ