Το πανηγυρικό ρέκβιεμ της Γκόλφως

Το πανηγυρικό ρέκβιεμ της Γκόλφως Facebook Twitter
0
Το πανηγυρικό ρέκβιεμ της Γκόλφως Facebook Twitter

Ο σκηνοθέτης Νίκος Καραθάνος λέει: O Περεσιάδης έγραψε την Γκόλφω το 1893 χωρίς να βλέπει. Ήταν τυφλός και τον βοηθούσε ο πατέρας του να γράφει πάνω στα δάχτυλα για να μπορεί να βρίσκει μια ισιάδα στις γραμμές. Θεωρώ ότι είναι ένα έργο υποτιμημένο. Δεν είναι κωμωδία αλλά ένα δραματικό ειδύλλιο που περιέχει κωμικές σκηνές. Οι κριτικές της εποχής του έγραφαν ότι έχει σαιξπηρικού ύφους πλοκή, αλλά οι αστοί στα τέλη του 19ου αιώνα δεν ήθελαν τα έργα φουστανέλας, προτιμούσαν τις γαλλικές οπερέτες. Έτυχε, πάντως, μεγάλης αποδοχής και το 1900 έκανε μεγάλη περιοδεία στην Αβησσυνία, τη Νότια Αφρική και την Αυστραλία. Μεταφράστηκε στα τουρκικά και παίχτηκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου και έγινε το αγαπημένο έργο του Σουλτάνου, ο οποίος το έβλεπε ξανά και ξανά. Το 1914 ήταν η πρώτη ελληνική ταινία που γυρίστηκε και το 1938 παίχτηκε στο Παρίσι ως αντίδραση στη δικτατορία του Μεταξά. Έκτοτε, παιζόταν κυρίως από τα μπουλούκια στην επαρχία.


Ως έργο δημοτικής ποίησης, όλες οι λέξεις του κρύβουν ένα δεύτερο νόημα. Είναι μια έξοχη, καθαρή ποίηση, σαν δημοτικό τραγούδι, που στην αρχή περνάς την πόρτα του γέλιου για να την πλησιάσεις, αλλά αυτό συμβαίνει γιατί φοβάσαι την αλήθεια. Πρέπει να το αγαπήσεις και να το πιστέψεις για να μη μείνεις απ' έξω. Όταν ο Περεσιάδης αναφέρεται στη φύση, στα βουνά, στους λόγγους, στα νερά, είναι σαν να εκφράζει την ψυχολογική κατάσταση κάθε ήρωα. Οι αλλαγές του καιρού γίνονται μέσα στην ψυχή των ανθρώπων, αντανακλούν τη διάθεσή τους.


Η παράστασή μου είναι μια νύχτα της Γκόλφως. Ένας νυχτερινός εφιάλτης της. Θέλω να δείξω μια κοινωνία ανθρώπων, μια εικόνα από ένα σόι. Μια κοινωνία με κοινή καταγωγή, σαν κάτι παλιές οικογενειακές φωτογραφίες στο χωριό από ένα γλέντι ή από ένα πανηγύρι, όλοι μαζί μέσα σε ένα τοπίο. Ήθελα ένα «πανηγυρικό» ρέκβιεμ της Γκόλφως. Και ήθελα να συμμετέχουν όλοι, να δίνουν τη σκυτάλη ο ένας στον άλλον. Ήθελα μέσα από αυτό το ποιητικό έργο να μιλήσουμε για εμάς και το τώρα. Απέφυγα τα ρεαλιστικά σκηνικά και κοστούμια γιατί το φολκλόρ προσκρούει σε κουτάκια του μυαλού που θα έκαναν την παράσταση γραφική κι εντέλει αναποτελεσματική. Έτσι έβαλα και κάποια σουρεαλιστικά στοιχεία.


Αν έβαζα έναν τίτλο σ' αυτή την εικόνα, στην εικόνα ενός σογιού, θα ήταν «Οι Απαρηγόρητοι». Είμαστε όλοι απαρηγόρητοι και δεν τελειώνει η ζωή μας αν δεν δοθεί συγχώρεση, ώστε να λυθούν τα πράγματα μέσα μας. Θεωρώ ότι, εννοιολογικά, είναι η κορυφαία στιγμή μας. Ψάχνουμε ο ένας τον άλλον, σε οποιαδήποτε ηλικία, για να λυθεί ο κόμπος της ζωής μας. Άλλοι γεννιόμαστε με έναν κόμπο κι άλλοι δένουμε έναν κόμπο κατά τη διάρκεια της ζωής μας και πρέπει κάποια στιγμή να τον λύσουμε.

Mαρία Διακοπαναγιώτου
Σταυρούλα
Είναι η πλούσια του χωριού, η κόρη του τσέλιγκα που διεκδικεί τον Τάσο και τον καταφέρνει με τα λεφτά και το γινάτι της. Εμφανίζεται ως αρκούδα, γιατί δεν καταλαβαίνει τον όγκο της. Όταν μπαίνει μοιάζει χιουμοριστική, αλλά βγαίνει τραγική.

Εύη Σαουλίδου

Γκόλφω
Η Γκόλφω νέα. Ερωτευμένη με τον Τάσο. Έχει όλη την αθωότητα της νιότης, το πήδημα της γυναίκας που ξυπνάει στον κόσμο. Αρχίζουμε με αυτήν, μέχρι που την προδίδει ο Τάσος και παίρνει τη σκυτάλη η Λυδία Φωτοπούλου.

Γιαννης Κότσιφας
Δήμος
Ο ξάδερφος της Γκόλφως. Έχει τη σοφία γέροντα, χιούμορ και χλευάζει τα πράγματα. Είναι ο πιο ρεαλιστής, πάει κόντρα στην πλοκή του έργου, αντιστέκεται στη λογική των υπολοίπων και τους προσγειώνει στην πραγματικότητα.

Άγγελος Τριανταφύλλου

Κίτσος
Ο ανιψιός του τσέλιγκα που είναι ερωτευμένος με την Γκόλφω, η οποία τον απορρίπτει, μένοντας πιστή στον Τάσο. Είναι παιδί της εξουσίας, πατάει στη σιγουριά, αλλά έχει και καθαρή ψυχή. Στο τέλος, είναι ο μόνος που υποστηρίζει την Γκόλφω. Ένα παιδί που ενώ στην αρχή βασίζεται στα πλούτη του, όταν εκείνη τρελαίνεται, την προστατεύει μπροστά σε όλους.

Χάρης Φραγκούλης

Τάσος
Τα νιάτα, ο παράδεισος και η ορμή. Είναι ερωτευμένος με την Γκόλφω και την αρραβωνιάζεται, μέχρι που οι πλούσιοι του ζητούν να την απαρνηθεί. Είναι και ο ίδιος Τάσος της μεγάλης σκηνής, όπου μπαίνει ο σπόρος της μεταστροφής του. Τελικά, μετά από μια τρομερή σκηνή, γραμμένη εξαιρετικά από τον Περεσιάδη, πείθεται να αλλάξει γνώμη.

Άγγελος Παπαδημητρίου
Zήσης
Ο πατέρας της Σταυρούλας, ο αρχοντόβλαχος, ο πλούσιος του χωριού. Από αυτόν κατάγονται όλοι οι πολιτικοί, οι βουλευτές, η εξουσία σήμερα. Έχει απέραντο πλούτο και είναι έτοιμος να εξαγοράσει τους πάντες για τον σκοπό του – όλο αυτό το «πάρε-δώσε» που ξέρουμε και σήμερα, το θράσος.

Χριστίνα Μαξούρη
Αστέρω
Είναι η μάνα της Γκόλφως. Σε μια σκηνή συναντάει τη Γκόλφω μεγάλη και της μιλάει σαν να είναι ακόμα νέα, όπως τότε. Τραγουδάει και ένα υπέροχο τραγούδι σε στίχους του Άγγελου Τριανταφύλλου.

Μιχάλης Σαράντης
Γιάννος
Ένα παιδί του χωριού σε ανάγκη. Του τάζουν πρόβατα, γίδια και άλογα, αν φέρει σε πέρας τον σκοπό τους: να επηρεάσει τον Τάσο ώστε να πάρει τη Σταυρούλα. Είναι το φτωχόπαιδο που θέλει να πετύχει κάτι στη ζωή του. Πληγώθηκε από τον έρωτα, αλλά θέλει να τα καταφέρει. Έτσι, είναι αυτός που πείθει τον Τάσο να προδώσει την Γκόλφω. Έχει τρομερό λέγειν, αλλά δεν τον ήθελα «λαμόγιο». Δεν είναι πονηρός, τα καταλαβαίνει και τα πιστεύει όσα λέει. Μια πλευρά που έχουμε όλοι μέσα μας. Είναι σαν τους πατεράδες που λένε «να πας να βρεις τον τάδε, τον βουλευτή, να σε βολέψει». Είναι αυτός που πάει εκεί όπου υπάρχει δύναμη.

Λυδία Φωτοπούλου
Γκόλφω
Η Γκόλφω πάλι, χωρίς συγκεκριμένη ηλικία, αλλά ως μια γυναίκα μεστωμένη, ώριμη πια. Εκφράζει τη μελαγχολία της Γκόλφως, την οποία τραγουδάει στο πάλκο, σε στίχους του Περεσιάδη, της Λένας Κιτσοπούλου και σε κάποιους του μουσικού  Άγγελου Τριανταφύλλου. Παίζει και στη σκηνή που η Γκόλφω καταριέται τον Τάσο, αλλά και στη σκηνή των ευχών, στην οποία παίρνει πίσω τις κατάρες.

Γιώργος Μπινιάρης
Θανάσουλας
Είναι ο πατέρας του Τάσου και παίρνει την πλευρά της Γκόλφως. Δεν δέχεται αυτό που έκανε ο γιος του και τον καταριέται. Έχει ήθος. Μέσα στην παράσταση, με την ηλικία και το παρουσιαστικό του, περιφέρεται ως μια εμβληματική μορφή.

Γιάννης Βογιατζής
Τάσος
Αυτός που ζητάει συγχώρεση. Επιστρέφει γι' αυτό. Η έννοια μιας διαδρομής που μετά από μια ολόκληρη ζωή θέλει να συγχωρεθεί. Ακόμα μια εμβληματική μορφή πάνω στη σκηνή.

Αλίκη Αλεξανδράκη

Γκόλφω
Η Γκόλφω που ανοίγει και κλείνει την παράσταση. Παίζει στο φινάλε του θανάτου της Γκόλφως. Συναντάει και τη μάνα της, σαν να γύρισε στο χωριό και τη θυμάται νέα.

Νίκος Καραθάνος

Τάσος
Αυτός που παίρνει τη σκυτάλη από τον νεότερο Τάσο. Ο προδότης, που κάνει το κακό στην Γκόλφω. Την προδίδει επειδή είναι φτωχιά και κοιτάζει το συμφέρον του. Όπως και μια μεγάλη μερίδα του χωριού, που θεωρεί τη φτώχεια φταίξιμο.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπομπ Γουίλσον

Απώλειες / Μπομπ Γουίλσον (1941-2025): Το προκλητικό του σύμπαν ήταν ένα και μοναδικό

Μεγάλωσε σε μια κοινότητα όπου το θέατρο θεωρούνταν ανήθικο. Κι όμως, με το ριζοσπαστικό του έργο σφράγισε τη σύγχρονη τέχνη του 20ού αιώνα, σε παγκόσμιο επίπεδο. Υποκλίθηκε πολλές φορές στο αθηναϊκό κοινό – και εκείνο, κάθε φορά, του ανταπέδιδε την τιμή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Θέατρο / H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Ο «Οιδίποδας» του Γιάννη Χουβαρδά συνενώνει τον «Τύραννο» και τον «Επί Κολωνώ» σε μια παράσταση, παίρνοντας τη μορφή μιας πυρετώδους ανασκαφής στο πεδίο του ασυνείδητου - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ