«Η αύξηση του κατώτατου μισθού είναι σωστή, αλλά άργησε»

SmallTalk
Σε επίπεδο πραγματικών μέσων μισθών, κάναμε δεκατρία χρόνια να προσεγγίσουμε το επίπεδο του 2010 και εκτιμούμε ότι τα επόμενα δεκατρία χρόνια ο μέσος πραγματικός μισθός θα διπλασιαστεί, εάν όλα πάνε καλά. Εικονογράφηση: bianka/LIFO
0


Ο ΚΑΤΩΤΑΤΟΣ ΜΙΣΘΟΣ 
θα αυξηθεί κατά 50 ευρώ από την 1η Απριλίου και θα φθάσει τα 880 ευρώ μεικτά, όπως ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Τι θα λαμβάνει κάθε εργαζόμενος μετά τη νέα αύξηση του κατώτατου μισθού; Ένας εργαζόμενος χωρίς παιδιά θα λάβει μεικτό μισθό 880 ευρώ. Ωστόσο, ο καθαρός, με τις κρατήσεις, μειώνεται στα 743 ευρώ. Άρα, η καθαρή μηνιαία αύξηση αγγίζει τα 34 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι μέσα στον χρόνο θα κερδίσει ένα ποσό που φτάνει τα 473 ευρώ και αν το δει κανείς από το 2019, συνολικά, το κέρδος του θα ξεπερνά τα 2.700 ευρώ. Την ίδια στιγμή, εργαζόμενος με ένα παιδί στο τέλος του μήνα θα έχει καθαρό μισθό 752 ευρώ, ενώ εργαζόμενος με δύο ή περισσότερα παιδιά θα έχει καθαρή μηνιαία αύξηση 43 ευρώ, δηλαδή θα λάβει 606 ευρώ περισσότερα σε σχέση με πέρσι. Παράλληλα, ο ετήσιος πληθωρισμός μειώθηκε στο 3% από το 4,2% το 2023, ενώ, σύμφωνα με τις προβλέψεις για το 2025, αναμένεται να κυμανθεί στο 2,5%. Προκύπτουν δύο σημαντικά ζητήματα: το ένα αφορά το αυξημένο κόστος ενέργειας και το δεύτερο το μείζον ζήτημα του στεγαστικού. Στη συνέντευξη που ακολουθεί ο ομότιμος καθηγητής του ΕΚΠΑ Παναγιώτης Πετράκης εξηγεί τι σηματοδοτεί η αύξηση του κατώτατου μισθού.

— Τι σηματοδοτεί η αύξηση του κατώτατου μισθού στα 880 ευρώ;
Το 2018, έτος που σηματοδοτεί κάποια επιστροφή στην κανονικότητα, ο κατώτατος μισθός ήταν 586 ευρώ, εντυπωσιακά χαμηλός, και σήμερα μιλάμε για 880 ευρώ, δηλαδή για αύξηση 50,17%, που είναι σημαντική. Εκτιμώ μάλιστα ότι και οι στατιστικοί δείκτες ανισότητας θα αποτυπώσουν τη μεταβολή αυτή.

«Αξίζει να επισημάνουμε ότι οι Ευρωπαίοι πολίτες συνεχίζουν σταθερά να βελτιώνουν τη θέση τους, έτσι το συγκριτικό χάσμα παραμένει. Όσον αφορά τα στατιστικά στοιχεία, να σημειωθεί ότι οκτώ χώρες στην Ευρώπη έχουν χαμηλότερο κατώτερο μισθό απ’ ό,τι η Ελλάδα»

— Πιστεύετε ότι ο κατώτατος μισθός, όπως θα διαμορφωθεί από την 1η Απριλίου, αποτελεί ένα επαρκές εισόδημα για έναν εργαζόμενο;
Η αύξηση του κατώτατου μισθού δεν σημαίνει ότι τα επίπεδα αμοιβών των μισθωτών είναι επαρκή για να ικανοποιήσουν την προσδοκία για βελτίωση του επιπέδου διαβίωσης και ότι οι δείκτες ανισότητας δεν είναι αρκετά επιβαρυμένοι. Όμως η εξέλιξη είναι προς την ορθή κατεύθυνση, λαμβανομένης υπόψη της εισοδηματικής υποβάθμισης της μνημονιακής περιόδου – αυτό το βάρος θέλουμε να το ξεχνάμε. Σε επίπεδο πραγματικών μέσων μισθών, κάναμε δεκατρία χρόνια να προσεγγίσουμε το επίπεδο του 2010 και εκτιμούμε ότι τα επόμενα δεκατρία χρόνια ο μέσος πραγματικός μισθός θα διπλασιαστεί, εάν όλα πάνε καλά. Κατά συνέπεια είναι σωστή, αλλά αργή η κατεύθυνση των πραγμάτων.

— Πού κατατάσσεται η Ελλάδα μεταξύ των χωρών της Ε.Ε. ως προς το ύψος του κατώτατου μισθού μετά την αύξηση που αποφασίστηκε;
Αξίζει να επισημάνουμε ότι οι Ευρωπαίοι πολίτες συνεχίζουν σταθερά να βελτιώνουν τη θέση τους, έτσι το συγκριτικό χάσμα παραμένει. Όσον αφορά τα στατιστικά στοιχεία, να σημειωθεί ότι οκτώ χώρες στην Ευρώπη έχουν χαμηλότερο κατώτερο μισθό απ’ ό,τι η Ελλάδα.

Παναγιώτης Πετράκης, ομότιμος καθηγητής ΕΚΠΑ
Παναγιώτης Πετράκης, ομότιμος καθηγητής ΕΚΠΑ

— Ορισμένοι επισημαίνουν ότι ο πληθωρισμός έχει αντισταθμίσει ήδη την αύξηση αυτή. Τι απαντάτε;
Την ίδια περίοδο ο σωρευτικός πληθωρισμός ανέβηκε κατά 20,5%. Συνεπώς, η βελτίωση του κατώτατου μισθού είναι περισσότερο από διπλάσια του πληθωρισμού. Προσοχή όμως: ο πληθωρισμός στα τρόφιμα την περίοδο αυτή ήταν 38,68% και στην ενέργεια 55,24%. Τα δύο τελευταία νούμερα επηρεάζουν και τον πληθωρισμό των φτωχότερων (cheap inflation), συνεπώς, η εισοδηματική τους θέση είναι περισσότερο επιβαρυμένη από τον υπόλοιπο πληθυσμό. Μάλιστα, ο μέσος ονομαστικός μισθός (στο σύνολο της οικονομίας) την περίοδο 2018-2024 αυξήθηκε κατά 25,2% (στοιχεία Εργάνη), ποσοστό 5% υψηλότερο από τον πληθωρισμό. Αυτό σημαίνει ότι η κυβερνητική πολιτική ενισχύει αναλογικά περισσότερο τους χαμηλότερα αμειβόμενους, αλλά, από την άλλη μεριά, η πραγματική βελτίωση του μέσου ονομαστικού μισθού είναι μικρή, γεγονός που ερμηνεύει και την έλλειψη ικανοποίησης του πληθυσμού. Συνεπώς, κατά τη γνώμη μου, εσφαλμένα το πολιτικό σύστημα υπερτονίζει τη βελτίωση της θέσης δημοσιονομικής διαχείρισης διότι έτσι δημιουργείται η αίσθηση της δυνατότητας για γρήγορη βελτίωση της ατομικής εισοδηματικής κατάστασης, αγνοώντας τον ελέφαντα στο δωμάτιο, που είναι η μνημονιακή περίοδος συμπίεσης των εισοδημάτων. Εξάλλου, η ανάπτυξη των εισοδημάτων δεν «διατάσσεται», οι επιχειρήσεις είναι που πρέπει ν’ αποφασίσουν. Αυτό όμως έχει σχέση με την παραγωγικότητα και την ανάπτυξη της οικονομίας, ζητήματα που είναι πολύ πιο σύνθετα.

— Με τη φοροδιαφυγή πού βρισκόμαστε;
Αυτό που είναι σαφές είναι ότι μειώθηκε η φοροδιαφυγή (με αυξημένο πολιτικό κόστος) και πραγματικά εδώ πρέπει να αποδοθούν εύσημα γιατί επρόκειτο για έναν πάγιο, αλλά άπιαστο μέχρι σήμερα στόχος της πολιτικής. Εάν και κατά πόσο τα συγκεκριμένα έσοδα πρέπει μηχανικά να επιστρέφονται στην κοινωνία υπό τη μορφή μισθολογικών αυξήσεων είναι θέμα διαφορετικής συζήτησης. Είναι, πάντως, βέβαιο ότι πρέπει να ενισχύονται ειδικές ομάδες πληθυσμού (π.χ. γιατροί, ένστολοι), ενώ συγχρόνως θα πρέπει να ενισχυθεί η έξοδος από τα «σπίτια» εργατικού δυναμικού, οπότε είναι απαραίτητη και η μείωση του μη μισθολογικού κόστους των επιχειρήσεων που θα τους προσλάβει. Έτσι θα ενισχυθεί η ανάπτυξη και δεν θα χειροτερεύσει το ισοζύγιο πληρωμών!

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM