Πριν από το live του Ibrahim Ferrer Jr.

Πριν από το live του Ibrahim Ferrer Jr. Facebook Twitter
0

 [A.M]

Πριν από το live του Ibrahim Ferrer Jr. Facebook Twitter

Φαντάζομαι είναι ό,τι πιο δύσκολο να κάνεις καριέρα, όταν έχεις πατέρα τον Ibrahim Ferrer. Και μάλιστα με το ίδιο όνομα. Ο Ibrahim Ferrer Jr., κατάφερε μέσα στα χρόνια να γίνει πασίγνωστος μέσα από μια τεράστια σειρά περιοδειών και εμφανίσεων σε κατάμεστες αίθουσες και στα μεγαλύτερα θέατρα και φεστιβάλ, όπως το Cosquin και το Codigo Pais, ενώ είναι ο πρώτος μη αργεντινός μουσικός που κερδίζει το μεγάλο Βραβείο Gardel, το 2008. Κάθε live του είναι ένα πάρτι, μια σκηνική εμπειρία, χάρη στην ατμόσφαιρα που δημιουργεί με τη μουσική του και την πολυπολιτισμική ταυτότητά του. Στις 14 Μαρτίου έρχεται στην Αθήνα και τραγουδά στο Gazarte. Λίγες μέρες πριν το live του απάντησε στις ερωτήσεις μας.

Oι μουσικές μας κουλτούρες είναι τόσο διαφορετικές. Κι όμως το ελληνικό κοινό μοιάζει να λατρεύει τη μουσική σας και να νιώθει συνδεδεμένο με αυτό που κάνετε.

Πιστεύω ειλικρινά πως η μουσική είναι μια γλώσσα παγκόσμια. Μία γλώσσα συναισθημάτων που μιλάει για το τί νιώθουμε σαν μονάδες. Στη μουσική δεν έχει σημασία η χώρα, ούτε η γλώσσα, ούτε η θρησκεία, γιατί όλοι μάθαμε να ζούμε τις ίδιες χαρές, τον ίδιο πόνο και τον ίδιο έρωτα.

 

Ίσως έχετε κουραστεί να σας ρωτούν για τον πατέρα σας τον Ibrahim Ferrer, αλλά είναι εμφανής η αγάπη και ο θαυμασμός σας για εκείνον.

Δεν θα κουραστώ ποτέ να μιλώ για τον πατέρα μου. Είμαι πολύ περήφανος που ξέρω πόσο πολύ τον εκτιμούν οι άνθρωποι. Τόσο ως μουσικό, όσο και ως άνθρωπο. Εγώ τον θαυμάζω και τον αγαπώ και ως γονιό. Παρ'όλα αυτά, εξακολουθώ να πιστεύω πως είμαι ο νούμερο ένα φαν. Και θα είμαι για πολύ καιρό ακόμα.

Πόσο σημαντική είναι η ύπαρξη σεβασμού στην παράδοση όσον αφορά τη μουσική που παράγετε; Βασίζεστε περισσότερο στην παράδοση ή την καινοτομία;

Είναι σπουδαίο να σέβεται κανείς τις ρίζες και τις παραδόσεις του. Εγώ προσωπικά γαλουχήθηκα με την πίστη αυτή. Έτσι έγινα ο άνθρωπος που είμαι σήμερα . Τώρα, όσον αφορά το τί είναι πιο σημαντικό, δεν μπορώ να πω με σιγουριά. Η παράδοση είναι ο δρόμος και η βάση, αλλά η καινοτομία είναι αυτή που σου ανοίγει τους ορίζοντες για να ψάξεις νέα πράγματα. Στη ζωή υπάρχουν πολλά μονοπάτια για να εξερευνήσεις. Έτσι και στη μουσική. Έχω μέσα μου την παράδοση της Κούβας, αλλά νέοι καλλιτέχνες και καινούρια ακούσματα με επηρεάζουν και τα δέχομαι με μεγάλο ενθουσιασμό. Kουβαλώ το "βάρος" της τέχνης του πατέρα μου, ενώ πάντα προσεγγίζω την όποια δουλειά με πολύ σεβασμό και σκληρή προσπάθεια για να μένει τόσο το κοινό όσο και εγώ ευχαριστημένοι. Είμαι ένας άνθρωπος με ψυχικό σθένος, αλλά και αδυναμίες. Όπως όλοι μας. Θέλω ωστόσο να χαίρομαι την κάθε στιγμή που μου δίνεται η ευκαιρία να παρουσιάζω τη μουσική μου. Είναι αυτό που αγαπώ να κάνω περισσότερο και νιώθω κάθε φορά τον ίδιο ενθουσιασμό.

Τί σκοπεύετε να μας παρουσιάσετε στην ερχόμενη παράστασή σας? Μπορείτε να μας αποκαλύψετε κάποιο τραγούδι που έχετε σκοπό να πείτε και σημαίνει πολλά για σας, ή κάποιο στιγμιότυπο του live;

Λατρεύω να ταξιδεύω σε μέρη όπως η Ελλάδα. Είναι μια χώρα με πλούσιο πολιτισμικό υπόβαθρο και πάνω από όλα, μία χώρα με χαρούμενους ανθρώπους. Τo πρόγραμμα που θα παρουσιάσουμε ελίσσεται. Πηγαίνουμε από τα boleros στο cha-cha , από latin κομμάτια σε πιο jazz. Αγαπάμε την πολυρρυθμία και παίζουμε με αυτό. Θα παίξουμε τραγούδια από παλιές μου δουλειές που αγαπώ, αλλά και κάποια καινούρια πάνω στα οποία δουλεύουμε. Η στιγμή που λατρεύω στο live μας, είναι όταν βλέπω τον κόσμο να χορεύει, να τραγουδάει και να χαίρεται για αυτό που ζει. Πάντα ανυπομονώ να το ζήσω και μέσα μου ευχαριστώ το Θεό όταν καταφέρνω να το ζήσω.

Διαβάστε περισσότερες πληροφορίες για το live εδώ 

 

Μουσική
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

102΄ με την Tάμτα και την Ανίτα Ρατσβελισβίλι

Μουσική / Tάμτα - Ανίτα Ρατσβελισβίλι: «Μάθαμε να ζούμε με το τραύμα»

Δυο διάσημες και πετυχημένες Γεωργιανές συναντιούνται στην ΕΛΣ και μιλούν για τις δυσκολίες που τις διαμόρφωσαν και την κουλτούρα της χώρας τους, που την κουβαλάνε μαζί τους παντού, ακόμα και όταν τις πληγώνει.
M. HULOT
Η επιστροφή της Lily Allen

Μουσική / Η Lily Allen επιστρέφει με το πιο θεαματικό ξεκατίνιασμα στην ιστορία της ποπ

Το «West End Girl» της Lilly Allen και ένα αριστουργηματικό ραπ άλμπουμ από την CupcakKe αποτελούν τα πιο δυνατά και τολμηρά, από πλευράς στιχουργικής, άλμπουμ της χρονιάς. Μια καλή εβδομάδα για τη μουσική.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
BOYS’ SHORTS INTERVIEW

Μουσική / Boys’ Shorts: «Δεν φταίνε τα τρανς άτομα που έχει γίνει μίζερη η ζωή σου»

To eyeliner και το electroclash έφερε κοντά το ντουέτο των DJs, που εμπνεύστηκαν το όνομά τους από τον Boy George. Έπαιξαν στο Berghain, και η φήμη τους εκτοξεύτηκε. Πλέον το mantra τους είναι το «enjoy the moment».
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Παιδί Τραύμα: Τραγουδάκια λέω που αύριο θα ξεχαστούν, δεν κάνω καμία επανάσταση, δεν αλλάζω τον κόσμο

Μουσική / Παιδί Τραύμα: «Τραγουδάκια λέω, που αύριο θα ξεχαστούν, δεν αλλάζω τον κόσμο»

Στο νέο του άλμπουμ, το Παιδί Τραύμα χρησιμοποιεί τις έννοιες της φυγής και της συγχώρεσης για να μιλήσει για το αδιέξοδο του ψηφιακού κόσμου και την αναζήτηση της αλήθειας με τραγούδια που ξεφεύγουν από το mainstream.   
M. HULOT
Οι Tame Impala φτιάχνουν έναν δίσκο εμπνευσμένο από τα bush doofs της Αυστραλίας

Μουσική / «Deadbeat» των Tame Impala: Μια lo-fi ωδή στα rave πάρτι από ένα σπουδαίο συγκρότημα

Είναι η πρώτη του δουλειά που δεν περιέχει ούτε μια ροκ στιγμή. Σύμφωνα με τον Chris Deville: «Οι Tame Impala έχουν μεταμορφωθεί σταδιακά από ένα από τα σπουδαιότερα ροκ συγκροτήματα της γενιάς τους σε… κάτι άλλο».
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Το Μονόγραμμα του Έρωτα και της Μουσικής

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Το Μονόγραμμα του Έρωτα και της Μουσικής

Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών τιμά τη μνήμη του Οδυσσέα Ελύτη με αφορμή τα τριάντα χρόνια από τον θάνατό του, παρουσιάζοντας το «Μονόγραμμα» του Γιώργου Κουρουπού, που βασίζεται στο ομότιτλο έργο του μεγάλου Έλληνα ποιητή, στις 24 Οκτωβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ