La La Land vs. Arrival

La La Land vs. Arrival Facebook Twitter
0

Η περσινή τελετή απονομής των βραβείων Όσκαρ ήταν ξεχωριστή για πολλούς λόγους. Πέρα από το φιάσκο της λανθασμένης ανακοίνωσης του Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας διά στόματος Γουόρεν Μπίτι και Φέι Ντάναγουεϊ, που θα μείνει στην ιστορία ως η πιο άβολη στιγμή των 90 ετών του θεσμού, στην ίδια κατηγορία είχαν συνωστιστεί μερικές από τις καλύτερες ταινίες των τελευταίων ετών - και όχι μόνο της περσινής χρονιάς.


Σκεφτόμουν τότε ότι όποια από αυτές κι αν κατέληγε με το πολυπόθητο αγαλματίδιο, θα ήμουν απόλυτα ικανοποιημένος, κάτι που έχει να μου συμβεί 17 χρόνια, από τη νίκη του «American Beauty» το 2000.


Ε, λοιπόν, καθώς πέρασαν οι μήνες -και ως γνωστόν, σε όλες τις μορφές της τέχνης, ο χρόνος παίζει καταλυτικό ρόλο στην εκτίμηση ενός έργου, το αν εξακολουθείς να το σκέφτεσαι με την πάροδό του και η αίσθηση που σου αφήνει- κατέληξα ότι οι δύο πιο αγαπημένες μου ταινίες από την περσινή εννιάδα, αυτές που τις έχω πλέον στην καρδιά μου στην ίδια θέση κι αν μπορούσα πέρσι, θα έσπαγα το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας στα δύο για να το μοιραστούν, ήταν το «La La Land» και το «Arrival». Τόσο διαφορετικές, κι όμως εξίσου αριστουργηματικές, και τις δύο μπορείς να τις απολαύσεις στη Nova μαζί με πολλές ακόμη βραβευμένες ταινίες.


Από τη μία το feelgood hit της χρονιάς, τo αμίμητο κατόρθωμα του Ντάμιεν Σαζέλ -που μάλιστα τον έχρισε τον νεότερο σε ηλικία νικητή Όσκαρ Σκηνοθεσίας, αφού όταν του απονεμήθηκε ήταν μόλις 32 ετών-, αυτό το πανέμορφο ρετρό, κι όμως τόσο σύγχρονο μιούζικαλ που μου κάρφωσε ένα χαμόγελο στο στόμα για ώρες (ίσως και για μέρες).

La La Land vs. Arrival Facebook Twitter


Ο Σαζέλ είχε αποδείξει τη σκηνοθετική του μαεστρία με προ τριετίας εξίσου αριστουργηματικό «Whiplash» (που επίσης προβάλλεται στη Nova), για το οποίο ο απίστευτος Τζέι Κέι Σίμονς είχε τιμηθεί με το Όσκαρ Β' Ανδρικού ρόλου, και πέρσι ήταν απλώς η χρονιά του θριάμβου του νεαρού σκηνοθέτη.


Τι κι αν του έκλεψαν την μπουκιά από το στόμα στην παράταση, ο ίδιος αναδείχθηκε σε ένα από τα πιο χοτ ονόματα της χολιγουντιανής βιομηχανίας, η Έμα Στόουν επίσης βγήκε θριαμβεύτρια από τη βραδιά με το βραβείο Α' Γυναικείου Ρόλου (ο συμπρωταγωνιστής της, Ράιαν Γκόσλινγκ, θα πρέπει δυστυχώς να περιμένει λίγο ακόμα για να αναγνωρίσει η Ακαδημία το ταλέντο του), η ταινία πλέον στέκεται επάξια δίπλα στον «Τιτανικό» και το «Όλα Για την Εύα», έχοντας ισοφαρίσει το ρεκόρ τους για τις περισσότερες υποψηφιότητες στην ιστορία (14), ενώ τραγούδια από το σπουδαίο soundtrack, όπως τα «City of Stars» και «The Fools Who Dream» υπάρχουν ακόμα στις αγαπημένες μου playlists.


Από την άλλη, η καλύτερη ταινία επιστημονικής φαντασίας των τελευταίων ετών, μια σπουδή πάνω στη σχετικότητα και τη φύση του χρόνου - που τελευταία απασχολεί πολύ τους κινηματογραφιστές του συγκεκριμένου είδους, χωρίς όμως συχνή επιτυχία, αφού πρόκειται για έννοιες δύσκολες στην κατανόηση και την απόδοσή τους.


Το mindfuck που μου έπαιξε με το «Arrival» ο Ντενί Βιλνέβ, το σωστό, κατ' εμέ, όχι το αναίτιο, όπως αυτά που συνηθίζει να κάνει, για παράδειγμα, ο έτερος πολυσυζητημένος και βιρτουόζος σκηνοθέτης της ίδιας γενιάς, ο Κρίστοφερ Νόλαν, με συγκλόνισε.

La La Land vs. Arrival Facebook Twitter

Ποτέ ξανά δεν έχει αποδοθεί με τόσο λυρισμό η επικοινωνία των ανθρώπων με τους εξωγήινους, ενώ η το «Arrival» ήταν μια πρώτης τάξης προπόνηση για τον Βιλνέβ, έναν από τους πραγματικά σπουδαίους σκηνοθέτες του 21 ου αιώνα, προτού αναλάβει το ακατόρθωτο εγχείρημα του σίκουελ του «Blade Runner», το οποίο διαχειρίστηκε όπως μόνο αυτός θα μπορούσε.


Το «Arrival», εν τω μεταξύ, έχει επίκαιρη αξία για έναν επιπρόσθετο λόγο: Το εξαιρετικό του soundtrack αποτέλεσε μοιραία μια από τις τελευταίες δουλειές του ταλαντούχου συνθέτη Γιόχαν Γιοχάνσον, ο οποίος πέθανε πριν από λίγες μέρες ξαφνικά στα 48 του. Αξίζει να προσέξετε πόσο ταιριαστά δένει με το κλίμα και την αισθητική της ταινίας.

Ανυπομονώ να δω ξανά το «La La Land» και το «Arrival», στη Nova, που όπως κάθε χρόνο προβάλλει τις καλύτερες βραβευμένες ταινίες της χρονιάς αλλά και μια απίστευτη συλλογή από παλιότερες ταινίες που ξεχώρισαν στα Όσκαρ και αξίζει να ανακαλύψουμε ή να εκτιμήσουμε εκ νέου.

Oscars News
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο μάγος του Κρεμλίνου

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Ο μάγος του Κρεμλίνου»: Ο ρυθμιστής του Πούτιν δεν χωρά σε ταινία

Πίσω από το ψυχρό πρόσωπο της εξουσίας, κρύβεται ο ψίθυρος ενός σύγχρονου Ρασπούτιν. Ο Ολιβιέ Ασαγιάς τον ακολουθεί – αλλά μήπως τον πρόδωσε η φόρμα;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
No other choice

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «No other choice»: Η ταινία που θα οδηγήσει τον Παρκ Τσαν-γουκ στα Όσκαρ

Ο Κορεάτης σκηνοθέτης παραμένει ένας από τους μεγάλους σύγχρονους κινηματογραφιστές, αν και η αντικαπιταλιστική του σάτιρα «No other choice» δεν είναι η καλύτερή του ταινία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Είναι σαν να κάνεις τον Δράκουλα χορτοφάγο»: Γιατί το σέξι τέρας του Φρανκενστάιν που παίζει ο Τζέικομπ Ελόρντι είναι λάθος

Οθόνες / Γιατί το σέξι τέρας του νέου «Φρανκενστάιν» είναι λάθος

Στη διασκευή του κλασικού μυθιστορήματος της Μέρι Σέλεϊ από τον Γκιγιέρμο ντελ Τόρο πρωταγωνιστεί ο «εξωφρενικά όμορφος» Τζέικομπ Ελόρντι στον ρόλο του τέρατος – πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα μια ταινία χωρίς ειρμό. 
THE LIFO TEAM
O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Οθόνες / O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Είναι εντυπωσιακός ο αριθμός διασκευών του έργου του δημοφιλούς συγγραφέα που θα δούμε στο πανί, στο γυαλί και στο σανίδι, κι αυτό στάθηκε αφορμή για ένα αφιέρωμα στις καλύτερες ταινίες που ενέπνευσαν τα γραπτά του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

Ανταπόκριση από τη Βενετία / Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

O Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο θα έκανε την Μέρι Σέλεϊ περήφανη. Ο δικός του Φρανκενστάιν κατορθώνει να μην προδώσει το πνεύμα του πολυδιασκευασμένου μυθιστορήματός της.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Λούκα Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ανταπόκριση από τη Βενετία / After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ο Λούκα Γκουαντανίνο νοσταλγεί τη χαμένη τέχνη του διαλόγου, αλλά το After the Hunt χάνει το δίκιο του στην ακαδημαϊκή φλυαρία και τις σεναριακές αστοχίες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Οθόνες / Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Από το «Awful Truth» του Λίο ΜακΚάρεϊ στο «Gone Girl» του Ντέιβιντ Φίντσερ κι από τις μπεργκμανικές «Σκηνές από έναν γάμο» στο «Revolutionary Road» του Σαμ Μέντες, ανατρέχουμε σε δέκα ταινίες για όσους ενώθηκαν ενώπιον Θεού κι ανθρώπων «μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος».   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΒΟΥΓΟΝΙΑ

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Βουγονία»: Κριτική για τη νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου

«Είναι περιπέτεια η "Βουγονία", fun και πιο περίπλοκη απ’ ότι δείχνει» - Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος καταγράφει τις εντυπώσεις του από την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας στο 82ο Φεστιβάλ Βενετίας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

Οθόνες / Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

«Το άτακτο αγόρι του βρετανικού σινεμά βρήκε τον δρόμο του σε ώριμες επιλογές, είτε παίζοντας κάποιον αδυσώπητο κακό είτε αφήνοντας τα λακωνικά του διακριτικά σαν στάμπα, όνομα και πράγμα, σε σύντομες εμφανίσεις – εννοείται πως έχει υποδυθεί και τον διάβολο!»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Οθόνες / The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Η ταινία σημάδεψε μια γενιά εφήβων που φαντασιώνονταν ότι θα αντιστεκόντουσαν ηρωικά στους νταήδες που τους κακοποιούσαν καθημερινά. Και τώρα, ο μύθος επιστρέφει για έκτη φορά στην οθόνη, με πρωταγωνιστές τον Τζάκι Τσαν και τον Ραλφ Μάτσιο
THE LIFO TEAM
Ο άνθρωπος που έφερε την μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Daily / Ο άνθρωπος που έφερε τη μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Το ντοκιμαντέρ «Sunday Best: The untold story of Ed Sullivan» αναδεικνύει τη συμβολή του Εντ Σάλιβαν και της δημοφιλέστατης τηλεοπτικής εκπομπής του στην ανάδειξη τεράστιων μορφών της μαύρης μουσικής, από τη Nίνα Σιμόν και τον Τζέιμς Μπράουν μέχρι την Tίνα Τέρνερ και τον Στίβι Γουόντερ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Έντουαρντ Νόρτον: Γεννημένος σε λάθος εποχή

Οθόνες / Έντουαρντ Νόρτον: Γεννημένος σε λάθος εποχή

Με αφορμή τα σημερινά του γενέθλια, ανατρέχουμε στην καριέρα ενός ηθοποιού με την ερμηνευτική στόφα των μεγάλων ονομάτων του New Hollywood, μα καταδικασμένου να εργάζεται σε καιρούς που η κινηματογραφική βιομηχανία δεν ξέρει τι να κάνει μαζί του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ana Kokkinos: «Αν ήμουν ένας στρέιτ, Άγγλος άντρας, η ζωή θα ήταν ευκολότερη»

Οθόνες / Ana Kokkinos: «Αν ήμουν ένας στρέιτ, Άγγλος άντρας, η ζωή θα ήταν ευκολότερη»

Η ελληνικής καταγωγής Αυστραλή σκηνοθέτιδα πίσω από το «Ten Pound Poms» μιλά στη LiFO για τη στάση των Αυστραλών απέναντι στους μετανάστες, την ταινία της που εξόργισε την ομογένεια, και το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος ακόμη κι όταν το έργο σου έχει δει πολύς κόσμος.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

Οι Αθηναίοι / Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

«Τρεις Χάριτες», «Βίρα τις Άγκυρες», «Δις εξαμαρτείν», «Safe Sex», «Το Κλάμα βγήκε από τον Παράδεισο», «Μπαμπάδες με ρούμι». Λίγοι μας έχουν κάνει να γελάσουμε τόσο τα τελευταία 30 χρόνια όσο ο Μιχάλης Ρέππας. Ο ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτης που εξαιτίας του «το Τζέλα Δέλτα δεν είχε φουγάρα» αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ