Οι περισσότεροι γνωρίζουμε έναν τέτοιον άνθρωπο: έναν «ναζί» της γραμματικής και της ορθογραφίας έτοιμο να διορθώσει την κάθε κουβέντα που βγαίνει από το στόμα των άλλων. Όλη η ζωή του είναι ένα τεράστιο κόκκινο στυλό, πανέτοιμο να διορθώσει και τη παραμικρή άνω τελεία που δεν μπήκε στη σωστή θέση.
Όπως εύστοχα παρατηρεί σε άρθρο της στον “Guardian”, αλλά και μέσα από σχετικό βίντεο η Mona Chalabi, στο σήμερα γι’ αυτή την κατηγορία ανθρώπων προτιμάται ο χαρακτηρισμός «σνομπαρία της γραμματικής» και είναι όλοι εκείνοι οι τύποι, οι βυθισμένοι στους κανόνες συντακτικού και γραμματικής, (κανόνες που η γλώσσα έχει ξεπεράσει – όταν δεν μιλάμε για τραγικά λάθη, αλλά για ιδιωματισμούς ή αργκό), οι οποίοι θα φερθούν απαράδεκτα.
Θα προσβάλουν τον συνομιλητή τους, θα διορθώσουν με στόμφο ή θα ειρωνευθούν, τελοσπάντων θα συμπεριφερθούν ως ελίτ μίας ανύπαρκτης ανώτερης τάξης της γραμματικής και του συντακτικού. Αστείο; Θα μπορούσε να είναι, όπως παρατηρεί και η αρθρογράφος, αν αυτοί οι τύποι –απαιτητικοί, χειριστικοί, απαράδεκτοι – δεν καταδίκαζαν στη σιωπή και την ανασφάλεια τους γύρω τους.
Είναι ο λόγος για τον οποίο, κάποιοι στην παρέα σωπαίνουν ή αγχώνονται και για την παραμικρή τους κουβέντα. Άδικο. Ειδικά μετά το βίντεο, γίνεται απολύτως σαφές γιατί αυτή η... ψευτο-ελίτ των γραμμάτων πρέπει να κάνει παρέα μόνο με τους όμοιους της, για να περνούν όλοι καλά. Και αυτοί που έπαιρναν άριστα στη γραμματική και αυτοί που απλώς την πηγαινοέφερναν στη σχολική τσάντα.
Στοιχεία από τον "Guardian"
