Η κριτική για τον Κώστα Σημίτη και ο θυμός που διαρκεί 

Η κριτική για τον Κώστα Σημίτη και ο θυμός που διαρκεί  Facebook Twitter
Ο Κώστας Σημίτης δεν παρίστανε ποτέ τον μεσσία και απεχθανόταν αυτό το μοντέλο του πολιτικού, το οποίο θεωρούσε επικίνδυνο. Φωτ.: Papadopoulos Charalambos/ Sygma/ Getty Images/ Ideal Image
0


«ΕΙΝΑΙ ΜΑΛΛΟΝ ΣΠΑΝΙΟ φαινόμενο πρόσωπα που θεωρήθηκαν μετριοπαθή και μετρημένα να γεννούν πάθη και αντιθέσεις», έγραψε ο Νικόλας Σεβαστάκης, διατυπώνοντας μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση με αφορμή τον θάνατο του Κώστα Σημίτη. Κάτι άλλο που μπορεί να παρατηρήσει κανείς (και) αυτές τις μέρες με αφορμή τα σχόλια που γίνονται για τον Κώστα Σημίτη είναι ότι δεκαπέντε χρόνια μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2010 δεν έχουμε διδαχθεί και πολλά από αυτήν. Ούτε οι πολιτικοί, ούτε οι πολίτες.  

Τα κόμματα δεν προσπάθησαν να γίνουν καλύτερα, ούτε να διορθώσουν τις παθογένειες τους. Παραμένουν αρχηγικά, με αδιαφανή οικονομική διαχείριση και πολιτικό προσωπικό χαμηλής ποιότητας στην πλειοψηφία του, το οποίο βλέπει την πολιτική ως καριέρα και οικονομική εξασφάλιση. Οι κυβερνήσεις μετά την κρίση δεν έκαναν καμία σημαντική μεταρρύθμιση εκεί όπου υπάρχουν τα μεγάλα προβλήματα: στη δημόσια διοίκηση και τη Δικαιοσύνη. Και ας μην τους εμπόδισε κανείς σε αυτό, εκτός από τα συμφέροντα που θα θίγονταν.  

Ο Κώστας Σημίτης, για τον οποίο η κοινή γνώμη διχάζεται, αναμφισβήτητα θεωρούνταν στην Ε.Ε. ως ένας από τους πιο αξιόπιστους Ελληνες πολιτικούς, σε μια εποχή που η Ελλάδα, καλώς ή κακώς (κυρίως κακώς θα έλεγα), θεωρούνταν «μαύρο πρόβατο».

Η εύλογη λαϊκή οργή που προκάλεσε η κρίση το 2010, τόσο για τις αιτίες της όσο και για τον χειρισμό της, δεν μετουσιώθηκε στην πορεία σε κάτι πιο δημιουργικό και λιγότερο παθητικό. Πολλοί από αυτούς που θύμωσαν εκείνη την εποχή, έμειναν έκτοτε έτσι θυμωμένοι. Αντί να πιέσουν για συγκεκριμένες αλλαγές, αναζήτησαν έναν μεσσία για να του αναθέσουν τη δουλειά. Στην πολιτική όμως, ως γνωστόν, μεσσίες δεν υπάρχουν. Υπάρχουν δημαγωγοί που παριστάνουν τους μεσσίες και αρπάζουν την ευκαιρία όταν τους δοθεί. Αυτές οι ελπίδες κρατάνε λίγο και διαψεύδονται σύντομα. Και τότε πάλι ο λαός που τους πίστεψε αισθάνεται προδομένος. Αυτός είναι ένας φαύλος κύκλος που αν δεν σπάσει, μένεις εγκλωβισμένος σε αυτόν, αναζητώντας πάλι τον επόμενο μεσσία που θα σε διαψεύσει ξανά. 

Ο Κώστας Σημίτης δεν παρίστανε ποτέ τον μεσσία και απεχθανόταν αυτό το μοντέλο του πολιτικού, το οποίο θεωρούσε επικίνδυνο. Και είχε δίκιο σε αυτό. Δεν τα έκανε όλα σωστά, ούτε όμως και όλα λάθος. Όταν ένας πολιτικός φεύγει και κάνεις την αποτίμηση, οφείλεις να είσαι ψύχραιμος και δίκαιος. Δεν χρειάζεται ούτε αγιοποίηση ούτε δαιμονοποίηση. Επίσης, ένας πολιτικός κρίνεται μέσα στο ιστορικό πλαίσιο στο οποίο έδρασε και στις συγκεκριμένες συνθήκες της εποχής του, και συγκρίνεται κυρίως με τους προηγούμενους και τους επόμενους.

Ο Κώστας Σημίτης διαδέχθηκε τον Ανδρέα Παπανδρέου μετά από μια περίοδο παρακμής στην οποία επιχείρησε να βάλει τέλος. Αν δεν κέρδιζε εκείνος τις εσωκομματικές εκλογές, τον Παπανδρέου θα διαδεχόταν ο Άκης Τσοχατζόπουλος. Πιστεύει κανείς ότι ο Τσοχατζόπουλος θα ήταν καλύτερος πρωθυπουργός; Κι αν δεν κέρδιζε τις εθνικές εκλογές, πρωθυπουργός θα ήταν ο Μιλτιάδης Έβερτ. Αυτές ήταν οι εναλλακτικές επιλογές της εποχής εκείνης. Οι επόμενοι πρωθυπουργοί ήταν ο Κώστας Καραμανλής και ο Γιώργος Παπανδρέου, ο ένας με σημαντική ευθύνη για τον εκτροχιασμό της οικονομίας και ο άλλος για τον τρόπο που διαχειρίστηκε την κρίση. 

Ο Κώστας Σημίτης, για τον οποίο η κοινή γνώμη διχάζεται, αναμφισβήτητα θεωρούνταν στην Ε.Ε. ως ένας από τους πιο αξιόπιστους Ελληνες πολιτικούς, σε μια εποχή που η Ελλάδα, καλώς ή κακώς (κυρίως κακώς θα έλεγα), θεωρούνταν «μαύρο πρόβατο». Για κάποιους αυτό συνέβαινε επειδή ο Κώστας Σημίτης δεν προωθούσε αρκετά τα ελληνικά συμφέροντα. Η αλήθεια είναι ότι ήταν ευρωπαϊστής και δεν το έκρυβε.

Δεν ήταν ο πολιτικός που πήγαινε στην Ε.Ε. μόνο για να προωθήσει τα ελληνικά ζητήματα. Το έλεγε και ο ίδιος αυτό, πως για να κερδίσεις την εμπιστοσύνη των Ευρωπαίων πρέπει να σε δουν να ενδιαφέρεσαι να δώσεις λύσεις και στα κοινά ευρωπαϊκά ζητήματα. Και το έκανε, από τότε που ήταν υπουργός Γεωργίας και σε όλη την κυβερνητική του καριέρα. Με τις θέσεις του και την πολιτική στάση του άλλοι διαφωνούσαν και άλλοι συμφωνούσαν. Γίνεται, επίσης, με άλλα να διαφωνείς και με άλλα να συμφωνείς. 

Η δημοσιογραφική αποτίμηση της πορείας ενός πολιτικού πρέπει να γίνεται με ψυχραιμία, αμεροληψία (όσο είναι δυνατό) και με βάση τα αντικειμενικά γεγονότα, όχι τις απόψεις μας, οι οποίες είναι θεμιτές μεν, αλλά συνιστούν την υποκειμενική κρίση μας.  

Ο Κώστας Σημίτης προειδοποίησε εγκαίρως και σε δραματικούς τόνους, που δεν συνήθιζε, για την κρίση που ερχόταν. Επίσης, παρότι δεν ήταν κανένας αντισυστημικός ριζοσπάστης, άσκησε κριτική στην πολιτική που οδήγησε στο μνημόνιο, επισήμανε τα λάθη και διαφώνησε με τους χειρισμούς. Θα ήταν καλύτερα αν η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τον είχε συμβουλευτεί ή προσπαθήσει να αξιοποιήσει την εμπειρία και τις προσβάσεις του; Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα, όμως κάποιοι πιστεύουν ότι θα μπορούσε να είχε συμβάλει θετικά αν του το ζητούσαν και ο ίδιος το ήθελε, αλλά η τότε ηγεσία τον είχε στο περιθώριο. 

Η είσοδος της Ελλάδας στην ΟΝΕ είναι ένα αντικειμενικό γεγονός. Για πολλούς θετικό, αλλά για κάποιους αρνητικό. Η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. είναι επίσης άλλο ένα αντικειμενικό γεγονός. Και το «γκριζάρισμα» των Ιμίων είναι, μόνο που αυτό δεν το προκάλεσε ο ίδιος. Το προκάλεσαν άλλοι κι εκείνος δεν μπόρεσε να το αποτρέψει. Θα μπορούσαν να το αποτρέψουν άλλοι; Οι απαντήσεις εδώ είναι υποκειμενικές.

Αντικειμενικό γεγονός είναι και το ότι, αν και ο ίδιος ήταν εκσυγχρονιστής, δεν μπόρεσε να υλοποιήσει το μεταρρυθμιστικό του όραμα για την Ελλάδα. Όσο για τη διαφθορά των στελεχών της κυβέρνησής του, αυτή ήταν πραγματικά μεγάλη, αλλά δεν ήταν πρωτοφανής. Τα ίδια συνέβαιναν και πριν και μετά από αυτόν. Δημιούργησε, ωστόσο, πολύ αρνητικές εντυπώσεις και αναδείχθηκε επειδή η ανοχή που επέδειξε ερχόταν σε αντίθεση με όσα πρέσβευε ο ίδιος και υποστήριζε σε προσωπικό επίπεδο, δημιουργώντας προσδοκίες για μια άλλη στάση. 

Δυστυχώς, την πολιτική διαφθορά την έχουν ανεχθεί όλοι οι Έλληνες πρωθυπουργοί (κάποιοι δεν την ανέχτηκαν μόνο), χωρίς καμία εξαίρεση, στα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Αυτό δεν δικαιώνει τον Κώστα Σημίτη για την ανοχή του, καθώς από εκείνον υπήρχαν περισσότερες απαιτήσεις, αλλά είναι υποκριτικό να υποστηρίζουν κάποιοι ότι μόνο στην κυβέρνησή του υπήρχε διαφθορά. 

Υπάρχουν πολλά που μπορεί να πει κανείς για την προσωπικότητα και την πολιτική πορεία του Κώστα Σημίτη. Υπάρχουν οι υποκειμενικές απόψεις, ανάλογα με τις πολιτικές θέσεις του καθένα, υπάρχουν και τα αντικειμενικά δεδομένα. Δεν χρειάζεται να συμφωνούν όλοι με όλους, ούτε να έχουν τις ίδιες θέσεις. Τα πραγματικά δεδομένα, όμως, δεν αμφισβητούνται. 

Επίσης, θα ήταν ίσως χρήσιμο, καθώς συμπληρώνονται πλέον δεκαπέντε χρόνια από την κρίση, να σταματήσουμε να είμαστε θυμωμένοι και να αναζητάμε  κάποιον στα τυφλά για να του αναθέσουμε τη δουλειά. Η ελληνική κοινωνία πρέπει να διεκδικήσει τη συμμετοχή της στις αποφάσεις αντί να παραιτείται, να πιέσει την εξουσία και να της δείξει την κατεύθυνση. Η οργή, ειδικά όταν είναι μόνιμη, θολώνει την κρίση και δεν οδηγεί σε σωστές αποφάσεις. Ο δημοκρατικός διάλογος με επιχειρήματα, αντιθέτως, συμβάλλει στην ανάδειξη των καλύτερων λύσεων. Κι ας μάθουμε, όπως λέει ο ποιητής, «να κουβεντιάζουμε ήσυχα και απλά», «έτσι να λέμε πια τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη». 

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο Κώστας Σημίτης, ανάμεσα στις ιδέες και στα πράγματα

Οπτική Γωνία / Ο Κώστας Σημίτης ανάμεσα στις ιδέες και στα πράγματα

Η κληρονομιά του Κώστα Σημίτη δεν θα παιχτεί μόνο στις αναλύσεις και στις αποτιμήσεις των πολιτικών του επιλογών ή της πρωθυπουργίας του. Θα κριθεί εξίσου, αν όχι περισσότερο, και από τα συναισθήματα και τις δικές τους «χημικές» αντιδράσεις.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Κώστας Σημίτης (1936-2025): «Στις αλλαγές προχωράς με συναινέσεις, κόντρα στο ρεύμα»

Ελλάδα / Κώστας Σημίτης (1936-2025): «Στις αλλαγές προχωράς με συναινέσεις, κόντρα στο ρεύμα»

Πολιτικοί και ακαδημαϊκοί που συνεργάστηκαν στενά με τον πρώην πρωθυπουργό επιχειρούν μια αποτίμηση της παρακαταθήκης που άφησε ως μία απ’ τις πιο σημαντικές και πολύπλευρες πολιτικές προσωπικότητες της νεότερης ιστορίας μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM
Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Οπτική Γωνία / Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Δεν μιλάμε πια για ειδικούς αναλυτές θεμάτων ασφάλειας, αλλά για έναν νέο τύπο τηλεοπτικού ιεροκήρυκα: ο αστυνομικός που εξηγεί, καθοδηγεί και κρίνει τα πάντα «με τάξη και ασφάλεια».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ