«Κανείς δεν είναι άγιος, ούτε εγώ είμαι», λέει ο Βασίλης Μπισμπίκης, περιγράφοντας με ειλικρίνεια τον ήρωα που υποδύεται στη νέα ταινία του Γιάννη Οικονομίδη, «Σπασμένη Φλέβα». Πρόκειται για έναν χαρακτήρα σκοτεινό, αντιφατικό, που κινείται στα όρια της αρετής και της βίας, όπως άλλωστε όλοι οι ήρωες του Οικονομίδη.
«Ο Γιάννης είναι διανοούμενος της γαλαρίας. Διαβάζει πολύ, βλέπει πολλές ταινίες, έχει φοβερή παρατήρηση και φαντασία. Αν είσαι ψεύτης στη σκηνή, θα το καταλάβει. Δεν σταματά αν δεν πάρει αυτό που θέλει», λέει για τον σκηνοθέτη με τον οποίο συνεργάζεται ξανά. «Κάθε δουλειά του είναι φανταστική. Από την τραγωδία έρχεται η κάθαρση».
Για τον ρόλο του στη «Σπασμένη Φλέβα», ο Μπισμπίκης εξηγεί πως η δυσκολία ήταν να βρει «τις δικές του εκδοχές» μέσα σε έναν ήρωα που ταλαντεύεται μεταξύ σκληρότητας και ευαισθησίας: «Όλοι μέσα μας έχουμε όλες τις εκδοχές που μπορεί να έχει ένας ρόλος. Η εξάσκηση ήταν να βρω τις δικές μου. Όλα τα έχουμε, και κακία, και μικροπρέπεια. Ο ηθοποιός οφείλει να ταιριάξει σε έναν ρόλο. Φονιάς μπορεί να μην είσαι, αλλά το μίσος για κάτι φτάνει για να κάνεις σκηνικό φόνο».
Τα νυχτερινά γυρίσματα, όπως λέει, ήταν «δύσκολα και κουραστικά», όχι μόνο λόγω της σωματικής καταπόνησης αλλά και λόγω της έντασης των συναισθημάτων.
«Προσπαθείς να συμπαθήσεις τον ρόλο μου και μετά θέλεις να τον κλοτσήσεις. Παίζει με τα όρια. Δεν θα μπορούσα να παίξω έναν ρόλο που μέσα μου πιστεύω ότι έχει άδικο. Είναι δύσκολο, αλλά πρέπει να τον δικαιολογήσω. Αν τον δω απ’ έξω, είναι ένας νεόπλουτος που πατά επί πτωμάτων».
Ο χαρακτήρας του τοκογλύφου, όπως τον αντιλαμβάνεται ο Μπισμπίκης, δεν έχει ρωγμές: «Ο τοκογλύφος είναι για μένα ο κακός χωρίς ρωγμές. Είναι μεγάλο μειονέκτημα η επιπολαιότητα – από εκεί ξεκινούν τα προβλήματά του».
Κλείνοντας, ο ηθοποιός συνοψίζει τη φιλοσοφία του για την τέχνη και τον θεατή: «Πιστεύω στο σοκ στην τέχνη. Θέλω ο θεατής να δει την ταινία και να διαλυθεί συναισθηματικά από το σοκ. Μόνο έτσι θα τη σκεφτεί περισσότερο».
Η νέα ταινία του Γιάννη Οικονομίδη, «Σπασμένη Φλέβα», συνεχίζει τη γνώριμη, ωμή ματιά του σκηνοθέτη πάνω στη βία, την εξουσία και τη διαφθορά της νεοελληνικής κοινωνίας. Με φόντο έναν κόσμο γεμάτο ένταση και πάθος, ο Οικονομίδης στήνει μια ιστορία για ανθρώπους που παλεύουν να κρατηθούν όρθιοι μέσα στη σήψη ή να επιβιώσουν πατώντας επί πτωμάτων. Ο Βασίλης Μπισμπίκης ενσαρκώνει έναν αμφιλεγόμενο ήρωα, βυθισμένο στην απληστία και τη ματαιότητα, ενώ γύρω του ξεδιπλώνεται ένα εκρηκτικό σύμπαν, όπου ο θυμός, ο έρωτας και η προδοσία ξεχειλίζουν. Μια «φλέβα» που σπάει, αποκαλύπτοντας τα πάντα.
Το «Άνθρωποι και Ποντίκια» του Τζον Στάινμπεκ επιστρέφει για άλλη μια χρονιά σε σκηνοθεσία Βασίλη Μπισμπίκη – η Ομάδα Cartel μεταφέρει τη διαχρονική ιστορία των «χαμένων» από τη Μεγάλη Ύφεση στη σύγχρονη Αθήνα. Μια ωμή, συγκινητική παράσταση για τη φιλία, την επιβίωση και τα διαψευσμένα όνειρα των ανθρώπων του περιθωρίου. Με ρεαλισμό, σωματική ένταση και αλήθεια, ο Βασίλης Μπισμπίκης αφηγείται ιστορίες που μιλούν για τον άνθρωπο, τη μοναξιά, τη βία και την ελπίδα που επιμένει, ακόμα και όταν όλα μοιάζουν χαμένα.
Δημοσιογραφική επιμέλεια: Σωτήρης Βαλάρης
Κάμερα - μοντάζ: Γεράσιμος Δομένικος
Ηχοληψία: Αλέξανδρος Αντωνίου
Μίξη ήχου: Φαίδωνας Κτενάς
