Κάθε χρόνο, 30 με 40 εκατομμύρια προσκυνητές επισκέπτονται το ναό Venkateswara στην Tirumala της Ινδίας και σε μια κίνηση ταπεινότητας και θυσίας, το 10-25% από αυτούς, άνδρες και γυναίκες, ξυρίζουν τα κεφάλια τους. Κάθε μέρα, οι άνθρωποι του Ναού γεμίζουν τεράστιους κάδους με μαλλιά, τα οποία για πολύ καιρό συνήθιζαν να καίνε - μια εξαιρετικά επιβλαβής διαδικασία που απελευθέρωνε τοξικά αέρια και την οποία τελικά απαγόρευσε η κυβέρνηση της χώρας το 1990.
Έκτοτε σκέφτηκαν έναν καινούριο τρόπο να ξεφορτώνονται όλα αυτά τα μαλλιά που μαζεύονταν και τα πουλάνε έναντι εκατομμυρίων.
Όταν οι εταιρίες μόδας φτιάχνουν περούκες και οι κομμωτές προσθέτουν εξτένσιον στα κεφάλια των πελατών τους, θέλουν να χρησιμοποιούν αληθινά μαλλιά. Για να τα αποκτήσουν βασίζονται σε μέρη όπως ο ναός Venkateswara, που πουλά τα μαλλιά σε ετήσιες δημοπρασίες. Το 2014, οι εταιρίες μόδας έδωσαν σχεδόν 12 εκατ. δολάρια γι' αυτό που οι υπάλληλοι του μοναστηριού αποκαλούν «μαύρο χρυσό».
Μια ποιοτική περούκα φτιαγμένη από ανθρώπινα μαλλιά κοστολογείται πολλές χιλιάδες δολάρια στις ΗΠΑ , το ίδιο και τα εξτένσιον από φυσική τρίχα. Ωστόσο χρειάζεται πολλή δουλειά ώστε τα μαλλιά από τα κεφάλια των προσκυνητών του μοναστηριού να φτάσουν να γίνουν προϊόντα πολυτελείας.
Όταν οι εταιρίες αγοράζουν τα συγκεκριμένα μαλλιά, περίπου για 700 δολάρια το μισό κιλό, μαζί «αγοράζουν» και ιδρώτα, αίμα και ψείρες. Οι αποθήκες του ναού μυρίζουν απαίσια - μούχλα και μύκητες παντού. Καθώς 600 κουρείς ξυρίζουν ο καθένας περίπου ένα κεφάλι ανά 5λεπτο, , αναμενόμενο το αποτέλεσμα να αφήνει πίσω ματωμένα κρανία και μπάλες μαλλιού που βρωμίζουν το δάπεδο.
Τελικά, μόνο τα μακριά μαλλιά αξίζουν, αφού είναι τα μόνα που πωλούνται στη δημοπρασία. Αυτά των ανδρών πωλούνται για βιομηχανική χρήση έναντι ενός μικρού επιδόματος, ενώ δεδομένου πως οι προσκυνητές προέρχονται συνήθως από ταπεινές, φτωχές πόλεις, δεν είναι πάντα λουσμένοι με αποτέλεσμα τα μαλλιά να είναι απεριποίητα και σχεδόν κατεστραμμένα, τόσο που είναι τελικά τελείως άχρηστα.
Για να γίνουν οι μακριές τούφες από σκουπίδια θησαυρός, ομάδες εργατών τις ξεμπερδεύουν, τις χωρίζουν ανά μήκος, απομακρύνουν ψείρες και άλλα σωματίδια, τις πλένουν, τις στεγνώνουν και τις βάφουν διάφορα χρώματα. Οι εταιρίες μετά είτε στέλνουν τα μαλλιά σε κομμωτήρια όπου ράβονται σαν εξτένσιον σε πελάτες είτε γίνονται περούκες.
Η αλήθεια είναι πως η αγορά μαλλιού υπήρξε ανέκαθεν ο μηχανισμός που έφερνε τα μαλλιά των ανθρώπων από φτωχές περιοχές στα χέρια εκείνων που τα χρειάζονταν ή τα ήθελαν σε άλλες πλουσιότερες.
Σήμερα, το μεγαλύτερο μέρος των μαλλιών και των υποπροϊόντων τους προέρχονται από την Ινδία και την Κίνα και πωλούνται στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Μάλιστα τα μαλλιά των Iνδών, θεωρούνται από τους «ειδήμονες», αναμφίβολα τα καλύτερα. Επίσης, τα ξανθιά μαλλιά γίνονται κι αυτά ανάρπαστα- άπορες Ρωσίδες συνηθίζουν να τα κόβουν και να τα πουλούν για 50 μέχρι αρκετές εκατοντάδες δολάρια.
Οι περισσότεροι προσκυνητές δεν ξέρουν καν πως το μοναστήρι πουλάει τα μαλλιά τους. Παρόλ' αυτά ποτέ δεν έχουν έρθει στην επιφάνεια αναφορές που να λένε πως οι θρησκευτικοί ηγέτες καρπώνονται τα εκατομμύρια. Οι υπεύθυνοι χρησιμοποιούν τα έσοδα για την επιχρύσωση των τοίχων του ναού, αλλά λένε πως τα χρήματα πηγαίνουν κυρίως σε φιλανθρωπίες, όπως συσσίτια για τους άπορους αλλά και σε νοσοκομεία.
Με πληροφορίες και στοιχεία της έρευνας του priceonomics.com
