Ενας χειμαρρώδης Πάγκαλος αποκαλύπτεται σε συνέντευξη του έδωσε στο περιοδικό Crash του Γιώργου Τράγκα. Τρώει πολύ αλλά φταίει ο μεταβολισμός και το αγροτοποιμενικό παρελθόν, θέλει να χάσει βάρος γιατί με το χρόνο αδυνατίζουν τα πόδια και τα βάζει με το ΚΚΕ γιατί με το έτσι θέλω κλείνει την είσοδο της “Μεγάλης Βρετανίας” θέτοντας σε αμφισβήτηση το δικαίωμα που έχει μια κυριούλα της καλής αστικής τάξης να πάει το απόγευμα να πιει το τσάι της στο μπαρ της”. Κυκλοφορεί παντού (μόνος?) και δεν φοβάται, δηλώνει “Το ΠΑΣΟΚ είναι γεμάτο Δημοσίους υπαλλήλους” και υποστηρίζει ότι κοινωνική εξέγερση δεν θα υπάρξει από ένα λαό “ο οποίος είναι ο πιο μικροαστικός και ο πιο κακομαθημένος λαός της Ευρώπης”. Επιμένει ότι μαζί τα φάγαμε επειδή “πηγαίνεις να διοριστείς και ασκείς πίεση”, (σαν να είναι ο πολιτικός το θύμα, για μια χούφτα ψήφους) και αντιφάσκει λέγοντας για τους υπουργούς που πήραν μίζες ότι « αυτόν κάποιος τον ψήφιζε”. Εκτιμά ότι η Ελλάδα υπέστη μια βαριά στρατιωτική ήττα στα Ίμια και για τη σημαία που θα την “έπαιρνε” ο αέρας λέει ότι δεν θα καθόταν εκεί πολύ καιρό γιατί ήταν πάνω σε καλάμια. Αποκαλύπτει επίσης ότι η πρόταση του να σώσει τον Οτσαλάν δεν έγινε δεκτή από το Μαξίμου, δηλαδή από το Σημίτη,για τον οποίο λέει ότι μετέφερε το βάρος του σε άλλους. Το σίγουρο είναι πως ο Θ. Πάγκαλος έδωσε μια πολύ ενδιαφέρουσα και αποκαλυπτική συνέντευξη, που όταν τη διαβάσεις έρχεσαι όλο και πιό κοντά στην άποψη του Νίκου Δήμου για αυτόν.
Αποσπάσματα της συνέντευξης του αντιπροέδρου στο περιοδικό Crash:
«Εγώ λέω πάντα το εξής: αδύνατοι που τρώνε υπάρχουν. Τρώνε πολύ αλλά δεν παχαίνουν. Παχύς που δεν τρώει, δεν υπάρχει. Άρα τρώω. Τώρα από εκεί και πέρα, μικρός ήμουν πολύ αδύνατος, γιατί έκανα πάντα πολλά σπορ. Ο μεταβολισμός, τα σπορ, ο συνδυασμός όλων αυτών κ.λπ. Με την πάροδο των ετών, αυτό όλο το σύστημα χάλασε και βέβαια δεν περιόρισα το φαγητό. Σαφώς, εδώ υπάρχει μια πρώτη εξήγηση που οφείλεται στο αγροτοποιμενικό παρελθόν των περισσοτέρων από εμάς. Στο χωριό ήταν όλοι αδύνατοι, γιατί δεν είχαν να φάνε. Όταν ένας είχε να φάει ήταν άρχοντας. Τώρα οι παχείς δεν είναι πια οι άρχοντες. Οι άρχοντες είναι αδύνατοι. Τρώνε πολύ εκλεκτά και επιλεγμένα πράγματα».
«Δεν είμαι λαίμαργος. Δηλαδή, δεν θα φάω ποτέ πράγματα που δεν μ’ αρέσουν. Δεν τρώω φαστ φουντ κ.λπ., αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τρώω αστακούς και χαβιάρια. Να σου πω ποιο είναι το όνειρό μου για το καλοκαίρι; Μια ντοματοσαλάτα. Με ωραίο κρεμμύδι, άφθονο λάδι, καλό ψωμί και λίγη φέτα… είναι για μένα ένα εκλεκτό έδεσμα. Αυτό που σου περιγράφω τώρα, έχει γύρω στις 3.000 θερμίδες. Δηλαδή, είναι ό,τι χρειάζεται ένας άνθρωπος που δεν είναι χειρόναξ για να καλύψει τις ανάγκες του. Ε, αυτά είναι που παχαίνουν. Έχω όμως και το προσόν ότι όλοι μου οι δείκτες είναι σχεδόν εφηβικοί. Δεν έχω τίποτα».
Όταν, προ δύο ετών, στο Συμβούλιο της Ευρώπης έγινε ολόκληρο θέμα συζήτησης, το εάν πρέπει η έρευνα για τα εγκλήματα του χιτλερισμού να επεκταθεί και στα εγκλήματα του σταλινισμού, επειδή φοβόμουν πολύ ότι θα έπαιρνε αυτή τη μορφή στην πρώην ανατολική Ευρώπη, ήμουν ο μόνος από το Συμβούλιο της Ευρώπης, που ψήφισε εναντίον. Μάλιστα, η εκπρόσωπος του ΚΚΕ είχε αποχωρήσει από την ψηφοφορία και σηκώθηκα μόνος εγώ, απέναντι σε 350 βουλευτές και ψήφισα εναντίον, διότι ήμουν πάρα πολύ φανατικός γύρω από αυτό το θέμα, της απόρριψης του αντικομουνισμού. Αντικομουνιστής, όμως, δεν μπορεί να σημαίνει ό,τι κάνει το κομμουνιστικό κόμμα να λες “ναι”. Δηλαδή, όταν πηγαίνει το κομμουνιστικό κόμμα και κλείνει την είσοδο και την έξοδο της Μεγάλης Βρετανίας γιατί έτσι γουστάρει, θέτοντας σε αμφισβήτηση το δικαίωμα που έχει μια κυριούλα της καλής αστικής τάξης να πάει το απόγευμα να πιει το τσάι της στο μπαρ της. Το έχει το δικαίωμα αυτό ή δεν το έχει; Ποιος είναι αυτός που το αμφισβητεί; Με ποιο δικαίωμα το αμφισβητεί;».
Μου απαγόρευαν να είμαι σε μια αίθουσα, γιατί είμαι εγώ και γιατί εκείνοι είχαν αποφασίσει ότι κάποιος σαν κι εμένα δεν έχει δικαίωμα να δει ένα έργο του Γαβρά, σε μια αίθουσα στο Παρίσι!
Τι άλλο έκαναν οι Ες Ες, όταν έμπαιναν σε μια αίθουσα; Λέγανε να σηκωθούν όλοι οι Εβραίοι. Σηκώνονταν οι Εβραίοι και πέρναγαν έξω. Έτσι άρχισε ο χιτλερισμός στη Γερμανία. Έμπαιναν τα Ες Ες στις αίθουσες και έλεγαν να φύγουν οι Εβραίοι. Μετά είπαν να φύγουν οι κομμουνιστές, μετά είπαν να φύγουν οι σοσιαλδημοκράτες και τελικά είχαν έξι εκατομμύρια νεκρούς οι Γερμανοί. Λοιπόν, εγώ ως δημοκράτης, δεν θεωρώ ότι σ’ αυτά τα πράγματα δεν πρέπει να πιστεύει κανείς».
Σε προστατεύουν πολλοί αστυνομικοί;
«Όχι. Άκου ένα πολύ αστείο που είπαν αυτά τα “παιδάκια” στο Παρίσι… Μια νεαρή είπε “στην Αθήνα για να βγούνε, θέλουν πενήντα αστυνομικούς κι αυτός τι παριστάνει, που ήρθε μόνος του εδώ μέσα;”. Άκου τώρα άποψη δημοκράτη και προοδευτικού ανθρώπου».
Γιατί δεν σε χωνεύει το «βαθύ» ΠΑΣΟΚ; Οι συνδικαλιστές του; Έχεις αντιληφθεί ότι θέλουν να σε κρεμάσουν ανάποδα;
«Γιατί το ΠΑΣΟΚ είναι γεμάτο δημόσιους υπαλλήλους! Εγώ όταν έγινε ο νόμος Πεπονή, υπήρχε μια εξέγερση μέσα το ΠΑΣΟΚ και ένα επιχείρημα αυτής της εξέγερσης ήταν ότι οι δεξιοί διορίζουν από την επανάσταση του ΄21 τους δικούς τους κι εμείς δεν διορίζαμε ποτέ κανένα. Και τους έκανα αυτή την ερώτηση: ρε παιδιά, αφού αυτοί διόριζαν τους δικούς τους, πώς γίνεται η ΑΔΕΔΥ να έχει προεδρείο ΠΑΣΟΚ; Αυτό σημαίνει δύο πράγματα. Ή ότι δεν ήξεραν τι διορίζανε ή ότι ο άλλος τους διορίζει και μετά κάνει ό,τι θέλει. Επομένως, πού είναι το συμφέρον για το κόμμα να ασκούμε αυτή την πολιτική της φαυλότητας»;
Μπορεί να έχουμε μια μεγάλη κοινωνική εξέγερση;
«Αυτό είναι αυτό που ελπίζουν η κα Παπαρήγα, ο κ. Τσίπρας όλοι αυτοί οι άνθρωποι…».
Πιστεύεις ότι έτσι θα γίνουν εξουσία;
«Μα, δια της ψήφου δεν θα γίνουν ποτέ».
Κι αν αυτή η εξέγερση προέρχεται από τα ίδια τα στρώματα του ΠΑΣΟΚ;
«Εξέγερση εναντίον του εαυτού του; (γέλια)… Έχεις δει ποτέ εξέγερση δημοσίων υπαλλήλων; Εγώ δεν μπορώ να συζητήσω τέτοια πράγματα. Πραγματικά ο κάθε λαός έχει δικαίωμα να αυτοκτονήσει, αλλά εξέγερση λαού ο οποίος είναι ο πιο μικροαστικός και ο πιο κακομαθημένος λαός της Ευρώπης δεν βλέπω…»
Τώρα πας να διευκρινίσεις όσα είπες και προκάλεσαν θύελλες…
«Όχι. Η δήλωσή μου έχει ως εξής: μαζί τα φάγαμε μέσα σε ένα άθλιο σύστημα πελατειακών διορισμών στο δημόσιο, υπαλλήλων που δεν χρειάζονται. Μαζί τα φάγαμε: όταν, πηγαίνεις να διοριστείς και ασκείς πίεση».
Στο μεγάλο φαγοπότι βάζεις και τις μίζες, τα σκάνδαλα;
«Όχι, οι μίζες δεν εξηγούν το χρέος».
Όταν ένας υπουργός, κι έχουμε παράδειγμα ενός, δεν μπορεί να δικαιολογήσει με τις βουλευτικές και υπουργικές αποζημιώσεις την περιουσία του, τι πρέπει να κάνει το κράτος με αυτόν;
«Αυτός πρέπει να πάει φυλακή! Τι είπα όμως εγώ; Είναι το πρόβλημα της συνενοχής. Γιατί αυτόν κάποιος τον ψήφιζε. Μην μου πεις τώρα ότι κανείς δεν ήξερε ή για όλους δεν ξέραμε κτλ.; Εγώ ξέρω»!
Θυμάμαι ότι την επομένη της νύχτας των Ιμίων είχες δηλώσει ότι δεν ήσουν καθόλου υπερήφανος για όσα έζησες.
«Ναι. Γιατί ήταν μια βαριά στρατιωτική ήττα».
Και η σημαία που την «πήρε ο αέρας»;
«Ξέρεις πώς ήταν οι σημαίες. Ήταν σε δυο καλάμια δεμένες με σπάγκο. Ε, αυτό το πράγμα δεν θα καθόταν εκεί πέρα για πάρα πολύ καιρό, δεν έβγαζε τον χειμώνα. Δεν είχαμε για παράδειγμα μια βάση να χτίσουμε, να βάλουμε τσιμέντο και επάνω τη σημαία. Εκεί, όλοι το ξεχνάμε, δεν υπήρχε μία σημαία. Υπήρχαν δύο σημαίες. Εάν εμείς φεύγαμε, στο άλλο νησί θα υπήρχε τούρκικη σημαία. Είχαν καταλάβει το νησί οι Τούρκοι! Τι τους εμπόδιζε να χώσουν μια σημαία και να την αφήσουν;
Στην υπόθεση Οτσαλάν, όμως, επιχείρησες να σώσεις τον Κούρδο ηγέτη, αλλά η πρότασή σου δεν έγινε δεκτή από το Μαξίμου και τους Αμερικανούς.
«Όχι από τους Αμερικανούς, από το Μαξίμου δεν έγινε δεκτή».
Από τον Σημίτη δεν έγινε δεκτή;
«Ναι. Δύο από αυτές τις προτάσεις. Κοίτα! Για τον Οτσαλάν δεν έχω καμία απολύτως τύψη. Δεν ήταν λαϊκός αγωνιστής, ήταν ένας Σταλινικός, ο οποίος ετράπη σε φυγή. Δεν σκοτώθηκε σε μάχη, αλλά το έβαλε στα πόδια. Δεν θα επέτρεπα να γίνει ποτέ το Κουρδικό θέμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Θα ήταν κολοσσιαίο πολιτικό λάθος. Πάντως, προσπάθησα να τον σώσω…».
Αλλά δεν δέχτηκε ο Σημίτης…
«Ο Σημίτης δεν δέχτηκε. Κατ’ αρχάς, ο Σημίτης έλειπε. Όπως ξέρεις, δεν ήταν εδώ. Πρωθυπουργός ήταν. Αυτά τα θέματα τα χειρίζεται ο πρωθυπουργός. Δεν είναι θέματα που έπρεπε να τα χειρίζομαι εγώ. Και δεύτερον -που θέλω να σου πω- από εκεί άρχισε να καταρρέει η σχέση μας. Εντάξει, εγώ ανέλαβα την ευθύνη. Δεν ήξερα ότι θα λείπει ο πρωθυπουργός, αλλά και δεν εξέθεσα τη χώρα. Εδώ σημειώθηκε το εξής φαινόμενο: η παγκόσμια Δεξιά κυρίως, περιλαμβανομένης της ηγεσίας των Αμερικανών, με θεώρησε συνεργάτη της τρομοκρατίας. Η δε αλήστου μνήμης Ολμπράιτ, μου το είπε. Δεν μου είπε τη λέξη “συνεργάτης”, αλλά είπε ότι είμαι “μαλακός με την τρομοκρατία”. Αυτό είναι κάτι που σε αποκλείει απ’ όλα τα τραπέζια των διαπραγματεύσεων κι απ’ όλα τα τραπέζια που μπορείς να συνφάγεις με την αμερικανική ηγεσία».
Γιατί κατέρρευσαν οι σχέσεις σου με τον Σημίτη από εκείνη την εποχή;
«Γιατί είχα την αξίωση, να αναλάβει τις ευθύνες του και να μην μεταφέρει το βάρος τους σε άλλους. Η πιο αθώα περίπτωση ήταν ο κακομοίρης ο Πετσάλνικος, ο οποίος είχε λίγους μήνες υπουργός Αστυνομίας και τον έδιωξε από την κυβέρνηση, επειδή δεν είχε την Αστυνομία που έπρεπε. Ε, σε παρακαλώ τώρα, αυτό το πράγμα δεν το τρώω εγώ με τίποτα! Ήταν μια ιστορία η οποία ήταν ατυχέστατη. Θεωρώ ότι θα μπορούσε να μας βάλει μέσα και να μας πει, “παιδιά κοιτάξτε να δείτε ή πρέπει να φύγει η κυβέρνηση ή πρέπει να κάνω αυτό. Συμφωνείτε ή όχι; Εγώ θα έλεγα ναι”».
Πάντως εσύ υποστήριξες τον Σημίτη για να γίνει πρωθυπουργός.
«Βέβαια, φαντάσου να είχε γίνει ο Τσοχατζόπουλος, τη στιγμή που ο λαός αναζητούσε τον αντι-παπανδρέου».
Ο Σημίτης όμως απέτυχε παταγωδώς στη 2η τετραετία του. Τι φοβόταν; Γιατί συμβιβάστηκε τόσο πολύ;
«Δεν ξέρω τι κι αν φοβόταν. Δεν ήταν αν θέλεις αρκετά τυχοδιώκτης. Αρκετά περιπετειώδης για να μπει σε τέτοια διένεξη, χωρίς να προστατέψει τα νώτα του; Αλλά ήταν γεγονός ότι τη δεύτερη τετραετία άρχισε η αποσύνθεση. Όταν είπα ότι διαλύσαμε το κράτος, πέραν της υπερβολής, περιέγραφα συγκεκριμένα γεγονότα. Στη δεύτερη 4ετία ο Σημίτης που ξέραμε εξαφανίστηκε!».
Με οικονομικά σκάνδαλα δεν έχεις μπλέξεις ποτέ…
«Εκτός από τη παραμονή μου στο King George;»
Γιατί σε πείραξαν τόσο πολύ τα δημοσιεύματα για την παραμονή της πρωτοχρονιάς στο King George;
«Μα, γιατί δεν έχω το δικαίωμα; Αν εσύ έχεις ένα εξοχικό σπίτι και με καλείς παραμονή πρωτοχρονιάς να έρθω να γιορτάσουμε μαζί, δεν έχω το δικαίωμα να έρθω; Αυτό σημαίνει ότι εσύ εξαρτάσαι από εμένα ή εγώ από τις εφημερίδες σου»;
σχόλια