ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πέθανε ο πατέρας της κοπέλας μου και ήρθε το χάος στην ζωή της, επηρεάζοντας φυσικά και την δική μου ψυχολογία. Αυτή την δύσκολη περίοδο που περνάει, προτίμησε να πηγαίνει στις κολλητές της για να παίρνει συμπαράσταση και κουράγιο, εμείς ειδωθήκαμε μόνο την ημέρα της κηδείας (επειδή είχα γνωρίσει τον πατέρα της και είχαμε συμπαθήσει ο ένας τον άλλον όταν εκείνη με είχε φέρει στο σπίτι της μία φορά, σαν να με "έγκρινε" για την κόρη του) όμως με αυτές τις δένει φιλία 15+ ετών (από το γυμνάσιο) ενώ εμένα με ξέρει μόνο μερικούς μήνες (γνωριστήκαμε από εφαρμογή, βγήκαμε και πήγε κατευθείαν στο ερωτικό, δεν κάναμε παρέα κοινωνικά-φιλικά). Δεν με πείραξε αυτό τόσο, απλά νιώθω πως έχω τόσα πολλά να της προσφέρω που αν μου δώσει μία ευκαιρία δεν θα το μετανιώσει και όλο αυτό που βιώνει θα κάνει το μεταξύ μας ακόμα πιο δυνατό επειδή είναι μία δύσκολη στιγμή όταν χάνεις δικό σου άνθρωπο (ειδικά γονέα, είναι και μοναχοπαίδι οπότε καταλαβαίνετε) και τα άτομα με τα οποία αλληλεπιδράς "δένεσαι" πολύ, το αντιμετωπίζεις μαζί τους. Είναι ίσως λίγο εγωιστικό-εγωκεντρικό έτσι όπως το περιγράφω και ίσως να παρεξηγηθεί, όμως αυτό που θέλω να πω είναι πως νιώθω κάπως αβοήθητος (εγώ προς αυτήν, δεν ξέρω αν χρησιμοποιώ την κατάλληλη λέξη) , να κάθομαι απλά και να την κοιτάω να κλαίει σε αγκαλιές κολλητών και συγγενών χωρίς να ξέρω τι να κάνω πέρα από το να θρηνώ κεγώ αλλά σιωπηλά (καθώς είναι η δική της απώλεια) και απλά να περιμένω πότε θα θυμηθεί πως εκτός από τους συγγενείς και τις κολλητές της, έχει και ένα αγόρι που την αγαπάει και θέλει να σταθεί δίπλα της, να της πιάσει το χέρι, να την αγκαλιάσει και να την παρηγορήσει. Η οικογενειακή αγάπη και η φιλική, είναι πιο δυνατή από την ερωτική σε τέτοιες περιπτώσεις (επειδή τους ξέρεις πιο πολύ καιρό οπότε οι εικόνες τους ίσως είναι πιο έντονες στον υποσυνείδητο συσχετισμό σου με την ψυχική ενσυναίσθηση απ' ότι με κάποιο "καινούριο πρόσωπο") και καλώς ή κακώς, όλοι παρηγορούν μόνον αυτούς που θρηνούν λόγω της απώλειας του αγαπημένου τους προσώπου, κανείς δεν σκέφτεται για λίγο πόση ταραχή δημιουργεί όλο αυτό και στις ζωές όλων των ατόμων που επηρεάζονται και έμμεσα, και τις ερωτικές σχέσεις των ατόμων που θρηνούν, και τις επαγγελματικές (επειδή σίγουρα όταν το έμαθαν από την δουλειά της κοπέλας μου τι έγινε θα στεναχωρήθηκαν για όλο αυτό) αλλά και τις κοινωνικές (από φίλους -εκτός των πολύ καλών και κολλητών- και γνωστούς μέχρι και γείτονες). Δηλαδή, κάθε άνθρωπος έχει έναν κύκλο ανθρώπων γύρω του, των οποίων τις ζωές επηρεάζει (ανεξάρτητα αν αυτό είναι απαραίτητα θετικά ή αρνητικά ή μία από τις τόσες παραλλαγές) άμεσα και έμμεσα και κάθε άνθρωπος από αυτούς έχει τον δικό του κύκλο. Οι άνθρωποι που επηρεάζονται πιο άμεσα φυσικά δέχονται πιο έντονο το αντίκτυπο, όμως και οι άνθρωποι των οποίων οι ζωές επηρεάζονται έμμεσα (ειδικά και αν ήξεραν τον αποθανόντα, έστω και λίγο, επειδή αλλιώς θα ήταν αν δεν τον γνώριζα ποτέ τον πατέρα της, εμείς μιλήσαμε, γνωριστήκαμε, ήρθαμε κοντά, το οποίο από απρόσωπο το κάνει πλέον προσωπικό) στεναχωριούνται και θρηνούν, με τον τρόπο τους πάντα. Θέλω να είμαι εκεί για αυτήν αλλά το να της το υπενθυμίσω θα ήταν πολύ εγωιστικό από μέρους μου, όμως δε ξέρω τι άλλο να κάνω για να της το δείξω αυτό, την παίρνω πάνω από 20 φορές τηλέφωνο την ημέρα να δω τι κάνει (επειδή όλη μέρα τις τελευταίες μέρες είναι στις κολλητές της και απλά κάθονται, σαν να έχει πέσει σε κατάθλιψη είναι, τον αγαπούσε υπερβολικά πολύ τον πατέρα της) και μιλάμε ελάχιστα πλέον. Την επισκέφτηκα να την δω λίγο από κοντά και το βλέμμα της ήταν χαμένο στο άπειρο. Πως να βοηθήσεις έναν άνθρωπο αν εκείνος δεν αναγνωρίζει στο πρόσωπό σου κάποιον που και είναι ικανός αλλά και έχει την θέληση για να του προσφέρει βοήθεια; Πηγαίνω στη δουλειά και την σκέφτομαι, γυρνάω σπίτι και μου λείπει. Στεναχωρέθηκα για την απώλειά της αλλά στεναχωριέμαι ακόμα περισσότερο για την ίδια και πόσο την τραυμάτησε όλο αυτό. Μακάρι να καταλάβει πως θέλω να της προσφέρω όσα και οι κολλητές της, απλά επειδή δεν υπήρξαμε φίλοι πριν γνωριστούμε αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορώ να είμαι φίλος τώρα που έχει ανάγκη από έναν φίλο και όχι ρομαντισμό. Ό,τι θέλει θα είμαι αρκεί να θυμηθεί πως είμαι και εγώ μέρος αυτού του σκηνικού και μέσα στον μικρόκοσμο της ζωής της και πως οι ζωές μας είναι αλληλένδετες.