***
Ακούστε το podcast στην κορυφή της σελίδας, ή και στο Spotify (εδώ)
(Το update είναι μετά το 39ο λεπτό)
***
Τέσσερα χρόνια πέρασαν από το ηχητικό ντοκιμαντέρ του Άρη Δημοκίδη για την ζωή, την σκοτεινή πλευρά και την πτώση του Πέτρου Φιλιππίδη. Πριν λίγο καιρό ολοκληρώθηκε η δικαστική διαδικασία εναντίον του που είχε ξεκινήσει το 2021. Έτσι λοιπόν στο σημερινό ντοκιμαντέρ ο Δημοκίδης πιάνει το νήμα από εκεί που το άφησε, αναδιατάσσει εκείνο το podcast, το «ξαναδιαβάζει» με την απόσταση του χρόνου, προσθέτει τα νέα στοιχεία της ιστορίας του Πέτρου Φιλιππίδη και όσα συνέβησαν κατά την πορεία της αποκαθήλωσης του και παρουσιάζει ένα σχεδόν καινούριο επεισόδιο.
Εκείνο το podcast άρχιζε με την φράση «το 2021 ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς για τον Πέτρο Φιλιππίδη». Και αυτό γιατί ο ηθοποιός διένυε μια περίοδο που όλες οι πόρτες ήταν ανοιχτές, οι παραστάσεις του γεμάτες, το κασέ το μεγάλο. Όλα αυτά ήταν αποτέλεσμα μιας επιτυχημένης πορείας στο θέατρο και την τηλεόραση που τον είχε κάνει αγαπητό κυρίως σε ρόλους σε κωμωδίες που χάριζαν γέλιο κοινό.
Είναι γνωστό ότι από μικρή ηλικία έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις τέχνες, και κυρίως για το θέατρο. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και διέπρεψε στο θέατρο από το 1980 όταν εμφανίστηκε σε σημαντικές σκηνές της Αθήνας και συνεργάστηκε με καταξιωμένους σκηνοθέτες. Οι ρόλοι που έπαιζε ήταν σε ένα ευρύ φάσμα, από κλασική κωμωδία μέχρι σύγχρονο δράμα και ξεχώρισε για την ικανότητά του να μεταφέρει στο κοινό το συναίσθημα και την ευαισθησία των χαρακτήρων που υποδυόταν.
Συγκαταλεγόταν ανάμεσα στις πιο γνωστές προσωπικότητες της σύγχρονης ελληνικής θεατρικής και τηλεοπτικής σκηνής. Μετρούσε καριέρα δεκαετιών, πολλαπλές επιτυχίες, το όνομά του είχε ταυτιστεί με το χιούμορ και την αγάπη για το θέατρο ενώ ενσάρκωσε χαρακτήρες στην τηλεόραση που έμειναν αξέχαστοι για το χιούμορ, την αμεσότητα και το μοναδικό του στυλ. Η τηλεόραση του έδωσε και το βήμα να επικοινωνήσει με ένα μεγαλύτερο κοινό και να γίνει διάσημος.
Τα ΜΜΕ δημιουργούσαν μια εικόνα ταύτισης της προσωπικότητας του με τους ρόλους του και έτσι υπήρχε η αίσθηση ότι είναι ένας μεγάλος ηθοποιός που και στην ζωή του ήταν ένας αληθινός, άμεσος, χαρούμενος και συμπαθής έως σεμνός άνθρωπος. Ότι δηλαδή ο Πέτρος Φιλιππίδης ήταν κάπως στον τύπο που έπαιζε στο «Χάι Ροκ», στο «Πενήντα Πενήντα», στο «Ο Ηλίας του 16ου» και στις άλλες παρόμοιες επιτυχίες του.
Όμως το 2021 όλα αυτά κατέρρευσαν σαν τραπουλόχαρτα μέσα σε λίγες μέρες. Στο πλαίσιο του ελληνικού #MeToo, δέχθηκε καταγγελίες για σεξουαλική κακοποίηση και απόπειρες βιασμού. Μαζί με τις νομικές καταγγελίες άρχισαν σιγά σιγά να γνωστοποιούνται γενικότερες σκοτεινές πλευρές και να αναδεικνύεται ένα αντιπαθητικό και σκοτεινό προφίλ ενός ανθρώπου που δεν ήταν απλά ψώνιο ή «καβαλλημένος» αλλά συνειδητά έκανε κατάχρηση εξουσίας και εκμεταλλευόταν την θέση του κάνοντας ψυχολογικό και εργασιακό μπούλινγκ. Σκιαγραφήθηκε τόσο γλαφυρά μια γενικά κακοποιητική προσωπικότητα από ανθρώπους που ένιωσαν την ελευθερία ή βρήκαν την ευκαιρία να μιλήσουν που σε συνδυασμό με τις δικές του αντιδράσεις, οι οποίες λειτούργησαν σαν πιστοποίηση όσων του καταλογιζόταν, δεν υπήρξε ούτε ελάχιστη συμπαράσταση από οποιονδήποτε και ούτε ένα μικρό κύμα δυσπιστίας από το κοινό. Ήταν μια περίπτωση που το κοινό «έπεσε από τα σύννεφα» πράγματι αλλά αισθάνθηκε ότι το πέσιμο ήταν βαρύ και ασήκωτο.
Πολύ γρήγορα, βρέθηκε στην φυλακή και η καριέρα του καταστράφηκε χωρίς να φαίνεται ότι υπάρχει κάποια ελπίδα αναστροφής ή επιστροφής.
Το 2023, το Μεικτό Ορκωτό τον έκρινε ένοχο για δύο απόπειρες βιασμού – απαλλάσσοντάς τον για μια κατηγορία βιασμού – και του επέβαλε ποινή 8 χρόνων κάθειρξη, ωστόσο με ανασταλτικό χαρακτήρα. Το 2025, το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Αθηνών αποφάσισε ομόφωνα την ενοχή του για δύο απόπειρες βιασμού – του 2010 στο καμαρίνι του θεάτρου «Μουσούρη» και του 2014 σε όχημα στο Παλαιό Ψυχικό. Παρότι αντικειμενικά τα ποινικά του αδικήματα δεν μπορούν να θεωρηθούν ακραία, η φήμη του και η εικόνα του πια δεν έχει καμία σχέση με τις αποφάσεις των δικαστηρίων. Στην συλλογική συνείδηση δεν μετράνε οι νομικές συνέπειες του, ούτε ο χρόνος λείανε τις απόψεις ώστε να πέσει στα μαλακά σιγά σιγά. Αντιθέτως τόσο το συνάφι του όσο και το κοινό τον έριξαν κάτω και δεν τον σήκωσαν ποτέ, αναγνωρίζοντας ως δίκαιη και σωστή την «τιμωρία» του να πληρώσει το τίμημα της κοροϊδίας του απέναντι στο κοινό, της αλαζονείας του, της εκμετάλλευσης της διασημότητας του, τον πόνο που προκάλεσε, την σκληρότητα του χαρακτήρα του.
*Συνεργάτις περιεχομένου: Ελένη Καλέση
**Μουσική επένδυση: Nalyssa Green / Pan Pan / New*Deal / Teo x3 / Petros Satrazanis / Epidemic Sound
***Τα αποσπάσματα απ’ την ΕΡΤ προέρχονται απ’ το Αρχείο της ΕΡΤ, το οποίο ευχαριστούμε θερμά για την άδεια χρήσης
