Για το θέμα αυτό ο Άρης Δημοκίδης έχει γράψει: «Φτιάχνοντας το παρακάτω podcast, ήρθα σε επαφή με τόνους ομοφοβίας και στερεοτύπων. Θέλω όμως να σημειώσω πως υπάρχουν πολλές διαβαθμίσεις στη συμπεριφορά όσων διασήμων αναφέρονται και σε καμία περίπτωση δεν τους τσουβαλιάζω. (Π.χ. ο Γιάννης Μπέζος, που έχει υπάρξει υποστηρικτικός στην γκέι κοινότητα, σε καμία περίπτωση δεν συγκρίνεται με άλλους που έχουν πει τέρατα, απλώς παρουσιάζεται ως παράδειγμα της “βεντάλιας” απόψεων που ακούγονται.). Επιπλέον, δεν έχουμε μόνο ομοφοβικές απόψεις αλλά και απόψεις ανθρώπων που, ως εξαιρέσεις, έκαναν τη διαφορά».
Στο σημερινό επεισόδιο, ο Δημοκίδης εμπλουτίζει τη σχετική συζήτηση με νέες ερμηνείες και γεγονότα για το πώς αυτό το πλαίσιο λειτουργεί ως επικοινωνιακό καταφύγιο για τους celebrities που κάνουν ομοφοβικές δηλώσεις και μετά τρέχουν να κρυφτούν πίσω από τους «φίλους» τους. Είναι μόνο μια δικαιολογία που χρησιμοποιείται από άτομα με ομοφοβικές απόψεις για να αποποιηθούν την κατηγορία του ρατσισμού ή της προκατάληψης, κάτι σαν το παλιότερο «δεν είμαι ρατσιστής, αλλά...», ή ισχύει;
Και ενώ δεν είναι δύσκολη η αποδόμηση της συγκεκριμένης ρητορικής στη βάση της αντίφασης ότι δεν μπορεί κάποιος να είναι φιλικός σε αυτά τα άτομα αλλά να αναπαράγει ομοφοβικά στερεότυπα γι’ αυτά, έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον οι περιπτώσεις διάσημων Ελλήνων που προσπάθησαν να κάνουν «damage control», δείχνοντας τους «γκέι φίλους» τους ως τρόπαιο. Το ίδιο ενδιαφέρον έχει και η αναδίπλωση πολλών, με τρόπο μάλλον υποκριτικό, όταν υπήρξαν αντιδράσεις... Συμμετέχει ο Βασίλης Θανόπουλος (αρχισυντάκτης «Antivirus»)
Συνεργάτις περιεχομένου: Ελένη Καλέση
**Μουσική επένδυση: Nalyssa Green / Pan Pan / New*Deal / Teo x3 / Petros Satrazanis / Epidemic Sound
***Τα αποσπάσματα απ’ την ΕΡΤ προέρχονται απ’ το Αρχείο της ΕΡΤ, το οποίο ευχαριστούμε θερμά για την άδεια χρήσης
