Το τραγικό μου αφεντικό, ένας τραμπούκος με τοξική συμπεριφορά

Το τραγικό μου αφεντικό, ένας τραμπούκος με τοξική συμπεριφορά Facebook Twitter
Και ποιος είπε ότι η παρενόχληση πρέπει πάντα να συνοδεύεται από το επίθετο «σεξουαλική» για να ισοπεδώνει την προσωπικότητα και την επαγγελματική ταυτότητα ενός ανθρώπου;
0

Ποιος είπε ότι απαράδεκτοι εργοδότες δεν υπάρχουν σε όλον τον κόσμο; Και ποιος είπε ότι η παρενόχληση πρέπει πάντα να συνοδεύεται από το επίθετο «σεξουαλική» για να ισοπεδώνει την προσωπικότητα και την επαγγελματική ταυτότητα ενός ανθρώπου; Η μαρτυρία μιας γυναίκας από τις ΗΠΑ, χωρίς δραματικές περιγραφές, δείχνει το τι σημαίνει να εργάζεσαι για κάποιον με προβληματική συμπεριφορά -κι ακόμη χειρότερα- να έχεις ανάγκη τη δουλειά. 

«Όταν ήμουν 27 χρονών, εργάστηκα για περίπου 5 μήνες ως υπεύθυνη επιμέλειας σε έναν μη κερδοσκοπικό εκδοτικό οργανισμό με έδρα το Λος Άντζελες. Αναζητούσα μια δουλειά επί αρκετούς μήνες, όταν τελικά βρήκα τη συγκεκριμένη θέση. Δεν είχα ξανακούσει γι' αυτή την εταιρεία τίποτα απολύτως και έτσι όταν με κάλεσαν, απλώς πήγα.

Η πρώτη συνέντευξη έγινε σε ένα καφέ κοντά στην εταιρεία και κατέληξε με τον Τζον -τον τύπο που θα αξιολογούσε το βιογραφικό μου- να μιλά και να φωνάζει τόσο δυνατά που ο κόσμος μας κοιτούσε. Ας πούμε ότι η δουλειά είχε να κάνει και με τη δημοσιογραφία, αλλά ο τύπος δεν φαινόταν να συμπαθεί καθόλου τους δημοσιογράφους. Για την ακρίβεια, έμοιαζε να τους μισεί, μαζί με αυτούς κι εμένα, οπότε συνέχισε να με προσβάλλει καθ' όλη τη διάρκεια του ραντεβού, με ατάκες του τύπου "οι δημοσιογράφοι δεν έχουν κριτική σκέψη, απλώς γράφουν αυτά που τους λένε οι άλλοι. Και εσύ προφανώς δεν φαίνεσαι και τόσο έξυπνη, ώστε να μην κάνεις το ίδιο"».

Ο εργοδότης, το αφεντικό, όπως θέλετε πείτε τον άρχισε να μου ουρλιάζει ότι είμαι μία ηλίθια. Είπε ότι τα είχα κάνει όλα λάθος, βρίζοντας με φυσικά και ότι τελικά καλώς δεν του είχα γεμίσει το μάτι από την αρχή. Όλα αυτά την πρώτη κιόλας μέρα στη δουλειά.

Δεν είχα ιδέα τι ακριβώς έκανα εκεί, γιατί παρέμενα, αλλά είχα την αίσθηση κατά τη διάρκεια της κουβέντας, ότι όλη αυτή η συμπεριφορά ήταν κάποιου είδους τεστ και ότι στην πραγματικότητα ήθελε να με προσλάβει, απλώς με υπέβαλε σε όλο αυτό για να με δοκιμάσει. Και τελικά με προσέλαβε. Ήμουν νέα και κάπως απελπισμένη, καθώς την είχα ανάγκη τη δουλειά.

Ήμουν επίσης απολύτως πεπεισμένη ότι όλο αυτό θα άλλαζε. Έλεγα από μέσα μου: «Ξέρω ότι είμαι έξυπνη, ξέρω ότι μπορώ να το κάνω αυτό». Και φυσικά πίστευα ότι στο τέλος και θα τον πείσω και θα τα καταφέρω. Και φυσικά διαψεύστηκα από την πρώτη μέρα κιόλας. Ένας τύπος με κάποιες παραπάνω αρμοδιότητες εκεί μέσα, μου ζήτησε να κάνω κάτι, το έκανα και μετά από λίγο αυτός, ο εργοδότης, το αφεντικό, όπως θέλετε πείτε τον άρχισε να μου ουρλιάζει ότι είμαι μία ηλίθια. Είπε ότι τα είχα κάνει όλα λάθος, βρίζοντας με φυσικά και ότι τελικά καλώς δεν του είχα γεμίσει το μάτι από την αρχή. Όλα αυτά την πρώτη κιόλας μέρα στη δουλειά.  

Επίσης, συνήθιζε να μου λέει όλα εκείνα τα φριχτά πράγματα που αφορούσαν την κοπέλα, που έκανε πριν από εμένα τη δουλειά που τώρα είχα αναλάβει εγώ. «Δεν ήταν ανταγωνιστική, ήταν ψυχωτική. Πάθαινε νευρικές κρίσεις στη δουλειά. Ώρες - ώρες δεν μπορώ να πιστέψω πόσο παλαβή ήταν αυτή η γυναίκα», έλεγε. Φυσικά, τώρα πια ξέρω ότι τα πράγματα δεν ήταν καθόλου έτσι και ότι ακόμη κι αν αυτή η γυναίκα είχε πάθει νευρικό κλονισμό, αυτός ήταν η αιτία. Σε ό,τι με αφορά, θα μου υπενθύμιζε ότι ήμουν ηλίθια τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα.

Ήταν δυο φορές πιο ψηλός και ογκώδης από 'μένα και κάθε φορά που μου φώναζε -ότι ήμουν ηλίθια, φυσικά- θα φρόντιζε να στέκεται απειλητικά πάνω από το γραφείο μου. Κάποια στιγμή δεν άντεξα και μίλησα. Βασικά, του είπα «με κάνετε να νιώθω άβολα, όταν στέκεστε τόσο κοντά μου». Και ερχόταν όντως τόσο κοντά στο πρόσωπο μου που με έφτυνε, τόσο που μετά βίας μπορούσα να διατηρήσω την ψυχραιμία μου. Σε κάποια από αυτές τις φοβερές σκηνές είχα βρει το κουράγιο να του πω: «Κάνετε ένα βήμα πίσω, σας παρακαλώ;». Αυτό φαίνεται πως ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι: «Νομίζεις ότι θα σε χτυπήσω; Νιώθεις ανασφαλής σε αυτό το γραφείο;». Πρέπει να μου φώναζε για ώρες. 

Μετά και από αυτό το περιστατικό δεν μου ξαναμίλησε, χωρίς να βρίσκεται παρούσα το Νο2 του γραφείου. Μόνο όταν ήταν εκείνη στην αίθουσα δεν φοβόταν να μου φωνάξει. Όταν κάποτε ξέσπασα σε κλάματα, ήταν σα να του έδωσα το ελεύθερο εκ νέου να μου συμπεριφέρεται όπως νομίζει. Το μπούλινγκ πλέον είχε φτάσει σε διατυπώσεις του τύπου, «είσαι αδύναμη, δεν κάνεις για τη δουλειά, δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα εδώ μέσα».  

Το περιστατικό που τελικά πυροδότησε την παραίτηση μου σημειώθηκε το Σαββατοκύριακο της 4ης Ιουλίου. Είχαν έρθει οι γονείς μου επίσκεψη στην πόλη και είχαμε πάει μαζί στο Μουσείο. Το κινητό μου δεν είχε σήμα εκεί και περάσαμε μαζί γύρω στις 3-4 ώρες. Όταν βγήκαμε από το Μουσείο, συνειδητοποίησα ότι μου είχε αφήσει 9 μηνύματα στον τηλεφωνητή και μου είχε στείλει άλλα 17 (!) γραπτά. Πάνω κάτω όλα έλεγαν και έγραφαν τα ίδια. Πόσο ανεύθυνη ήμουν, πόσο αισχρός ήταν ο τίτλος που είχα βάλει σε ένα θέμα. Σε κάθε φωνητικό μήνυμα που μου άφηνε, ακουγόταν όλο και πιο θυμωμένος. Στο μεταξύ, είχα ενημερώσει τους γονείς μου ότι τα πράγματα στη δουλειά δεν ήταν καλά και μοιραία άκουσαν κάποια από τα φωνητικά μηνύματα που μου είχε αφήσει. «Θεούλη, αυτό είναι κακοποίηση», είχαν πει άφωνοι απ' αυτό που άκουγαν. Εκεί έσπασα. Έκλαιγα όλη μέρα μπροστά τους.  

Άντεξα σ΄αυτή τη θέση για περίπου ακόμη μία εβδομάδα, χωρίς να αντέχω ούτε να τον κοιτάξω. Μέχρι που απλώς δεν μπορούσα να συνεχίσω άλλο. Η μητέρα του αγοριού μου είναι δικηγόρος, οπότε συνέταξε εκείνη αντί για 'μένα την επιστολή παραίτησής μου. Δεν έγραψα ούτε ότι παραιτούμαι για προσωπικούς λόγους, ούτε τίποτα. Ακόμη και τα κλειδιά του γραφείου του τα ταχυδρόμησα. Φυσικά και δεν μου απάντησε ποτέ».

Με στοιχεία από το TheCut.com 

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΙΣ 7.9.2017

Υγεία & Σώμα
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αντηλιακά: Είναι όντως αμφιλεγόμενη η δράση τους;

Ψυχή & Σώμα / Αντηλιακά: Είναι όντως αμφιλεγόμενη η δράση τους;

H καθημερινή χρήση αντηλιακού, ακόμα και στην πόλη, μοιάζει αυτονόητη, αν θέλεις να προφυλαχθείς από τα εγκαύματα, τη φωτογήρανση και τον καρκίνο του δέρματος. Ή μήπως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά; H Μερόπη Κοκκίνη μιλά με τη δερματολόγο Παναγιώτα Ρήγα.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
Θρεπτική διατροφή και ασφάλεια στη θάλασσα για ξέγνοιαστες διακοπές

Υγεία & Σώμα / Θρεπτική διατροφή και ασφάλεια στη θάλασσα για ξέγνοιαστες διακοπές

Το μεγαλύτερο μέρος των διακοπών το περνάμε στην παραλία, γι’ αυτό είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τους κανόνες της υγιεινής διατροφής αλλά και πώς να προλαμβάνουμε τα θαλάσσια ατυχήματα.
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ
Πόσο νερό χρειαζόμαστε πραγματικά;

Ψυχή & Σώμα / «8 ποτήρια την ημέρα»: Πόσο νερό πραγματικά χρειαζόμαστε;

Η Μερόπη Κοκκίνη συνομιλεί με τη διατροφολόγο Άννα Γαβριέλη για όσα ισχύουν – και δεν ισχύουν – γύρω από την ενυδάτωση, διαλύοντας διαδεδομένους μύθους και δίνοντας πρακτικές συμβουλές για το πώς μπορούμε να φροντίζουμε σωστά τον οργανισμό μας, χωρίς υπερβολές ή παρανοήσεις.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
Έρικ Μ. Γκαρσία: Αυτισμός, Ρόμπερτ Φ. Κένεντι Τζούνιορ και το δικαίωμα στην ορατότητα

The Upfront Initiative / Έρικ Μ. Γκαρσία: Αυτισμός, Ρόμπερτ Φ. Κένεντι Τζούνιορ και το δικαίωμα στην ορατότητα

«Για πολύ μεγάλο διάστημα, τα αυτιστικά άτομα δεν είχαν την ευκαιρία να πουν τη δική τους ιστορία. Αν μπορώ να πω ότι πέτυχα κάτι μέσα από τη δουλειά μου, είναι ότι προσπάθησα να τους δώσω φωνή και να τα παρουσιάσω με την ανθρωπιά που τόσο συχνά τους στερεί η κοινωνία».
ΤΗΣ ΤΖΙΝΑΣ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΟΥ
Παιδιά, θάλασσα και πρώτες βοήθειες: Όλα όσα πρέπει να ξέρει ένας γονιός

Ψυχή & Σώμα / Παιδιά, θάλασσα και πρώτες βοήθειες: Όλα όσα πρέπει να ξέρει ένας γονιός

Χρειάζεται να έχουμε φορητό φαρμακείο ή αρκεί το φαρμακείο του νησιού; Είναι μύθος ότι τα παιδιά δεν πρέπει να κολυμπούν μετά το φαγητό; H Τζούλη Αγοράκη συζητά με την παιδίατρο Γιώτα Γαργάλα.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Όταν ο νευρολόγος σού λέει «κάνε βελονισμό» – Τι πρέπει να ξέρεις

Ψυχή & Σώμα / Όταν ο νευρολόγος σού λέει «κάνε βελονισμό» – Τι πρέπει να ξέρεις

Ο βελονισμός έχει συνδεθεί με εναλλακτικές θεραπείες, ευεξία και ανατολική φιλοσοφία. Όμως, όταν ένας νευρολόγος τον προτείνει για την ανακούφιση από ημικρανίες, οσφυαλγίες ή χρόνιο πόνο, δεν μπορείς να τον αγνοήσεις. Τι λέει η επιστήμη γι’ αυτήν τη χιλιάδων ετών πρακτική και ποιοι μπορούν πραγματικά να ωφεληθούν; Ο νευρολόγος Οδυσσέας Παζιώνης απαντά.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
Τα νέα fitness trends που βλέπεις παντού: Ποια αξίζουν και ποια να αγνοήσεις

Ψυχή & Σώμα / Τα νέα fitness trends που βλέπεις παντού: Ποια αξίζουν και ποια να αγνοήσεις

Γυμναστική με κινητό στο χέρι, ρολόγια που σου λένε πότε να αναπνεύσεις, influencers που υπόσχονται κοιλιακούς μέσα σε δέκα λεπτά: πόσα από όλα αυτά λειτουργούν πραγματικά; Για να ξεχωρίσουμε το hype από την ουσία, μιλήσαμε με τον Λάμπρο Μουλίνο, διαιτολόγο, διατροφολόγο και γυμναστή, ο οποίος μας βοηθά να αποκρυπτογραφήσουμε το τοπίο του fitness όπως αυτό διαμορφώνεται στα ελληνικά social media σήμερα.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
Πόσο παγωτό μπορούν να τρώνε τα παιδιά το καλοκαίρι;

Ψυχή & Σώμα / Πόσο παγωτό μπορούν να τρώνε τα παιδιά το καλοκαίρι;

Τι γίνεται με τα συσκευασμένα που βρίσκουμε στα ψυγεία; Είναι ασφαλή; Τα παγωτά που δεν έχουν ζάχαρη να τα προτιμάμε; Είναι ασφαλές να δίνουμε υποκατάστατα ζάχαρης στα παιδιά; Ποια είναι τα καλά του σπιτικού παγωτού; Και πώς μπορούμε να το φτιάχνουμε;
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Η σημασία της ηθικής ομορφιάς

Υγεία & Σώμα / Η ομορφιά του να δείχνεις καλοσύνη χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα

Οι πράξεις γενναιοδωρίας και αυτοθυσίας προκαλούν αισθήματα ψυχικής ευφορίας και συγκίνησης, που οδηγούν στην επιθυμία να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, αλλά και να βοηθήσουμε τους άλλους
THE LIFO TEAM
Υπάρχουν πράγματι τροφές που «καίνε» λίπος;

Ψυχή & Σώμα / Υπάρχουν πράγματι τροφές που «καίνε» λίπος;

Βοηθούν όντως κάποιες τροφές στις καύσεις ή είναι απλώς ένας διατροφικός μύθος; Στο σημερινό επεισόδιο συζητάμε με τον διαιτολόγο Χρήστο Δερδεμέζη για το πώς μπορούμε να υποστηρίξουμε με απλούς τρόπους τον μεταβολισμό μας.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ