Παίζοντας τον κακό

Παίζοντας τον κακό Facebook Twitter
0

Ο ηθοποιός, σκηνοθέτης και συγγραφέας Στίβεν Μπέρκοφ λέει ότι δημιούργησε τη μαγευτική παράσταση για έναν ηθοποιό Shakespeare's Villains, επειδή δεν επιθυμούσε να μείνει άνεργος. Αλλά, στην πραγματικότητα, ο Μπέρκοφ είναι ο σπουδαιότερος εν ζωή και εν ενεργεία επαγγελματίας του θεάτρου. Στη διάρκεια μιας διαπρεπούς θεατρικής και κινηματογραφικής καριέρας έχει ενσαρκώσει τους περισσότερους από τους πιο αξιομνημόνευτους κακούς ήρωες, από τον πρωταγωνιστικό ρόλο στον Μάκβεθ έως τον κακό Ρώσο συνταγματάρχη στο Octapussy του Μποντ. Τα θεατρικά του έργα και οι διασκευές του έχουν ανέβει σε πολλές χώρες του κόσμου και σε πολλές γλώσσες.
Στην παράσταση Shakespeare's Villains, o Μπέρκοφ βουτά στο κακό για να εξερευνήσει κάποιους από τους πιο σκοτεινούς ήρωες του ποιητή, όπως ο Μάκβεθ, ο Σάιλοκ, ο Ριχάρδος ο Γ'. Όχι εύκολο για τον καθένα φυσικά, αλλά ο Μπέρκοφ αποσπά επευφημίες για την προσπάθειά του να αναμείξει στοιχεία διάλεξης και κωμωδίας σε πορτρέτα ηρώων που κατά κύριο λόγο προκαλούν ρίγη φρίκης.

Γιατί πάντοτε καλείστε να υποδυθείτε τον ρόλο του κακού;

Επειδή έχω κοντά μαλλιά!

Μόνο γι' αυτό;

Περίπου. Από τη στιγμή που θα ταυτιστείς με έναν ρόλο, βλέπουν ότι σου αρέσει και αυτό ήταν. Μετά ωριμάζεις μέσα σε αυτόν. Δεν με νοιάζει! Ο κακός πάντοτε πρέπει να είναι ένας καλός ηθοποιός, για να επιτρέψει στην αχρειότητα να αναδυθεί και να κάνει το κοινό να εμπλακεί.

Πώς προέκυψε η ιδέα για την παράσταση Shakespeare's Villains;

Προέκυψε γιατί ήθελα να κάνω σόλο παραστάσεις. Όπως ένας τραγουδιστής και ένας μουσικός χρειάζονται ο ένας τον άλλο για να υπάρξει αλληλεπίδραση, έτσι και οι ηθοποιοί χρειάζονται τους άλλους ηθοποιούς. Σκέφτηκα, όμως, γιατί άραγε οι ηθοποιοί να μην μπορούν να έχουν το υπέροχο προνόμιο των καλλιτεχνών καμπαρέ, ώστε να βγαίνουν στη σκηνή μόνοι; Επίσης, σκέφτηκα ότι θα ήθελα να κάνω λίγο Σαίξπηρ επειδή έχει περάσει καιρός από την τελευταία φορά. Εφόσον δεν είχα προσκληθεί από σημαντικούς θιάσους για κάτι τέτοιο, σκέφτηκα να φτιάξω μια παρουσίαση όλων των διαφορετικών ηρώων. Καθώς επέλεγα τους ρόλους, άρχισα να συνειδητοποιώ ότι έκλινα περισσότερο προς τους σκοτεινούς ήρωες -τα καθάρματα- και αποφάσισα ότι θα έπρεπε να τους παρουσιάσω όλους σε ένα ενιαίο θέαμα. Αυτό έριξε φως στην ψυχολογία του Σαίξπηρ, στον τρόπο που οι χαρακτήρες αντανακλούσαν ο ένας στον άλλο και στο γεγονός ότι όλοι τους ήταν διαφορετικές πτυχές της ανθρώπινης ψυχολογίας.

Επιλέξατε τα καθάρματα ως μια βολική πλατφόρμα ώστε να επιφέρετε αναταραχή στο κοινό;

Όχι, απλώς έτσι προέκυψε. Καθώς τους μελετούσα διαπίστωσα ότι είναι πιο ενδιαφέροντες και ότι η ψυχολογία τους είναι αναπτυγμένη πιο λεπτομερώς από ό,τι των άλλων ηρώων αυτών των κειμένων. Είναι πιο εκφραστικοί. Κάποιοι από τους κεντρικούς ήρωες παραήταν πολυδιάστατοι, σοβαροί και συνηθισμένοι για να μου προσελκύσουν το ενδιαφέρον. Οι κακοί (καθάρματα) ήταν γεμάτοι εκφράσεις απογοήτευσης, πόνου, φιλοδοξίας και επιθυμιών που αναζητούν και οφείλουν να εκπληρωθούν. Ήταν σαν μια ασθένεια την οποία εξετάζει ένας γιατρός με το μικροσκόπιό του - κι ένιωσα να ενδιαφέρομαι πολύ γι' αυτούς τους ασθενείς ανθρώπους.

Πώς αρχίσατε να δουλεύετε στον κινηματογράφο και πώς αυτό επηρέασε την καριέρα σας;

Ήταν πολύ θετικό. Άλλωστε είχα μια μικρή φήμη. Το φιλμ είναι ένα αυθεντικό έργο τέχνης και οφείλεις να είσαι απόλυτα αφοσιωμένος, αλλά φυσικά δεν είναι θεατρική σκηνή. Η ταινία είναι κατά κάποιον τρόπο διακοπές. Τα λιγοστά φιλμ που έκανα μου προσέφεραν ικανοποίηση, καθώς δεν πέρασα απαρατήρητος.

Στη μεγάλη οθόνη, έχετε περάσει από το A clockwork Orange στο Octopussy, στον Rambo και το Absolute Beginners. Είστε περήφανος για κάθε ταινία;

Είμαι πολύ περήφανος γι' αυτό που εγώ έχω κάνει, αλλά οι ταινίες δεν ήταν πάντοτε ενδιαφέρουσες. Ξέρω ότι κάποιες από τις ταινίες δεν ήταν καλές. Όπως το Prisoner of Rio, που ήταν μια ατυχής προσπάθεια, αλλά, από την άλλη, οι υπόλοιπες ήταν ταινίες που είχαν λόγο ύπαρξης, παρά το γεγονός ότι ήταν εμπορικές.

Δεν έχετε μετανιώσει καθόλου για τις κινηματογραφικές σας επιλογές;

Πρέπει να είναι κανείς ηθοποιός κατ' επάγγελμα. Κάποιες φορές κάνεις κάτι αντίστοιχο ενός γλυπτού του Μιχαήλ Άγγελου και κάποιες άλλες φορές κάνεις διακόσμηση σπιτιού και κάνεις το Octopussy. Αλλά δεν έχει τίποτε το κακό το να συμμετέχεις σε αυτές τις ταινίες. Έχουν πλάκα, αποτελούν απόδραση και αυτό είναι μια χαρά.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Θέατρο / Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Τα «Κακά σκηνικά» είναι «μια κωμική κόλαση» αφιερωμένη στη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, μια απόδραση από τα χάλια της χώρας, του θεάτρου, του παγκόσμιου γεωπολιτικού γίγνεσθαι, ένα ξόρκι στην κατάθλιψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χρήστος Παπαδόπουλος: «Κάθε μορφή τέχνης χρειάζεται το εσωτερικό βάθος»

Θέατρο / Χρήστος Παπαδόπουλος: «Mε αφορά πολύ το "μαζί"»

Το «τρομερό παιδί» από τη Νεμέα που συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια στη χορογραφία ανοίγει το φετινό 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με τους Dance On Ensemble και το «Mellowing», μια παράσταση για τη χάρη και το σθένος της ωριμότητας.  
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κάνεις χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη σου ανάγκη

Χορός / «Κάνουμε χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη μας ανάγκη»

Με αφορμή την παράσταση EPILOGUE, ο διευθυντής σπουδών της σχολής της Λυρικής Σκηνής Γιώργος Μάτσκαρης και έξι χορευτές/χορεύτριες μιλούν για το δύσκολο στοίχημα τού να ασχολείται κανείς με τον χορό στην Ελλάδα σήμερα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μαρία Κωνσταντάρου: «Ερωτεύτηκα αληθινά στα 58»

Οι Αθηναίοι / Μαρία Κωνσταντάρου: «Δεν παίζω πια γιατί δεν υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία μου»

Μεγάλωσε χωρίς τη μάνα της, φώναζε «μαμά» μια θεία της, θυμάται ακόμα τις παιδικές της βόλτες στον βασιλικό κήπο. Όταν είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός, ο πατέρας της είπε «θα σε σφάξω». Η αγαπημένη ηθοποιός που έπαιξε σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και ταινίες της εποχής της είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Γιάννος Περλέγκας ανεβάζει τον «Κατσούρμπο» του Χορτάτση

Θέατρο / Γιάννος Περλέγκας: «Ο Κατσούρμπος μας είναι μια απόπειρα να γίνουμε πιο αθώοι»

Ο Γιάννος Περλέγκας σκηνοθετεί το έργο του Χορτάτση στο πλαίσιο του στο πλαίσιο του Κύκλου Ρίζες του Φεστιβάλ Αθηνών. Τον συναντήσαμε στις πρόβες όπου μας μίλησε για την αξία του Κρητικού συγγραφέα και του έργου του και την ανάγκη για περισσότερη λαϊκότητα στο θέατρο. Κάτι που φιλοδοξεί να μας δώσει με αυτό το ανέβασμα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασίλης Παπαβασιλείου

Απώλειες / Βασίλης Παπαβασιλείου (1949-2025): Ένας σπουδαίος διανοητής του ελληνικού θεάτρου

«Αυτό, λοιπόν, το οφείλω στο θέατρο: τη σωτηρία από την κακομοιριά μου»: Ο σκηνοθέτης, μεταφραστής, ηθοποιός και δάσκαλος Βασίλης Παπαβασιλείου πέθανε σε ηλικία 76 ετών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Θέατρο / Δημήτρης Γκοτσόπουλος: «Ήμουν ένα αγρίμι που είχε κατέβει από τα βουνά»

Ο ταλαντούχος ηθοποιός φέτος ερμηνεύει τον Νεοπτόλεμο στον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή. Πώς κατάφερε από ένα αγροτικό περιβάλλον να πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες και γιατί πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι στην Πολύαιγο, διαβάζοντας «Βάκχες»;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Θέατρο / Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης διασκευάζει φέτος τις τραγωδίες του Οιδίποδα σε ένα ενιαίο έργο και μιλά στη LiFO, για το πώς η μοίρα είναι μια παρεξηγημένη έννοια, ενώ σχολιάζει το αφήγημα περί «καθαρότητας» της Επιδαύρου, καθώς και τις ακραίες αντιδράσεις που έχει δεχθεί από το κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη, ένα μιούζικαλ από την Κόλαση

Θέατρο / Φάουστ: Ένα μιούζικαλ από την κόλαση

«Ζήσε! Μας λέει ο θάνατος, ζήσε!», είναι το ρεφρέν του τραγουδιού που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, εν μέσω ομαδικών βακχικών περιπτύξεων – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ