Η indie σκηνή μετράει πια ημέρες μέχρι το τέλος της;

Η indie σκηνή μετράει πια ημέρες μέχρι το τέλος της; Facebook Twitter
0

ΑΠΟ ΤΟΝ RICHARD KING

Η indie σκηνή μετράει πια ημέρες μέχρι το τέλος της; Facebook Twitter

Όταν ο Johnny Marr και ο Morrissey συναντήθηκαν για δεύτερη φορά το 1982 για να συζητήσουν για το νεοσύστατο συγκρότημά τους, το ζευγάρι έγραψε τις ιδέες του σε ένα τετράδιο στο δωμάτιο του τραγουδιστή. Μια από τις πρώτες τους αποφάσεις ήταν ότι οι Smiths θα υπέγραφαν σε μια ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία. Και παρόλο που ο Morrissey και ο Marr είχαν σχέσεις με την Factory, το ζευγάρι έβαλε πρώτη εταιρεία στην λίστα του την Λονδρέζικη Rough Trade. Μια ανεξάρτητη εταιρία. «Και μόνο το να είσαι στη Rough Trade εκείνη την εποχή ήταν κάτι σημαντικό», λέει σήμερα ο Marr. «Ξεπερνούσε όλη μας την αισθητική».

Τι παίζει στην πόλη; Μπες στο urbanadventures.gr, μάθε ό,τι συμβαίνει και συντονίσου με την urban indie κουλτούρα. Γιατί σε αυτή την πόλη πάντα #cuttypaizei!

Μέχρι την διάλυσή της το 1991, η Rough Trade και η διανομή της αντιπροσώπευαν την συνείδηση της ανεξάρτητης σκηνής, όπως και την αγορά και το δισκοπωλείο. Στο απόγειό της η Rough Trade Distribution μαζί με την ανταγωνίστρια εταιρεία Pinnacle ήταν υπεύθυνες για το 30% της μουσικής αγοράς. Η εταιρεία εξυπηρετούσε τις πιο εμβληματικές δισκογραφικές εταιρείες της εποχής: τις Mute, Creation, Factory (και οι δύο αγοράστηκαν από την Pinnacle) και την 4AD. Σε όλη τη διάρκεια των ‘80s αυτά τα labels ανταγωνίζονταν τις μεγάλες δισκογραφικές στο τοπ 20 τσαρτ με τους πιο εμπορικούς δίσκους.

Αυτό που διαφοροποιούσε τις Mute, Factory, Rough Trade και τις σύγχρονές τους εταιρίες από άλλες ανεξάρτητα labels του παρελθόντος αλλά και του μέλλοντος ήταν η ικανότητά τους να διατηρούν μια σημαντική θέση ανάμεσα στο mainstream – έκαναν επιτυχίες με κυκλοφορίες που εξέφραζαν όσα κέντριζε τη φαντασία τους.

Πίσω από κάθε εταιρεία κρυβόταν ένα άτομο ή μια ομάδα ατόμων με όραμα και πάθος και μια ριψοκίνδυνη στάση απέναντι στις συμβάσεις τις μουσικής βιομηχανίας. Τα ονόματά τους ήταν Daniel Miller, Geoff Travis, Tony Wilson, Rob Gretton, Alan McGee καιIvo Watts-Russell – οι οποίοι αν ξεκινούσαν την καριέρα στην σημερινή διαδικτυακή μουσική βιομηχανία με τις πολλαπλές πλατφόρμες, θα ήταν πολύ δύσκολο να τα καταφέρουν.

Αυτό που διαφοροποιούσε τις Mute, Factory, Rough Trade και τις σύγχρονές τους εταιρίες από άλλες ανεξάρτητα labels του παρελθόντος αλλά και του μέλλοντος ήταν η ικανότητά τους να διατηρούν μια σημαντική θέση ανάμεσα στο mainstream – έκαναν επιτυχίες με κυκλοφορίες που εξέφραζαν όσα κέντριζε τη φαντασία τους. Αυτές οι εταιρίες άνθισαν μετά την έκρηξη του πανκ και αγκάλιασαν το DIY και κατάφεραν να έχουν τη δική τους θέση πλάι σε ήδη αναγνωρισμένες πολυεθνικές. Το να είσαι ανεξάρτητος σήμαινε να μπορείς να υποστηρίζεις οικονομικά την ηχογράφηση και τη διανομή της μουσικής, να λειτουργείς με μικρό προϋπολογισμό και να κάνεις εμπόριο με μια ομάδα από ανθρώπους που είχαν ίδια φιλοσοφία με σένα σε ανεξάρτητα δισκοπωλεία. Επίσης να επικοινωνείς με ένα δύσκολο δίκτυο από συντάκτες φανζίν και προμότερ συναυλιών που μαζί με την εμβληματική φιγούρα του John Peel αντιπροσώπευαν τα εναλλακτικά μέσα.

Από τότε ο όρος "indie" χρησιμοποιείται κατά κόρον και συχνά υποτιμητικά. Τον χρησιμοποιούν για να περιγράψουν ένα φιλμ, ακόμη και μια καφετέρια. Στην μουσική, λειτουργεί σαν το κύριο επίθετο μιας σειράς μουσικών ειδών: indie rock, indie folk, indie-tronica ή indie pop μεταξύ άλλων.

Μια συμπαθητική προσέγγιση της indie μουσικής είναι να δούμε τι σημαίνει πρακτικά: κιθάρες, αφέλειες, νεαρά ή νεανικά γκρουπ κυρίως από λευκούς που φτιάχνουν τραγούδια με επιρροές τα καλύτερα κομμάτια της συλλογής τους από δίσκους, αναμασώντας συνέχεια το  παρελθόν.

Αυτά είναι τέσσερα κομμάτια που δεν θα είχαν γίνει ποτέ επιτυχίες χωρίς τη βοήθεια του ανεξάρτητου κυκλώματος.

 

 

 

 

 

Τα σπουδαιότερα χαρακτηριστικά των ανεξάρτητων labels – η ικανότητα τους στο να παίρνουν ρίσκα, η εμπιστοσύνη στο ένστικτο και η αδιαφορία τους για τις συνέπειες είναι ανέφικτα σήμερα. Το είδος της συμπεριφοράς που επέτρεψε στους Wilson, McGee, Watts-Russell και στους σύγχρονους τους να συλλάβουν μερικές ακραίες και ευφάνταστες ιδέες για την εποχή τους θα ήταν αδύνατο να το διαχειριστεί μια επιχείρηση σήμερα.

Στο απόγειο τους οι ανεξάρτητες δισκογραφικές έφεραν τον πειραματισμό και τον αυτοσχεδιασμό σε επαφή με ένα ευρύτερο κοινό με ιδιαίτερες επιχειρηματικές πρακτικές που όμως τελικά θα οδηγούσαν στην καταστροφή τους.

Κανείς όμως δεν μπορεί να αρνηθεί το αντίκτυπο που είχαν όλα αυτά. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 21 της Adele, ένα από τα πιο εμπορικά άλμπουμ όλων των εποχών κυκλοφόρησε σε μια ανεξάρτητη  εταιρεία, την XL. Σε μια βιομηχανία που υφίσταται παρακμή, μια ανεξάρτητη εταιρεία καρπώνεται τα οφέλη της προσαρμογής στη νέα εποχή και του πειραματισμού με νέες τεχνολογίες ενώ πατάει γερά στα πόδια της με το να είναι ανοικτή στις νέες ιδέες.

Οι άνθρωποι πίσω από τις ανεξάρτητες εταιρείες

 

Geoff Travis 

Rough Trade

Η indie σκηνή μετράει πια ημέρες μέχρι το τέλος της; Facebook Twitter

Απόφοιτος από το πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, ίδρυσε την Rough Trade Records και την ομώνυμη αλυσίδα δισκοπωλείων. Υπέγραψε τους Smiths (αλλά και άπειρα γκρουπ όπως οι Strokes) αλλά τους έχασε από μια πολυεθνική.

Daniel Miller

Mute 

Η indie σκηνή μετράει πια ημέρες μέχρι το τέλος της; Facebook Twitter

Έφτιαξε την Mute για να κυκλοφορήσει το δικό του άλμπουμ με το όνομα The Normal. Τελικά η εταιρεία κυκλοφόρησε συγκροτήματα όπως οι Depeche Mode και η Yazoo ενώ πρόσφατα απόκτησε πάλι το ανεξάρτητο στάτους της από την EMI.

Tony Wilson 

Factory

Η indie σκηνή μετράει πια ημέρες μέχρι το τέλος της; Facebook Twitter

Ίδρυσε την Factory Records και το Hacienda, μεταμόρφωσε το Μάντσεστερ σύμφωνα με την δική του αισθητική και τον ενσάρκωσε στην μεγάλη οθόνη ο Steve Coogan στην ταινία 24 Hour Party People, πέντε χρόνια πριν το θάνατο του στην ηλικία των 57 ετών.

Ivo Watts-Russell

4AD

Η indie σκηνή μετράει πια ημέρες μέχρι το τέλος της; Facebook Twitter

Συνιδρυτής το 1979 της 4AD, του label που κυκλοφόρησε τους Cocteau Twins και τους Pixies όπως και τους M|A|R|R|S. Σήμερα ανήκει στην Beggars Group μαζί με τις Rough Trade Records και XL Recordings.

Alan McGee

Creation

Συνιδρυτής της Creation Records που είναι το σπίτι των Primal Scream, Teenage Fanclub, My Bloody Valentine και των πρώην Oasis. Έπαιρνε πολλά ναρκωτικά. Πούλησε την μισή εταιρεία στη Sony το 1992.

Η Indie Rock ήρθε για να μείνει. Και το φανατικό της κοινό συνεχίζει να παρακολουθεί όλα όσα συμβαίνουν γύρω από τα events, τις νέες κυκλοφορίες εντός και εκτός χώρας και όχι μόνο,  διαδίδοντας τα indie vibes αλλά και όλη την indie κουλτούρα που άλλαξε για πάντα το urban σκηνικό.

0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Mara Gibb»: Μια space όπερα για ένα non-binary εξωγήινο που ξεκινά ένα αυτογνωσίας

Μουσική / Μια ελληνική space όπερα για τη μυστική ζωή ενός non-binary εξωγήινου

Το «Secret life of Mara Gibb» του Prins Obi έχει για κεντρικό ήρωα ένα non-binary εξωγήινο που ξεκινά ένα αυτογνωσίας. Ο ήχος έχει ρίζες στην ψυχεδέλεια αλλά δεν μένει εκεί. Παίζει να είναι και η καλύτερη δουλειά του μετά τους Baby Guru.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
ΕΠΕΞ INDIRA PAGANOTTO INTERVIEW

Μουσική / H Ιndira Paganotto φέρνει στην Αθήνα την απίθανη psy-techno της και μια στρατιά νίντζα

Είναι περήφανη για τις ιταλικές και τις ισπανικές της ρίζες, και για τη μουσική της. Το στυλ της, χωρίς κανόνες ή κουτάκια, ανεβάζει τον πήχη, μαζί και τις προσδοκίες μας για την εμφάνισή της στο Techniques.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Η μοιραία σχέση που ενέπνευσε ένα αριστούργημα του ρομαντισμού

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η μοιραία σχέση που ενέπνευσε ένα αριστούργημα του ρομαντισμού

Το πρόγραμμα της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών στο Μέγαρο Μουσικής για τη νέα σεζόν περιλαμβάνει το Πρώτο Κοντσέρτο για πιάνο του Μπραμς με τον διεθνώς αναγνωρισμένο πιανίστα Αλεξέι Βολόντιν, και η Ματούλα Κουστένη μάς ξεναγεί στην ιστορία αυτού του αριστουργήματος που γεννήθηκε μέσα από τη μοιραία γνωριμία του συνθέτη με την Κλάρα Σούμαν.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Είναι true, έχει vibe: Γι’ αυτό ο νεαρόκοσμος αγαπάει τη Θώδη

Μουσική / «Είναι true, έχει vibe»: Αν δεν το έχετε καταλάβει, οι 20άρηδες αγαπούν τη Θώδη

Βρεθήκαμε σε ένα γλέντι στον Ταύρο όπου ακόμη και οι teenagers διασκέδαζαν, φύγαμε με καλτσάκια που έγραφαν «Με κλαρίνο στο Πεκίνο» και με την ευχή να βρούμε πάρκινγκ στο κέντρο.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
ΖΟΡΝΤΙ ΣΑΒΑΛ: «Με αποκαλούν αρχαιολόγο της μουσικής, αλλά η μουσική δεν πεθαίνει ποτέ»         

Μουσική / Jordi Savall: «Με αποκαλούν αρχαιολόγο της μουσικής, αλλά η μουσική δεν πεθαίνει ποτέ»         

Ο διακεκριμένος μουσικός κάνει μουσική σαν να ανακαλύπτει νέα, όμορφα μέρη. Επιστρέφει στην Αθήνα και συμπράττει με τη Διαπολιτισμική Ορχήστρα της ΕΛΣ σε μια συναυλία που υμνεί την ενωτική φύση της Μεσογείου. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
REWORKS 2025 - Τα νέα / ανερχόμενα ονόματα του φετινού φεστιβάλ

Μουσική / Κρατήστε σημειώσεις: Αυτά είναι τα ανερχόμενα ονόματα του φετινού Reworks

Μέσα σε πέντε μέρες το κορυφαίο φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής φέρνει στη Θεσσαλονίκη πολυσυλλεκτικά, απρόβλεπτα και ατμοσφαιρικά sets που συνδυάζουν την εγκεφαλική με τη χορευτική διάσταση.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Δεν θα γεράσουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη

Μουσική / Δεν θα γεράσουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη

Ο Taki Tsan και ο DJ Alx έχουν γράψει μεγάλο μέρος της ιστορίας του ελληνικού χιπ χοπ. Τριάντα χρόνια μετά το ξεκίνημά τους είναι ακόμα εδώ, alive and kicking, με κοινό live στο Αγοραφοβικό Φεστιβάλ στο ΠΛΥΦΑ, καινούργια σεζόν για το Taki Tsan Show αλλά και νέο άλμπουμ.
M. HULOT