Η NASΑ προχώρησε έρευνες όσον αφορά στην Ανταρκτική, αποκαλύπτοντας, λεπτομερώς, πώς αλλάζει η ήπειρος.
Οι δύο μελέτες, που διενεργήθηκαν από ερευνητές στο Εργαστήριο Jet Propulsion και δημοσιεύονται στο Nature και το Earth System Science Data, αποκάλυψαν απρόσμενα στοιχεία για το πώς το στρώμα πάγου της Ανταρκτικής χάνει μάζα τις τελευταίες δεκαετίες.
Στη μία εκ των μελετών αυτών, έγινε χαρτογράφηση του πώς η αποκόλληση παγόβουνων έχει αλλάξει την ακτογραμμή της Ανταρκτικής τα τελευταία 25 χρόνια. Οι ερευνητές ανακάλυψαν πως ο ρυθμός που «αποβάλλονται» τα παγόβουνα είναι ταχύτερος από τη δημιουργία νέων στρωμάτων πάγου.
Αυτό το αιφνιδιαστικό εύρημα διπλασιάζει τις προηγούμενες εκτιμήσεις για την απώλεια πάγου από τις πλωτές παγοκρηπίδες της Ανταρκτικής από το 1997, από 6 τρισεκατομμύρια έως 12 τρισεκατομμύρια μετρικούς τόνους. Η απώλεια πάγου έχει επιτρέψει στους παγετώνες της Ανταρκτικής να ρέουν ταχύτερα προς τον ωκεανό, επιταχύνοντας τον ρυθμό ανόδου της παγκόσμιας στάθμης της θάλασσας.
Η έτερη μελέτη δείχνει, με άνευ προηγούμενου λεπτομέρεια, πώς η αραίωση του πάγου της Ανταρκτικής, καθώς λιώνει το νερό των ωκεανών, έχει εξαπλωθεί από τις εξωτερικές άκρες της ηπείρου στο εσωτερικό της, σχεδόν σε διπλάσια έκταση στρώματος πάγου σε σχέση με την περασμένη δεκαετία.
Μαζί, οι δύο μελέτες δίνουν την πιο ολοκληρωμένη οπτική το πώς αλλάζει η παγωμένη ήπειρος.
«Η Ανταρκτική καταρρέει στις παρυφές της» παρατήρησε ο επικεφαλής ερευνητής της μίας μελέτης, Chad Greene. «Και όταν οι παγοκρηπίδες λιγοστεύουν και αποδυναμώνονται, οι τεράστιοι παγετώνες της ηπείρου τείνουν να επιταχύνονται και να αυξάνουν τον ρυθμό ανόδου της παγκόσμιας στάθμης της θάλασσας» επεσήμανε.
Οι περισσότεροι παγετώνες της Ανταρκτικής ρέουν στον ωκεανό, όπου καταλήγουν ως επιπλέουσες επιφάνειες πάγου πάχους έως 3 χιλιομέτρων και πλάτους 800 χιλιομέτρων. Αυτά τα κομμάτια πάγου λειτουργούν σαν αντιστήριξη στους παγετώνες, εμποδίζοντας τον πάγο να γλιστρήσει στον ωκεανό. Όταν αυτοί οι όγκοι πάγου είναι σταθεροί, έχουν έναν φυσικό κύκλο αποκόλλησης και αναπλήρωσης που διατηρεί το μέγεθός τους αρκετά σταθερό μακροπρόθεσμα.
Όμως, τις τελευταίες δεκαετίες, η θέρμανση των υδάτων έχει αποσταθεροποιήσει τις παγοκρηπίδες, που λιώνουν από κάτω προς τα πάνω και άρα καθίστανται πιο αδύναμες.
Ο Greene επεσήμανε πως οι έρευνες μείωσαν τις δυσκολίες μελέτης της κατάστασης, καθώς πλέον υπάρχει «σαφής εικόνα για το πώς έχει εξελιχθεί η ακτογραμμή της Ανταρκτικής τα τελευταία χρόνια».
Τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν αποδεικνύουν πως η ήπειρος δεν θα μπορέσει να φτάσει στην έκταση που είχε πριν από το 2000 μέχρι το τέλος του αιώνα. Στην πραγματικότητα, αποδεικνύεται το αντίθετο, αναμένονται κι άλλες απώλειες. Οι μεγαλύτερες παγοκρηπίδες της Ανταρκτικής φαίνεται να οδεύουν προς μεγάλα φαινόμενα αποκολλήσεων τα επόμενα 10 με 20 χρόνια.
σχόλια