Η αυτοκρατορία των ζαβών

καραϊβαζ Facebook Twitter
Δεν μπορεί κανείς παρά να νιώσει απέραντη λύπη - όχι μόνο για τη δολοφονία ενός ανθρώπου, αλλά για το τι λέει αυτή η δολοφονία για τη δημοσιογραφία στην Ελλάδα.
0

ΤO 2013 METAKOMIΣΑ στην Οξφόρδη με μια υποτροφία του Reuters Institute, ενός οργανισμού που βρίσκεται στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και ασχολείται με την έρευνα πάνω στη δημοσιογραφία.

Στην πρώτη παρουσίαση που έκανα έπρεπε να εξηγήσω πάνω σε τι θα δούλευα: την απαξίωση των παραδοσιακών ΜΜΕ στην Ελλάδα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το σοκ στα μάτια των Βορειοευρωπαίων συναδέλφων μου, όταν τους έδειξα ένα βίντεο που κάποιοι κυνηγούσαν, ουρλιάζοντας, έναν δημοσιογράφο στο Σύνταγμα για να τον δείρουν. Τους φαινόταν ασύλληπτο ότι σε μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ο κόσμος έδερνε τους δημοσιογράφους στον δρόμο.

Κάποιοι άλλοι σχεδόν μειδιούσαν, με το γέλιο που έχεις όταν αναγνωρίζεις κάτι πολύ κοντινό σου ή κάτι που σου φαίνεται αστείο γιατί έχεις δει πολύ χειρότερα. Μια Σύρια συνάδελφος είχε δει τη χώρα της να γίνεται στάχτη, ένας Ούγγρος φωτορεπόρτερ στριμωχνόταν όλο και περισσότερο από το καθεστώς του Ορμπάν. Και, φυσικά, υπήρχε και ο Βούλγαρος. Οι ιστορίες του ήταν οι πιο κοντινές στις δικές μου: χρεωμένα ΜΜΕ, σκοτεινά κυκλώματα, δημοσιογράφοι-κολλητοί της εξουσίας, εκβιασμοί...

Κυκλοφορούσαμε παρέα με λάπτοπ-τούβλα, περιφέροντας τη βαλκάνια κακομοιριά μας στην τραπεζαρία του κολεγίου μας σαν μια ιδιότυπη αυτοκρατορία των ζαβών. Κάποια στιγμή που δυσανασχέτησα γιατί έπρεπε πάλι να απολογηθώ για την κρίση σε κάποιον άγνωστο («Ναι, Γερμανέ φίλε μου, που σε γνώρισα πριν από ενάμισι λεπτό, η οικογένειά μου είναι καλά και πληρώνουμε τους φόρους μας, όχι, δεν θέλω να ακούσω ένα ανέκδοτο για Έλληνες, φύγε τώρα») γύρισε και μου είπε κάπως σοβαρά με τη βαριά προφορά του: «Τρως τα σκατά τώρα με την κρίση, εγώ τρώω τα σκατά εδώ και χρόνια». 

«Ήταν κάποτε μια ωραία cool δουλειά και τώρα κυνηγάμε τα νούμερα στο Ίντερνετ κι ο κόσμος μας θεωρεί ξοφλημένους» μου είχε πει με πίκρα ένας παλιός δημοσιογράφος, γραφιάς-σταρ της εποχής του σε μία από τις συνεντεύξεις που έκανα τότε.

Όσο περισσότερο έψαχνα τους λόγους που οι Έλληνες είχαν χάσει την πίστη τους στα ΜΜΕ τόσο περισσότερο χαωνόμουν. Το κλείσιμο της ΕΡΤ μετρούσε μερικούς μήνες. Λίγο πριν είχαν κλείσει η «Ελευθεροτυπία», οι εκδόσεις Λυμπέρη και η ΙΜΑΚΟ. Το κανόνι του Alter είχε βάλει μέσα την ελληνική διαφημιστική αγορά κατά 180 εκατ. ευρώ. Η Ελλάδα είχε κατρακυλήσει στο νούμερο 99 του Press Freedom Index.

Το κοινό, ήδη δύσπιστο, είχε χάσει πια οριστικά την πίστη του στα παραδοσιακά μέσα, θεωρούσε τους δημοσιογράφους ξεπουλημένους, κομμάτι του προβλήματος, μαζί με τους πολιτικούς. Ο όρος «συστημικά μέσα» είχε αρχίσει να κατακλύζει τον δημόσιο λόγο, ο κόσμος μιλούσε για τη χούντα που δεν τελείωσε το ’73 και παρακολουθούσε τις αντιμνημονιακές πορείες μέσα από hashtags στο Twitter. 

«Ήταν κάποτε μια ωραία cool δουλειά και τώρα κυνηγάμε τα νούμερα στο Ίντερνετ κι ο κόσμος μας θεωρεί ξοφλημένους» μου είχε πει με πίκρα ένας παλιός δημοσιογράφος, γραφιάς-σταρ της εποχής του σε μία από τις συνεντεύξεις που έκανα τότε.

Επτά χρόνια αργότερα, τα πράγματα είναι απείρως χειρότερα. Τα Μέσα δεν μοιάζουν πια να συνομιλούν με το κοινό αλλά με τις διαφημιστικές που τα χρηματοδοτούν. Μια ματιά στο ιδιοκτησιακό καθεστώς των Μέσων στην Ελλάδα, αλλά και στα ποσοστό εμπιστοσύνης που έχει το κοινό στα ΜΜΕ (μόλις το 28% των Ελλήνων τα εμπιστεύονται) είναι αρκετή. Η δολοφονία του Γιώργου Καραϊβάζ είναι μια μαύρη, πικρή σελίδα στην ιστορία της ελληνικής δημοσιογραφίας – μέχρι την επόμενη.

Δεν μπορεί κανείς παρά να νιώσει απέραντη λύπη – όχι μόνο για τη δολοφονία ενός ανθρώπου, αλλά για το τι λέει αυτή η δολοφονία για τη δημοσιογραφία στην Ελλάδα.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Antinero: Καταγγελία-μαμούθ για το μεγαλύτερο πρόγραμμα δασικής πρόληψης

Ρεπορτάζ / Antinero: Πώς το «μεγαλύτερο πρόγραμμα δασικής πρόληψης» έγινε πεδίο καταγγελιών

Με εκατομμύρια ευρώ να έχουν ήδη διατεθεί, το πρόγραμμα Antinero μπαίνει στο στόχαστρο: 213 φορείς και πολίτες υπέβαλαν αναφορά στην Ε.Ε., αμφισβητώντας τη νομιμότητα και την αποτελεσματικότητά του.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
ΕΠΕΞ Οι ψαράδες της Αμοργού πέτυχαν κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα

Οπτική Γωνία / Οι ψαράδες της Αμοργού πέτυχαν κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα

Πήραν τη θάλασσα στα χέρια τους, πριν να είναι πολύ αργά και την χάσουν. Το «Αμοργόραμα» δεν είναι απλώς μια ιδέα, αλλά στοίχημα ζωής – και πρότυπο για την αλιεία όλης της χώρας.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ