Ένα κόμικ που αποτελεί σταθμό στην εξέλιξη των graphic novels» χαρακτήρισε το Here η «Guardian» το 2014, «ένα βιβλίο που παρόμοιο βγαίνει μία φορά κάθε δεκαετία, αν όχι κάθε 100 χρόνια». Το πολυβραβευμένο κόμικ του Richard McGuire χρειάστηκε περίπου 15 χρόνια για να ολοκληρωθεί. Είναι η ιστορία ενός δωματίου και όσων κατοικούν σε αυτό από την αρχή του κόσμου μέχρι σήμερα. Ο McGuire είναι ο επίτιμος καλεσμένος του φετινού Comicdom. Αρκετοί μπορεί να γνωρίζουν τη δουλειά του από το «New Yorker», του οποίου φιλοτεχνεί τα εξώφυλλα για πάνω από δύο δεκαετίες. Δεν είναι όμως γνωστός μόνο γι' αυτά. Είναι υπεύθυνος για μία από τις πιο διάσημες μπασογραμμές όλων των εποχών: το κομμάτι «Cavern» που έγραψε με τους Liquid Liquid, το νεοϋορκέζικο post-punk συγκρότημα της δεκαετίας του '80, ήταν το κλασικό sample του ραπ ύμνου «White Lines» του Grandmaster Flash. Η δουλειά του αναμειγνύει το αβανγκάρντ με αρκετές δόσεις χιούμορ. «Δεν με ενδιαφέρει η δουλειά μου να είναι για προσωπική χρήση και κατανάλωση. Θέλω να συνδέεται με το κοινό σε συναισθηματικό επίπεδο. Ιδανικά θα ήθελα να κάνω τον κόσμο να δει κάτι διαφορετικά ή να το σκεφτεί», λέει. «Αυτός είναι ο στόχος μου. Πάντοτε προσπαθώ να εκπλήσσω τον εαυτό μου». Δηλώνει κατενθουσιασμένος με το ταξίδι του στην Αθήνα και περιμένει να είναι «όμορφα και ζεστά». Είναι η πρώτη φορά που έρχεται και θεωρεί ότι είναι τρελό αυτό που συμβαίνει εδώ – αλλά παντού ο κόσμος βρίσκεται σε μια περίεργη φάση. Ο McGuire έχει ζήσει σχεδόν όλη του τη ζωή στη Νέα Υόρκη, η οποία έχει καθορίσει το έργο του. Συνεχίζει ακόμη και σήμερα να τον εμπνέει, παρόλο που η κατάστασή της είναι ανησυχητική μετά την εκλογή του Τραμπ.
«Μετακόμισα εκεί το καλοκαίρι του 1979. Τη δεκαετία του '70 η πόλη βρισκόταν σε παρακμή, η οικονομία είχε τα χάλια της, τα ποσοστά της εγκληματικότητας αυξάνονταν, τα ανατολικά προάστια ήταν τίγκα στα ναρκωτικά. Όταν βλέπω φωτογραφίες και φιλμ, πάντοτε θυμάμαι πόσο χάλια ήταν. Η ζωή ήταν πιο εύκολη, επειδή τα πάντα ήταν φτηνότερα, αλλά, και πάλι, κανείς δεν είχε χρήματα τότε. Η χίπστερ σκηνή ήταν πολύ μικρή και τους συναντούσες όλους σε κλαμπ ή σε πάρτι. Άλλος ήταν σε συγκρότημα, άλλος ασχολούνταν με την τέχνη, το σινεμά. Ήταν μια ιδιαίτερη χρονική περίοδος. Μεγάλωσα στο Νιου Τζέρσι, περίπου 45 λεπτά έξω από την πόλη, και είχα βρεθεί πολλές φορές στο Μανχάταν με τους γονείς μου. Ως έφηβος, πήγαινα εκεί για να δω συναυλίες και εργαζόμουν part-time σε μερικές γκαλερί».
— Πόσο έχει αλλάξει από τότε;
Υπερβολικά πολύ. Υπάρχουν πολλά λεφτά πια, έχει γίνει ένα νησί αποκλειστικά για τους πλούσιους. Αγαπώ όμως ακόμα τη γειτονιά μου, το West Village ή το Greenwich Village, που είναι η πιο παλιά περιοχή στο Μανχάταν. Ξέρω όλα τα μέρη όπου κάποτε έμεναν οι ήρωές μου. Ξέρω πού ήταν το πρώτο διαμέρισμα του Bob Dylan, εκεί όπου τραβήχτηκε η φωτογραφία για το δεύτερο άλμπουμ του, στην οποία περπατάει με τη φιλενάδα του στον δρόμο. Περνάω από αυτό το σημείο καθημερινά σχεδόν και το σκέφτομαι συχνά. Ο William Burroughs κάποτε έμενε σε ένα τετράγωνο δίπλα στο σπίτι μου. Ο Jackson Pollock, απέναντί μου, ο Willem de Kooning στον δρόμο από πίσω μου. Θα μπορούσα να μιλάω συνέχεια γι' αυτά τα αξιοθέατα. Με ανησυχεί το θέμα της ανοικοδόμησης σε όλη τη χώρα τώρα που εκλέχτηκε ο Τραμπ. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο αυτός, αλλά όλος ο κόσμος που έχει διορίσει και οι πλούσιοι χρηματοδότες και υποστηρικτές του που τον βοήθησαν να εκλεγεί και τον συμβουλεύουν και τον καθοδηγούν αυτήν τη στιγμή. Πρόκειται για εντελώς τρελούς ανθρώπους που θέλουν να διαλύσουν την κυβέρνηση. Υπάρχει πολύ στρες, ο κόσμος δεν μπορεί να πιστέψει αυτό που συμβαίνει. Ένα μόνο καλό έχει βγει από τον Τραμπ: έχει ξυπνήσει αρκετό ακτιβισμό που κοιμόταν. Έχω να δω κάτι παρόμοιο από τη δεκαετία του '60, όταν ήμουν παιδί. Είναι συναρπαστικό να είσαι σε ένα πλήθος 100.000 ατόμων που κρατούν πανό και μοιράζονται τις ίδιες σκέψεις μ' εσένα. Ποιος ξέρει πού θα οδηγήσει όλο αυτό! Τον θεωρούσαν ένα ανέκδοτο πάντα στη Νέα Υόρκη, τώρα έχει γίνει ένας εφιάλτης. Έχουμε όμως τον Πρόεδρο που μας αξίζει και η χώρα νοσεί στο μεγαλύτερο μέρος της από την τεράστια παραπληροφόρηση. Έδωσε πολλές κούφιες υποσχέσεις που τις πίστεψαν και τώρα βρισκόμαστε σε αυτό το σημείο. Κάθε μέρα όμως γίνεται όλο και πιο εμφανές στους ψηφοφόρους ότι είναι ακατάλληλος γι' αυτήν τη δουλειά. Απλώς εύχομαι να τον διώξουν πριν γίνει περισσότερη ζημιά ή βρεθούμε αντιμέτωποι με ένα σοβαρό πρόβλημα.
— Από πότε ασχολείσαι με τα κόμικς;
Θυμάμαι ότι γύρω στα 10 αγόρασα ένα βιβλίο, το Krazy Kat, και έπαθα την πλάκα μου. Τα σχέδια είναι πολύ αστεία και εκφραστικά και το κείμενο είναι σκέτη ποίηση. Παραμένει μια μεγάλη μου αγάπη. Ένα άλλο αγαπημένο μου είναι το Ποπάι του Segar. Κάποια στιγμή ανακάλυψα το περιοδικό RAW του Art Spiegelman και της Françoise Mouly. Η σκηνή έχει απογειωθεί από την εποχή του RAW, κυρίως τα τελευταία χρόνια. Ποτέ δεν σχεδίαζα να αποκτήσω μια καριέρα στα κόμικς, το ένα έφερε το άλλο με φυσικό τρόπο.
— Πώς προέκυψε το Here;
Είχα πάει σε μια διάλεξη του Art Spiegelman, όπου είπε ότι τα κόμικς είναι στην ουσία «αφηγηματικά σχεδιαγράμματα». Αυτό με επηρέασε πολύ. Είχα μόλις μετακομίσει σε ένα καινούργιο διαμέρισμα κι ένα βράδυ σκεφτόμουν ποιος να ζούσε, άραγε, εκεί πριν από μένα. Αποφάσισα να χωρίσω το πάνελ στα δύο. Το μισό να προχωράει μπροστά στον χρόνο και το άλλο μισό προς τα πίσω, στο παρελθόν. Έκανα μερικά σχέδια κι ένας φίλος που με επισκέφτηκε μου είπε για τον νέο του υπολογιστή και για τα Windows και ξαφνικά έσβησαν τα φώτα. Τότε συνειδητοποίησα ότι θα μπορούσα να έχω πολλαπλά παράθυρα στον χρόνο σε έναν μόνο χώρο. Έστειλα την ιδέα στον Art και αργότερα τη δημοσίευσε στο περιοδικό του. Ήταν η πρώτη μου δημοσίευση, το 1989. Είχε καλή υποδοχή και απέκτησε κάποια φήμη. Έκανα μια σελίδα κόμικ στο επόμενο τεύχος και μετά το άφησα, επειδή είχα μια ιδέα για ένα παιδικό βιβλίο που με οδήγησε σε μια άλλη κατεύθυνση. Άρχισα να σχεδιάζω παιχνίδια, ασχολήθηκα με το animation και την εικονογράφηση. Μετά από πολλά χρόνια ξαναγύρισα στην ιδέα του Here. Ήξερα ότι άξιζε ως πρότζεκτ. Διαδραματίζεται στο σπίτι όπου μεγάλωσα και είναι βαθιά συναισθηματικό, επειδή η οικογένειά μου πάντα με στήριζε και ήθελα να είναι στο επίκεντρό του. Είναι αδύνατο να μη μας επηρεάζουν αυτά που μας περιβάλλουν, αλλά είναι δύσκολο να καθορίσω σε ποιον βαθμό. Έχω την ίδια δημιουργική παρόρμηση που είχα από τότε που ήμουν μικρός και αυτό με κάνει να νιώθω συνδεδεμένος με το παιδί που έχω μέσα μου.
Ιnfo:
Ο Alex McGuire θα εμφανιστεί στο Comicdom Con Athens 2017 που θα διεξαχθεί 7-9 Απριλίου στην Ελληνοαμερικανική Ένωση (Μασσαλίας 22, Κολωνάκι) με ελεύθερη είσοδο.
