Γιατί μας απογοητεύουν τόσο αθλητές και λοιποί διάσημοι;

ΠΕΤΡΟΥΝΙΑΣ Facebook Twitter
Καθημερινά, χρόνια τώρα, παρά τις αποκαλύψεις, παρά τη διαφάνεια που –τι καλά!- έχει χωθεί στη ζωή μας και κάνει θαύματα, επιμένουμε να πιστεύουμε ότι σπουδαίος επαγγελματίας –σε όποιον τομέα- είναι απαραίτητα και σπουδαίος άνθρωπος.
0



ΚAT’ AΡΧΑΣ–και μετά τον ολόσωστο σάλο με τις δηλώσεις του Λευτέρη Πετρούνια- να ξεκαθαρίσουμε το εξής: έχουμε τελειώσει οριστικά και χωρίς επιστροφή με τις συμπεριφορές που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο αθωώνουν και ξεπλένουν ή «δεν είδαν» βιαστές, παιδοβιαστές, τραμπούκους.

Δεν έχει καμία σημασία αν οι δηλώσεις ή η όποια κάλυψη σημειώθηκε σε χρόνο ανύποπτο, περνούσε μια κάμερα, η κούραση, τα λόγια του παπά. Δεν μας νοιάζει. Αν κάποιος δεν είναι έτοιμος να δώσει μία συνέντευξη ή να απαντήσει σε μία ξαφνική ερώτηση, να μην απαντήσει, να μη σταθεί για φωτογραφίσεις και τα συναφή. Όταν ανοίγεις το στόμα σου, πρέπει να ξέρεις τι λες κι αυτό ας το θυμούνται όλοι από εδώ και στο εξής.

Όχι γιατί υπάρχει το δικαστήριο του Twitter. Όχι γιατί θα χάσει χορηγούς. Όχι γιατί η δήλωση θα «παίζει» στο διηνεκές, τσιγκλώντας την κοινή γνώμη. Αλλά γιατί υπάρχουν θύματα. Πόνος πολύς και συσσωρευμένος. Γυναίκες, αγόρια και παιδιά που ακόμη δεν μίλησαν και πρέπει να τους δοθεί χώρος και χρόνος για να το κάνουν. Υπάρχουν επίσης δικογραφίες. Υποθέσεις που εκκρεμεί η εκδίκασή τους. Οπότε, σκασμός!

Δεν φταίνε αυτοί, αν εμείς αποφασίσαμε να τους κάνουμε θεούς. Φταίνε για οτιδήποτε άλλο, αλλά όχι γι' αυτό.  Αυτοί θα εξακολουθήσουν να κάνουν τη δουλειά τους, να είναι σπουδαίοι στον τομέα τους και να πιστεύουν (σε)  ό,τι θέλουν να πιστεύουν.

Στα υπόλοιπα τώρα. Γιατί απογοητευόμαστε κάθε φορά που ένας αθλητής ή ένας οποιοσδήποτε διάσημος λέει όχι απλώς μια βλακεία, όχι απλώς κάτι που κοντράρει την πολιτική ορθότητα, αλλά μια απρέπεια;

Ή ακόμη χειρότερα επειδή λέει αυτό που πιστεύει και κατ’ επέκταση αυτό από το οποίο είναι πραγματικά φτιαγμένος; Γιατί πέφτουμε από σύννεφα και βουνοκορφές; Γιατί πιστεύουμε ότι μερικά χρυσά μετάλλια, μερικές δύσκολες νίκες, έργο ετών, κάποιες σοβαρές δουλειές, πρέπει απαραιτήτως να εγγυώνται και για τις ποιότητες των ανθρώπων;

Γιατί επιμένουμε να ενθουσιαζόμαστε, να επιβραβεύουμε, να λέμε γενναιόδωρα «μπράβο» και μετά παθαίνουμε τέτοια πυρηνικά κατάγματα και αποκαθηλώνουμε με φόρα και οργή; Ας μην αποδεχθούμε την πανεύκολη απάντηση που λέει ότι σήμερα δεν υπάρχουν ήρωες, οπότε βιαζόμαστε να ηρωοποιήσουμε όσους δείχνουν έτοιμοι για κάτι τέτοιο. Είναι αφελής μια τέτοια εξήγηση, γιατί, ήρωες υπάρχουν, απλώς επιλέγουμε να δούμε αυτούς που πιάνει το μάτι μας.

Τότε; Γιατί βιαζόμαστε τόσο να αποθεώσουμε, γιατί ποτέ δεν κρατάμε μικρό καλάθι; Γιατί δεν μαζευόμστε ουρά στο Instagram του φούρναρη της γειτονιάς, ας πούμε, που ένας Θεός ξέρει πώς τα βγάζει πέρα;

Ναι, δεν κερδίζονται κάθε μέρα χρυσά μετάλλια. Δεν γράφονται κάθε μέρα βιβλία για Πούλιτζερ. Δεν χτίζονται κάθε μέρα Ακρόπολες και Ταζ Μαχάλ. Όμως, εμείς, καθημερινά, χρόνια τώρα, παρά τις αποκαλύψεις, παρά τη διαφάνεια που –τι καλά!- έχει χωθεί στη ζωή μας και κάνει θαύματα, επιμένουμε να πιστεύουμε ότι σπουδαίος επαγγελματίας –σε όποιον τομέα- είναι απαραίτητα και σπουδαίος άνθρωπος. Ή έστω ένας άνθρωπος με καλή καρδιά και αντιλήψεις που δεν προξενούν κακό σε κανέναν.

Προφανώς και είναι ανθρώπινη αυτή η ανάγκη. Να πιστεύουμε συνολικά στο καλό. Αλλά είναι και ρομαντική και πολλές φορές απολύτως μη ρεαλιστική και συχνά επιζήμια.

Και εδώ έρχονται και αποτελειώνουν την κατάσταση και τα (social) media και ειδικά το lifestyle κομμάτι τους. Που πολλαπλασιάζουν την εικόνα και φουσκώνουν την κατάσταση σαν το κέικ στο φούρνο. Που ενισχύουν την αντίληψη ότι χρυσά μετάλλια σημαίνουν και χρυσές ζωές και χρυσά «πιστεύω».

Μόνο που δεν είναι έτσι. Ο Πετρούνιας, ο Τσιτσιπάς και ο κάθε διάσημος που πετσοκόβεται επειδή λέει την άποψή του (και τι καλά που κάνει για να ξέρουμε κι εμείς με ποιους συνομιλούμε!) από τον μικρόκοσμο του. Εκεί που υπάρχει, κυρίως, το αντικείμενό του, τίποτα και κανείς άλλος πέρα από τον εαυτό, συμφέροντα, ίσως και χορηγοί που δεν επιτρέπουν να νιώσεις τίποτα άλλο. Ούτε δικαστικές εξελίξεις ούτε κόσμος που καταρρέει γιατί έχει ήδη γεννηθεί ένας άλλος που παλεύει με τα φαντάσματα και τη δυσωδία του παρελθόντος.  

Με λίγα λόγια, δεν φταίνε αυτοί, αν εμείς αποφασίσαμε να τους κάνουμε θεούς. Φταίνε για οτιδήποτε άλλο, αλλά όχι γι' αυτό.  Αυτοί θα εξακολουθήσουν να κάνουν τη δουλειά τους, να είναι σπουδαίοι στον τομέα τους και να πιστεύουν (σε)  ό,τι θέλουν να πιστεύουν. Το άλλο –η ενσυναίσθηση, το ύψος των περιστάσεων και η αισθητική της αλληλεγγύης- ας μένει για τις πραγματικά σπάνιες περιπτώσεις αθλητών/ ανθρώπων, ηθοποιών/ανθρώπων, καλλιτεχνών/ανθρώπων, ανθρώπων νέτων σκέτων, γενικώς.  

Το «τον/την είχα και σε εκτίμηση» είναι παλαιάς κοπής ατάκα, δεν έχει αντίκρισμα σήμερα και είναι για ζωές ανέφελες και ζαχαρένιες. Οι δικές μας δεν είναι τέτοιες και τα αντανακλαστικά μας, ευτυχώς άλλαξαν. Η εκτίμηση ας μένει για τον επαγγελματία. Για τον άνθρωπο και τα λεγόμενά του, ας είμαστε επιφυλακτικοί. Όταν μάλιστα τα λεγόμενα γίνονται πράξεις, ας πέσει και πέλεκυς στην καριέρα, τι να κάνουμε τώρα; Μέχρι τότε, το χειροκρότημα ας πέφτει για την επαγγελματική κατάκτηση και ας μην προεξοφλούμε για τον χαρακτήρα.

ΥΓ.: Α, και παράπονα έχει κανείς από τον κολλητό του που έχει μέρες να τον πάρει τηλέφωνο. Από τον προϊστάμενό του που δεν του δίνει προαγωγή. Ο βιασμός δεν είναι «παράπονο».  Είναι πληγή για όλο το φάσμα της κοινωνίας.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Οι Αντετοκούνμπο, ο Τσιτσιπάς κι ανάμεσά τους το χάος

Στάθης Τσαγκαρουσιάνος / Οι Αντετοκούνμπο, ο Τσιτσιπάς κι ανάμεσά τους το χάος

Κάθε κυνισμός είναι ανάλγητος. Αλλά ο κυνισμός των πολύ πλούσιων και πολύ διάσημων είναι ελεεινός. Και ο κυνισμός των ανθρώπων που από καραμπόλες τύχης, ταλέντου και δουλειάς έγιναν πρότυπα, είναι επικίνδυνος.
ΣΤΑΘΗΣ ΤΣΑΓΚΑΡΟΥΣΙΑΝΟΣ
Μια εξοργιστική απάντηση

Χριστίνα Γαλανοπούλου / Μια εξοργιστική απάντηση

Η ψυχρότητα στη διατύπωση, η μηδενική ενσυναίσθηση, η ελαφρά αμφιβολία που διατρέχει την αντίδραση της Ομοσπονδίας στην καταγγελία της Ολυμπιονίκη περί βιασμού είναι κάτι που στο μέλλον θα πρέπει να διδάσκεται σε Σχολές Επικοινωνίας και σεμινάρια διαχείρισης κρίσεων.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Θεσσαλονίκη: ανήλικη βία αγέλης- πως θα αντιμετωπιστεί;

Ελλάδα / Θεσσαλονίκη: Ανήλικη βία αγέλης – πώς θα αντιμετωπιστεί;

Ο Βασίλης Βαμβακάς, αν. καθηγητής Κοινωνιολογίας της Επικοινωνίας στο ΑΠΘ και μέλος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων, η οποία έχει αναλάβει να εκπονήσει το «Εθνικό Σχέδιο Στρατηγικής Πρόληψης και Αντιμετώπισης της Βίας και της Παραβατικότητας των Ανηλίκων» μιλά στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ενεργειακές Κοινότητες: είναι ο μίτος στο λαβύρινθο της ενεργειακής κρίσης;

Ρεπορτάζ / Ενεργειακές Κοινότητες: Πώς γίνεσαι αυτοπαραγωγός και καταναλωτής φθηνής και πράσινης ενέργειας;

Τρία από τα ιδρυτικά μέλη του Υπερίωνα, της πρώτης ενεργειακής κοινότητας λαϊκής βάσης που δημιουργήθηκε στην Αθήνα, φωτίζουν τους τρόπους με τους οποίους μπορούν οι πολίτες να βγουν από τον λαβύρινθο της ενεργειακής κρίσης.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πόση αυτονομία στην καθημερινότητα μπορεί να έχει ένα άτομο με αναπηρία;

Ζούμε, ρε! / Πόση αυτονομία στην καθημερινότητα μπορεί να έχει ένα άτομο με αναπηρία;

Η αυτονομία είναι ζήτημα προσωπικής επιλογής στα ανάπηρα άτομα; Η βοήθεια που δέχεται κάποιος σχετίζεται πάντα με την αναπηρία του; Πόσο ρόλο παίζει το περιβάλλον που μεγαλώνει κανείς; Η Χρυσέλλα Λαγαρία και ο Θοδωρής Τσάτσος συζητούν για τις διαφορετικές προσεγγίσεις τους πάνω στο θέμα.
THE LIFO TEAM
Το χαμένο στοίχημα των βιβλιοθηκών στη χώρα μας

Οπτική Γωνία / Δημόσιες βιβλιοθήκες: Ζωντανοί οργανισμοί ή χαμένο στοίχημα;

Στο συλλογικό φαντασιακό οι βιβλιοθήκες έχουν παραμείνει στον 19ο αιώνα, με βλοσυρούς βιβλιοθηκονόμους, συρταριέρες με χειρόγραφα δελτία καταλογογράφησης και αποκλειστικά υπηρεσίες δανεισμού. Και υπάρχει λόγος γι' αυτό.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
«Δεν φοβόμαστε, δεν ντρεπόμαστε, δεν θα επηρεαστεί η ασφάλεια του EuroΡride»

Οπτική Γωνία / «Δεν φοβόμαστε, δεν ντρεπόμαστε, δεν θα επηρεαστεί η ασφάλεια του EuroΡride»

Η βία, οι προβληματισμοί και οι ανησυχίες για τη διεξαγωγή των φετινών εκδηλώσεων του EuroPride. Μιλούν στη LiFO ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης και ο εκπρόσωπος του Thessaloniki Pride.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Το ομοφοβικό αίσχος της Αριστοτέλους και ο φόβος που δείχνει επιτέλους να αλλάζει πλευρά

Οπτική Γωνία / Το ομοφοβικό αίσχος της Αριστοτέλους και ο μονόδρομος για την ελευθερία

Τίποτα δεν πρέπει να μένει αναπάντητο – το μίσος δεν αντιπαλεύεται με μίσος, ας γίνει όμως κοινή συνείδηση ότι ο δρόμος για την ελευθερία, την αξιοπρέπεια, τον σεβασμό και την ισότητα είναι μονόδρομος και είναι αδιαπραγμάτευτος.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το καρναβάλι, ο όχλος, η Θεσσαλονίκη

Ν. Σεβαστάκης / Το καρναβάλι, ο όχλος, η Θεσσαλονίκη

Χιλιάδες άνθρωποι, νέοι και μεγαλύτεροι, πιστεύουν πως τους ανήκει η πόλη και πως θα ορίζουν αιωνίως τα δημοφιλή πρότυπα. Αν δεν συναντήσουν εμπόδια, θα συγκροτήσουν κάποια στιγμή ένα μέτωπο κανονικής ασφυξίας για όλους τους υπόλοιπους.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Κώστας Πάσσαρης: Βίος και πολιτεία του «θηρίου των Βαλκανίων»

Αληθινά εγκλήματα / Κώστας Πάσσαρης: Βίος και πολιτεία του «θηρίου των Βαλκανίων»

O δημοσιογράφος Νίκος Τσέφλιος ερευνά και αφηγείται τη ζωή και τα εγκλήματα του διαβόητου Κώστα Πάσσαρη. Μεταξύ άλλων μιλά για πρώτη φορά και ο στρατηγός εν αποστρατεία Δημήτρης Γαλλίκας, που ήταν τότε επικεφαλής του Τμήματος Ανθρωποκτονιών της Ασφάλειας Αττικής.
THE LIFO TEAM
Το Dune, η Μέση Ανατολή και οι Εξεγερμένοι

Ιλεκτρίσιτυ / Το Dune, η Μέση Ανατολή και οι Εξεγερμένοι

Οι αναφορές του Dune στους αντιαποικιοκρατικούς αγώνες μουσουλμανικών πληθυσμών είναι τόσο έντονες που οι Άραβες φίλοι του Χέρμπερτ πίστευαν πως δεν επρόκειτο καθόλου «για έργο επιστημονικής φαντασίας».
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ