Ακόμα και τα πιο ακραία καλλιτεχνικά κινήματα μπαίνουν στο μουσείο. Όχι για να «ιδρυματοποιηθούν» ή να διεκδικήσουν ISO καλών Τεχνών. Ούτε για να αμβλυνθούν υπό το πρεσβυωπικό πρίσμα κάποιου επιμελητή με σκοπό να γίνουν αποδεκτά από το status quo μιας αστικής καλλιτεχνικής ιντελεγκέντσιας.
Κάποια στιγμή το πλήρωμα του χρόνου τα καθιστά «too young to die, too old to rock n' roll» οπότε μπαίνουν στο «ίδρυμα» (όπως το DADA) για να μετρηθεί η αξία τους μακριά από την αλληλεπίδρασή τους με την κοινωνία και είτε να αποτελέσουν νέο λήμμα στην σύγχρονη Ιστορία της Τέχνης είτε να κοσμήσουν έναντι αδράς αμοιβής τις επαύλεις «βαρόνων» του πετρελαίου των φιλότεχνων του κόσμου.
Κάπως έτσι η Sheena η punk rocker από το ομώνυμο τραγούδι των Ramones, γυαλίζει τις παραμάνες στο σκισμένο τζιν γιλέκο της, αφήνει τους πόντους να φύγουν ελεύθερα από το καλσόν της και γίνεται style icon. Mε αφορμή την έκθεση «PUNK: Chaos to Couture» που θα πραγματοποιηθεί από τις 9 Μαίου έως τις 14 Αυγούστου 2013, στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης (ΜΕΤ) το DIY του δρόμου συναντά το custom made των οίκων μόδας, σε μια έκθεση μόδας που θέλει να εξερευνήσει την επίδραση του punk ως κυρίαρχης κουλτούρας στις ΗΠΑ και το Λονδίνο από τις αρχές του '7 0 έως και σήμερα.
#quote#
Κι ενώ οι αειθαλείς punk rockers αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό την έκθεση –δεν είναι ούτε mosh pit ούτε Hall of Fame- καλούνται να μοιραστούν την δική τους ιστορία, να μιλήσουν «Για το Punk Ρε!» σε μια μεγάλη έρευνα που διοργανώνει ο Guardian.
Punk's Not Dead
Από την πλευρά της η ιέρεια του punk Βίβιεν Γουέστγουντ, που μαζί με τον σύντροφό της Μάλκολμ Μακ Λάρεν συνέβαλλε τα μέγιστα στην διαμόρφωση της κουλτούρας αυτής στο Λονδίνο, μοιράζεται την δική της εμπειρία σε συνέντευξη στο περιοδικό Style. «Το πανκ ως μόδα δεν πέθανε ποτέ κατά τη γνώμη μου. Έκανε τεράστια αίσθηση γιατί ποτέ δεν υπήρξε κάτι ανάλογο. Η γενιά μου πολιτικοποιήθηκε από τους hippies, όμως προσωπικά με θύμωνε πολύ η διαφθορά και ο θάνατος στον κόσμο. Ήταν κάτι που ήθελα να καταστρέψω. Το σύμβολο της αναρχίας είναι η καταστροφή. Παρά το γεγονός ότι τα πράγματα τότε κινούνταν πιο πολύ σε επίπεδο εικόνας για εμένα είχαν μεγαλύτερο βάθος».
Όσον αφορά στην εικόνα και ειδικά στην εικόνα των πρώτων punk rockers, η Γουέστγουντ σημειώνει: «Ξεκίνησε από εμάς ως κλιμάκωση του στιλ των hippies και της μόδας των teddy boys και pin up girls του '50. Στη συνέχεια εισάγαμε τα δερμάτινα και το στιλ των ρόκερς τύπου Hells Angels και τελικά κινηθήκαμε προς στοιχεία που παρέπεμπαν στο bondage, οπότε και μετονομάσαμε το μαγαζί σε SEX. Ουσιαστικά πήραμε όλα τα στοιχεία που διαμόρφωσαν την προσωπικότητά μας, τα αναμίξαμε με όσα μας ενδιέφεραν να εκφράσουμε και δημιουργήσαμε ρούχα για τους επαναστάτες των πόλεων. Τους αντιδραστικούς. Αυτό εξελίχθηκε σε γενικότερο τρόπο ζωής, που έχει οπαδούς και σήμερα. Τα σημερινά παιδιά θεωρούν ότι το πανκ έχει κάτι ηρωικό και ευγενές ταυτόχρονα».
Punk και Πολιτική
Αν και κατά τη γνώμη της Damme σήμερα Γουέστγουντ, η πορεία του «κινήματος» αποδυναμώθηκε κάπως γιατί σταμάτησε να γεννά ιδέες και να δημιουργεί, βοήθησε στη διαμόρφωση πολιτική συνείδησης και αμφισβήτησης στις νεότερες γενιές.
«Κάποιες φορές νιώθω πραγματικά υπερήφανη για την επίδραση του punk στις γενιές. Βλέπω ότι τα νεαρά παιδιά που συμμετέχουν στις επιδείξεις μου για παράδειγμα, αμφισβητούν την σύγχρονη προπαγάνδα, δεν εμπιστεύονται τις κυβερνήσεις ή τους πολιτικούς ηγέτες και είναι πολύ ενημερωμένα για όσα συμβαίνουν στον κόσμο. Αυτό είναι το κληροδότημα του punk για εμένα, που είναι πολύ σημαντικό».
Τέλος, όσον αφορά στην έκθεση του ΜΕΤ, η Γουέστγουντ σχολιάζει: «To punk κέρδισε επάξια τη θέση του στο μουσείο. Η εικόνα έφτασε να μετράει περισσότερο από τις ιδέες. Η μόδα και ο τρόπος ζωής έγιναν πιο κεντρικά σημεία από την ίδια την τέχνη. Στο τέλος έγινε μόδα. Αυτό που βλέπεις, αυτό είναι».
