Ποια ταινία θέλετε να κερδίσει το μεγάλο Όσκαρ;

Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος

Το Moonlight είναι αναπάντεχο, συγκινητικό, έργο καρδιάς με αξιοθαύμαστο έλεγχο στην τεχνική και την έκφραση. Το ιδανικό συμπλήρωμα του τέλειου La La Land.

Τάσος Μελεμενίδης

Η ψήφος μου στο Moonlight. Όχι για το ποιηματάκι «τώρα με τον Τραμπ», αλλά γιατί η ζωή για τις μειονότητες στις ΗΠΑ ήταν πάντα δύσκολη και ο Τζένκινς την παρουσιάζει γενναία, χωρίς να εκβιάζει τα συναισθήματά μας.

Μιχάλης Μιχαήλ

Σε έναν κόσμο χωρίς το La La Land, τα βραβεία Όσκαρ θα πήγαιναν στο Manchester by the Sea και το Moonlight. Δύο σημαντικές ταινίες που δεν προβλέπεται να ξεχαστούν σύντομα από όσους τις παρακολούθησαν. Μεγάλες ερμηνείες, αριστοτεχνική σκηνοθεσία, συγκλονιστικές ιστορίες. Κρίμα.

M. Hulot

Η αγαπημένη μου ταινία από τις υποψήφιες είναι μάλλον το Moonlight, αυτή θα ψήφιζα, γιατί με κάποιον τρόπο μου θύμισε το George Washington και το Killer of Sheep και δεν ήταν καθόλου αυτό που περίμενα όταν πήγα να τη δω. Ποιητική και τολμηρή, είναι μια ταινία που διαλύει στερεότυπα και μόνο καλό μπορεί να σου κάνει.

Άρης Δημοκίδης

Αν και το μυαλό μου λέει Moonlight (υπέροχο πραγματικά) η καρδιά μου λέει Arrival απλούστατα γιατί μου έμεινε περισσότερο. Το σύμπαν που έφτιαξαν, μέσα σ' αυτό το περίεργο διαστημόπλοιο, οι εξωγήινοι, οι τρόποι επικοινωνίας τους και ο καθηλωτικός ρυθμός με έκαναν να νιώσω πως είμαι κι εγώ εκεί.

Βασίλης Καψάσκης

Σε μία σκηνή προς το τέλος του Manchester by the Sea, o Λι (Κέσι Άφλεκ) και ο Πάτρικ (Λούκας Χέτζες) περπατούν σε έναν ασφαλτοστρωμένο, ανηφορικό δρόμο, πετώντας ο ένας στον άλλο μία μπάλα του μπέιζμπολ. Φορούν ακόμη τα ρούχα της κηδείας και βαδίζουν αργά, με φόντο τα γυμνά δέντρα και έναν βαρύ συννεφιασμένο ουρανό. Όταν η μπάλα φεύγει από τα χέρια τους και αρχίζει να κυλά στην κατηφόρα, ο θείος τού λέει απλώς να την αφήσει, αλλά ο 17χρονος πιτσιρικάς τρέχει και την αρπάζει. Για μερικά κλάσματα του δευτερολέπτου, η οριστική παραίτηση που προκαλεί ένας αγιάτρευτος, ισόβιος πόνος αναμετράται με τη νεανική ορμή και τη θέληση να ζήσεις δίχως ν' αφήσεις ούτε μία στιγμή να πάει χαμένη. H χαμηλότονη (σ.σ. που λέει και ο Α.Δ), σχεδόν βουβή ερμηνεία του Κέισι Άφλεκ μοιάζει περισσότερο με φωτιά που σιγοκαίει, με αργή, ελεγχόμενη έκρηξη. Και σ' αρέσει, δεν σ' αρέσει, σου κάθεται στο στομάχι.

Χρήστος Παρίδης

Παρόλο που δεν έχω δει όλες τις ταινίες και θεωρώ ότι μου άρεσαν αυτές οι τέσσερις που είδα εξίσου, νομίζω ότι το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας αξίζει να το κερδίσει το La La Land για τον απλούστατο λόγο ότι μοιάζει να έχει κερδίσει την καρδιά του μισού πλανήτη! Σαν μια ανάγκη όλων να βγουν στο ξέφωτο και να λουστούν από το φως. Και γιατί όχι; Μια υπέροχη και όμορφη ταινία, με απογειωτική μουσική, εκπληκτικούς πρωταγωνιστές, σκηνοθεσία που σφυρίζει με δεξιοτεχνία και σεβασμό στο είδος του μιούζικαλ, κινηματογραφικές αρετές, και απέραντη τρυφερότητα. Τι κι αν δεν έχει μεγάλα και βαθιά νοήματα; Η ζωή και ο κινηματογράφος δεν έχουν απαραίτητα ανάγκη τη μεγάλη τέχνη. Το παγκόσμιο κοινό που αγαπάει το Χόλιγουντ έτρεξε να αποδράσει μέσα στις σκοτεινές αίθουσες του κόσμου και «ψήφισε» La La Land.

Κορίνα Φαρμακόρη

Πολύ θα το χαιρόμουν αν φέτος κέρδιζε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας το Moonlight. Ο Μπάρι Τζένκινς καταφέρνει να δώσει το πορτρέτο ενηλικίωσης ενός σύγχρονου «περιθωριακού» Αφροαμερικανού με δύναμη και τρυφερότητα, αποφεύγοντας τα συνηθισμένα κλισέ και τη συναισθηματική χειραγώγηση του θεατή. Εξαιρετικές ερμηνείες, υπέροχη μουσική, μια ποιητική ταινία που θα θυμόμαστε για χρόνια.

Μαρία Δρουκοπούλου

Αν και δεν έχω δει όλες τις υποψήφιες στην κατηγορία της Καλύτερης Ταινίας, η αγαπημένη μου είναι το Moonlight, γιατί είναι χαμηλών τόνων και χωρίς να προσπαθεί πολύ, όχι εμφανώς τουλάχιστον, καταφέρνει να φωτίσει την ομορφιά στα πιο σκοτεινά μέρη, εντός και εκτός ψυχής, δίνοντας το απαραίτητο «ύψος» σε καταστάσεις που αλλιώς προσπερνάς με αδιαφορία και θλίψη.

Ασπασία Δρίζου

Χαίρομαι που βλέπω να πληθαίνουν οι ταινίες με POC (people of color) χαρακτήρες γι' αυτό και ποντάρω στο Hidden Figures. Πολύ όμορφη, με τις πρωταγωνίστριες να δίνουν ρέστα σε κάθε διάλογο. Τόσο σκηνοθετικά όσο και ιστορικά, είναι μια μετρημένη ταινία από την αρχή μέχρι το τέλος, χωρίς να κουράζει ή να προσπαθεί να σου δημιουργήσει συναισθήματα με το ζόρι. Το γεγονός ότι είναι βασισμένη σε αληθινά γεγονότα την κάνει ακόμα πιο απολαυστική!

Χριστίνα Γαλανοπούλου

Το Moonlight, εννοείται, που μαζί με το Manchester by the Sea επανέφεραν κάπως την ισορροπία, μέσα στον μιουζικαλίστικο χαμό (media-κό, κυρίως) που προκάλεσε το La La Land. Σενάριο με το βλέμμα καρφωμένο στην πραγματικότητα, σ' αυτό που ζούμε σήμερα, δηλαδή, σπουδαία φωτογραφία, ωραίες, δυνατές ερμηνείες.

Γιάννης Πανταζόπουλος

Το Manchester by the Sea είναι μια σπουδαία ταινία, ανθρώπινη και συγκινητική. Στα 137 λεπτά αυτού του υπέροχου φιλμ, βυθίζεσαι στον κόσμο του. Από την οικογενειακή ευτυχία στο απύθμενο πένθος, και από το τραγικό παρελθόν στο μοναχικό παρόν. Μια μοναδική ταινία για τα απρόσμενα της ζωής μας, τη διαχείριση της απώλειας, τον χώρο και τον χρόνο.

Φιλιώ Ράγκου

Το La La Land, εννοείται, παρόλο που αντιπαθώ τα μιούζικαλ. Αν και δεν έχω δει όλες τις ταινίες, για να είμαι ειλικρινής, έχω ξεχωρίσει το Manchester by the Sea λόγω της φο-βε-ρής ερμηνείας του Κέισι Άφλεκ, αλλά προτιμώ να κερδίσει το φαινομενικά «γλυκανάλατο» La La Land, γιατί έχει έρωτα, και μετά δεν έχει, έχει back-to-reality. Αξίζει το Όσκαρ ακριβώς επειδή δεν έχει το αναμενόμενο happy end.

Φιλίππα Δημητριάδη

Επιλέγω το Manchester by the Sea γιατί ήταν μια απόλυτα σπαραχτική ιστορία που δεν προσπάθησε να λυτρώσει τον τραγικό της ήρωα στο τέλος, δεν σκέφτηκε κάποιο σαχλό happy end για ελαφρύνει την ατμόσφαιρα και να μας κάνει να πιστέψουμε σε ένα καλύτερο αύριο βγαίνοντας από την αίθουσα. Ρεαλιστική, δεν προσπαθεί να επουλώσει πληγές, που θα ήταν αδύνατο κλείσουν με κάποιο τέχνασμα. Ο Κέισι Άφλεκ σε παρασέρνει μαζί του στη βαθιά του απελπισία, όπως ακριβώς μας παρασέρνει η απόλυτη τραγικότητα της θνητής μας φύσης.

Νινέττα Γιακιντζή

Προσωπικά θα επιλέξω το Arrival, κυρίως γιατί θέλω να υπερασπιστώ την ταινία που άρεσε σε μένα και σε άλλους τρεις που ξέρω. Όλοι οι υπόλοιποι τη βρήκαν απαράδεκτη, χαρακτηρισμός που με βρίσκει εντελώς αντίθετη. Η Έιμι Άνταμς ήταν εξαιρετική (ίσως βέβαια στο Nocturnal Animals να μου άρεσε λίγο περισσότερο), το σενάριο πρωτότυπο και με έξυπνη ανατροπή και, κυρίως, επιτέλους μια ταινία με εξωγήινους που δεν τους παρουσιάζει σαν τέρατα που θέλουν να αφανίσουν την ανθρωπότητα!

Δημήτρης Κυριαζής

Φέτος θα ήθελα να κερδίσει το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας το Hell or High Water.

Ναταλία Κάππα

Δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα ποια είναι η αγαπημένη μου ταινία (δεν έχω δει και τις 9, άλλωστε), αλλά θα πω δυο πράγματα που θα με ευχαριστούσαν. Το πρώτο είναι να μην το πάρει το La La Land και το δεύτερο είναι να κερδίσει ένα διαφορετικού ύφους φιλμ, όπως για παράδειγμα το Moonlight, το Manchester by the Sea ή το Lion.

Αλέξανδρος Διακοσάββας

Το La La Land είναι πανέμορφο, μου κάρφωσε ένα χαμόγελο στο στόμα για ώρες (ίσως και για μέρες) και χαίρομαι που ο Σαζέλ, μετά το καταπληκτικό Whiplash, μάλλον θα γίνει ο νεότερος σκηνοθέτης στην ιστορία που θα τιμηθεί με Όσκαρ. Το Manchester by the Sea είναι ο Κέισι Άφλεκ και ο καθηλωτικός ρεαλισμός του. Το Moonlight είναι το sleeper hit που η Αμερική και ο κόσμος όλος είχε τεράστια ανάγκη για το 2016. Το Hell or High Water είναι η τέλεια ανανέωση στο είδος του γουέστερν, που ποτέ δεν περίμενα ότι θα μπορούσε να με κερδίσει. Όποια από αυτές τις 4 ταινίες -που μου άρεσαν σχεδόν εξίσου- κι αν κέρδιζε το μεγάλο βραβείο φέτος, θα ήμουν απόλυτα ικανοποιημένος, κάτι που έχει να μου συμβεί 17 χρόνια, από τη νίκη του American Beauty το 2000. Ωστόσο, εγώ θα το έδινα στο Arrival. Ο Βιλνέβ είναι για μένα ένας από τους μεγάλους του 21ου αιώνα, η σχετικότητα και η φύση του χρόνου είναι ίσως οι πιο δύσκολες έννοιες στην απόδοσή τους στο σινεμά και το mindfuck (το σωστό, όχι το αναίτιο - βλέπε ταινίες του Κρίστοφερ Νόλαν) που μου έπαιξε αυτή η ταινία, με συγκλόνισε.  

Μη χάσετε και φέτος, αποκλειστικά στα Novacinema, μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες που ξεχωρίζουν στο box office, αλλά και που διακρίνονται σε μεγάλα βραβεία (La La Land, Aστακός).