Ένα μικρό αφιέρωμα στον Ζακ Ιακωβίδη

Ένα μικρό αφιέρωμα στον Ζακ Ιακωβίδη Facebook Twitter
1

 

Μπορεί ο Ζακ Ιακωβίδης που έφυγε από τη ζωή την περασμένη Πέμπτη στα 87 του, πλήρης ημερών, να έχει ταυτιστεί με τη μουσική του για τη φωσκολική ''Λάμψη'', η αλήθεια όμως είναι πως επρόκειτο για έναν συνθέτη με σημαντική θητεία στην επιθεώρηση και στη δισκογραφία. Για την ακρίβεια, ήταν εκείνος που μετά τον Γιώργο Μουζάκη πήρε τη σκυτάλη στη σύνθεση μουσικής και τραγουδιών για την επιθεώρηση. 

 

Γνωστό ακόμη ότι ο Ιακωβίδης συνελήφθη με την οικογένεια του από τους Γερμανούς και πέρασε τρία μαρτυρικά χρόνια στο στρατόπεδο Μπέργκεν - Μπέλσεν. Το αστέρι που έφερε στο χέρι του και που δε δίσταζε να το δείχνει μέχρι το τέλος ήταν ντοκουμέντο της προσωπικής του οδύνης στα χρόνια της Κατοχής

 

Εβραϊκής καταγωγής, ο Ιακωβίδης ήταν γιος του περίφημου Μπενβενίστε που μαζί με τον συνέταιρό του, Αμπραβάνελ, πήραν τα δικαιώματα της Odeon Parlophone και έστησαν μία από τις πρώτες κραταιές δισκογραφικές εταιρείες στην προπολεμική Ελλάδα. Γνωστό ακόμη ότι ο Ιακωβίδης συνελήφθη με την οικογένεια του από τους Γερμανούς και πέρασε τρία μαρτυρικά χρόνια στο στρατόπεδο Μπέργκεν - Μπέλσεν. Το αστέρι που έφερε στο χέρι του και που δε δίσταζε να το δείχνει μέχρι το τέλος ήταν ντοκουμέντο της προσωπικής του οδύνης στα χρόνια της Κατοχής. Ωστόσο, μια λεπτομέρεια που δεν έγινε γνωστή είναι ότι σε προχωρημένη ηλικία, τόσο ο Ιακωβίδης, όσο και ο μοναχογιός του, βαφτίστηκαν χριστιανοί, εξ ου και στην κηδεία του, χθες Παρασκευή, ακολουθήθηκε το χριστιανορθόδοξο τελετουργικό. 

 

 

Οι μουσικές του Ιακωβίδη σε τηλεοπτικές σειρές σαν το ''Λούνα - Παρκ'' του Γιάννη Δαλιανίδη τη δεκαετία του 1970 και τη ''Λάμψη'' του Νίκου Φώσκολου άφησαν εποχή για το είδος τους. Στο ''Λούνα - Παρκ'', άλλωστε, έπαιζε η γυναίκα του, ηθοποιός Καίτη Αθανασίου. Ήταν εκείνη που έλεγε τη χαρακτηριστική ατάκα ''πέντε κρίκοι, ένα τάλιρο'', εν ζωή σήμερα. 

 

Τον Ζακ Ιακωβίδη τον ακούμε ως συνερμηνευτή ρεμπέτικων τραγουδιών της δεκαετίας του 1940 - λογικό, αφού λόγω του πατέρα του μπήκε στη δισκογραφία σε νεαρότατη ηλικία. Έκτοτε, διέπρεψε στο λεγόμενο ελαφρό τραγούδι, στην επιθεώρηση - όπως ήδη είπαμε - και στο αρχοντορεμπέτικο. Τραγούδια του ερμήνευσαν η Σοφία Βέμπο, η Τζένη Βάνου, η Ρένα Βλαχοπούλου, η Ζωζώ Σαπουντζάκη, η Κλειώ Δενάρδου, η Μαίρη Λίντα, ο Φώτης Πολυμέρης, ο Τόλης Βοσκόπουλος, ο Γιάννης Πάριος κ.α. Συνεργάστηκε με πολλούς στιχουργούς: Μεταξύ άλλων, με τους Πυθαγόρα, Μίμη Τραϊφόρο, Ηλία Λυμπερόπουλο, Μίνωα Μάτσα, Σέβη Τηλιακού, Ναπολέοντα Ελευθερίου. 

 

Τον Ζακ Ιακωβίδη μάλλον σνόμπαρε ο Μάνος Χατζιδάκις - γνωστή η κόντρα του μεγάλου συνθέτη με τους συναδέλφους του από το χώρο του ελαφρού τραγουδιού -, αφού στο ένθετο της ''Ρωμαϊκής Αγοράς'' (1986) αναφερόταν απαξιωτικά σε ένα πολύ δημοφιλές άσμα του! Σημείωνε χαρακτηριστικά ο Χατζιδάκις, παραπέμποντας στο έτος 1948: ''Εκείνο τον καιρό ο κόσμος τραγουδούσε Θα το πάρεις το κορίτσι, μην το παιδεύεις (σ.σ. τραγούδι του Ζακ Ιακωβίδη σε στίχους Κώστα Νικολαΐδη) και άλλες παρόμοιες ηθικοπλαστικές συμβουλές της μικροαστικής Αθήνας...''

 

 

Παρ΄όλα αυτά, ένα από τα πλέον πολυτραγουδισμένα μέχρι σήμερα τραγούδια, από τις ταβέρνες μέχρι τα ελληνάδικα, είναι του Ζακ Ιακωβίδη: Πρόκειται για το ''Θα ζήσω ελεύθερο πουλί'' σε στίχους του Μιχάλη Γαβριηλίδη. Το ερμήνευσε ο Κωνσταντινουπολίτης Χρήστος Σύρπος, γνωστός ως Χρηστάκης, ο ''Έλλην Τζόνι Χαλιντέι'', όπως τον είχε αποκαλέσει ο ελληνικός μουσικός Τύπος στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Και κάτι ακόμη για να κλείσω χαριτολογώντας τούτο το μικρό αφιέρωμα στον δραστήριο συνθέτη Ζακ Ιακωβίδη: Η τραγουδίστρια Ρένα Κουμιώτη θυμάται που εμφανιζόταν το 1970 στα ''Δειλινά'' μαζί με τον Χρηστάκη στο σχήμα. Ο κόσμος παραληρούσε με τις φιγούρες του στην πίστα και του φώναζε: ''Χρηστάκη, το πουλί σου''! 

1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η ηλεκτρονική μουσική δεν είναι απολιτίκ - ή τουλάχιστον δεν ήταν

Μουσική / Η ηλεκτρονική μουσική δεν είναι απολιτίκ - ή τουλάχιστον δεν ήταν

Μέσα σε ένα παγκόσμιο σκηνικό βίας, πολέμων και γενοκτονιών, η ηλεκτρονική μουσική καλείται να ξαναβρεί τη χαμένη της τιμή, ανακτώντας τον άμεσο, ενωτικό και απελευθερωτικό της χαρακτήρα.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
«Έπαθα νευρολογική διαταραχή, είχα αυτοκτονικές σκέψεις» - Κι εκεί γεννήθηκε ο Ivy Robins

Μουσική / Πέτρος Βεντουρής: «Έγραψα τραγούδια για να μην πεθάνω»

Όταν ο Πέτρος Βεντουρής βυθίστηκε στη σιωπή της κατάθλιψης λόγω μιας νευρολογικής ασθένειας, γεννήθηκε ένας άλλος εαυτός, ο Ivy Robins. Περνώντας μέσα από το σκοτάδι, την απώλεια και την ψυχοθεραπεία, βρήκε στη μουσική τον τρόπο να ξανασταθεί στα πόδια του.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Φεστιβάλ Ελάτειας: Εκεί που η μουσική στήνει φωλιά κάτω απ’ τα πλατάνια εδώ και 12 χρόνια

Φεστιβαλ Ελάτειας / «Δεν ήταν φεστιβάλ, δεν υπήρχε σκηνή, ούτε πρόγραμμα»

Ξεκίνησε ως ένα πάρτι στο δάσος. Σήμερα, δώδεκα χρόνια μετά, το Μουσικό Φεστιβάλ Ελάτειας έχει γίνει σημείο αναφοράς για όσους πιστεύουν στη δύναμη της κοινότητας, της αυθεντικότητας και της μουσικής που ενώνει.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Φιλιώ Πυργάκη (1939-2021) : «Το δημοτικό, παιδί μου, δεν είναι τραγούδι για να πλένεις τα πιάτα…»

Μουσική / Φιλιώ Πυργάκη: «Το δημοτικό, παιδί μου, δεν είναι τραγούδι για να πλένεις τα πιάτα…»

«Λέω κουράστηκα, αλλά μόλις ανέβω εκεί πάνω στο παλκοσένικο γίνομαι αλλιώτικος άνθρωπος». Η κορυφαία των Ελληνικών πανηγυριών, που πέθανε σαν σήμερα το 2021, είχε μιλήσει στη LIFO για μιαν Ελλάδα που υπνοβατεί στο DNA μας.
M. HULOT
Fotis Benardo: «Εξάγουμε πολιτισμό, αλλά στην Ελλάδα δεν μας το αναγνωρίζουν»

Μουσική / Fotis Benardo: «Κανένα ΑΙ δεν μπορεί να εκφράσει αυτά που νιώθω, ούτε αυτά που έχω περάσει»

Είναι ο ντράμερ των Nightfall. Έκανε τη μουσική όχημα για τα ταξιδέψει σε ολόκληρο τον κόσμο. Μοιράστηκε τη σκηνή με θρύλους της μουσικής όπως οι Black Sabbath, οι Iron Maiden οι Kiss και οι Motorhead. Πιστεύει πολύ στη νέα μουσική σκηνή της Ελλάδας και ότι ο άνθρωπος θέλει άνθρωπο και όχι ΑΙ. Είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT