Ένα νέο ντοκιμαντέρ φέρνει στη δημοσιότητα μυστικά ηχητικά ντοκουμέντα του τέως ηγέτη της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ιλ -πριν αναλάβει την ηγεσία της χώρας- στα οποία ακούγεται να μιλά ανοιχτά, με τη λεπτή φωνή του, για την απογοήτευσή του με την προπαγάνδα και την παραγωγή ταινιών στη Β. Κορέα. Τις κασέτες κατάφεραν να βγάλουν έξω από τη χώρα η ηθοποιός Choi Eun-hee και ο σκηνοθέτης Shin Sang-ok, δύο Νοτιοκορεάτες που είχαν απαχθεί από τη Βόρεια Κορέα το 1978 προκειμένου να φτιάξουν ταινίες για την Πιονγιάνγκ.
Στα οχτώ χρόνια που παρέμειναν αιχμάλωτοι, έκαναν συνολικά 17 ταινίες, από δακρύβρεχτες ιστορίες μέχρι θρίλερ, όπως αναφέρει το CNN. Οι δύο Νοτιοκορεάτες κατάφεραν να καταγράψουν, με μία κρυφή συσκευή εγγραφής, κάποιες από τις συναντήσεις που είχαν με τον Κιμ Γιονγκ Ιλ, αποκαλύπτοντας τις συζητήσεις στο ντοκιμαντέρ «The Lovers and the Despot».
Ειδικοί επισημαίνουν μάλιστα, πως τα ηχητικά ντοκουμέντα θα μπορούσαν να αποκαλύψουν στοιχεία και για τον γιο του Κιμ Γιονγκ Ιλ, τον σημερινό ηγέτη της χώρας Κιμ Γιονγκ Ουν.
Ο Κιμ Γιονγκ Ιλ ακούγεται να απολογείται για τον τρόπο της απαγωγής, υποσχόμενος χρήματα και πόρους για την κινηματογραφική βιομηχανία, ενώ διαμαρτύρεται για την ποιότητα των ταινιών στη χώρα του. «Γιατί όλες οι ταινίες μας έχουν πάντα την ίδια ιδεολογική πλοκή; Δεν έχουν τίποτα το καινούριο», λέει, ενώ επικρίνει τους κινηματογραφιστές της πατρίδας του συγκρίνοντάς τους με εκείνους στη Νότια Κορέα. «Δεν έχουμε ταινίες που να γίνονται δεκτές σε φεστιβάλ. Όμως στη Νότια Κορέα, έχουν καλύτερη τεχνολογία Είναι σαν φοιτητές, ενώ εμείς βρισκόμαστε ακόμα στο νηπιαγωγείο. Οι άνθρωποι εδώ είναι τόσο κλειστόμυαλοι», προσθέτει.
Πέρα όμως από την κινηματογραφική βιομηχανία, υπάρχουν και σχόλια πιο προσωπικά, με τον Κιμ Γιονγκ Ιλ να κάνει πλάκα για το μικρό του ανάστημα, σύμφωνα με την Choi. Όταν τη συνάντησε πρώτη φορά, φέρεται να της είπε «κοίτα με, δεν είμαι μικρός;», ενώ έκανε σχόλιο αυτο-αποδοκιμασίας.
Την εποχή εκείνη, ο Κιμ Γιονγκ Ιλ ήταν επικεφαλής του υπουργείου πολιτισμού και προπαγάνδας και οι δύο Νοτιοκορεάτες κινηματογραφιστές τον περιγράφουν ως κάποιον που ήθελε να ελέγχει τα πάντα, σύμφωνα με τον Paul Fischer, ο οποίος έγραψε ένα βιβλίο για την απαγωγή. «Ο Κιμ Γιονγκ Ιλ ήταν ένας φανατικός του σινεμά», προσθέτει ο Fischer.
Η Choi και ο Shin κατάφεραν τελικά να δραπετεύσουν κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στην Ευρώπη και να φτάσουν στις ΗΠΑ. Είχαν ήδη φροντίσει να περάσουν εκτός συνόρων τις κασέτες, σε προηγούμενο ταξίδι τους, και ένας διαμεσολαβητής τις έφερε στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ το 1985.
«Έμεινα με το στόμα ανοιχτό», είπε ο David Straub, ένας ειδικός για την Κορέα στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ εκείνη την εποχή, ο οποίος έλαβε τα ηχητικά και άρχισε να τα ακούει. «Ώρες επί ωρών ηχογραφήσεων του Kim Jong Il, ο οποίος μίλαγε σχετικά ελεύθερα, ήταν μία απροσδόκητη πηγή πληροφοριών για την αμερικανική κυβέρνηση, δεδομένου ότι ποτέ δεν τον είχαν ακούσει να μιλάει πιο πριν, πολύ λιγότερο μια ιδιωτική συζήτηση».
Ο Greg Scarlatoiu, της Επιτροπής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στη Βόρεια Κορέα, δήλωσε ότι οι κασέτες έδειξαν πως ο Κιμ ήταν ανασφαλής για τα πάντα, συμπεριλαμβανομένου εκείνου που αγαπούσε περισσότερο -τις ταινίες- και αυτό το χαρακτηριστικό ήταν πιθανό ότι το συμμερίζεται και ο νεότερος γιος του Κιμ Γιονγκ Ουν». «Ακριβώς όπως και ο πατέρας του, και αυτός ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας πρέπει να πάσχει από σύμπλεγμα κατωτερότητας», είπε. «Η ανασφάλεια είναι σίγουρα κάτι που του το κληρονόμησε ο Κιμ Γιονγκ Ουν».
Πηγή: CNN
