Οι τέσσερις τελευταίες μέρες στο σχολείο πριν από τα Χριστούγεννα
Διηγείται ένας Γάλλος δάσκαλος
Τελευταία εβδομάδα πριν τα Χριστούγεννα: επιστρατεύουμε τις τελευταίες μας δυνάμεις
Mediapart - Blog Emploi du Temps - 22.12.2025
Τρίτη 16 Δεκεμβρίου – Μουσική: Mon bébé (Rnboi, πρόταση μαθητή)
Πολύ, πολύ άσχημη μέρα. Παγιδεύομαι 2 ώρες σε μποτιλιάρισμα, πονάει ο λαιμός μου τόσο που σχεδόν δεν μπορώ να μιλήσω, μέχρι το βράδυ συσσωρεύονται τα άσχημα νέα, καταλήγω εξαντλημένος και με σπασμένα τα νεύρα μου.
Τα αγόρια της 1ης Λυκείου με τσιτώνουν κατά τη διάρκεια μιας αξιολόγησης, προσπαθούν να μιλούν κρυφά, ανταλλάσσουν μικρά χαμόγελα... Δοκιμάζουν την επαγρύπνησή μου, σαν κουνούπια, οπότε τα παρατάω. Τους ανακοινώνω ότι η εμπιστοσύνη τελείωσε. Και δεν θα έχουν δικαίωμα να μιλήσουν για δύο εβδομάδες. Με αυτά τα αγόρια, νιώθω αβοήθητος στο τέλος. Το ίδιο και οι συνάδελφοί μου, άλλωστε.
Έχω δεκαεξίμισι τόνους δουλειά, που με παρενοχλούν επίσης. Ακόμα κι αν φτάσαμε σχεδόν στις διακοπές. Και πάντα πολύ λίγος χρόνος για όλα, ούτε καν για αύριο το απόγευμα (θα δείτε γιατί).
Η μόνη καλή είδηση: οι περισσότεροι μαθητές σεβάστηκαν την ανάγκη μου για ηρεμία. Για τη φωνή, το ιδανικό θα ήταν να μείνω 2 μέρες στο σπίτι. Αλλά οι δάσκαλοι είναι εργαζόμενοι όπως όλοι οι άλλοι: δεν τους αρέσει να σταματούν.
Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου
Δύο ώρες μάθημα το πρωί, δύο ώρες αξιολόγηση. Τουλάχιστον, δεν κουράζω τη φωνή μου!
Το απόγευμα, ο Αθλητικός Σύλλογος του σχολείου προτείνει στους καθηγητές να συναντήσουν τους μαθητές στο γυμναστήριο για 3 ώρες αθλητισμού όλοι μαζί. Αυτό μου αρέσει, τρέχω αμέσως! Λοιπόν, είμαστε μόνο 4 καθηγητές, εκ των οποίων 3 άντρες και η καθηγήτρια μουσικής, που έρχεται στο μάθημα με φορέματα και τακούνια, αλλά πηγαίνει για τρέξιμο, και κάνει κι ενδυνάμωση, γι' αυτό και έχει βάλει στόχο να νικήσει τους μαθητές της στο μπράντε φερ μέχρι τον Ιούνιο. Λατρεύω τις συναδέλφους μου στη μουσική.
Μεταξύ των αθλημάτων που προσφέρει ο αθλητικός σύλλογος είναι και το μπάντμιντον! Είναι το άθλημά μου εδώ και 20 χρόνια, οπότε για μένα είναι τέλειο. Τα παιδιά εντυπωσιάζονται (νικώντας χωρίς κίνδυνο... ) [φράση από το Le Cid του Πιέρ Κορνέιγ -σ.σ.] και όλοι οι μαθητές μου θέλουν να παίξουν εναντίον μου. Τους κάνω να τρέχουν, είναι πανευτυχείς, όταν τους βάζω σε σειρά είναι αλλιώς.
Είναι μια πραγματικά ωραία στιγμή με τα παιδιά. Μακριά από τα τείχη της τάξης, χωρίς φασαρίες, χωρίς περιορισμούς, μόνο ευχαρίστηση. Αλλά να: ήμασταν μόνο 4.
Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου – Μουσική: Melodrama (Disiz & Theodora, πρόταση μαθητή)
Οι δύο τελευταίες αξιολογήσεις της εβδομάδας. Τις πέρασαν και οι 6 τάξεις μου. "Κύριε, διορθώσατε αυτές της περασμένης Παρασκευής;". Όχι, μικρέ μου, δεν είχα καν χρόνο να τις κοιτάξω. Έχω έξι όμορφα πακέτα με γραπτά που με περιμένουν για τις διακοπές.
Στην πρώτη Λυκείου, πέντε λεπτά αφότου ξεκίνησε η αξιολόγηση, η Margot ξεσπά σε κλάματα. Την παίρνω στο διάδρομο και μου εξηγεί: το θέμα του κειμένου που έπρεπε να γράψουν, το οποίο επέλεξα με κλήρο μπροστά τους, ήταν το μόνο που δεν είχεδιαβάσει. Μα τι ανόητη! Το ξέγραψε τελείως! Για την ώρα, της φέρνω ένα χαρτομάντηλο. Σκουπίζει τη μύτη της. Μετά φεύγει όλο το κουτί. Γελάει. Τη συνεφέρνω και τη βοηθάω να ξαναβρει μερικές ιδέες από το βάθος της μνήμης της. Επιστρέφει στη θέση της, και αρχίζει και γράφει και δεν σταματάει. Κάνω το σταυρό μου. Είναι μια χαρά κορίτσι η Margot.
Ο Imran, ο "δύσκολος" μαθητής μου της 3ης Γυμνασίου, ο οποίος είχε βελτιωθεί σημαντικά τις τελευταίες δύο εβδομάδες, χαλάρωσε. Σταμάτησα να συμπληρώνω το φύλλο παρακολούθησης, στο οποίο κάθε δάσκαλος έγραφε μετά από κάθε μάθημα μια μικρή αξιολόγηση της συμπεριφοράς του Imran. Κάθε φορά ήταν τέλεια. Η Lydia, η AESH [εκπαιδευτικός που παρακολουθεί τους μαθήτες που συναντούν δυσκολίες -σ.σ.] που συνοδεύει την τάξη, μου δίνει μια πιθανή εξήγηση: χωρίς αυτή την γραπτή αναγνώριση, μήπως έχασε το ενδιαφέρον του; Θα σκεφτώ αυτή τη σοβαρή πιθανότητα.
Καθησυχάζω την τάξη του Imran: ξέρω ότι δεν κρατιέστε να ξεκινήσουν οι διακοπές, ότι έχετε βαρεθεί. Εισπράττω ένα "ναι" τόσο ομόφωνο όσο μια ψηφοφορία για κρέπες στο ημίχρονο ενός fest-noz [παραδοσιακή γιορτή στη Βρετάνη -σ.σ.]. Και προσθέτω: όλοι είμαστε στην ίδια κατάσταση. Κι εμείς έχουμε βαρεθεί! Η Lydia με ευχαριστεί, νόμιζε ότι ήταν η μόνη. Όχι, όχι, είμαστε μια αληθινή ομάδα που έχει φτάσει στα όριά της.
Ως απόδειξη, σταματάω 10 λεπτά πριν το τέλος. Έχουμε τελειώσει ούτως ή άλλως. Τα αγόρια είναι σε υπερδιέγερση περιμένοντας το κουδούνι. Ο Yanis είναι έτοιμος να εκραγεί ανάμεσα στους φίλους του. Του προτείνω να πάρει λιγη κάνναβη: σκάει τότε στα γέλια. Και μετά το υπόλοιπο τμήμα. Δεν θέλουν και πολύ σε αυτή την ηλικία.
Παρασκευή, 19 Δεκεμβρίου – Μουσική: Le Brio (Big Soul)
Αναρωτιέμαι για την κατάσταση των εφήβων, ιδιαίτερα όσον αφορά τη σεμνότητα και τη σεξουαλικότητα. Προτείνω σε μερικά μαθήματα το παιχνίδι με τις "ελεύθερες ερωτήσεις": μπορούν να κάνουν όποιες ερωτήσεις θέλουν, ανώνυμα σε χαρτί. Υπάρχουν οι κλασικές, όπως για την ηλικία μου, το αγαπημένο μου φαγητό ή μουσική, τι πιστεύω για το σχολείο ή αν θα γίνει ένας τρίτος παγκόσμιος πόλεμος. Έπειτα, υπάρχουν οι πιο ενδιαφέρουσες, όπως "γιατί τα αγόρια είναι κακά με τα κορίτσια;", "πώς μπορείς να τα πηγαίνεις καλύτερα με τους γονείς σου;" ή "τι θα έκανες αν κέρδιζες 100.000 ευρώ;"
