Από την αμφιλεγόμενη ταινία του Vincent Gallo «The Brown Bunny» μέχρι τον αυνανισμό του Robert Pattinson στην ταινία «Little Ashes», οι αληθινές σεξουαλικές σκηνές που αποτυπώνονται στον κινηματογράφο −όσο σκηνοθετημένες κι αν είναι− μπορούν να τραβήξουν το κοινό στις ιστορίες που προσπαθούν να αφηγηθούν οι σεναριογράφοι και οι σκηνοθέτες τους.
Η πρώτη ταινία της Catherine Breillat το 1976, «A Real Young Girl», διασκευάζει το δικό της αμφιλεγόμενο μυθιστόρημα για μια 14χρονη που εξερευνά τη νεοαποκτηθείσα σεξουαλικότητά της. (Η πρωταγωνίστρια Charlotte Alexandra ήταν 20 ετών κατά τη διάρκεια της παραγωγής, και η ταινία δεν βγήκε στις αμερικανικές κινηματογραφικές αίθουσες για περισσότερες από δύο δεκαετίες). Άλλη μία ταινία της Breillat, το «Romance» του 1999, αφηγείται την ιστορία μιας γυναίκας που αναζητά απεγνωσμένα την ανθρώπινη επαφή και περιέχει κι αυτή αληθινές σεξουαλικές σκηνές.
Ο John Cameron Mitchell θέλησε να «τιμήσει» το σεξ ως μια ενασχόληση των πραγματικών ανθρώπων, όπως η τέχνη, η μουσική ή η μαγειρική, στη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του, το «Shortbus» του 2006. Ο Mitchell έχει δηλώσει στο IndieWire σχετικά με τα γυρίσματα: «Σίγουρα, πολλές ταινίες είχαν χρησιμοποιήσει το σεξ, αλλά ήταν αρκετά ζοφερές, και ήθελα κάτι πιο διασκεδαστικό και αστείο αλλά και με συναισθηματικό βάθος.
Η λίστα με τις ταινίες που έχουν τολμήσει να παρουσιάσουν το σεξ χωρίς προσομοίωση αποτελεί μια συναρπαστική ματιά στον τρόπο με τον οποίο εξελίχθηκαν τα πρότυπα για τις αισθησιακές σκηνές στην οθόνη και στον τρόπο με τον οποίο η κουλτούρα μας αντιδρά στη χρήση του σεξ στην τέχνη.
Και έτσι είπα: “Δεν θα ήθελα να κάνετε κάτι που δεν θέλετε, αλλά θέλω να προκαλέσετε τον εαυτό σας, ώστε να μπορέσουμε να προκαλέσουμε το κοινό”. Το “Shortbus” δεν έχει να κάνει με το σεξ. Χρησιμοποιεί το σεξ ως μέσο, ως σύστημα μεταφοράς ιδεών, χαρακτήρων και συναισθημάτων, όπως ακριβώς το “Hedwig and the Angry Itch” χρησιμοποιεί τη μουσική. Το σεξ είναι η μουσική μας στο “Shortbus”. Κάναμε μόνο μία σεξουαλική πρόβα. Εγώ απλώς ακολούθησα αυτό που ήθελαν οι ηθοποιοί να κάνουν».
Η απεικόνιση του πραγματικού σεξ στον κινηματογράφο έχει πολλές μορφές, ανάλογα με τη δεκαετία, τη χώρα και το πολιτικό τοπίο. Παρ’ όλα αυτά, όσοι καλλιτέχνες είναι πρόθυμοι να παραδεχτούν το ενδιαφέρον τους και να εξετάσουν σοβαρά την καλλιτεχνική αξία της προβολής πραγματικού σεξ, έχουν πάντα στο μυαλό τους το γεγονός ότι είναι ταμπού.
Η λίστα με τις ταινίες που έχουν τολμήσει να παρουσιάσουν το σεξ χωρίς προσομοίωση αποτελεί μια συναρπαστική ματιά στον τρόπο με τον οποίο εξελίχθηκαν τα πρότυπα για τις αισθησιακές σκηνές στην οθόνη και στον τρόπο με τον οποίο η κουλτούρα μας αντιδρά στη χρήση του σεξ στην τέχνη.
Ακολουθούν, με χρονολογική σειρά, 45 ταινίες που περιλαμβάνουν πραγματικές σκηνές σεξ.
Blow Job (1963)
Ο Andy Warhol ήταν γνωστός προβοκάτορας και μια από τις πιο διάσημες ταινίες του, το «Blow Job», σίγουρα τράβηξε την προσοχή με τον προκλητικό τίτλο της. Παραδόξως, το «Blow Job» είναι πολύ λιγότερο σόκιν από ό,τι θα περιμένατε: η 35λεπτη ταινία αποτελείται από ένα πλάνο του προσώπου του ηθοποιού DeVeren Bookwalter ενώ δέχεται πεολειχία. Όμως, δεν βλέπουμε ποτέ αυτόν που κάνει τη σεξουαλική πράξη, πράγμα που έχει προκαλέσει συζητήσεις γύρω από το αν η ταινία καταγράφει πραγματικό σεξ ή αν ο Bookwalter απλώς υποδύεται. Στο βιβλίο του «Popism», ο Warhol ισχυρίστηκε ότι πέντε διαφορετικοί άνδρες έκαναν πεολειχία στον Bookwalter για την ταινία.
Gift (1966)
Η ταινία «Gift» του Δανού σκηνοθέτη Knud Leif Thomsen (που κυκλοφόρησε στις Ηνωμένες Πολιτείες ως «Venom») είναι αξιοσημείωτη ως η πρώτη αφηγηματική ταινία μεγάλου μήκους με πραγματικό σεξουαλικό περιεχόμενο. Εστιάζοντας στη σχέση μεταξύ ενός ηδονιστή και ενός υποταγμένου κοριτσιού, η ταινία έχει αντι-πορνογραφικό μήνυμα, με αρκετές σκηνές όπου το αγόρι εκθέτει τη φίλη του σε ταινίες πορνό, το περιεχόμενο των οποίων προβάλλεται στον θεατή. Η συμπερίληψη αυτών των σκηνών προκάλεσε διαμάχη για την ταινία και λογοκρισία στη χώρα της. Στην Αμερική, η ταινία λογοκρίθηκε έντονα και το σεξουαλικό περιεχόμενο αφαιρέθηκε πριν από την κινηματογραφική της κυκλοφορία.
Blue Movie (1969)
Ένα σημαντικό έργο της χρυσής εποχής του πορνό, η «Μπλε ταινία» του Andy Warhol ήταν η πρώτη ταινία με αληθινές σκηνές σεξ που κυκλοφόρησε ευρέως στις Ηνωμένες Πολιτείες, αν και ο ίδιος ο Warhol υποστήριζε ότι δεν ήταν πορνό. Ο ίδιος έβλεπε τα 100 περίπου λεπτά σεξ και διαλόγων μεταξύ των ηθοποιών Louis Waldon και Viva ως μια ταινία για την αγάπη, καθώς και για τον πόλεμο του Βιετνάμ. Παρά το περιεχόμενό της, η ταινία ελήφθη σοβαρά υπόψη από τους κριτικούς της εποχής και βλέπεται σήμερα όχι ως καυτό πορνό αλλά ως αποτύπωση του πώς ήταν ο κόσμος στα τέλη της δεκαετίας του '60.
Pink Flamingos (1972)
Η ταινία του John Waters «Pink Flamingos» απαγορεύτηκε στην Αυστραλία λόγω «των κοντινών πλάνων πραγματικής πεολειχίας.... τα οποία αντιβαίνουν αναμφισβήτητα τις προδιαγραφές της ταξινόμησης R». Στην εν λόγω σκηνή εμφανίζεται η drag queen Divine, η οποία κάνει πραγματικό στοματικό σεξ στον ηθοποιό που υποδύεται τον γιο της στην ταινία.
Je Tu Il Elle (1974)
Σκηνοθετημένο από τη Chantal Akerman, τη Βελγίδα σκηνοθέτιδα του «Jeanne Dielman», το «Je Tu Il Elle» είναι μια πρωτοποριακή απεικόνιση της queer σεξουαλικότητας στον κινηματογράφο. Η Akerman υποδύεται μια απομονωμένη αμφιφυλόφιλη νεαρή που έχει σεξουαλικές επαφές τόσο με έναν άγνωστο άνδρα όσο και με μια πρώην ερωμένη της. Η ταινία είναι περισσότερο γνωστή για το φινάλε της, μια 14λεπτη τολμηρή σκηνή μεταξύ της Akerman και της Claire Wauthion και μια από τις πρώτες ωμές σκηνές λεσβιακού σεξ στην ιστορία.
Female Vampire (1975)
Η ταινία του Jesús Franco υπάρχει σε τρεις διαφορετικές εκδοχές: μια ταινία με βρικόλακες με τίτλο «La comtesse noire», μια ερωτική ταινία τρόμου με τίτλο «La Comtesse aux seins nus» και μια hardcore εκδοχή που λέγεται «Les avaleuses». Η ταινία έκανε πρεμιέρα στη Γαλλία με τον τίτλο «La Comtesse noire».
Alice in Wonderland: An X-Rated Musical Fantasy (1976)
Η ερωτική μουσική κωμωδία «Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων» περιλαμβάνει μια πραγματική σκηνή λεσβιακού σεξ μεταξύ της Kristine DeBell και της Juliet Graham. Είχε αρχικά γυριστεί ως softcore, αλλά αργότερα την επεξεργάστηκαν ξανά ως hardcore πορνογραφική ταινία, χρησιμοποιώντας υλικό που δεν είχε γυριστεί κατά την αρχική παραγωγή, συμπεριλαμβανομένης μιας σεκάνς με την DeBell να κάνει στοματικό σεξ στον παραγωγό της ταινίας, Bill Osco, η οποία προστέθηκε στη σκηνή του Τρελού Καπελά.
The Girl from Starship Venus (1976)
Γνωστή και ως «The Sexplorer», αυτή η κωμωδία του 1976 είναι μια ερωτική περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας σε σκηνοθεσία του Derek Ford – γνωστού επίσης για ταινίες sexploitation όπως το «Sex Express» και το «What's Up Nurse!». Η πρωταγωνίστρια –που θυμίζει την Barbarella− αναφέρεται ως Monika Ringwald στους τίτλους, αλλά χρησιμοποιούσε μια σειρά από ψευδώνυμα κατά τη διάρκεια της καριέρας της, η οποία περιλάμβανε και γυμνό μόντελινγκ. Υπήρξε και μια hardcore εκδοχή της ταινίας, που φέρεται να είναι αγαπημένη του Quentin Tarantino.
Η αυτοκρατορία των αισθήσεων (1976)
Η «Αυτοκρατορία των αισθήσεων» του Nagisa Oshima βασίζεται στην αληθινή ιστορία της Sada Abe, μιας Γιαπωνέζας που έπνιξε τον εραστή της μέσω ερωτικής ασφυξίας και στη συνέχεια του έκοψε το πέος και το κουβαλούσε στην τσάντα της. Ενώ ο ακρωτηριασμός και η δολοφονία δεν είναι πραγματικές, το σεξ είναι.
Caligula (1979)
Η ταινία του 1979 με πρωταγωνίστρια τη Helen Mirren περιλαμβάνει νεκροφιλική αιμομιξία, η οποία ευτυχώς είναι σκηνοθετημένη. Αλλά οι ερωτικές σκηνές δεν είναι καθόλου σκηνοθετημένες, χάρη στον ιδρυτή του «Penthouse», Bob Guccione, που εκτελούσε χρέη παραγωγού στην ταινία.
I Am Curious (Yellow) (1967)
Η ταινία του Σουηδού σκηνοθέτη Vilgot Sjöman χαρακτηρίστηκε αρχικά πορνό στις ΗΠΑ, ωστόσο η κριτική του Roger Ebert ανέφερε ότι ήταν φύσει «αντιερωτική», όπως αναφέρει το «Vulture». Το ομοσπονδιακό κράτος των ΗΠΑ αλλά και διάφορες Πολιτείες μεμονωμένα έφτασαν ως το Ανώτατο Δικαστήριο για να απαγορευτεί η ταινία ως χυδαία. Ο σκηνοθέτης είχε δηλώσει τότε: «Αν κερδοσκοπείς με το σεξ και δεν έχεις τίποτα να πεις καλλιτεχνικά, θα έχεις μια κακή ταινία. Αλλά αν έχεις κάτι να πεις, βρίσκεσαι σε ασφαλές έδαφος».
Immoral Women (1979)
Χωρισμένη σε τρεις ιστορίες, η ταινία «Ανήθικες γυναίκες» του Walerian Borowczyk ακολουθεί τρεις γυναίκες: τη Margherita, τη Marceline και τη Marie. Η πρώτη ιστορία με τη Margherita έχει μια αληθινή σκηνή συνουσίας.
Cruising (1980)
Το «Cruising» του William Friedkin −που διαδραματίζεται στην BDSM κοινότητα της Νέας Υόρκης ενώ συμβαίνει μια σειρά ανθρωποκτονιών− περιλαμβάνει σκηνές δολοφονίας που με τη βοήθεια του μοντάζ μπαίνουν δίπλα δίπλα (οπότε, αναπόφευκτα, συγκρίνονται) με πραγματικά πλάνα από αληθινές σεξουαλικές πράξεις.
Spetters (1980)
Ο Paul Verhoeven απεικονίζει ένα ιδιαίτερα σεξουαλικό ερωτικό τρίγωνο (καλά, τετράγωνο) μέσα στον επικίνδυνο κόσμο των αγώνων μοτοσικλέτας στο «Spetters», μια αμφιλεγόμενη ταινία που παραλίγο να κοστίσει την καριέρα του μετέπειτα σκηνοθέτη του «RoboCop». Η ταινία περιλαμβάνει πολύ γυμνό, με κάποιο πορνογραφικό υλικό να παρεμβάλλεται κατά τη διάρκειά της.
James Joyce’s Women (1985)
Η Fionnula Flanagan δίνει πολλές διαφορετικές εντυπωσιακές ερμηνείες στη διασκευή του θεατρικού έργου της από τον σκηνοθέτη Michael Pearce. Η συγγραφέας/ηθοποιός υποδύεται τη σύζυγο του Joyce, Nora, αλλά και άλλες πραγματικές γυναίκες της ζωής του Joyce, καθώς και μερικούς από τους διάσημους χαρακτήρες του μυθιστοριογράφου. Η ταινία περιλαμβάνει αρκετό γυμνό και εκτεταμένες σκηνές αυνανισμού.
No Skin Off My Ass (1991)
«Δεν με πειράζει να με θεωρούν queer κινηματογραφιστή, πορνογράφο ή προβοκάτορα», έγραφε ο Bruce LaBruce το 2015, πριν από μια αναδρομική έκθεση του έργου του στο MoMA. «Αλλά πάντα θεωρούσα τον εαυτό μου πρώτα κινηματογραφιστή και προσπάθησα να αναπτύξω μια αισθητική και ένα προσωπικό στυλ. Γι’ αυτό πιθανώς τόσο πολλές από τις ταινίες μου, παρόλο που έχουν ριζικά queer ή/και πορνογραφικό περιεχόμενο, έχουν παίξει τόσο πολύ στο διεθνές κινηματογραφικό κύκλωμα». Το μεγάλου μήκους ντεμπούτο του LaBruce «No Skin Off My Ass», στο οποίο επίσης πρωταγωνιστεί, περιλαμβάνει σκηνές πορνογραφικού περιεχομένου και θεωρείται πρωτοποριακό έργο του New Queer Cinema. «Η ταινία μου είναι ένα underground punk remake της ταινίας του Robert Altman “That Cold Day in the Park”», γράφει ο LaBruce. «Πρόκειται για έναν κομμωτή που ερωτεύεται έναν νεοναζί σκίνχεντ και έτσι χάνει το ενδιαφέρον του για τα μαλλιά! Αυτό το είδος ειρωνείας διατρέχει όλη μου τη δουλειά. Αλλά, τελικά, είναι επίσης μια ιστορία για τη λύτρωση, επειδή η αδελφή του σκίνχεντ ενώνει τις δυνάμεις της με τον κομμωτή για να αναμορφώσουν τον παραπλανημένο σκίνχεντ και να τον μετατρέψουν σε έναν άνθρωπο που αγαπάει. Πόσο πιο ρομαντικός να γίνεις;»
The Idiots (1998)
Η ταινία «Οι ηλίθιοι» του Lars Von Trier μας ενθαρρύνει να αφήσουμε τον «εσωτερικό μας ηλίθιο» να βγει από μέσα μας. Αποδεικνύεται ότι οι περισσότερες από τις ηλίθιες και πιο αρχέγονες τάσεις μας περιλαμβάνουν τα όργια. Οι περισσότερες σεξουαλικές σκηνές στην ταινία είναι σκηνοθετημένες, αλλά υπάρχει μία που είναι σίγουρα αληθινή.
Romance (1999)
Η ταινία της Catherine Breillat θεωρείται ορόσημο για την απεικόνιση πραγματικών σεξουαλικών σκηνών στον καλλιτεχνικό κινηματογράφο. Το «Ρομάντζο» ακολουθεί τη Marie (Caroline Ducey) καθώς αναζητά τη σεξουαλική ολοκλήρωση πέρα από τη μονογαμική της σχέση.
A Real Young Girl (1999)
Η ταινία της Catherine Breillat επικεντρώνεται στη σεξουαλική αφύπνιση μιας 14χρονης κοπέλας (Charlotte Alexandra). Οι ηθοποιοί ήταν ενήλικοι κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων.
Pola X (1999)
Σε σενάριο και σκηνοθεσία του Leos Carax, το «Pola X», διασκευή ενός μυθιστορήματος του Herman Melville, παρουσιάζει ένα ζευγάρι χαμένων αδελφών που γίνονται εραστές. Σύμφωνα με πληροφορίες, για τις πιο τολμηρές σκηνές χρησιμοποιήθηκαν body doubles.
Baise-Moi (2000)
Το «Baise-Moi», το οποίο μεταφράζεται ως «πήδα με» (ή «βίασέ με», ανάλογα με το ποιον ρωτάτε), σε σενάριο και σκηνοθεσία της Virginie Despentes και της Coralie Trinh Thi, είναι ένα θρίλερ εκδίκησης για έναν βιασμό και περιέχει πραγματικό σεξ, αλλά όχι πραγματική βία. Παρ' όλα αυτά, ήταν ιδιαίτερα αμφιλεγόμενο.
O Fantasma (2000)
Η πορτογαλική ταινία «Το Φάντασμα» αφορά τον Sergio (Ricardo Meneses) που εξερευνά τη σεξουαλικότητά του στη Λισαβόνα. Δεν είναι πορνό, αλλά σίγουρα έχει πολύ σεξ.
Intimacy (2001)
Ο Jay (Mark Rylance) και η Claire (Kerry Fox) είναι δύο άγνωστοι που κάνουν κάθε βδομάδα όχι και τόσο ανώνυμο σεξ, μέχρι που αναπτύσσουν μια συναισθηματική σχέση. Είναι η πρώτη ταινία στην ιστορία της Βρετανίας που περιλαμβάνει σκληρές σκηνές σεξ και πέρασε από τη Βρετανικό Συμβούλιο Ταξινόμησης Κινηματογράφου χωρίς περικοπές. Ο πραγματικός σύντροφος της Kerry Fox, ο Alexander Linklater, έγραψε μια στήλη για την εφημερίδα «The Guardian» το 2001, περιγράφοντας λεπτομερώς την εμπειρία τού να βλέπει την ερωμένη του να κάνει πραγματικό σεξ με έναν άλλο άνδρα για τις ανάγκες της ταινίας.
The Brown Bunny (2003)
Σε σενάριο και σκηνοθεσία του Vincent Gallo, το «The Brown Bunny» περιλαμβάνει μια αληθινή σκηνή στοματικού σεξ με την Chloe Sevigny. Ο ίδιος ο Gallo είναι ο αποδέκτης και η σκηνή συνεχίζεται μέχρι να έρθει σε οργασμό.
Anatomy of Hell (2004)
Η Catherine Breillat συνεχίζει να καταγράφει το πραγματικό σεξ μέσω της τέχνης. Στο «Anatomy of Hell», το οποίο εξερευνά τη σκοτεινή πλευρά της σεξουαλικότητας, παίζει ο Ιταλός πορνοστάρ Rocco Siffredi.
9 Songs (2004)
Οι πρωταγωνιστές Kieran O'Brien και Margo Stilley επιδίδονται σε πραγματικό σεξ, διανθισμένο με αληθινό υλικό από συναυλίες των Franz Ferdinand, The Dandy Warhols και Black Rebel Motorcycle Club στο «9 Songs» του Michael Winterbottom. Η Stilley και ο O'Brien συναντήθηκαν για πρώτη φορά μόλις δύο ημέρες πριν αναγκαστούν να κάνουν πραγματικά σεξ για τις ανάγκες της ταινίας. Η Stilley είχε αρχικά ζητήσει να αφαιρεθεί το όνομά της από τους τίτλους της ταινίας, αλλά τελικά παραμένει ως πρωταγωνίστρια.
The Raspberry Reich (2004)
Οι αληθινές σκηνές σεξ παίζουν σημαντικό ρόλο σε πολλές (αλλά όχι σε όλες) τις ταινίες του Bruce LaBruce. Άλλες δουλειές του LaBruce περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, τα «Hustler White», «L.A. Zombie» και «Gerontophilia».
Lie With Me (2005)
Οι πρωταγωνιστές Eric Balfour και Lauren Lee Smith συμμετέχουν σε πραγματικές σκηνές σεξ την ταινία του Clément Virgo.
8MM 2 (2005)
Με τον αρχικό τίτλο «The Velvet Side of Hell» («Η βελούδινη πλευρά της κόλασης»), το «8MM 2» πλασαρίστηκε ως σίκουελ του θρίλερ με τον Nicolas Cage για τις ταινίες snuff (δεν είναι). Ωστόσο, περιλαμβάνει αληθινό σεξ, καθώς και αποσπάσματα από ταινίες πορνό.
All About Anna (2005)
Η ταινία σε σκηνοθεσία της Jessica Nilsson περιλαμβάνει συνουσία μεταξύ της Eileen Daly και του Gry Bay και άλλων ανδρών, καθώς και πεολειχία με εκσπερμάτιση (από την Daly στον Mark Stevens) και αιδοιολειχία (από την Ovidie στην Bay). Η διάσημη σκηνή γυρίστηκε στο πραγματικό διαμέρισμα της πρωταγωνίστριας.
Shortbus (2006)
Η εμβληματική ταινία «Shortbus» αποτύπωσε το πραγματικό σεξ με διάφορους τρόπους, παρακολουθώντας μια ομάδα ανθρώπων στη Νέα Υόρκη που εξερευνά την αγάπη και το σεξ. «[Ο σκηνοθέτης John Cameron Mitchell] παρουσίασε πολύ σεξ για να σοκάρει το κοινό, να απομακρύνει τους πραγματικά ευαίσθητους και να κάνει το κοινό να νιώσει άνετα μ’ αυτό που θα δει», έχει δηλώσει ο πρωταγωνιστής Paul Dawson το 2006. Στην ταινία, ο Dawson εμφανίζεται να κάνει στοματικό σεξ στον εαυτό του πολλές φορές.
It Is Fine! Everything Is Fine (2007)
Η ταινία του 2007, σε σκηνοθεσία David Brothers και Crispin Glover, περιέχει πραγματική διείσδυση.
Little Ashes (2008)
Ο Robert Pattinson λέει συστηματικά ψέματα στον Τύπο, όπως ο ίδιος έχει παραδεχτεί. Παρ’ όλα αυτά, θεωρείται κοινώς αποδεκτό το γεγονός ότι ο Pattinson είχε οργασμό στην πραγματικότητα στο «Little Ashes», το δράμα του Paul Morrison για τον Σαλβαδόρ Νταλί και τον Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα. Σε μια συνέντευξη που έδωσε το 2020, ο ηθοποιός είχε πει: «Κάποτε αποφάσισα να σταματήσω την υποκριτική. Ήταν όταν έκανα το “Μικρές στάχτες”. Υποδύθηκα τον Σαλβαδόρ Νταλί και έπρεπε να γυρίσω πολλές σκηνές όπου ήμουν γυμνός και έπρεπε επίσης να αυνανίζομαι. Εννοώ πραγματικά. Το πρόσωπό μου την ώρα του οργασμού έχει καταγραφεί για την αιωνιότητα… [Η προσποίηση] απλώς δεν λειτουργεί, οπότε αυνανίστηκα μπροστά στην κάμερα».
Brüno (2009)
Μετά την τεράστια επιτυχία του «Borat» το 2009, ο Sacha Baron Cohen επέστρεψε στη μεγάλη οθόνη τρία χρόνια αργότερα με το «Brüno», το αμείλικτα κακόγουστο πορτρέτο ενός ατιμασμένου Αυστριακού μόδιστρου που προσπαθεί να τα καταφέρει στο Χόλιγουντ. Ο σκηνοθέτης Larry Charles κατέγραψε πραγματικό υλικό −αν και λογοκριμένο− από διάφορες σεξουαλικές πράξεις σε ένα «swingers πάρτι», σε μια σκηνή εκτός σεναρίου που κορυφώνεται όταν τον Brüno τον μαστιγώνει μια dominatrix. Οι ανυποψίαστοι καλεσμένοι γνώριζαν ότι βιντεοσκοπούνταν αλλά δεν ήταν προετοιμασμένοι για τη βαθιά άβολη προσέγγιση του Brüno στα προκαταρκτικά.
Antichrist (2009)
Ο Lars von Trier καταπιάνεται και πάλι με το πραγματικό σεξ στο «Antichrist». Η ταινία μιλάει για ένα ζευγάρι, το οποίο υποδύονται ο Willem Dafoe και η Charlotte Gainsbourg, που χάνει το παιδί του σε ένα φρικτό ατύχημα ενώ κάνει σεξ στο ντους. Η σκηνή είναι αληθινή, αλλά χρησιμοποιεί body doubles: μια απόφαση που ο Von Trier υποτίθεται ότι έχει αποδώσει στο πέος του Dafoe που ήταν «πολύ μεγάλο» για την ταινία.
Starlet (2012)
Η πρώτη ταινία του Sean Baker παρακολουθεί την απίθανη φιλία μεταξύ δύο γυναικών στην κοιλάδα του Σαν Φερνάντο και περιέχει μια σκηνή αληθινής διείσδυσης.
Pornopung (2013)
Η νορβηγική ταινία «Pornopung» σε σκηνοθεσία του Johan Kaos περιλαμβάνει μια μεγάλη σκηνή πεολειχίας.
Wetlands (2013)
Στο γερμανικό δράμα του David Wnendt, οι περισσότερες σκηνές σεξ που αφορούν την Helen (Carla Juri) είναι σκηνοθετημένες. Αλλά μια σεκάνς με άνδρες που αυνανίζονται πάνω σε μια πίτσα δεν είναι.
Stranger by the Lake (2013)
Γνωστό και ως «L'Inconnu du lac», το γαλλικό θρίλερ έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Καννών 2013. Ο σκηνοθέτης Alain Guiraudie κέρδισε το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας, ενώ η ταινία απέσπασε επίσης το βραβείο Queer Palm. Έχει άφθονο γυμνό αλλά περιέχει και σκηνές πραγματικού σεξ που γυρίστηκαν με τη χρήση body doubles.
Nymphomaniac (2013)
Ανταποκρινόμενο στον τίτλο του, το «Nymphomaniac» και η συνέχειά του έχουν πολύ σεξ. Είναι όμως αληθινό ή όχι; Οι ερωτικές σκηνές της ταινίας φέρεται να δημιουργήθηκαν με την ψηφιακή προσθήκη των γεννητικών οργάνων πορνοστάρ πάνω στα σώματα των ηθοποιών.
Pasolini (2014)
Ο Willem Dafoe πρωταγωνιστεί ως ο Ιταλός σκηνοθέτης Πιερ Πάολο Παζολίνι στη βιογραφική ταινία του 2014 που σκηνοθέτησε ο Abel Ferrara. Οι σκηνές σεξ είναι σε μεγάλο βαθμό αληθινές, απεικονίζοντας τη σχέση του Παζολίνι με τη λαγνεία, τον έρωτα και το σώμα.
Love (2015)
Σε σενάριο και σκηνοθεσία του Gaspar Noé, το «Love» είναι γυρισμένο σε 3D. Ο Noé πρότεινε για πρώτη φορά την ταινία στους Monica Bellucci και Vincent Cassel, ενώ γύριζε το «Irreversible». Φημολογείται ότι το σενάριο ήταν μόνο επτά σελίδες, με τον Noé να αφήνει τους ηθοποιούς να αυτοσχεδιάζουν κατά τη διάρκεια των ερωτικών σκηνών.
Paris 05:59: Théo & Hugo (2016)
Το «Paris 05:59: Théo & Hugo» (ή, στα γαλλικά, «Théo et Hugo dans le même bateau») είναι ένα γκέι ερωτικό δράμα για δύο άνδρες που συναντιούνται σε ένα όργιο και στη συνέχεια συνδέονται κατά τη διάρκεια ενός μεγάλου περιπάτου στο Παρίσι. Η ταινία κέρδισε το Βραβείο Κοινού στα Teddy Awards του Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου. Οι σεναριογράφοι-σκηνοθέτες Olivier Ducastel και Jacques Martineau ξεκινούν την ταινία τους με μια σχεδόν 20λεπτη σεκάνς που δείχνει γυμνούς ή ημίγυμνους άνδρες να επιδίδονται σε πρωκτικό και στοματικό σεξ.
Bad Luck Banging or Loony Porn (2021)
Όταν το sex tape μιας καθηγήτριας ιστορίας (Katia Pascariu) διαρρέει κατά λάθος από τον σύζυγό της, το γυμνάσιο στο οποίο εργάζεται απαιτεί απαντήσεις. Αυτή η ρουμανική δραμεντί του 2021 ξεκινάει δείχνοντας το εν λόγω σκανδαλώδες βίντεο, αλλά δεν θα μπορέσετε να το δείτε στις περισσότερες υπηρεσίες streaming. Στις λογοκριμένες εκδόσεις της ταινίας, θα δείτε ένα πλαίσιο κειμένου που περιγράφει τις πράξεις αντί να τις προβάλλει.
Με στοιχεία από IndieWire.
