«Έλεος με τις γάτες και τα σκυλάκια, κάντε και κάνα παιδάκι»

Έλεος με τις γάτες και τα σκυλάκια, κάντε και κάνα παιδάκι Facebook Twitter
Μέχρι και τον Σεπτέμβριο που μας πέρασε κάθε γυναίκα ελεύθερη επαγγελματίας ή αυτοαπασχολούμενη είχε περίπου μηδενικά δικαιώματα σε περίπτωση που έμενε έγκυος. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0

«ΕΛΕΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΓΑΤΕΣ και τα σκυλάκια, κάντε και κάνα παιδάκι», είχε γράψει ο fufiulis32 κάτω από το TikTok βίντεο ενός ζευγαριού (makisannoula) που έδειχνε με περηφάνια στον φακό μια τιγρέ γάτα. «Ναι, φίλε μου, θα κάνουμε ένα και θα σ’ το φέρουμε να το μεγαλώσεις εσύ», του απάντησε ο Μakisannoula23. Η Ελλάδα πλασάρεται ως μια χώρα που αγαπάει την οικογένεια, τις μανούλες και τις παραδοσιακές αξίες.

Τι έκπληξη, λοιπόν, για εκείνους που κόπτονται για τα νέα ζευγάρια που έχουν γατιά και όχι παιδιά, που το 2023 η Ελλάδα σημείωσε αρνητικό ρεκόρ στις γεννήσεις: γεννήθηκαν περίπου 72.000 παιδιά, τη στιγμή που το 2010 ο αντίστοιχος αριθμός ήταν 114.000. H πτωτική τάση των γεννήσεων δεν είναι φυσικά αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο, αλλά στην Ελλάδα είναι τόσο δραματική και σοβαρή που το δημογραφικό αποτελεί πλέον μία από τις προτεραιότητες της κυβέρνησης, που έφτιαξε και γι’ αυτόν τον λόγο το περίφημο υπουργείο Οικογένειας και Κοινωνικής Συνοχής. Τον Μάιο του 2024 αναμένεται και ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για το δημογραφικό.

Το τελευταίο μέτρο καταπολέμησης του δημογραφικού στις 22 Ιανουαρίου αφορούσε την αύξηση του επιδόματος γέννας. Ήταν 2.000 ευρώ, τώρα θα είναι από 2.400 έως 3.500 ευρώ. Αν, βέβαια, κοιτάξει κανείς τα κριτήρια που χρειάζεται να πληρούνται για να λάβει ένα ζευγάρι τα 3.500 ευρώ (δηλαδή το ανώτατο ποσό), μπορεί να καγχάσει: πρέπει να έχουν ήδη τουλάχιστον 4 παιδιά(!) και το οικογενειακό τους εισόδημα να είναι κάτω από 40.000 ευρώ.  

Η Ελλάδα πλασάρεται ως μια χώρα που αγαπάει την οικογένεια, τις μανούλες και τις παραδοσιακές αξίες.Τι έκπληξη, λοιπόν, για εκείνους που κόπτονται για τα νέα ζευγάρια που έχουν γατιά και όχι παιδιά, που το 2023 η Ελλάδα σημείωσε αρνητικό ρεκόρ στις γεννήσεις: γεννήθηκαν περίπου 72.000 παιδιά, τη στιγμή που το 2010 ο αντίστοιχος αριθμός ήταν 114.000.

Δεν είναι ότι δεν έχουν γίνει κινήσεις προς τη σωστή κατεύθυνση: η θέσπιση του επιδόματος γέννας ήταν ένα πρώτο βήμα. Πιο σημαντική ήταν η προσπάθεια να εναρμονιστούν τα τρία διαφορετικά συστήματα που υπήρχαν στη χώρα μας για τις νέες μητέρες. Μέχρι πρόσφατα, άλλο ίσχυε για τον δημόσιο τομέα, άλλο για τον ιδιωτικό και άλλο για τις ελεύθερες επαγγελματίες. Με την επέκταση της άδειας μητρότητας και για τον ιδιωτικό τομέα αλλά και την εξαιρετικά πρόσφατη (Σεπτέμβριος του 2024) ρύθμιση για τις ελεύθερες επαγγελματίες διορθώθηκε εν μέρει μια ιστορική αδικία.

Μέχρι και τον Σεπτέμβριο που μας πέρασε κάθε γυναίκα ελεύθερη επαγγελματίας ή αυτοαπασχολούμενη είχε περίπου μηδενικά δικαιώματα σε περίπτωση που έμενε έγκυος ‒ ένα εφάπαξ επίδομα των 600 ευρώ και τέλος. Δηλαδή, αν μια γυναίκα ήταν αγρότισσα, μηχανικός σε εταιρεία ή συμβασιούχος με μπλοκάκι (αναφέρω τρία παραδείγματα, αλλά υπάρχουν πολλά ακόμα), εκτός από το επίδομα, δεν υπήρχε καν πρόβλεψη ή προστασία προκειμένου να μη δουλεύει τους τελευταίους μήνες της κύησης. Σε μια χώρα με τόσο έντονο δημογραφικό πρόβλημα η πολιτεία περίμενε από μια μερίδα γυναικών να αναπαράγονται περίπου σαν τις αμοιβάδες. 

Το βασικό πρόβλημα, βέβαια, δεν είναι ούτε η γέννα ούτε η άδεια μητρότητας (δεν θα μιλήσω καν για την άδεια πατρότητας, που είναι μόνο 14 ημέρες!) αλλά το πώς ακριβώς θα μεγαλώσει κανείς ένα παιδί τα επόμενα είκοσι χρόνια. Κάποια στιγμή θα γεννήσεις. Αργά ή γρήγορα πρέπει να γυρίσεις στη δουλειά και να βρεις τι θα κάνεις με το παιδί.  Έχεις (μίνιμουμ) 600 ευρώ τον μήνα ή μια μάνα/πεθερά/θεία που θέλει να παρατήσει τη ζωή της και να τρέξει να σε βοηθήσει; Μέχρι τα 2 χρόνια οι θέσεις σε δημόσιους βρεφονηπιακούς σταθμούς είναι ελάχιστες. Δεν υπάρχουν καν εγγυημένες δωρεάν θέσεις για παιδιά τριών ετών. Τι ακριβώς πρέπει να κάνεις ως γονιός με το παιδί σου ως τα 4 που ξεκινά η υποχρεωτική εκπαίδευση;

Στην καλύτερη, έχεις λεφτά και βοήθεια. Στη χειρότερη δεν έχεις τίποτε από τα δύο και παλεύεις μέσα σε ένα περιβάλλον που είναι από αδιάφορο έως εχθρικό: μηδενική κοινωνική πολιτική, έλλειψη στέγασης, ακρίβεια (το βρεφικό γάλα και οι πάνες είναι σε τιμές-ρεκόρ σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση), μισθοί κακομοιριάς και το περίφημο δωρεάν δημόσιο σχολείο το οποίο τελειώνει στην καλύτερη περίπτωση στις 4 (γιατί, ως γνωστόν, όλοι δουλεύουμε 8-3, σαν να έχουμε 1985) και το εξίσου περίφημο και καθόλου δωρεάν φροντιστήριο, στο οποίο θα πρέπει να στέλνεις το παιδί σου από τις τελευταίες τάξεις του δημοτικού μέχρι τη Γ’ Λυκείου. 

Τι κάνεις; Αφήνεις τη δουλειά σου (κάποιος πρέπει να κάτσει με το παιδί), δουλεύεις από το σπίτι (αν μπορείς), κάνεις δύο και τρεις δουλειές (κάπως πρέπει να πληρωθούν το φροντιστήριο και τα αγγλικά), χάνεις πολύτιμες επαγγελματικές ευκαιρίες γιατί είσαι με το ρολόι στο χέρι να πας να πάρεις το παιδί από το σχολείο (πόσες ιδιωτικές εταιρείες έχουν ωράριο έως τις 3:30;) και πιέζεσαι αφόρητα και ασταμάτητα. Και, φυσικά, διαβάζεις άλλο ένα κείμενο για το δημογραφικό και γελάς. Πικρά.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM
Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Οπτική Γωνία / Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Δεν μιλάμε πια για ειδικούς αναλυτές θεμάτων ασφάλειας, αλλά για έναν νέο τύπο τηλεοπτικού ιεροκήρυκα: ο αστυνομικός που εξηγεί, καθοδηγεί και κρίνει τα πάντα «με τάξη και ασφάλεια».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει από πουθενά, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

Αθλητισμός / Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

H ανερχόμενη αθλήτρια του ελληνικού στίβου έχει μάθει να μην αφήνει το παρελθόν να την κρατά πίσω, τροφοδοτείται από το συναίσθημα, έχει στόχο τους Ολυμπιακούς και ζωγραφίζει παντού, ακόμα και στο δέρμα της.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ