Ηδονοβλεπτική Αθήνα

Ηδονοβλεπτική Αθήνα Facebook Twitter
Το σύντομο κυριακάτικο ηδονοβλεπτικό μου επεισόδιο μού θύμισε τους Απέναντι του Γιώργου Πανουσόπουλου.
0

Η ΩΡΑ ΗΤΑΝ 12, μια Κυριακή πρωί, όταν αντιληφθήκαμε ότι οι γείτονες έκαναν φασίνα γυμνοί στο μπαλκόνι. Αυτή φορούσε ένα ροζ βρακί, αυτός τίποτα. Καθάριζαν κάτι που έμοιαζε με σκηνή ή με εξοπλισμό αναρρίχησης ανάμεσα στα φυτά του μπαλκονιού τους. Η πολυκατοικία τους είναι διαγωνίως απέναντι. Δεν μπορώ να διακρίνω τα πρόσωπά τους. Αν τους έβλεπα στον δρόμο δεν θα τους αναγνώριζα. Ξέρω όμως πως έχουν έναν μεγάλο καφέ σκύλο και άπειρα λαμπάκια στο μπαλκόνι. 

Μένω στο κέντρο, πάνω από ένα κεντρικό σταυροδρόμι. Η μία πλευρά της πολυκατοικίας «βλέπει» σε ένα μικρό δρομάκι: στο ρετιρέ απέναντι, που έχει νέον φώτα στη βεράντα σαν παλιό κρεοπωλείο, μένει μια φοιτήτρια με κόκκινα κατσαρά μαλλιά – βγαίνει πού και πού με το σουτιέν για να απλώσει ρούχα. Από την άλλη μια λεωφόρος και ένα νοσοκομείο. Κάθε όροφος έχει κι άλλο χρώμα κουρτίνες. Το βράδυ, φωτισμένο, είναι σχεδόν όμορφο. Καμιά φορά βλέπω τους ασθενείς στα παράθυρα ή στα ελάχιστα μπαλκόνια να καπνίζουν.

Περιέργως, ο πρωταγωνιστής, ενώ παρακολουθεί το αντικείμενο του πόθου του κρυφά για μήνες, και παρά τα χρόνια που έχουν περάσει από τότε που γυρίστηκε η ταινία, δεν μοιάζει επικίνδυνος αλλά ρομαντικός.

Το σύντομο κυριακάτικο ηδονοβλεπτικό μου επεισόδιο μού θύμισε την κλασικότερη ίσως ταινία ελληνικής ηδονοβλεψίας, τους Απέναντι του Γιώργου Πανουσόπουλου.

Ηδονοβλεπτική Αθήνα Facebook Twitter
O Χάρης ζει σε ένα σκοτεινό δωμάτιο –τα παράθυρα είναι όλα καλυμμένα με μπλε σκούρα πανιά– και περνά τα πρωινά του καπνίζοντας με το σώβρακο, παρακολουθώντας τους γείτονες με το τηλεσκόπιό του.

Ένας φοιτητής αστρονομίας (ο Άρης Ρέτσος πολύ νέος και τρομερά καθηλωτικός) ζει σε ένα διαμέρισμα με τη χήρα θρησκευόμενη μητέρα του. Ο Χάρης, γνωστός και ως «Φάντασμα», κυκλοφορεί μόνο βράδια παρέα με μηχανόβιους με παρατσούκλια όπως «Ρόκυ» και «Αχτένιστος» (ένα βραβείο σε αυτόν που σκέφτηκε να ονομάσει έτσι τον ήδη καραφλό Δημήτρη Πουλικάκο).

Συχνάζουν σε ουφάδικα με burgers και παιχνίδια Pac-Man ή παρακολουθούν κόντρες με μηχανάκια στην παραλιακή. O Χάρης ζει σε ένα σκοτεινό δωμάτιο –τα παράθυρα είναι όλα καλυμμένα με μπλε σκούρα πανιά– και περνά τα πρωινά του καπνίζοντας με το σώβρακο, παρακολουθώντας τους γείτονες με το τηλεσκόπιό του, και ακούγοντας πειρατικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς (radio armonia 80).

Ένα καλοκαίρι αρχίζει να παρακολουθεί τυχαία τη Στέλλα, την παντρεμένη γειτόνισσά του. Τον ρόλο της «νοικοκυράς» Στέλλας, που παρουσιάζεται να ζει μια «συμβατική» ζωή ως μάνα που ξεσκονίζει και μαγειρεύει, υποδύεται η Μπέτυ Λιβανού. Το 1981 που γυρίστηκε η ταινία ήταν μόλις 30 ετών. Ο Ρέτσος ήταν 24.

Δεν είμαι σίγουρη πού ακριβώς βρίσκεται η λεωφόρος που τους χωρίζει. Μοιάζει με τη Βουλιαγμένης – μια αχανής λεωφόρος με ξερόχορτα ανάμεσα στα μπετά, αν και αργότερα βλέπει από το παράθυρό του την πρωταγωνίστρια να πηγαίνει θερινό σινεμά στο Αμίκα, που τότε βρισκόταν στην Πανόρμου. 

Περιέργως, ενώ ο πρωταγωνιστής παρακολουθεί το αντικείμενο του πόθου του κρυφά για μήνες, και παρά τα χρόνια που έχουν περάσει από τότε που γυρίστηκε η ταινία, δεν μοιάζει επικίνδυνος αλλά ρομαντικός. Ακόμα και τα παράξενα τηλεφωνήματά του στο σταθερό τηλέφωνο της πρωταγωνίστριας –σε κάποια της βάζει μουσική και δεν μιλάει– μοιάζουν ερωτικά. Ίσως βέβαια να τα αντιλαμβάνομαι εγώ έτσι, μέσα από το πρίσμα των τελευταίων σκηνών.

Η Στέλλα διασχίζει τη λεωφόρο που τους χωρίζει, του χτυπάει το κουδούνι, κάνουν σεξ και μετά φεύγει λέγοντάς του πως έχει να μαζέψει το σπίτι, και ρωτώντας τον, με σχεδόν μητρικό ενδιαφέρον, αν έχει φάει. Την παρακολουθεί να φεύγει, σκίζοντας τα πανιά που είχε στα παράθυρα για να κρύβουν το φως.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δυο καράβια των παιδικών χρόνων

Οπτική Γωνία / Η αριστοκρατική Μαριλένα και η τραχιά Μυρτιδιώτισσα όργωσαν τις ελληνικές θάλασσες, αφήνοντας το στίγμα τους

Βίος και πολιτεία δυο καραβιών που έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στα όχι άγνωστα αλλά και όχι πάντοτε ήρεμα νερά της Ελλάδας.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
«Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ρεπορτάζ / «Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ο συγγραφέας Γιάννης Μακριδάκης, που ζει στη Χίο και καλλιεργεί εκεί ο ίδιος τη δική του γη, περιγράφει στη LiFo την καθημερινότητα, που έχει αλλάξει ριζικά μετά τις φωτιές, και την προσπάθεια των κατοίκων να σταθούν ξανά στα πόδια τους.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Βασιλική Σιούτη / Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Πώς θα τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία και πόσο κοντά βρισκόμαστε σε αυτό το τέλος; Τραμπ και Πούτιν μοιάζουν αποφασισμένοι, αλλά ο Ζελένσκι και οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν βιάζονται.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Μαζωνάκης: Το χρονικό μιας (ακόμα) διαπόμπευσης

Οπτική Γωνία / Μαζωνάκης: Το χρονικό μιας (ακόμα) διαπόμπευσης

Αν έβγαζε κάποιος ένα συμπέρασμα από τον χειρισμό της υπόθεσης αυτής, θα έλεγε πως «όλα ήταν ένα λάθος». Ένα λάθος το οποίο πολλοί δεν το βλέπουν ως τέτοιο, καθώς θεωρούν αυτονόητο να μαθαίνουν πληροφορίες για τις ζωές των άλλων, ακόμα και αν αυτές έχουν δυσκολίες και απαιτούν σεβασμό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Οπτική Γωνία / Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Από που προκύπτει το αναρχικό, πόσο μάλλον κάποιο «κομμουνιστικό» προφίλ των «εμπρηστών»; Από ένα σκουλαρίκι, την είδηση για το χασίς και τα τσίπουρα, τα ρούχα που είναι αυτά που συναντάς σε πλήθος εικοσάρηδων σε πλατείες και δρόμους της χώρας;
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Υπάρχει όντως λόγος να επιστρέψει ο Τσίπρας;

Οπτική Γωνία / Υπάρχει όντως λόγος να επιστρέψει ο Τσίπρας;

Υπάρχει ανάγκη στην πολιτική ζωή για ένα νέο κόμμα; Υπάρχει κρίσιμος ζωτικός χώρος που δεν έχει εκπροσώπηση; Μπορεί να ξεπεραστούν ή, έστω, να αμβλυνθούν οι έντονα αρνητικές μνήμες από τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ; Είναι ο Αλέξης Τσίπρας το ιδανικό πρόσωπο;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Σουδάν: Ο ξεχασμένος πόλεμος και τα «παιδιά-πρόσφυγες» που κατηγορούνται ως διακινητές

Οπτική Γωνία / Σουδάν: Η μεγαλύτερη τραγωδία του αιώνα δεν γίνεται ποτέ πρωτοσέλιδο

Οι νεκροί από τις συγκρούσεις, την πείνα και τις επιδημίες υπολογίζεται συνολικά περί το 1 εκατ., και περισσότεροι από τους μισούς εξ αυτών είναι παιδιά. Μια εφιαλτική κατάσταση, που έχει όμως την «ατυχία» να περνά σε δεύτερη ή και τρίτη μοίρα, καθώς ούτε τα ΜΜΕ και τους διεθνείς οργανισμούς φαίνεται να συγκινεί ιδιαίτερα ούτε εντάσσεται εύκολα σε κάποιο πολιτικό αφήγημα ώστε να εμπνεύσει μαζικά κινήματα αλληλεγγύης.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Οπτική Γωνία / Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Σκέψεις πάνω στην απόφαση του Oposito, ενός μικρού εκδοτικού οίκου που έχει δώσει ενδιαφέροντα δείγματα ανήσυχης κοινωνικής και πολιτισμικής σκέψης, για την «αποδέσμευσή» του σε σχέση με το βιβλίο της κοινωνιολόγου Eύα Ιλούζ «Ψυχρή τρυφερότητα. Η άνοδος του συναισθηματικού καπιταλισμού».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ακροβατώντας / Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ένα εντυπωσιακά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας είναι διατεθειμένο να δώσει «συγχωροχάρτι» για ένα μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο, αρκεί οι εμπλεκόμενοι να τηρήσουν ακροδεξιά και ρατσιστική στάση στο μεταναστευτικό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πέντε ιδρύματα πρώην πρωθυπουργών και ένα ινστιτούτο. Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Ρεπορτάζ / Τα ιδρύματα των πρώην πρωθυπουργών: Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Τυπικά, σκοπός τους είναι η διατήρηση των αρχείων και η προβολή του έργου πρώην πρωθυπουργών. Στην πράξη, όμως, λειτουργούν και ως think tanks και πολιτικά εργαλεία επιρροής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ