Πού αθλούνται οι «χοντρές» και πώς παίρνω ταξί;

Πού αθλούνται οι «χοντρές» και πώς παίρνω ταξί; Facebook Twitter
Οι αλλαγές που απαιτούμε στις πατριαρχικές κοινωνίες αφορούν το εάν θα ζήσουμε ευτυχισμένες. Εικονογράφηση: Ατελιέ/LIFO
0

ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΤΟ ΣΙΝΕΜΑ, θέλω να πάρω ταξί. Δεν ανοίγω την εφαρμογή ‒ κακώς. Σταματάω ένα από τον δρόμο. Το όχημα είναι διαλυμένο και το συνειδητοποιώ μόλις μπαίνω. Ο τύπος φοράει μάσκα, κοιτάει σε ένα απροσδιόριστο σημείο μπροστά του και βάζει κουκούλα. Δεν διακρίνεται κανένα χαρακτηριστικό του, μόνο μάτια και χέρια.

Κοιτάζω τη θέση του συνοδηγού που έχει σακούλες σούπερ-μάρκετ. Μου μπαίνουν σκέψεις παρανοϊκές. Πετάγομαι έξω, καθώς ο τύπος με την κουκούλα με βρίζει και με απειλεί.

Πολλοί νομίζουν ότι τα προβλήματά μας με την πατριαρχία είναι θέματα θεωρητικά. Όμως το να είσαι γυναίκα/θηλυκό/θηλυπρεπής/θηλυκότητα είναι θέμα καθημερινό, όχι κάτι που μας απασχολεί επειδή είναι της μόδας ή για να φανούμε καλοί/-ές.

Κάθομαι στον Εθνικό Κήπο και παρατηρώ μια παρέα κοριτσιών που τρέχουν. Έχει ζέστη και όλοι φαίνονται να έχουν αθληθεί κάπου αλλού πριν έρθουν να τρέξουν εδώ. Είναι γυμνασμένοι και καλοσχηματισμένοι.

Τα κορίτσια που παρατηρώ αποτελούν εξαίρεση. Είναι πιο «παχουλούλες» (μισώ τη λέξη) και έχουν κοιλίτσα. Τις συμπαθώ από καθαρό ναρκισσισμό, μου μοιάζουν. Αναρωτιέμαι εάν τρέχουν μαζί με αυτή την αγέλη κανονικών σωμάτων και κανονικού ντυσίματος για να αισθάνονται αυτοπεποίθηση και ίσως λιγότερο φόβο καθώς σουρουπώνει. Εγώ κάθομαι σε ένα παγκάκι με το κανονικό μου ντύσιμο, δηλαδή χωρίς να φοράω κανένα κολάν απ’ αυτά που βάζουν όσοι ξημεροβραδιάζονται στα γυμναστήρια.

Κατά καιρούς μού μιλάνε άγνωστοι και κανένας δεν φεύγει με τη μία όταν τον διώχνω. Σκέφτομαι ότι ως σπουδαία φεμινίστρια που είμαι δεν πρέπει να επηρεαστώ. Πρέπει να μείνω στο παγάκι σαν να μην τρέχει τίποτα. Αλλά κάπου μέσα μου, χωρίς να το θέλω, ταράζομαι λίγο. Αποφασίζω να πληρώσω τον φόρο των τρομοκρατημένων, έναν φόρο επιβαλλόμενης κοινωνικότητας: από δω και πέρα θα ’ρχομαι μέρες και ώρες που έχει πιο πολύ κόσμο, Σαββατοκύριακα.

Πιάνω τον εαυτό μου να νιώθει μια ευγνωμοσύνη που κάποια πάρκα της πόλης έχουν κάπως σουλουπωθεί. Περισσότερα φώτα, περισσότερη καθαριότητα, περισσότερος κόσμος. Λιγότερες απειλές; Λιγότερες πιθανότητες για επίθεση; Δεν ξέρω. Με ενοχλεί που γίνεται πολιτική πράξη το ότι κάθομαι στο παγκάκι, αλλά έτσι είναι.

Λίγες μέρες μετά, σε ένα κατάστημα για casual ντύσιμο: Κάποια αθλητικά ρούχα (τα κολάν όσων ξημεροβραδιάζονται αθλούμενοι) τονίζουν πολύ τις γραμμές του σώματος και μου φαίνονται ξαφνικά «προκλητικά». Όχι με τη θρησκευτική έννοια, ούτε σεξουαλικώς, αλλά με έναν εντελώς αρρωστημένο τρόπο.

Σκέφτομαι ότι είναι καλά για κάποιο αξιοπρεπές γυμναστήριο ή γι’ αυτές που κάνουν τηλεργασία στο κλειστό τους δωμάτιο, όχι όμως για τον ανοιχτό δημόσιο χώρο, όπου οι άντρες καλπάζουν συχνά χωρίς μπλούζα και χωρίς να φοβούνται (ελπίζω).

Σκέφτομαι, άθελά μου, ότι μια γυναίκα με αυτά τα κολλητά θα μπορούσε να πάθει κάτι κακό έξω ή στο σπίτι, απλώς επειδή «γυρνάει έτσι (έξω)». Και νιώθω ενοχές που σκέφτομαι έτσι, δεν θα ’πρεπε. Η καθεμία φοράει ό,τι θέλει, λέω στον εαυτό μου. Ναι! Και κάνει ό,τι θέλει. Ναι! Αλλά, με τι συνέπειες; Ανάμεσα σε τι πιέσεις;

Μια φίλη μού αφηγείται ένα άθλιο σεξ της μιας βραδιάς που έκανε με κάποιον τύπο. Πιάνω τον εαυτό μου να τη ρωτάει «πού;» και «πώς;» γνωρίστηκαν, αν τον βρήκε σε εφαρμογή. Τον βρήκε μέσω κάποιων γνωστών, αλλά δεν θα τον ξαναδεί.

Είναι λίγο τρομακτικό να γνωρίζεις έναν άνθρωπο εκτός ίντερνετ πια. Χωρίς κάποια εφαρμογή να έχει συλλέξει και επεξεργαστεί πληροφορίες γι’ αυτόν, ώστε να σ’ τον προτείνει (συχνά απλώς επειδή μένει κοντά σου, αλλά κι αυτό είναι κάτι, γιατί ξέρεις πού μένει, άρα μπορείς να το πεις και σε άλλους, ώστε να έχουν τον νου τους όταν βρεθείτε).

Συνειδητοποιώ ότι στέλνουμε μεταξύ μας «είσαι καλά;» διαρκώς τον τελευταίο καιρό. Δεν ξέρεις εάν μια φίλη σου που γνωρίζει τον άγνωστο για λίγες ώρες με μόνο σκοπό το σεξ θα περάσει καλά/άσχημα, ή θα έχει μια εντελώς τραυματική εμπειρία, ή, ακόμα χειρότερα, κάποια βίαιη συμπεριφορά να αντιμετωπίσει.

Πολλοί νομίζουν ότι τα προβλήματά μας με την πατριαρχία είναι θέματα θεωρητικά. Όμως το να είσαι γυναίκα/θηλυκό/θηλυπρεπής/θηλυκότητα είναι θέμα καθημερινό, όχι κάτι που μας απασχολεί επειδή είναι της μόδας ή για να φανούμε καλοί/-ές. Στη θέση κάθε γυναίκας που γίνεται είδηση θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς. Κάθε κορίτσι έχει όχι τέσσερις αλλά άπειρες σχετικές ιστοριούλες, όπου, φαινομενικά, δεν γίνεται τίποτα, ενώ μέσα κι έξω σου μαίνεται η μάχη.

Οι αλλαγές που απαιτούμε στις πατριαρχικές κοινωνίες αφορούν το εάν θα ζήσουμε ευτυχισμένες. Δεν είναι κάτι που μας απασχολεί ακαδημαϊκά, ως παραχώρηση προς τους απανταχού καταπιεσμένους. 

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Οπτική Γωνία / Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Σκέψεις πάνω στην απόφαση του Oposito, ενός μικρού εκδοτικού οίκου που έχει δώσει ενδιαφέροντα δείγματα ανήσυχης κοινωνικής και πολιτισμικής σκέψης, για την «αποδέσμευσή» του σε σχέση με το βιβλίο της κοινωνιολόγου Eύα Ιλούζ «Ψυχρή τρυφερότητα. Η άνοδος του συναισθηματικού καπιταλισμού».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ακροβατώντας / Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ένα εντυπωσιακά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας είναι διατεθειμένο να δώσει «συγχωροχάρτι» για ένα μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο, αρκεί οι εμπλεκόμενοι να τηρήσουν ακροδεξιά και ρατσιστική στάση στο μεταναστευτικό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πέντε ιδρύματα πρώην πρωθυπουργών και ένα ινστιτούτο. Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Ρεπορτάζ / Τα ιδρύματα των πρώην πρωθυπουργών: Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Τυπικά, σκοπός τους είναι η διατήρηση των αρχείων και η προβολή του έργου πρώην πρωθυπουργών. Στην πράξη, όμως, λειτουργούν και ως think tanks και πολιτικά εργαλεία επιρροής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ