20 χρόνια από το ντεμπούτο του Γουές Άντερσον

20 χρόνια από το ντεμπούτο του Γουές Άντερσον Facebook Twitter
Wes Anderson. Φωτογραφία: Andrew Eccles
1

Στις 21 Φεβρουαρίου του 1996, η Columbia Pictures κυκλοφόρησε, σε περιορισμένο δίκτυο αιθουσών στις ΗΠΑ, μια ταινία περισσότερο για να απαλλαγεί από αυτήν παρά γιατί την πίστευε. Λίγο καιρό πριν, τα test screenings ήταν αποκαρδιωτικά και παρά το μικρό κόστος της (7 εκ. δολάρια), δεν υπάρχουν ουσιαστικές ελπίδες για κέρδη. Όντως, η ταινία φέρνει στα ταμεία περίπου 1 εκατομμύριο, ο σκηνοθέτης της αρχίζει να αμφιβάλλει για το αν μπορεί να είναι όντως σκηνοθέτης, ενώ ο πρωταγωνιστής της είναι έτοιμος να καταταγεί στο στρατό γιατί δεν βλέπει ευοίωνο μέλλον ως ηθοποιός. Η ταινία είναι το Bottle Rocket (ελληνικός τίτλος: Κλέφτες κατά λάθος), ο σκηνοθέτης ο Γουές Άντερσον και ο ηθοποιός ο Όουεν Γουίλσον.

Ο Άντερσον με τον Ουίλσον είχαν γνωριστεί μερικά χρόνια πρίν, στο πανεπιστήμιο του Τέξας, και έγραψαν μαζί το σενάριο της ταινίας, χωρίζοντάς το σε μικρά μέρη. Το πρώτο από αυτά το γύρισαν ως ταινία μικρού μήκους με τον ίδιο τίτλο, η ταινία παίχτηκε σε φεστιβάλ μικρού μήκους στο Ντάλας, εντυπωσίασε κάποιο κόσμο και πήρε τον δρόμο για το Sundance. Εκεί βρέθηκαν οι κατάλληλοι άνθρωποι (μεταξύ των οποίων και ο James L. Brooks), τα άβγαλτα παιδιά πήραν χρήσιμες συμβουλές, βρέθηκαν και οι πόροι για να φτάσουμε στο γύρισμα μιας μεγάλου μήκους ταινίας. Ο Άντερσον έβλεπε την όλη διαδικασία σαν ένα πρότζεκτ εν εξελίξει. Δεν περίμενε να βρει στουντιακή χρηματοδότηση για να ξεκινήσει γυρίσματα, έγραφε και γύριζε σκηνές από το σενάριό του όποτε έβρισκε κάποια χρήματα και έτσι η διάρκεια της ταινίας του συνεχώς μεγάλωνε.

 

Το 2000, ο Μάρτιν Σκορσέζε, σε μια παρουσίαση των 10 καλύτερων ταινιών της δεκαετίας του 90, τοποθετεί μέσα σ' αυτές το Bottle Rocket λέγοντας πως το είδε χωρίς να γνωρίζει τίποτα γι΄αυτό και το θεώρησε ό,τι πιο φρέσκο είχε δώσει το αμερικανικό ανεξάρτητο σινεμά εκείνης της περιόδου

Πέραν του Τζέιμς Κάαν, που βρέθηκε εκεί χάρη στις γνωριμίες των παραγωγών, όχι απλά δεν υπήρχαν άλλα πρωτοκλασάτα ονόματα ηθοποιών, αλλά ουσιαστικά δεν υπήρχαν επαγγελματίες ηθοποιοί. Τα αδέρφια Ουίλσον (Όουεν και Λουκ) δεν είχαν κάποια πιστοποιημένη εκπαίδευση ηθοποιού και μάθαιναν στην πράξη, ενώ η λογική του να παίξει κάποιος που οι δημιουργοί γνώριζαν προσωπικά, επεκτάθηκε και στους μικρότερους ρόλους. Ο Άντερσον και ο Ουίλσον πρότειναν στον ιδιοκτήτη του καφέ που σύχναζαν για χρόνια να παίξει έναν μικρό ρόλο και έτσι ο Κούμαρ Παλλάνα, που αργότερα έγινε καλτ σύμβολο των ταινιών του Άντερσον, βρέθηκε να παίζει σε κινηματογραφική ταινία, 44 χρόνια μετά από ένα μικρό πέρασμα που είχε κάνει στο Viva Zapata του Καζάν.

Βλεποντας κάποιος το φιλμ σήμερα, μπορεί να βρει αρκετά σημεία που το συνδέουν με τη μετέπειτα φιλμογραφία του Άντερσον. Ήρωες που μοιάζουν εύποροι, προσπαθούν να παλέψουν με τους δαίμονές και τα προβλήματά τους και χτίζουν σιγά σιγά την αυτοπεποίθησή τους. Εδώ, μια ομάδα τριών φίλων προσπαθούν να πείσουν πρώτα τους εαυτούς τους και μετά το πρώην αφεντικό του ενός πως έχουν γίνει επιδέξιοι ληστές, ενώ η συμπεριφορά και η ηθική τους μοιάζει τελείως ξένη με τον κόσμο που θέλουν να μπλέξουν. Η ιστορία έχει μια δόση αυτοαναφορικότητας για τους δημιουργούς, που προσπαθούσαν κι αυτοί να βουτήξουν στα βαθειά νερά του αμερικανικού σινεμά χωρίς να έχουν κάποια προηγούμενη εμπειρία. Πέρα από το περιεχόμενο όμως, πρωτοβλέπουμε την χρήση slow motion σε κομβική σκηνή του φινάλε, αλλά και τη σημασία που έχουν συγκεκριμμένα pop τραγούδια μέσα στην αφήγηση.

Bottle Rocket - Trailer - (1996)

Παρά την εμπορική αποτυχία, η αντιμετώπιση από την κριτική ήταν θετική και οι Ουίλσον με Άντερσον συνέχισαν να γράφουν μαζί. Δυο χρόνια αργότερα παρουσίασαν το Rushmore – την, κατά τον γράφοντα, καλύτερη ταινία του Άντερσον ως σήμερα – το οποίο και εκτίναξε τις καριέρες και των τριών. Το 2000, ο Μάρτιν Σκορσέζε, σε μια παρουσίαση των 10 καλύτερων ταινιών της δεκαετίας του 90, τοποθετεί μέσα σ’ αυτές το Bottle Rocket λέγοντας πως το είδε χωρίς να γνωρίζει τίποτα γι΄αυτό και το θεώρησε ό,τι πιο φρέσκο είχε δώσει το αμερικανικό ανεξάρτητο σινεμά εκείνης της περιόδου. Η ταινία φυσικά, λόγω της κουτσουρεμένης καριέρας της, δεν προβλήθηκε στην Ελλάδα και έπρεπε να περιμένουμε ως το 2004 για την κυκλοφορία της σε DVD.

20 χρόνια από το ντεμπούτο του Γουές Άντερσον Facebook Twitter
Bottle Rocket. Φωτογραφία:Deana Newcomb
20 χρόνια από το ντεμπούτο του Γουές Άντερσον Facebook Twitter
Bottle Rocket. Φωτογραφία:Deana Newcomb
20 χρόνια από το ντεμπούτο του Γουές Άντερσον Facebook Twitter
Bottle Rocket. Φωτογραφία:Deana Newcomb
20 χρόνια από το ντεμπούτο του Γουές Άντερσον Facebook Twitter
Bottle Rocket. Φωτογραφία:Deana Newcomb
20 χρόνια από το ντεμπούτο του Γουές Άντερσον Facebook Twitter
Bottle Rocket. Φωτογραφία:Deana Newcomb
20 χρόνια από το ντεμπούτο του Γουές Άντερσον Facebook Twitter
Bottle Rocket. Φωτογραφία:Deana Newcomb
20 χρόνια από το ντεμπούτο του Γουές Άντερσον Facebook Twitter
Bottle Rocket. Φωτογραφία:Deana Newcomb

Bottle Rocket [Short Film]

Οθόνες
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Superman: Ένα αβαρές επεισόδιο κυριακάτικου cartoon

Oθόνες / Superman: Ένα αβαρές επεισόδιο κυριακάτικου καρτούν

Υπερφορτωμένο, κατά διαστήματα απολαυστικό, με μια τετράποδη προσθήκη που θα κάνει τους ζωόφιλους να γαβγίζουν από χαρά, το «Superman» του Τζέιμς Γκαν δεν προσποιείται πως θέλει να προσφέρει τίποτα παραπάνω από δύο ευχάριστες ώρες στο σινεμά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Superman, καρχαρίες και Νταλί από αύριο στους κινηματογράφους

Πολιτισμός / Superman, καρχαρίες και Νταλί από αύριο στους κινηματογράφους

Η πρώτη ταινία του αναγεννημένου διευρυμένου σύμπαντος της DC, ο υβριδικός μεταμεσονύκτιος χαβαλές του «Dangerous Animals» και το χιτσκοκικό «Spellbound», με την ονειρική σεκάνς ανθολογίας που σχεδίασε ο Σαλβαδόρ Νταλί, ξεχωρίζουν από το πρόγραμμα αυτής της εβδομάδας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Νύχτα Αγωνίας: Το trendy δράμα του Χίτσκοκ με τη συμμετοχή του Νταλί

Οθόνες / Νύχτα Αγωνίας: Το trendy δράμα του Χίτσκοκ με τη συμμετοχή του Νταλί

Ο μεγαλοπαραγωγός Ντέιβιντ Ο. Σέλζνικ επιθυμούσε ένα trendy δράμα για την ψυχανάλυση, ενώ ο Άλφρεντ Χίτσκοκ γύρισε άλλο ένα θρίλερ για το σεξ, την ερωτική επιθυμία και τον ρόλο μιας δυναμικής γιατρού, απροστάτευτης σε ένα σεξιστικό ανδροκρατούμενο μικρόκοσμο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αναγέννηση του Jurassic World με ανακυκλωμένα υλικά, ανακουφιστικά αναχρονιστική

Οθόνες / Jurassic World: Ανακυκλωμένα υλικά, ανακουφιστικό πισωγύρισμα

Ο Κόλιν Τρεβόροου ξεκίνησε δυνατά τη δεύτερη τριλογία του Jurassic σύμπαντος και την έστειλε στον αγύριστο ή περίπου στη μέση του πουθενά, με τους τροποποιημένους δεινοσαύρους αδέσποτους, οπλισμένους κι επικίνδυνους, σε ένα φινάλε με οικολογικές κορόνες, πανηγυρικά χαοτικό, ψευδεπίγραφα απειλητικό και, εν τέλει, εξαιρετικά ανιαρό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στο «F1», o Μπραντ Πιτ θυμίζει τους σταρ μιας άλλης εποχής

Οθόνες / Στο «F1», o Μπραντ Πιτ θυμίζει τους σταρ μιας άλλης εποχής

Ο Μπραντ Πιτ, σε έναν μεγαλειώδη αναχρονισμό σε σύγκριση με τους ζορισμένους άνδρες του σύγχρονου κινηματογράφου, παίζει την ψυχούλα που όλοι φανταζόμαστε στο «F1», έναν (καθόλου σκοτεινό) ιππότη της ασφάλτου, ριψοκίνδυνο για το fun της ιστορίας, σε πλήρη έλεγχο της κατάστασης, πιστό στο σχεδόν ερωτικό του ραντεβού με τον φακό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
10 κινηματογραφικές προβολές-events που δεν πρέπει να χάσετε φέτος το καλοκαίρι

Οθόνες / 10 θρυλικές ταινίες που θα δούμε φέτος στα θερινά

Πέρα από τις ταινίες της διανομής, το καλοκαίρι διεξάγονται events, φεστιβάλ κaι αφιερώματα που (επανα)συστήνουν θησαυρούς από το κινηματογραφικό παρελθόν. Επιλέγουμε μια προβολή από δέκα τέτοιες δράσεις, στις οποίες κάθε σινεφίλ αξίζει να χτυπήσει κάρτα. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κατερίνα Γιουλάκη (1938-2025): «Η θεία όλων μας»

Απώλειες / Κατερίνα Γιουλάκη (1938-2025): «Η θεία όλων μας»

Η αγαπημένη ηθοποιός, που έφυγε πλήρης ημερών πριν από λίγες ημέρες, υπήρξε η επιτομή της Ελληνίδας θείας, τόσο στην τηλεόραση όσο και στον κινηματογράφο. Ο ανιψιός της, Φώτης Σεργουλόπουλος, θυμάται στιγμές μαζί της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιατί να δει κανείς το «Φοινικικό σχέδιο» αν δεν είναι φαν του Γουές Άντερσον;

The Review / Γιατί να δει κανείς το «Φοινικικό σχέδιο» αν δεν είναι φαν του Γουές Άντερσον;

O Χρήστος Παρίδης συζητά με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την τελευταία ταινία του Τεξανού δημιουργού. Πρόκειται, τελικά, για μια αντικαπιταλιστική αλληγορία της εποχής μας;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ

σχόλια

1 σχόλια
Αυτός ο σκηνοθέτης μου μιλάει. Κάθε φορά που βλέπω μια ταινία του, οποιαδήποτε ταινία του, με σοκάρουν η αισθητική, οι διάλογοι, τα κάδρα του. Τα πάντα όλα. Παρακαλώ να μην τελειώσει. Στην σκηνή του darjeeling limited, που τα τρία αδέρφια βγαίνουν με τις ινδικες τους στολές από το τρένο, για να πάνε στην κηδεία, κλαίω από την ομορφιά. Κάθε φορά. Η την σκηνή στο rushmore με τον Θεό τον Μπιλ Μάρεϊ πάνω στην εξέδρα της πισίνας στο πάρτυ των γίων του. Τι σκηνη; Τι μοναξια;Ή όταν ο mr fox σηκώνει την γροθιά του, όταν βλέπει τον λύκο. Την μεγαλυτερη φοβια του. Ανατριχίλα.Καταλαβαίνω πόσο κουραστική είναι η παράθεση αγαπημένων μου σκηνών, αλλά μου το συγχωρώ. Στο κάτω κάτω μιλάω για τον αγαπημένο μου σκηνοθέτη.