Με την «Καλοσύνη των Ξένων» άνοιξε το 69ο Φεστιβάλ Βερολίνου

Με την «Καλοσύνη των Ξένων» άνοιξε το 69ο Φεστιβάλ Βερολίνου Facebook Twitter
Μετά από 18 χρόνια θητείας, ο ιδιόρρυθμος, εξωστρεφής, ομιλητικότατος, αμφιλεγόμενος Κόσλινγκ αποχωρεί «ευτυχισμένος».
0

Η τελευταία χρονιά του Ντίτερ Κόσλινγκ ως καλλιτεχνικού διευθυντή του Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου είναι ένα σημαντικό γεγονός από μόνο του – τουλάχιστον μέχρι να βρεθεί μια ταινία στο διαγωνιστικό για να ξεκινήσει το buzz των βραβείων.

Μετά από 18 χρόνια θητείας, ο ιδιόρρυθμος, εξωστρεφής, ομιλητικότατος, αμφιλεγόμενος Κόσλινγκ (που υποτίθεται πως θα είχε ολοκληρώσει την αποστολή του πέρυσι τέτοια εποχή, αλλά βρίσκεται και πάλι εδώ) αποχωρεί «ευτυχισμένος», κάνει μια αναδρομή σε συνέντευξή του στο Hollywood Reporter, θυμάται καλές και άστοχες στιγμές και συμβουλεύει τους δελφίνους να πιστέψουν στην τύχη και την πολλή δουλειά για να πετύχουν.

Ο Πολ Τόμας Άντερσον αποκόμισε την αίσθηση πως ο Κόσλινγκ μανατζάρει το Φεστιβάλ σαν να κάνει πάρτι στο σαλόνι του σπιτιού του, ενώ ο άλλος Άντερσον, ο Γουές, τον έχει εμπιστευτεί με τις πρεμιέρες δύο από τις καλύτερες ταινίες του, του Grand Budapest Hotel και του Isle of Dogs.

Όταν τζάμαρε με τους Rolling Stones, που τους είχε καλέσει μαζί με τον σκηνοθέτη του ντοκιμαντέρ τους, Shine a Light, κουβαλώντας την ολόδική του Fender για να αποδείξει πως κατέχει τη ροκ, είναι κάτι που δεν θα ξεχάσει ποτέ, ενώ αντίθετα προσπαθεί να απωθήσει την ψυχρολουσία της ακύρωσης την τελευταία στιγμή της Νικόλ Κίντμαν, του Τζουντ Λο και της Ρενέ Ζελβέγκερ για την Επιστροφή στο Cold Mountain, που τον άφησαν τον έρημο σαν παγοκολόνα στο κόκκινο χαλί.

Με πάνω από 400 φιλμ, το Φεστιβάλ αναπόφευκτα προσκαλεί δημιουργούς που δεν έχουν αξιόλογη ή ολοκληρωμένη πρόταση να επιδείξουν, και χάνει έδαφος και κυρίως αντίκτυπο σε σχέση με τους μεγάλους ανταγωνιστές του, τις Κάννες, τη Βενετία και το Τορόντο.

Το πιο χτυπητό fail σε επιλογή που δεν έκανε, μιλώντας για ταινία που πέρασε από τα χέρια του και κατέληξε στις Κάννες, για να αποθεωθεί και να θριαμβεύσει, ήταν το Oldboy του Παρκ Τσαν Γουκ, που άρεσε σε όλους τους συναδέλφους του που εκτελούσαν χρέη προκριματικής επιτροπής, αλλά τον απώθησε η βία και δεν συμπάθησε το κορεατικό έπος εκδίκησης.

Αντίθετα, κάλεσε τον Φιντέλ Κάστρο ως σταρ του ντοκιμαντέρ του Όλιβερ Στόουν, εκείνος δέχτηκε με ενθουσιασμό, ακύρωσε λόγω της επέμβασης των Αμερικανών στο Ιράκ και τελικά έμαθε πως ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας είχε βάλει το διπλωματικό χεράκι του για να μη γίνει το ταξίδι «για να αποφευχθεί ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος», όπως του εκμυστηρεύτηκε αργότερα, ενδεχομένως όχι και τόσο χαριτολογώντας.

Με την «Καλοσύνη των Ξένων» άνοιξε το 69ο Φεστιβάλ Βερολίνου Facebook Twitter
Η «Καλοσύνη των Ξένων» βασίζεται σε μια συμπονετική, εξόχως ενάρετη ματιά, τόσο υποκειμενική όσο, αντίστροφα, η στιλιζαρισμένη βία σαδιστικών περιπετειών. Στη φωτο οι πρωταγωνιστές Ζόι Καζάν και Ταχάρ Ραχίμ.


Κι ενώ ο χερ Ντίτερ καυχιέται πως δυνάμωσε την αγορά του φεστιβάλ, καθιστώντας τη δεύτερη παγκοσμίως στο κύκλωμα των εμπόρων του σινεμά, και έφερε τον θεσμό στην πρώτη θέση στην προσέλευση θεατών με εισιτήριο, πολλοί, και δικαίως, υποστηρίζουν πως η επιμονή του να αυξήσει τον αριθμό των ταινιών που προβάλλονται στα πολυάριθμα τμήματα εξανέμισε την ποιότητα.

Με πάνω από 400 φιλμ, το φεστιβάλ αναπόφευκτα προσκαλεί δημιουργούς που δεν έχουν αξιόλογη ή ολοκληρωμένη πρόταση να επιδείξουν και χάνει έδαφος και κυρίως αντίκτυπο σε σχέση με τους μεγάλους ανταγωνιστές του, τις Κάννες, τη Βενετία και το Τορόντο.

Όσο κι αν προσπαθούμε να θυμηθούμε καλές ταινίες που βγαίνουν ετησίως από τους κόλπους του φεστιβάλ, είναι σχεδόν αδύνατον να συγκρατήσουμε πάνω από δυο-τρεις.

Γίνεται σταδιακά αντιληπτό πως οι καλύτεροι παρακάμπτουν το Βερολίνο για να υποβάλουν τα φιλμ τους στις Κάννες, τρεις μήνες αργότερα, και αν το κάνουν έγκαιρα και απορριφθούν από εκεί, ίσως σκεφθούν την option του Βερολίνου. Αν όχι, η Βενετία του Σεπτεμβρίου είναι μονόδρομος.


Ένα επιπλέον αγκάθι είναι η ταινία της έναρξης. Η Βενετία έχει καταφέρει να δίνει το μάξιμουμ στους θεατές της, εξασφαλίζοντας ένα οσκαρικό σιγουράκι που θα συζητηθεί για πρεμιέρα.

Το Βερολίνο, αν δεν έχει την τύχη, όπως ορθώς υποστηρίζει ο Κόσλικ, να σαγηνεύσει τουλάχιστον έναν Άντερσον, προσγειώνεται σε ευγενείς μετριότητες καλών προθέσεων και αμφίβολου αποτελέσματος.

Δεν θα μάθει κανείς, όπως συνήθως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, ποιους κυνήγησε το Βερολίνο για το φετινό ξεκίνημα και τι απαντήσεις έλαβε, αλλά η περίπτωση της Καλοσύνης των Ξένων είναι ένα καλό παράδειγμα ενός ακόμη ατυχούς Berlinale opener.

Με την «Καλοσύνη των Ξένων» άνοιξε το 69ο Φεστιβάλ Βερολίνου Facebook Twitter
Η Δανή σκηνοθέτις Λόνε Σέρφινγκ


Η Λόνε Σέρφιγκ ξεκίνησε από το περίφημο και σχεδόν ξεχασμένο σήμερα Δόγμα 95, χτύπησε την πόρτα των Όσκαρ με το Μια Κάποια Εκπαίδευση, φλέρταρε με το Χόλιγουντ σκηνοθετώντας τον Τζέικ Τζίλενχαλ και την Αν Χάθαγουεϊ στο One Day και σήμερα, 20 περίπου χρόνια μετά την Αργυρή της Άρκτο για το Italian for Beginners, παρουσιάζει μια ελεήμονα, αμβλεία ωδή στην Καλοσύνη των Ξένων, και πιο συγκεκριμένα, την αξιοθαύμαστη τάση των Βορειοαμερικανών για αλληλεγγύη και υποστήριξη στους μη έχοντες και τους χρήζοντες βοηθείας.

Η Δανή σκηνοθέτις μαζεύει ηθοποιούς από διαφορετικά backgroungs και εθνότητες, τους Αμερικανούς Ζόι Καζάν και Κάλεμπ Λάντρι Τζόουνς, τους Άγγλους Μπιλ Νάι και Άντρια Ράιζμπορο, τον Γαλλοαλγερινό Ταχάρ Ραχίμ και τον Καναδό Τζέι Μπαρούσελ, σε μια λυτρωτική ιστορία κακοποίησης και ανέχειας, καθώς μια απελπισμένη νέα μητέρα δραπετεύει με τους γιους της από τον βίαιο σύζυγό της και περιπλανιέται στο χειμωνιάτικο Μανχάταν, ξεμένοντας από χρήματα, δίχως στέγη και γνωστούς, και αναγκάζεται να κλέβει φαγητό ή να καταφεύγει στα συσσίτια απόρων, χωρίς να έχει πλάνο εξόδου από την αξιοπρεπή δοκιμασία.

Μια νοσοκόμα Σαμαρείτης και ένας πρώην κατάδικος που έκανε φυλακή χωρίς να φταίει και τώρα έχει, από καθαρή σύμπτωση, αναλάβει ένα ρώσικο εστιατόριο πολυτελείας γίνονται οι σωτήρες των τριών φυγάδων, σε μια συνειδητή απόπειρα της Σέρφιγκ να μετατρέψει τη σκληρή και αφιλόξενη εικόνα της αμερικανικής μεγαλούπολης σε ένα καταφύγιο καλόκαρδων, τρυφερών ανθρώπων.

Με την «Καλοσύνη των Ξένων» άνοιξε το 69ο Φεστιβάλ Βερολίνου Facebook Twitter
Κάλεμπ Λάντρι Τζόουνς και Άντρια Ράιζμπορο

Περιγράφοντας την ταινία, είναι αδύνατο να μην καταφύγει κανείς σε χριστιανική ορολογία: σαν μια λουθηρανική φαντασία (ειρωνικά, οι θεολογικές θέσεις του θεμελιωτή των Ευαγγελιστών είναι 95, όπως και στο Dogme), η Καλοσύνη των Ξένων βασίζεται σε μια συμπονετική, εξόχως ενάρετη ματιά, τόσο υποκειμενική όσο, αντίστροφα, η στιλιζαρισμένη βία σαδιστικών περιπετειών, και χρησιμοποιεί τη Νέα Υόρκη σαν κρυφή εκκλησία, με τη σκηνογραφία να εστιάζει στη γοτθικότερη αρχιτεκτονική της και τις χειρονομίες των χαρακτήρων να καταλήγουν στη συγχώρεση.

Καθόλου τυχαία, ο μοναδικός κακός σε αυτή την πανστρατιά των καλόψυχων είναι ο αστυνομικός σύζυγός και πατέρας, φτυστός καθολικός.

Σίγουρα υπάρχει δουλειά στο σενάριο και δουλειά στη σύνθεση, αλλά ο μονοδιάστατος τόνος, η αναμασημένη, ουδέτερη μουσική υπόκρουση και κυρίως η παντελής απουσία δραματικής έντασης, που φτάνει σε στείρωση του συναισθήματος, σκορπίζει την ταινία σε μια πεδιάδα συγκατάβασης και αναληθοφάνειας.


Το ποδαρικό δεν ήταν ευοίωνο. Η συνέχεια φέρνει γνωστούς σκηνοθέτες, όπως τον Φατίχ Ακίν, τον Αντρέ Τεσινέ, τον Φρανσουά Οζόν, την Ιζαμπέλ Κοϊξέτ, την Ανιές Βαρντά και τον Ζανγκ Γιμού στο επίσημο διαγωνιστικό, αλλά και τον Κέισι Άφλεκ και τον Σύλλα Τζουμέρκα, με την τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του, το Θαύμα της Θάλασσας των Σαργασσών, στο Πανόραμα.

Με την «Καλοσύνη των Ξένων» άνοιξε το 69ο Φεστιβάλ Βερολίνου Facebook Twitter
Μπιλ Νάι και Ταχάρ Ραχίμ
Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ερωτικές ιστορίες κάτω από τα αστέρια στο Cine Paris

Οθόνες / Ερωτικές ιστορίες κάτω από τα αστέρια στο Cine Paris

Ένα υπέροχο κινηματογραφικό αφιέρωμα στο στέκι της Πλάκας, με παλιές δόξες, όπως το «Brief Encounter» και το «Roman Holiday» αλλά και πιο σύγχρονες, όπως το κομψοτέχνημα «In the Mood for Love» και το σπαραχτικό «Cold War».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Βασίλη και Δάφνη, πώς γυρίσατε την πιο αφοπλιστική ερωτική σκηνή του ελληνικού σινεμά;

Lifo Videos / Βασίλη και Δάφνη, πώς γυρίσατε την πιο αφοπλιστική ερωτική σκηνή του ελληνικού σινεμά;

Ο βραβευμένος σκηνοθέτης και σεναριογράφος Βασίλης Κεκάτος, μαζί με την πρωταγωνίστριά του, Δάφνη Πατακιά, μιλούν για όσα έζησαν στα γυρίσματα της ταινίας «Οι άγριες μέρες μας» – μιας ιστορίας με χαρακτήρες που είναι «γλυκά τσογλανάκια».
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
«Made in Vain»: Γιατί ένας άνθρωπος θέλει να γίνει bodybuilder;

Οθόνες / «Made in Vain»: Γιατί ένας άνθρωπος θέλει να γίνει bodybuilder;

Ένα αποκαλυπτικό ελληνικό ντοκιμαντέρ που αποτυπώνει την ωμή αλήθεια για το άθλημα του bodybuilding –έναν κόσμο όπου δοκιμάζονται τα όρια σώματος και πνεύματος– έρχεται στις αίθουσες την Πέμπτη 29 Μαΐου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Είναι η «Κιούκα» η «ελληνική ταινία της χρονιάς»;

The Review / Τι είναι αυτό που κάνει την ταινία «Κιούκα» να συζητιέται τόσο;

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την ταινία «Κιούκα: Πριν το τέλος του καλοκαιριού» του 31χρονου Κωστή Χαραμουντάνη. Πώς καταφέρνει το όραμα ενός millennial σκηνοθέτη να ξεχωρίζει στο σύγχρονο ελληνικό σινεμά — και γιατί αξίζει την προσοχή μας;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ρίτσαρντ Γκιρ: Η αβάσταχτη γοητεία της σεμνότητας 

Οθόνες / Ρίτσαρντ Γκιρ: Η αβάσταχτη γοητεία της σεμνότητας 

Με αφορμή την έξοδο του «Oh, Canada» στις εγχώριες αίθουσες, ανατρέχουμε στο σύνολο της καριέρας ενός σταρ που οι περισσότεροι θεωρούμε δεδομένο, ίσως επειδή όσα κάνει στην οθόνη φαντάζουν τόσο ανεπιτήδευτα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κάν’ το όπως ο Γκοντάρ

Ανταπόκριση από τις Κάννες / Κάν’ το όπως ο Γκοντάρ

Ως άλλος Αμερικανός στο Παρίσι του ’60, ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ με τη φετινή του συμμετοχή, το ασπρόμαυρο «Nouvelle Vague», αποτίνει φόρο τιμής στον θρυλικό auteur του γαλλικού Νέου Κύματος, υπενθυμίζοντάς μας την τέχνη (και το θράσος) της νεότητας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στις σχολικές γιορτές ο Θοδωρής Σελέκος ζήλευε τα φτερά αγγέλου που είχε ο φίλος του ο Παναγιώτης

Οθόνες / Στις σχολικές γιορτές ο Θοδωρής Σελέκος ζήλευε τα φτερά αγγέλου που είχε ο φίλος του ο Παναγιώτης

Ο Θοδωρής Σελέκος μεγάλωσε στο Νέο Ηράκλειο και ασχολείται με τον κινηματογράφο . Στα πρώτα του βήματα ήταν μέρος της κολεκτίβας ATH KIDS. Έχει σκηνοθετήσει βιντεοκλίπ για καλλιτέχνες όπως ο Ethismos, ο Saske, οι Sworr και διαφημιστικά για brands όπως η Muerte Inc. Παλιότερα άκουγε περισσότερη hip-hop μουσική. Τώρα ακούει jazz και soul. Η πρώτη ταινία μικρού μήκους του ονομάζεται «Can you water a garden with tears?». Του αρέσει η ησυχία και οι αργές ταινίες.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΚΟΥΛΑΚΗ
Χολιγουντιανή απόβαση στην Κρουαζέτ, μια πολιτική διαμαρτυρία αλλά και «ψαλίδι» στο γυμνό

Κάννες 2025 / Χολιγουντιανή απόβαση στην Κρουαζέτ, μια πολιτική διαμαρτυρία αλλά και «ψαλίδι» στο γυμνό

Στην τελετή έναρξης του Φεστιβάλ Καννών, ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο εξαπέλυσε για ακόμη μία φορά σφοδρή κριτική κατά της αμερικανικής πολιτικής, μια μικρή γαλλική ταινία εγκαινίασε το φεστιβάλ, ενώ οι λαμπερές σταρ υποχρεώθηκαν να περιορίσουν τις ημίγυμνες εμφανίσεις τους στο κόκκινο χαλί.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιος είναι τελοσπάντων αυτός ο Λεός Καράξ;

Οθόνες / Λεός Καράξ: Ποιος είναι ο σκηνοθέτης του Holy Motors;

«Δεν είμαι εγώ», δηλώνει ο ασυμβίβαστος Γάλλος δημιουργός στον τίτλο της φιλμικής του αυτοβιογραφίας, εντείνοντας το μυστήριο γύρω από το πρόσωπό του και προσθέτοντας ακόμη μία ψηφίδα σε ένα συναρπαστικό καλλιτεχνικό work in progress.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ένκε Φεζολλάρι

Μυθολογίες / «Όποτε θέλω να κλάψω, βλέπω το The Hours»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ένκε Φεζολλάρι

Το πρώτο ερωτικό σκίρτημα ήρθε με το Persona του Μπέργκμαν. Όταν είδε το Happy Together του Wong Kar-Wai, ήθελε να ουρλιάξει. Τα παθιασμένα συναισθήματα έχουν τον πρώτο λόγο στην κινηματογραφική λίστα του ηθοποιού και σκηνοθέτη.