Dickpic στην κορνίζα

Dickpic στην κορνίζα Facebook Twitter
Δεν εμπιστεύτηκα ποτέ φωτογραφίες. Μόνο την κάμερα. Ζουμάρω σχολαστικά σε όλες τις dickpics όχι μόνο από λαγνεία ή καχυποψίΑ. Εικονογράφηση: bianka/LiFO
0

«ΜΕ ΠΟΣΟΥΣ ΕΧΕΙΣ ΠΑΕΙ;» Το αιώνιο ερώτημα. Ανεξερεύνητο. Αχαρτογράφητο. Αναπάντητο. Ένα άλυτο μυστήριο μέσα σε δεκαετίες περιπλανήσεων σε δρόμους, μπαρ, παραλίες, καβάτζες, πάρκα και chatrooms.

Έχω πάει με τόσους. Και με τόσες. Έχω πάει κι έχω ξαναπάει. Εύκολα, εχέμυθα, ανώνυμα, ενστικτωδώς και τζάμπα. Διατηρώ ακόμα ζωντανή την περιέργεια του τι έχει να προσφέρει ένας άντρας εκτός από λεφτά.

Πρόσεχα όμως. Κυρίως όταν το ίντερνετ άρχισε να αντικαθιστά όλα τα άλλα σίγουρα «μέσα», την όραση, την αφή, την όσφρηση. Φρόντιζα να τσεκάρω πολύ καλά ποιον θα συναντήσω, πριν τον συναντήσω. Δεν εμπιστεύτηκα ποτέ φωτογραφίες. Μόνο την κάμερα. Ζουμάρω σχολαστικά σε όλες τις dickpics όχι μόνο από λαγνεία ή καχυποψία· κάπως έτσι γλίτωσα κάμποσα κονδυλώματα, αρκετές σύφιλες και πολλούς ψεύτες.

Καταλαβαίνεις, εμείς οι θεριακλούδες καπνίστριες ανήκουμε σε ομάδα υψηλού κινδύνου για καρκίνο του λάρυγγα. Παράλληλα, εμείς οι τρανς ανήκουμε σε ομάδες υψηλού κινδύνου για κλοπή, βιασμό, stealthing, revenge porn, ανεργία, απλήρωτη εργασία, δολοφονία και τόσα άλλα.

Δεν βρίσκω κανένα νόημα στο να ξέρω με πόσους έχω πάει, όπως δεν βρίσκω νόημα στο να σβήσω τα κεράκια σε μια τούρτα γενεθλίων ή στο να κρεμάσω στον τοίχο μια φωτογραφία μου σε κορνίζα. Μόνο τα τακούνια μου έχω στολίσει σε μια σιφονιέρα, επειδή δεν έχω πορσελάνινα σερβίτσια και λυπάμαι να τη βλέπω άδεια.

Ανήκοντας, εν αγνοία μου, σε τόσες ομάδες υψηλού κινδύνου, αναγκάστηκα σταδιακά να χρησιμοποιήσω ακόμα και μέσα κατασκοπείας για να επιβιώσω. Περούκες για μεταμφιέσεις, παρακολουθήσεις, διπλά προφίλ στα dating apps για τσεκάρισμα, ψευδώνυμα και άλλα πολλά. Να τζινάβω τα ατζινάβωτα.

Ποτέ δεν πήγαινα σε ξένα σπίτια, προτιμούσα να έρχονται στο δικό μου. Τους έκλεινα ραντεβού στο παρκάκι, καπνίζαμε ένα τσιγάρο, παρατηρούσα πολύ προσεκτικά τη συμπεριφορά τους, τα δάχτυλά τους, τα μάτια τους, τα αντανακλαστικά τους στον δημόσιο χώρο. Όποιος δεν συμμορφώνεται με τους όρους μου, delete και block. Ύστερα, τους έδινα οδηγίες για το πώς θα μπουν στην πολυκατοικία, δεν ήθελα να χτυπάνε τα κουδούνια μεταμεσονύκτιες ώρες. Κατέβαινα τις σκάλες της διώροφης καπνίζοντας, φορώντας δωδεκάποντα τακούνια, στο ένα χέρι τα κλειδιά στο άλλο το κινητό με τον φακό αναμμένο. Ποτέ δεν έδινα τη σωστή διεύθυνση, αν έμενα στο 128 έλεγα ότι μένω στο 132, κι έβγαινα στο μπαλκόνι για να τσεκάρω αν ήρθε μόνος.

Αλλά για να επιστρέψω στην ερώτησή σου, ποτέ δεν υπολόγισα τον αριθμό. Δεν βρίσκω κανένα νόημα στο να ξέρω με πόσους έχω πάει, όπως δεν βρίσκω νόημα στο να σβήσω τα κεράκια σε μια τούρτα γενεθλίων ή στο να κρεμάσω στον τοίχο μια φωτογραφία μου σε κορνίζα. Μόνο τα τακούνια μου έχω στολίσει σε μια σιφονιέρα, επειδή δεν έχω πορσελάνινα σερβίτσια και λυπάμαι να τη βλέπω άδεια. Θα προτιμούσα να κρεμάσω σε κορνίζα την dickpic που μου έστειλες εκείνο το μεσημέρι από την οικοδομή με την υπογραφή «Diko s kvl m».

«Θα έρθει κι άλλος μετά από μένα;» Θα μπορούσες να μου επιτρέψεις να απολαύσω τη βότκα μου και το τσιγάρο μου χωρίς να ρωτάς καφρίλες. Κανείς δεν θα ήθελε να έρθει μετά από σένα. Και γι’ αυτό ρωτάς. Για να βεβαιωθείς ότι δεν θα έρθει κανείς μετά από σένα. Κοίτα πώς είμαι. Κοίτα πως είσαι. Κανείς δεν θα ήθελε να έρθει μετά από σένα. Αν και τώρα τελευταία ακόμα κι εσύ μοιάζεις ακίνδυνος. Τόσο συνεπής και τακτοποιημένος. Κοιμάσαι νωρίς το βράδυ γιατί δουλεύεις νωρίς το πρωί. Σε δυσκολεύει η κίνηση στους δρόμους και το παρκάρισμα σε κακόφημες περιοχές όπου άλλοτε σύχναζες καθημερινά. Δεν είσαι πια ο ιππότης της ασφάλτου. Μοιράζεσαι το νοίκι σου με τη δικιά σου γιατί δεν μπορείς να μοιραστείς τη ζωή σου με κανέναν. Επιδεικνύεις το κύρος του πρωταθλητή γιατί δεν καλλιέργησες ποτέ το ταλέντο σου. Θέλει ταλέντο η καύλα. Προτιμάς να κάθεσαι μπροστά σε μια οθόνη, ξύνεις τον αφαλό σου, στρίβεις και καπνίζεις, προσφέρεις strip show και τελικά «τελειώνεις» μέσα σε ένα άδειο κουτί πίτσας, προσφορά 1+1.

Αντιστρέφοντας, λοιπόν, την ερώτησή σου, σε πόσες έχει στείλει παρόμοια βίντεο, αλιεύοντας dick ratings; Με απλά λόγια: «Με πόσες δεν έχεις πάει;».

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO. 

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ