Το γραφείο ως θερμοκήπιο ανομολόγητων πόθων

Το γραφείο ως θερμοκήπιο ανομολόγητων πόθων Facebook Twitter
Απολύτως κατανοητή η «ιδρυματική» έλξη, έχει όμως κάτι ανάρμοστο, σχεδόν «αιμομικτικό» και συχνά βαθιά μάταιο η ιδέα του εργασιακού χώρου ως θερμοκήπιο ανομολόγητων πόθων.
0

ΜΠΟΡΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΝΑ ΗΤΑΝ βαθύτεροι και πιο σύνθετοι στην πραγματικότητα οι λόγοι της παραίτησης του μέχρι πριν λίγες μέρες προέδρου του CNN Τζεφ Ζούκερ και όχι το γεγονός που ο ίδιος επικαλέστηκε απολογούμενος: ότι δεν είχε ενημερώσει τον οργανισμό για τη ρομαντική σχέση του με τη συνάδελφό του Άλισον Γκόλαστ, η οποία ήταν διαζευγμένη, όπως και ο ίδιος, και μόλις λίγα χρόνια μικρότερή του.

Όποιοι κι αν ήταν οι πραγματικοί λόγοι όμως (ενόψει μάλιστα της επικείμενης «κολοσσιαίας» συγχώνευσης του CNN με το Discovery Inc.), αυτό που προξένησε γενική αίσθηση είναι ότι μπορεί κάποιος –ακόμα και ο πρόεδρος– να απομακρυνθεί από τη δουλειά του για τεχνικούς λόγους και όχι επειδή υπήρξε υπόλογος απρεπούς, ανάρμοστης ή παρενοχλητικής συμπεριφοράς. «Γνωριζόμαστε χρόνια ως συνάδελφοι αλλά η σχέση μας άλλαξε μέσα στην πανδημία, σφάλμα μου που δεν ενημέρωσα», δήλωσε ο Ζούκερ.   

Παρότι πρόσφατες σχετικές έρευνες δηλώνουν ότι οι ρομαντικές / ερωτικές μεταξύ συναδέλφων στον ίδιο εργασιακό χώρο δεν έχουν υποχωρήσει όσο θα νομίζαμε εξαιτίας του #metoo και εν συνέχεια λόγω της εξάπλωσης της «υβριδικής» εργασίας μέσα στην πανδημία που ερήμωσε τα γραφεία, έχει φτάσει να μοιάζει λίγο vintage και ανεπίστρεπτα ξεπερασμένη (και στρέιτ) η ιδέα τέτοιων ειδυλλίων, είτε περιστασιακών είτε μακράς πνοής. 

Είναι βέβαιο ότι πολλά από αυτά τα ζευγάρια αποφεύγουν για διάφορους λόγους να ενημερώσουν το τμήμα ανθρώπινου δυναμικού της εταιρείας όπου εργάζονται ως οφείλουν σύμφωνα με τα νέα εργασιακά ήθη, και να υπογράψουν τα σχετικά προσύμφωνα αμοιβαίας συναίνεσης, τα λεγόμενα «συμβόλαια αγάπης».

Αλλά αυτό μπορεί να είναι μόνο η ψευδής εντύπωση που έχουμε αποκομίσει από τόσα που έχουμε δει και διαβάσει, στη μυθοπλασία ή στην επικαιρότητα, γύρω από ένα θέμα που αναδείχτηκε τα τελευταία χρόνια σε μέγα ταμπού.

Είναι περίπου βέβαιο ότι τέτοιες συνδέσεις και τέτοιες σχέσεις εξακολουθούν να συμβαίνουν όλη την ώρα επειδή… πώς γίνεται να μη συμβούν; Πώς γίνεται να μη σκεφτεί κάποια στιγμή κάποιος/-α κάπου ότι θα ήθελε να κάνει κάτι παραπάνω από το «συναδελφικό» με κάποιον/-α συνάδελφό του; Κάποιες φορές τέτοιες ιδέες βρίσκουν ανταπόκριση. Έτσι είναι οι νόμοι της έλξης, ειδικά όταν δύο άτομα περνάνε πολλές στον ίδιο χώρο σε καθημερινή βάση. 

Είναι βέβαιο επίσης ότι πολλά από αυτά τα ζευγάρια αποφεύγουν για διάφορους λόγους να ενημερώσουν το τμήμα ανθρώπινου δυναμικού της εταιρείας όπου εργάζονται ως οφείλουν σύμφωνα με τα νέα εργασιακά ήθη, και να υπογράψουν τα σχετικά προσύμφωνα αμοιβαίας συναίνεσης, τα λεγόμενα «συμβόλαια αγάπης».

Διαβάζουμε μάλιστα ότι το Facebook και η Google στο πνεύμα της αέναης καινοτομίας και της αειφόρου ανάπτυξης που διακρίνει τους τεχνολογικούς κολοσσούς εισήγαγαν εσχάτως έναν ιδιοσυγκρασιακά πρωτοποριακό κανονισμό για τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες στο εταιρικό τους μικροσύμπαν: μπορείς να ζητήσεις από συνάδελφό σου «να βγείτε» μόνο άπαξ. Αν αρνηθεί έστω και εμμέσως, κάθε επιπλέον εκδήλωση τέτοιου αιτήματος θέτει άμεσα πειθαρχικό ζήτημα και συνιστά αιτία απόλυσης. 

Έχω αρκετή εμπειρία από «γραφειακά» περιβάλλοντα και έχω δει την αμηχανία και τα ναρκοπέδια που περιτριγύριζαν πάντα τέτοιες σχέσεις (μιλάμε πάντα για τις συναινετικές και ισότιμες, όχι για τα νοσηρά παιχνίδια επιβολής και εξουσίας που συνεχίζουν να διαδραματίζονται στις πάσης φύσεως εταιρικές σφηκοφωλιές). Απολύτως κατανοητή η «ιδρυματική» έλξη, έχει όμως κάτι ανάρμοστο, σχεδόν «αιμομικτικό» και συχνά βαθιά μάταιο η ιδέα του εργασιακού χώρου ως θερμοκήπιο ανομολόγητων πόθων.

Από την άλλη, θυμάμαι μικρός να αντιμετωπίζω με δέος και θαυμασμό τους συμμαθητές μου που οι γονείς τους δούλευαν στον ίδιο χώρο, είτε επρόκειτο για γραφείο, είτε για μαγαζί, είτε για σχολείο, είτε για νοσοκομείο, είτε για οτιδήποτε. Σου έδιναν την αίσθηση ότι αφού περνάνε όλη τη μέρα μαζί χωρίς πρόβλημα, η σχέση τους ήταν βαθιά συναδελφική και συντροφική σε κάθε επίπεδο.

 



 

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

The Settlers: Αίσθηση, αν όχι έκπληξη, προκαλεί το ντοκιμαντέρ του BBC για τους εποίκους του Ισραήλ

Daily / The Settlers: Αίσθηση, αν όχι έκπληξη, προκαλεί το ντοκιμαντέρ του BBC για τους εποίκους του Ισραήλ

To εξαιρετικό ντοκιμαντέρ του Louis Theroux για το «κίνημα» των Ισραηλινών εποίκων που έχουν πλέον βάλει ως στόχο την ισοπεδωμένη Γάζα, και προβλήθηκε πριν από λίγες μέρες στο BBC, βρίσκεται και στο YouTube, προς το παρόν τουλάχιστον.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
American Psycho: Τα 25 κλείνει η παρεξηγημένη μεταφορά ενός παρεξηγημένου βιβλίου

Daily / American Psycho: Τα 25 κλείνει η παρεξηγημένη μεταφορά ενός παρεξηγημένου βιβλίου

Η ταινία του 2000 που βασίστηκε στο ομώνυμο, αγρίως αμφιλεγόμενο, μυθιστόρημα του Μπρετ Ίστον Έλις, με τον Κρίστιαν Μπέιλ στον ρόλο ενός σαλεμένου γιάπη, μοιάζει από πολλές απόψεις εξαιρετικά προφητική και ανησυχητικά επίκαιρη.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Daily / Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Ο Τζον Χαμ υποδύεται τον επιτυχημένο επενδυτή που χάνει ξαφνικά το έδαφος κάτω από τα πόδια του σ΄αυτή την εκλεκτικά διασκεδαστική, κατά τόπους δραματική και συχνά διεισδυτική σάτιρα ηθών της πλουτοκρατικής ελίτ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Είμαστε όλοι αθώα και χαριτωμένα καρτούν κατά βάθος

Daily / Είμαστε όλοι αθώα και χαριτωμένα καρτούν κατά βάθος

Αν υπήρξε ένα ναδίρ στην μαζική χρήση του Chat GTP για τη δημιουργία εικόνων που μιμούνται την αισθητική του γιαπωνέζικου Studio Ghibli, αυτό ήταν μάλλον η «παιγνιώδης» οικειοποίηση του εργαλείου από τις ένοπλες δυνάμεις του Ισραήλ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Tο πρόβλημα με την «Εφηβεία»

Daily / Tο πρόβλημα με την «Εφηβεία»

Συμπονά κανείς όχι μόνο τους γονείς που μετά την παρακολούθηση της δραματικής μίνι σειράς του Netflix θα ψάχνουν μάταια απαντήσεις στα «ιερογλυφικά» μηνύματα που κρύβονται στα κινητά των παιδιών τους, αλλά και τα ίδια τα παιδιά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ