Επτά χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την πυρκαγιά στο Μάτι, που άφησε πίσω της 104 νεκρούς, δεκάδες εγκαυματίες και τεράστιες καταστροφές, συγκλονίζοντας τη χώρα.
Στο πλαίσιο της 7ης «μαύρης» επετείου ο Σύλλογος Συγγενών Θανόντων και Εγκαυματιών από την πυρκαγιά στο Μάτι, διοργάνωσε σήμερα εκδηλώσεις μνήμης «για να μην ξεχαστεί το έγκλημα της 23ης Ιουλίου 2018». «Επτά χρόνια πέρασαν από εκείνη τη φονική μαύρη Δευτέρα 23 Ιουλίου 2018, που αφάνισε και σημάδεψε για πάντα κάθε ίχνος ζωής, αφήνοντας μας στις στάχτες» αναφέρει ο Σύλλογος.
«Στον απογοητευτικά παράφωνο απόηχο των δύο δικαστικών αποφάσεων, που επιβάλουν μισές θύμισες, μισές αλήθειες και μισή απόδοση δικαιοσύνης αποτίνουμε φόρο τιμής στη μια αλήθεια, στις μνήμες μας, στα παιδιά, τους γονείς, νέους και ηλικιωμένους ανθρώπους, που παρότι αφέθηκαν μόνοι και αβοήθητοι, δεν θα λησμονηθούν. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να ξεχάσουμε ποτέ» προστίθεται στην ανακοίνωση.
Το πρωί, μετά τη Θεία Λειτουργία, τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου – Αγίου Θωμά και Αγίου Πορφυρίου στο Κόκκινο Λιμανάκι, ενώ στις 19:00 τελέστηκε τρισάγιο στο Μνημείο των Θυμάτων στον Νέο Βουτζά και θα ακολουθήσει το προσκλητήριο των νεκρών. Στη συνέχεια, οι συμμετέχοντες κατευθύνθηκαν προς τον Ναυτικό Αθλητικό Όμιλο στο Μάτι (ΝΑΟΜΑ), όπου στις 20:30 ξεκίνησε η κεντρική εκδήλωση με το τρισάγιο.
Σε δηλώσεις της στο ΕΡΤNews η πολυεγκαυματίας Ιωάννα Γατοπούλου αναφέρθηκε στα γεγονότα της τραγικής ημέρας που σημάδεψε τη ζωή της και συγκλόνισε όλη τη χώρα. «Κατέβηκα προς τη θάλασσα που είναι πολύ κοντά. Εκεί, στην Ποσειδώνος τα αυτοκίνητα ήταν 4 σειρές, ενώ είναι πολύ στενός δρόμος και δεν χωράνε πάνω από δύο αυτοκίνητα. Έπρεπε να κάνω πολλούς ελιγμούς για να μπορέσω να κατέβω στο μονοπάτι, το οποίο το ξέραμε μόνο οι ντόπιοι» ανέφερε περιγράφοντας τις αγωνιώδεις προσπάθειες των κατοίκων να ξεφύγουν από την πύρινη λαίλαπα. «Έφτασα στη θάλασσα και μπήκα στο νερό, όπως και οι υπόλοιποι της πολυκατοικίας. Κολυμπούσαμε τουλάχιστον 3 ώρες και ο αέρας μας πήγαινε προς τα μέσα, προς την Εύβοια. Αφού είδαμε να καίγονται όλα, γιατί το πράσινο κατέβαινε μέχρι κάτω, αποφασίσαμε να βγούμε έξω. Εκεί κατάλαβα – γιατί πριν, μέσα στο νερό, δεν το είχα καταλάβει – ότι έχω καεί» πρόσθεσε.
