Αίγινα: Το νησί που με σημάδεψε

Αίγινα: Το νησί που με σημάδεψε Facebook Twitter
Για την Αίγινα, όμως, διακόσια χρόνια δεν είναι παρά ένα συμπαντικό (και πολύ λέω ίσως) μισάωρο. Φωτο: Shutterstock
0

Συνήθως τέτοια κειμενάκια δεν τα διαβάζουν όσοι πρόκειται ή σκέφτονται να ταξιδέψουν στους προορισμούς που αναφέρονται αλλά όσοι έχουν ήδη πάει.


Υπάρχει ένα είδος «ηδονοβλεπτικού replay», ένα μπαράζ επιβεβαίωσης: «πέσαμε μέσα;», «ανακαλύψαμε τα σωστά τα μέρη;».


Την Αίγινα την υιοθέτησα, θέλησα να γίνω μέρος της, αρχικά μόνος μου, κατόπιν (και μετά τον γάμο που τελέστηκε εκεί το 2002) μαζί με τη γυναίκα-σύζυγο-σύντροφό μου (wtf, πώς να το πω) και την οικογένεια που προέκυψε.

Η Αίγινα με έκανε να συνειδητοποιήσω αυτό που είμαι ή θα μπορούσα να γίνω και αν αυτό που έγινα είναι αυτό που φανταζόμουν.


Είμαστε αμφότεροι Βορειοελλαδίτες (η συμβία μου – αυτό είναι οk, νομίζω, με όρους πολιτικά ορθούς) και ως εκ τούτου η νησιωτική επικράτεια εξαντλούνταν στη Θάσο, στη Σκιάθο και στο υποκατάστατο της Χαλκιδικής.

Η Αίγινα, από το «σουβλάκι του Αργοσαρωνικού» (επειδή τα νησιά Σαλαμίνα, Αίγινα, Πόρος, Ύδρα και λίγο Σπέτσες, που ξεφεύγει, βρίσκονται σε τέλεια κάθετη διάταξη), μου παρέχει την απόλυτη συμπύκνωση των υπόλοιπων νησιών της χώρας, συμπύκνωση εν τέλει της ίδιας της χώρας.

Συμπύκνωση αρχετυπική, οικουμενική. Το εγώ, ο άλλος, το τότε, το τώρα, η θάλασσα, οι πέτρες, η τροφή, το φως, η τέχνη. Γιατί στην Αίγινα όμως; Ούτε μια παραλία της προκοπής δεν βρίσκεις, οι πιτσιρικάδες με τις κομμένες εξατμίσεις σου παίρνουν τα αυτιά, τη μυρωδιά στις ταβέρνες πίσω από την ψαραγορά δεν τη λες και ευωδιαστή.

Αίγινα: Το νησί που με σημάδεψε Facebook Twitter
Στα βράχια του ξενοδοχείου Apollo κάτω από την Αφαία, με το νερό της θάλασσας να μοιάζει με αρχαία κολυμβήθρα, εκεί (και μόνο εκεί νομίζω) ίσως βρεις λίγη γαλήνη, ένα απάγκιο, ένα φως παρήγορο για κάποια 24ωρα, όποτε το επιλέξεις. Φωτο: Shutterstock


Όμως, εκεί, στη Σουβάλα, βλέποντας τους συνταξιούχους παππούδες να προσέχουν τα εγγονάκια τους, στη Βαγία, κάτω από μια μεγάλη χαρουπιά και μια λάμπα φθορίου, ακούγοντας τον παφλασμό του χαλικιού και περιμένοντας να φας χειροποίητα σουβλάκια, στο κιόσκι του Συνεταιρισμού, όπου θα αγοράσεις το πρώτο σακουλάκι φιστικιού μόλις κατέβεις από το καράβι, στα βράχια του ξενοδοχείου Apollo κάτω από την Αφαία, με το νερό της θάλασσας να μοιάζει με αρχαία κολυμβήθρα, εκεί (και μόνο εκεί νομίζω) ίσως βρεις λίγη γαλήνη, ένα απάγκιο, ένα φως παρήγορο για κάποια 24ωρα, όποτε το επιλέξεις.


Η Αίγινα, αν και για σχεδόν διακόσια χρόνια «ελληνική», τόσο κοντά στην Αθήνα, δεν έχει δίκτυο για νερό, ρεύμα, αποχέτευση, τα οχήματα αποκομιδής απορριμμάτων ταξιδεύουν με το φεριμπότ, το κτίριο Βογιατζή στο λιμάνι καταρρέει την τελευταία δεκαετία, αλλά η δημοτική αρχή ξέρει να μανουριάζει για τη δωρεά από τον Βαρώτσο ενός γλυπτού του στην προβλήτα, στην Αιγινήτισσα κουφαίνεσαι από την ένταση των ηχείων, με τον Ρέμο να ξελαρυγγιάζεται καταμεσήμερο, και στην Πέρδικα η ψητή σαρδέλα πιάνει όπου να 'ναι διψήφια τιμή.

Αίγινα: Το νησί που με σημάδεψε Facebook Twitter
Φωτο: Shutterstock


Για την Αίγινα, όμως, διακόσια χρόνια δεν είναι παρά ένα συμπαντικό (και πολύ λέω ίσως) μισάωρο.


Η Αίγινα με έκανε να συνειδητοποιήσω αυτό που είμαι ή θα μπορούσα να γίνω και αν αυτό που έγινα είναι αυτό που φανταζόμουν.

Ταξίδια
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η επαρχία έχει ανάγκη όλους εκείνους που κάθε Χριστούγεννα, Πάσχα ή καλοκαίρι επιστρέφουν στους τόπους τους και λένε: «Τι ωραία θα ήταν να γυρνούσα μόνιμα»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η κατάσταση στο Μεσολόγγι σήμερα είναι δύσκολη αλλά και ελπιδοφόρα»

Ο Αλέξανδρος Παναγιωτόπουλος επέστρεψε στο Μεσολόγγι και δημιούργησε την ομάδα Messolonghi by Locals με στόχο να επαναφέρει στο προσκήνιο την αξία τού να μένεις, να ζεις και να δημιουργείς στον τόπο σου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Η παλιά Ελλάδα που νομίζαμε πως χάθηκε ζει ακόμα σε τόπους σαν τη Νίσυρο»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στη Νίσυρο οι άνθρωποι δουλεύουν - αλλά υπάρχει χρόνος και για την ψυχή»

Τη στιγμή που η Καλαμάτα άρχισε να του θυμίζει την Αθήνα, ο Σταύρος Παναγιωτόπουλος μετακόμισε σε έναν τόπο όπου δεν χρειάζεται να περιμένει τις διακοπές, μια και έχει το καλοκαίρι έξω από την πόρτα του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Οδοιπορικό στη «Στέγη του Κόσμου», το Θιβέτ

Ταξίδια / Οδοιπορικό στη «Στέγη του Κόσμου», το Θιβέτ

Σ’ αυτόν τον τόπο, ανάμεσα σε πανύψηλες χιονοσκέπαστες κορφές και απύθμενες χαράδρες, ο χρόνος και ο χώρος διαστέλλονται, ενώ στους απέραντους αγριότοπους όπου κατοικεί ο Θεός επιζεί ακόμα η γαλήνη ενός χαμένου παραδείσου.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΡΒΑΡΕΣΟΣ
Η Ελένη Νέρουππου άφησε την Αθήνα και βλέπει πια τους κόπους μιας χρονιάς στο Βασιλικό Ευβοίας να ανταμείβονται σε ένα μπουκάλι κρασί

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στη φύση, καθετί που παράγεις νιώθεις ότι είναι παιδί σου»

Η Ελένη Νέρουππου άφησε το Παγκράτι για να καλλιεργεί αμπέλια στο Βασιλικό Ευβοίας, για να ζήσει σε έναν τόπο όπου «οι ρυθμοί είναι πιο αργοί και σου επιτρέπουν να απολαύσεις ό,τι κάνεις».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ανακαλύπτοντας την ξεχασμένη ελληνική κοινότητα της Αντίς Αμπέμπα 

Ταξίδια / Ανακαλύπτοντας την ξεχασμένη ελληνική κοινότητα της Αντίς Αμπέμπα 

Οι σκηνοθέτες Χρόνης Πεχλιβανίδης και Μαρία Γιαννούλη, κάνοντας έρευνα για το νέο τους ντοκιμαντέρ στην Αιθιοπία, ήρθαν σε επαφή με τα απομεινάρια της άλλοτε ένδοξης ελληνικής παροικίας. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Τρέλα θέλει το βουνό και ενέργεια»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Τρέλα θέλει το βουνό και ενέργεια»

Από τα Σεπόλια έως την Τρίπολη και το καταφύγιο του Μαινάλου, ο Άρης Γιαννούκος αφηγείται την 20χρονη πορεία του μακριά από την πρωτεύουσα και πώς βρήκε στο βουνό πνευματική ηρεμία, λιγότερο άγχος και καθαρό μυαλό.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Γιατί τα ταξίδια δεν έφεραν πιο κοντά τους ανθρώπους

Ταξίδια / Γιατί τα ταξίδια δεν έφεραν πιο κοντά τους ανθρώπους;

Τα ταξίδια στο εξωτερικό αυξάνονται εδώ και δεκαετίες σε όλο τον κόσμο. Το ίδιο όμως και ο εθνικισμός. Όπως φαίνεται, μόνο ο Μαρκ Τουέιν πίστεψε ότι «τα ταξίδια σκοτώνουν την προκατάληψη, τη μισαλλοδοξία και τη στενομυαλιά».
THE LIFO TEAM
«Η εργασία έχει πάψει να είναι μόνο τρόπος επιβίωσης και έχει γίνει κομμάτι του τρόπου που επιλέγω να ζω»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Ο κόκοράς μας τραγουδάει, λες και κάνει soundcheck σε φεστιβάλ»

Η Κατερίνα Ζέρβα δημιούργησε, μαζί με φίλους της, το Evergreen Project, μια ιδιαίτερη κοινότητα στη Φθιώτιδα, όπου «οι ανατολές είναι ζωγραφιά» και όλα συνυπάρχουν «σαν μια μεγάλη, αγαπημένη οικογένεια».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Η εικόνα που κυκλοφορεί για τα χωριά ως απομονωμένες κοινότητες κάπου στην Άγρια Δύση δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την πραγματικότητα».

Γειτονιές της Ελλάδας / Η Χριστίνα βρήκε το χωριό των ονείρων της, με έναν τρόπο που θα ζήλευε κι ο Κοέλιο

Όλο το σύμπαν συνωμότησε, ώστε η Χριστίνα Πιλαβίδου και ο σύζυγός της, σε μια παρόρμηση της στιγμής, να αφήσουν την Αθήνα για το Αργυροχώρι Φθιώτιδας. Σήμερα μεγαλώνουν τα τρία τους παιδιά με τρόπο όσο το δυνατόν πιο αυτάρκη και καταρρίπτουν όλα τα κλισέ για την επαρχία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στη Σπάρτη

Ταξίδια / 48 ώρες στη Σπάρτη

Στη Λακωνική πρωτεύουσα με το νεοκλασικό παρελθόν, ξεκινάμε τη βόλτα μας από το δημοφιλές άγαλμα του Λεωνίδα, επισκεπτόμαστε το Αρχαιολογικό Μουσείο Σπάρτης, ενώ εξορμούμε και στην ξακουστή καστροπολιτεία του Μυστρά και το πανέμορφο κεφαλοχώρι Γεράκι.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
«H απόφαση να επιστρέψω στον Τυρό με έφερε πιο κοντά σε ό,τι έχει πραγματική αξία για μένα, μου έδωσε ελπίδα πως κάτι μικρό μπορεί να έχει μεγάλο αποτύπωμα, όταν γίνεται με αγάπη και συνέπεια»

Γειτονιές της Ελλάδας / Η Ελισάβετ υφαίνει τα υφαντά της στον Τυρό Αρκαδίας

Η Ελισάβετ Ροδοπούλου επέστρεψε από το εξωτερικό στο χωριό της για να ασχοληθεί με μια τέχνη που χάνεται: την παραδοσιακή τσακώνικη υφαντική. Η σκέψη της πηγαίνει συχνά στη γιαγιά της, που ξεκίνησε να υφαίνει στον αργαλειό μόλις στα εννιά της χρόνια.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στην Καστοριά

Ταξίδια / 48 ώρες στην Καστοριά

Με ορμητήριο τη διάσημη λίμνη της Καστοριάς, θαυμάζουμε τις βυζαντινές εκκλησίες και τα αρχοντικά της που μοιάζουν ανεξάντλητα και ανακαλύπτουμε μια άγνωστη Ελλάδα στον νεολιθικό οικισμό του Δισπηλιού και τα εγκαταλελειμμένα χωριά Κορέστεια.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
ΤΟΠΟΣ ΜΟΥ/ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Γειτονιές της Ελλάδας / «Κολωνάκια και καφετέριες θα βρεις παντού. Mια καλή ζωή όχι»

Μετά από μια κοσμοπολίτικη ζωή, ο Φίλιππος Παπαδημητρίου αποφάσισε να εγκατασταθεί στην Αγριλίτσα Αργολίδας και να συστήσει την πρωτοβουλία «Ανασυγκρότηση των Κοιλάδων Δυτικής Αργολίδας», που προσπαθεί να αντιμετωπίσει την ερημοποίηση των χωριών της περιοχής. Πιστεύει σαφώς πως το μέλλον μας είναι η αποκέντρωση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ