20 χρόνια από το ντεμπούτο του Γουές Άντερσον

20 χρόνια από το ντεμπούτο του Γουές Άντερσον Facebook Twitter
Wes Anderson. Φωτογραφία: Andrew Eccles
1

Στις 21 Φεβρουαρίου του 1996, η Columbia Pictures κυκλοφόρησε, σε περιορισμένο δίκτυο αιθουσών στις ΗΠΑ, μια ταινία περισσότερο για να απαλλαγεί από αυτήν παρά γιατί την πίστευε. Λίγο καιρό πριν, τα test screenings ήταν αποκαρδιωτικά και παρά το μικρό κόστος της (7 εκ. δολάρια), δεν υπάρχουν ουσιαστικές ελπίδες για κέρδη. Όντως, η ταινία φέρνει στα ταμεία περίπου 1 εκατομμύριο, ο σκηνοθέτης της αρχίζει να αμφιβάλλει για το αν μπορεί να είναι όντως σκηνοθέτης, ενώ ο πρωταγωνιστής της είναι έτοιμος να καταταγεί στο στρατό γιατί δεν βλέπει ευοίωνο μέλλον ως ηθοποιός. Η ταινία είναι το Bottle Rocket (ελληνικός τίτλος: Κλέφτες κατά λάθος), ο σκηνοθέτης ο Γουές Άντερσον και ο ηθοποιός ο Όουεν Γουίλσον.

Ο Άντερσον με τον Ουίλσον είχαν γνωριστεί μερικά χρόνια πρίν, στο πανεπιστήμιο του Τέξας, και έγραψαν μαζί το σενάριο της ταινίας, χωρίζοντάς το σε μικρά μέρη. Το πρώτο από αυτά το γύρισαν ως ταινία μικρού μήκους με τον ίδιο τίτλο, η ταινία παίχτηκε σε φεστιβάλ μικρού μήκους στο Ντάλας, εντυπωσίασε κάποιο κόσμο και πήρε τον δρόμο για το Sundance. Εκεί βρέθηκαν οι κατάλληλοι άνθρωποι (μεταξύ των οποίων και ο James L. Brooks), τα άβγαλτα παιδιά πήραν χρήσιμες συμβουλές, βρέθηκαν και οι πόροι για να φτάσουμε στο γύρισμα μιας μεγάλου μήκους ταινίας. Ο Άντερσον έβλεπε την όλη διαδικασία σαν ένα πρότζεκτ εν εξελίξει. Δεν περίμενε να βρει στουντιακή χρηματοδότηση για να ξεκινήσει γυρίσματα, έγραφε και γύριζε σκηνές από το σενάριό του όποτε έβρισκε κάποια χρήματα και έτσι η διάρκεια της ταινίας του συνεχώς μεγάλωνε.

 

Το 2000, ο Μάρτιν Σκορσέζε, σε μια παρουσίαση των 10 καλύτερων ταινιών της δεκαετίας του 90, τοποθετεί μέσα σ' αυτές το Bottle Rocket λέγοντας πως το είδε χωρίς να γνωρίζει τίποτα γι΄αυτό και το θεώρησε ό,τι πιο φρέσκο είχε δώσει το αμερικανικό ανεξάρτητο σινεμά εκείνης της περιόδου

Πέραν του Τζέιμς Κάαν, που βρέθηκε εκεί χάρη στις γνωριμίες των παραγωγών, όχι απλά δεν υπήρχαν άλλα πρωτοκλασάτα ονόματα ηθοποιών, αλλά ουσιαστικά δεν υπήρχαν επαγγελματίες ηθοποιοί. Τα αδέρφια Ουίλσον (Όουεν και Λουκ) δεν είχαν κάποια πιστοποιημένη εκπαίδευση ηθοποιού και μάθαιναν στην πράξη, ενώ η λογική του να παίξει κάποιος που οι δημιουργοί γνώριζαν προσωπικά, επεκτάθηκε και στους μικρότερους ρόλους. Ο Άντερσον και ο Ουίλσον πρότειναν στον ιδιοκτήτη του καφέ που σύχναζαν για χρόνια να παίξει έναν μικρό ρόλο και έτσι ο Κούμαρ Παλλάνα, που αργότερα έγινε καλτ σύμβολο των ταινιών του Άντερσον, βρέθηκε να παίζει σε κινηματογραφική ταινία, 44 χρόνια μετά από ένα μικρό πέρασμα που είχε κάνει στο Viva Zapata του Καζάν.

Βλεποντας κάποιος το φιλμ σήμερα, μπορεί να βρει αρκετά σημεία που το συνδέουν με τη μετέπειτα φιλμογραφία του Άντερσον. Ήρωες που μοιάζουν εύποροι, προσπαθούν να παλέψουν με τους δαίμονές και τα προβλήματά τους και χτίζουν σιγά σιγά την αυτοπεποίθησή τους. Εδώ, μια ομάδα τριών φίλων προσπαθούν να πείσουν πρώτα τους εαυτούς τους και μετά το πρώην αφεντικό του ενός πως έχουν γίνει επιδέξιοι ληστές, ενώ η συμπεριφορά και η ηθική τους μοιάζει τελείως ξένη με τον κόσμο που θέλουν να μπλέξουν. Η ιστορία έχει μια δόση αυτοαναφορικότητας για τους δημιουργούς, που προσπαθούσαν κι αυτοί να βουτήξουν στα βαθειά νερά του αμερικανικού σινεμά χωρίς να έχουν κάποια προηγούμενη εμπειρία. Πέρα από το περιεχόμενο όμως, πρωτοβλέπουμε την χρήση slow motion σε κομβική σκηνή του φινάλε, αλλά και τη σημασία που έχουν συγκεκριμμένα pop τραγούδια μέσα στην αφήγηση.

Bottle Rocket - Trailer - (1996)

Παρά την εμπορική αποτυχία, η αντιμετώπιση από την κριτική ήταν θετική και οι Ουίλσον με Άντερσον συνέχισαν να γράφουν μαζί. Δυο χρόνια αργότερα παρουσίασαν το Rushmore – την, κατά τον γράφοντα, καλύτερη ταινία του Άντερσον ως σήμερα – το οποίο και εκτίναξε τις καριέρες και των τριών. Το 2000, ο Μάρτιν Σκορσέζε, σε μια παρουσίαση των 10 καλύτερων ταινιών της δεκαετίας του 90, τοποθετεί μέσα σ’ αυτές το Bottle Rocket λέγοντας πως το είδε χωρίς να γνωρίζει τίποτα γι΄αυτό και το θεώρησε ό,τι πιο φρέσκο είχε δώσει το αμερικανικό ανεξάρτητο σινεμά εκείνης της περιόδου. Η ταινία φυσικά, λόγω της κουτσουρεμένης καριέρας της, δεν προβλήθηκε στην Ελλάδα και έπρεπε να περιμένουμε ως το 2004 για την κυκλοφορία της σε DVD.

20 χρόνια από το ντεμπούτο του Γουές Άντερσον Facebook Twitter
Bottle Rocket. Φωτογραφία:Deana Newcomb
20 χρόνια από το ντεμπούτο του Γουές Άντερσον Facebook Twitter
Bottle Rocket. Φωτογραφία:Deana Newcomb
20 χρόνια από το ντεμπούτο του Γουές Άντερσον Facebook Twitter
Bottle Rocket. Φωτογραφία:Deana Newcomb
20 χρόνια από το ντεμπούτο του Γουές Άντερσον Facebook Twitter
Bottle Rocket. Φωτογραφία:Deana Newcomb
20 χρόνια από το ντεμπούτο του Γουές Άντερσον Facebook Twitter
Bottle Rocket. Φωτογραφία:Deana Newcomb
20 χρόνια από το ντεμπούτο του Γουές Άντερσον Facebook Twitter
Bottle Rocket. Φωτογραφία:Deana Newcomb
20 χρόνια από το ντεμπούτο του Γουές Άντερσον Facebook Twitter
Bottle Rocket. Φωτογραφία:Deana Newcomb

Bottle Rocket [Short Film]

Οθόνες
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γιάννης Σολδάτος: «Ο μεγαλύτερος εχθρός μου είναι ο μικροαστισμός» ή «Το σινεμά ως μαζικό λαϊκό θέαμα έχει σχεδόν τελειώσει»

Βιβλίο / Γιάννης Σολδάτος: «Το σινεμά ως μαζικό λαϊκό θέαμα έχει σχεδόν τελειώσει»

Μια συζήτηση με τον σκηνοθέτη, εκδότη και συγγραφέα της συνοπτικής «Ιστορίας του Ελληνικού Κινηματογράφου» που πρόσφατα επανακυκλοφόρησε εμπλουτισμένη και σε ενιαία μορφή από τις εκδόσεις Αιγόκερως.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Aν είχα Πόδια θα σε Κλωτσούσα». Σιγά ρε φίλε, ένα σινεμά ήρθαμε!

Οθόνες / «Aν είχα Πόδια θα σε Κλωτσούσα». Σιγά ρε φίλε, ένα σινεμά ήρθαμε!

Κάνουμε χιούμορ, αλλά η ταινία της Μπρόνστιν παίρνει τα περισσότερα αστέρια της εβδομάδας (με ντεμπούτο A$AP Rocky). Άλλες πέντε ταινίες «βγαίνουν» στα σινεμά από σήμερα και υπάρχει κάτι για όλους.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ποια είναι η καλύτερη και ποια η χειρότερη σειρά του 2025;

Pulp Fiction / Ποια είναι η καλύτερη και ποια η χειρότερη σειρά του 2025;

Pluribus ή All is Fair; Έχουν και τα δύο φανατικούς θαυμαστές που τους χωρίζει μία άβυσσος. Τα βρίσκουν στη μέση ίσως με τον τελευταίο κύκλο του Stranger Things. Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος και Γιάννης Βασιλείου μιλούν για τις τρεις πολυσυζητημένες σειρές στο studio της LifO.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους

Οθόνες / Όσα παιδιά βρέθηκαν στην Ολυμπία 29/11-6/12 είδαν πολύ καλό σινεμά

Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους ταξίδεψε για μια εβδομάδα τους θεατές του σε κάθε γωνιά της Γης, από τους καταυλισμούς της Παλαιστίνης μέχρι τις Φιλιππίνες και τα νησιά Γκαλάπαγκος.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Τζον Κασσαβέτης, εξέχων δημιουργός της αμερικανικής αβάν-γκαρντ

Οθόνες / Τζον Κασσαβέτης: «Το καλύτερο location στον κόσμο είναι το ανθρώπινο πρόσωπο»

Γεννήθηκε σαν σήμερα ο Ελληνοαμερικανός σκηνοθέτης και ηθοποιός που έγραψε ιστορία στον κινηματογράφο με σπουδαίες ταινίες όπως οι «Μια γυναίκα εξομολογείται», «Νύχτα Πρεμιέρας», «Γκλόρια» και πολλές ακόμα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η συγκλονιστική «Φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ακούγεται από σήμερα και στην Αθήνα

Οθόνες / Η συγκλονιστική «Φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ακούγεται από σήμερα και στην Ελλάδα

Ένα 6χρονο κορίτσι «φωνάζει» το πιο δυνατό αντιπολεμικό μήνυμα, οι Έλληνες διασκευάζουν Ντίκενς (και το κάνουν πολύ καλά) και άλλες πέντε ταινίες που μπορείτε να δείτε από σήμερα στα σινεμά.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Σινεμά από το μέλλον, για δύο εβδομάδες στην Αθήνα

Οθόνες / Σινεμά από το μέλλον, για δύο εβδομάδες στην Αθήνα

Το Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας επιστρέφει. Για δύο εβδομάδες θα δούμε μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες σύχρονων δημιουργών, παράλληλα με αποκατεστημένες κλασικές που άφησαν εποχή.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Beatles νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων

Daily / Beatles νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων

Η μυθική σειρά οκτώ (συν ένα) επεισοδίων που διασχίζει ολόκληρη την εξωπραγματική διαδρομή του πιο σημαντικού και πιο λατρεμένου συγκρότημα στην ιστορία, επέστρεψε στο Disney + σε νέα, αποκατεστημένη εκδοχή με πεντακάθαρη εικόνα και κρυστάλλινο ήχο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Barry Lyndon»: Η μεγαλειώδης ύβρις ενός όμορφου αριβίστα

Οθόνες / «Barry Lyndon»: Η μεγαλειώδης ύβρις ενός όμορφου αριβίστα

Πενήντα χρόνια μετά την πρώτη προβολή της, η ταινία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ παραμένει ένα μεγάλο εικαστικό αριστούργημα και σίγουρα μία από τις ωραιότερες ταινίες που γυρίστηκαν ποτέ.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Νταβίντ Πάμπλος: « Το Μεξικό βυθίζεται στη βία εδώ και πολλά χρόνια»

Οθόνες / Νταβίντ Πάμπλος: «Το Μεξικό βυθίζεται στη βία εδώ και πολλά χρόνια»

Βία, καρτέλ ναρκωτικών, τρόμος παντού, σκλάβοι του σεξ αλλά και queer έρωτες στο Μεξικό του σήμερα. Αυτό είναι το σκηνικό της συγκλονιστικής ταινίας «Στον δρόμο» που είδαμε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Ο Μεξικανός σκηνοθέτης μίλησε στη LiFO για τη ζωή στο Μεξικό αλλά και για την τόλμη που χρειάστηκε να γυρίσει μια ταινία με ένα τόσο επικίνδυνο για τη χώρα του θέμα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Το μέλλον που προφήτευσε το «Ghost in the shell» είναι εδώ

Μουσική / Το μέλλον που προφήτευσε το «Ghost in the shell» είναι εδώ

Το 1995, όταν βγήκε στους κινηματογράφους το διάσημο άνιμε του Mamoru Oshii, οι αναφορές του στην ΑΙ ακούγονταν εξωγήινες. Σήμερα, μοιάζει πιο επίκαιρο και σύγχρονο από ποτέ. Το ίδιο και το σάουντρακ του Kenji Kawai. Σε λίγες μέρες προβάλλεται ξανά στην Αθήνα.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Βιμ Βέντερς: «Είμαι αισιόδοξος για το σινεμά, ο κόσμος σιχάθηκε το streaming»

Οθόνες / Βιμ Βέντερς στη LifO: «O κόσμος σιχάθηκε το streaming»

Με αφορμή το αφιέρωμα στο έργο του που είδαμε στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, ο Γερμανός σκηνοθέτης μάς μίλησε για την εκλεκτική συγγένεια που νιώθει με την Ιαπωνία και για τον τρόπο που του αρέσει να κάνει ταινίες, ενώ εξέφρασε την αισιοδοξία του για την επιστροφή του κοινού στις κινηματογραφικές αίθουσες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

1 σχόλια
Αυτός ο σκηνοθέτης μου μιλάει. Κάθε φορά που βλέπω μια ταινία του, οποιαδήποτε ταινία του, με σοκάρουν η αισθητική, οι διάλογοι, τα κάδρα του. Τα πάντα όλα. Παρακαλώ να μην τελειώσει. Στην σκηνή του darjeeling limited, που τα τρία αδέρφια βγαίνουν με τις ινδικες τους στολές από το τρένο, για να πάνε στην κηδεία, κλαίω από την ομορφιά. Κάθε φορά. Η την σκηνή στο rushmore με τον Θεό τον Μπιλ Μάρεϊ πάνω στην εξέδρα της πισίνας στο πάρτυ των γίων του. Τι σκηνη; Τι μοναξια;Ή όταν ο mr fox σηκώνει την γροθιά του, όταν βλέπει τον λύκο. Την μεγαλυτερη φοβια του. Ανατριχίλα.Καταλαβαίνω πόσο κουραστική είναι η παράθεση αγαπημένων μου σκηνών, αλλά μου το συγχωρώ. Στο κάτω κάτω μιλάω για τον αγαπημένο μου σκηνοθέτη.