ΑΘΗΝΑ

Μάικλ Μαν: «Δεν θεωρώ τον εαυτό μου συναισθηματικό σκηνοθέτη»

Μάικλ Μαν Facebook Twitter
Πρέπει να υπάρχει ένας σοβαρότερος λόγος που το Φεράρι δεν έφυγε ποτέ από τη σκέψη μου. Και σίγουρα πιο βαθύς, από την αγάπη μου για τα αυτοκίνητα, ή τις Φεράρι- αν μου αρέσουν τόσο πολύ, θα πάω να αγοράσω μια, δεν θα κάνω ταινία σώνει και καλά!
0

Ένας από τους σπουδαιότερους εν ζωή σκηνοθέτες, αν και χωρίς Όσκαρ και μεγάλες διακρίσεις, ο Μάικλ Μαν έχει υπογράψει αριστουργήματα που αγαπήθηκαν, όπως το «Thief» και ο «Τελευταίος των Μοϊκανών», περιπέτειες με «Ένταση» και σασπένς που σιγοβράζει, σπουδές του πολύπλοκου ανδρικού ψυχισμού σε οριακές καταστάσεις («Collateral») ή μυθικές συγκρούσεις («Άλι»), από την αυγή της τεράστιας επιτυχίας του με το τηλεοπτικούς «Σκληρούς του Μαϊάμι» μέχρι το πιο πρόσφατο έπος του για την απατηλή λάμψη της ταχύτητας, στο passion project του «Φεράρι». Ανακουφισμένος που παρουσίασε στο κοινό μια ταινία για την οποία πάλευε εδώ και 30 χρόνια και στοίχισε 100 εκατομμύρια δολάρια με ανεξάρτητη χρηματοδότηση, ο Μαν διαφωνεί με τον τιμητικό τίτλο του κατεξοχήν visual σκηνοθέτη που τον συνοδεύει και μιλάει γι' αυτό που τον εξιτάρει περισσότερο στο σινεμά (του). 

— Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την ταινία σας συναισθηματική. Το θέμα και η προσωπικότητα του Ένζο Φεράρι υπαγόρευσε κάτι τέτοιο; Ή μήπως εσείς έχετε αλλάξει με τον καιρό;
Τίποτε από τα δύο, νομίζω. Η ταινία σάς έδωσε προφανώς αυτήν τη εντύπωση γιατί περιέχει ισχυρά αισθήματα. Οι δυνάμεις που περικύκλωναν τον Φεράρι τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, το 1957, συγκρούονταν συνεχώς: ό,τι ήταν τότε με τους στόχους που ονειρευόταν πως θα μπορούσε να πετύχει. Βρισκόμαστε στη μεταπολεμική Ιταλία, κόσμος ψωνίζει ελάχιστα αγαθά, ο πληθωρισμός καλπάζει, το εργοστάσιό του έχει βομβαρδιστεί δύο φορές, έχει χάσει τον μεγαλύτερο αδελφό του στον μεγάλο πόλεμο, μετά χάνει και τον γιο του, και πασχίζει να κρατήσει τις ισορροπίες με τους εργαζομένους και τις γυναίκες της ζωής του. Είναι σε τροχιά σύγκρουσης σε όλα τα μέτωπα, ενίοτε σε οπερατικό επίπεδο. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου συναισθηματικό σκηνοθέτη, αν και πολλές φορές στις ταινίες μου, στον «Τελευταίος των Μοϊκανών» ή στο «Άλι» για παράδειγμα, τα δυνατά αισθήματα αποδεικνύονται σημαντικά στην πλοκή. Στην «Ένταση», ο Ρόμπερτ ντε Νίρο εγκαταλείπει έναν πολύ επιτυχημένο τρόπο πλοήγησης της ζωής του γιατί ερωτεύεται την Έιμι Μπρένεμαν, και αυτό προκαλεί τον τραγικό χαμό του στο φινάλε

Μάλλον περνάω τον περισσότερο χρόνο προετοιμασίας που μου δίνεται συζητώντας με τους ηθοποιούς μου για το πού βρισκόταν ο χαρακτήρας που υποδύονται στα 11 του χρόνια ή τι θα φορέσουν παρά δίνοντας σημασία στο αν είμαι visual director ή όχι.

— Ως πρότζεκτ, το Φεράρι σάς απασχολεί εδώ και περίπου τρεις δεκαετίες. Πρακτικά, τι σημαίνει αυτό; Το δουλεύατε πάντα ή το αναβάλλατε όταν κάνατε κάτι άλλο;
Από τότε που διάβασα για πρώτη φορά το σενάριο του Τρόι Κένεντι Μάρτιν, ήμουν ενθουσιασμένος με την προοπτική της ταινίας, γι’ αυτό και διατήρησα τον πυρήνα του δικού του στόρι (σ.σ. ο Μάρτιν πέθανε το 2009). Προσπάθησα να στήσω την παραγωγή στα τέλη των '90s, αλλά τίποτα. Μετά, το 2000, ξανά το 2005, και πάλι το 2010, κάθε πέντε χρόνια. Αποτύγχανα, αν και έφτανα στο στάδιο της προπαραγωγής, με συνέπεια να προχωρώ στο επόμενο πρότζεκτ. Αυτό είναι σύνηθες στο επάγγελμα, να αναβάλλεις κάτι, και ακόμα πιο σύνηθες είναι να έρχεται κάτι ενδιαφέρον στο διάβα σου και αν δεν υλοποιηθεί σε 90 ημέρες, να το βάλεις στην άκρη και να ξεχαστεί. Πρέπει να υπάρχει ένας σοβαρότερος λόγος που το «Φεράρι» δεν έφυγε ποτέ από τη σκέψη μου. Και σίγουρα πιο βαθύς από την αγάπη μου για τα αυτοκίνητα ή τις Φεράρι – αν μου αρέσουν τόσο πολύ, θα πάω να αγοράσω μία, δεν θα κάνω ταινία σώνει και καλά! Το έκανα επειδή αυτό που διάβασα στο σενάριο δεν το έχω ξαναδοκιμάσει, και δεν το έχω ξαναδεί. Η ποιότητα του ανθρώπινου δράματος, αυτή είναι η αιτία, και όχι ο ένας ή ο άλλος χαρακτήρας σε συνάρτηση με την έκβαση μιας κούρσας ή του ανταγωνισμού γενικότερα. Δεν έχει να κάνει με το ποιος κερδίζει και ποιος χάνει αλλά με τα επιμέρους στοιχεία του Ένζο Φεράρι που έρχονται σε αντίθεση μεταξύ τους και τον εμποδίζουν να καταλάβει πώς θα τιμήσει αυθεντικά και σωστά την σύζυγο Λάουρα και πώς θα αναγνωρίσει τον Πιέρο, δίνοντάς του ένα όνομα και τη θέση που του αξίζει. Μόνο σε ταινιούλες οι υποθέσεις λύνονται εύκολα. Με τη Λάουρα ένιωθαν αποστροφή και δέσμευση ταυτόχρονα. Ωστόσο, η Λίνα Λάρντι δεν ήταν απλώς η ερωμένη του. Μαζί της ο Ένζο ένιωθε άνετα, πουθενά αλλού δεν τον βλέπουμε χαλαρό, με ξεκούμπωτο το πουκάμισο, ξαπλωμένο. Στο σπιτικό αυτό δεχόταν σημαντικούς καλεσμένους. Αυτές οι σχέσεις είναι ασυνήθιστες, γι’ αυτό σαγηνεύτηκα.

Μάικλ Μαν Facebook Twitter
Ο Άνταμ συγκαταλέγεται στους ικανότερους και πιο ευαίσθητους καρατερίστες ηθοποιούς του χώρου σήμερα. 

— Μιλάτε εκτεταμένα για τους χαρακτήρες και τις δραματικές τους αρετές, ωστόσο είσαστε γνωστός, και δικαίως αγαπητός, ως εικαστικός σκηνοθέτης. Αναρωτιέμαι σε ποιο σημείο της ταινίας ξεπήδησε η ανάγκη σας να ενσωματώσετε οπτικά στοιχεία αφήγησης;
Η παρατήρησή σας είναι εξωτερική και δεν σχετίζεται με τη διαδικασία της ανάπτυξης και της υλοποίησης αυτής ή οποιασδήποτε άλλης ταινίας μου. Δεν διαχωρίζω ποτέ αυτά τα δύο, όλα, η χρωματική παλέτα, τα ηχητικά εφέ, τα σκηνικά, η διεύθυνση ενός ηθοποιού ή το πώς φωτίζουμε, είναι εργαλεία που έχω στη διάθεσή μου αποκλειστικά και μόνο για να δομήσω δραματικά μια ιστορία. Μάλλον περνάω τον περισσότερο χρόνο της προετοιμασίας συζητώντας με τους ηθοποιούς μου πού βρισκόταν ο χαρακτήρας που υποδύονται στα 11 του χρόνια ή τι θα φορέσουν παρά δίνοντας σημασία στο αν είμαι visual director, ή όχι. Αφήστε που δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει ακριβώς αυτή η ταμπέλα. Οπτικό μέσο δεν είναι το σινεμά ούτως ή άλλως;

— Το ενδιαφέρον σας για τον Φεράρι ξεκίνησε από την προσωπική του ιστορία ή από τα ίδια τα αμάξια;
Κοιτάξτε, ανέκαθεν μου άρεσε η ταχύτητα, η κίνηση. Άλλωστε η πρώτη μου ταινία λεγόταν «Jericho Mile» και αφορούσε έναν δρομέα στις φυλακές. Το πρώτο όχημα που είχα στην κατοχή μου ήταν μια μοτοσικλέτα μεγάλου κυβισμού, αλλά ποτέ δεν συνάντησα μια ιστορία που να συνδύαζε το δράμα με την ταχύτητα, όπως το Φεράρι. 

— Ποιες είναι οι κρίσιμες αποφάσεις που οφείλετε να πάρετε σχετικά με τους ηθοποιούς; Ποιοι θα είναι και πώς θα παίξουν;
Ένας φίλος, σεφ στο Σαν Φρανσίσκο, άσχετος με το σινεμά, είδε την ταινία και με ρωτούσε επίμονα ποιος ήταν ο Ιταλός ηθοποιός που ενσάρκωσε τον Ένζο. Αυτό λέει πολλά για τον Άνταμ (Ντράιβερ), έναν σπουδαίο και μάλλον παραγνωρισμένο ηθοποιό. Αρχικά, έχουμε τις γενικές γραμμές όπως το πώς και με ποια προφορά θα τονίσουμε τα αμερικανο-αγγλικά με το ιταλικό ηχόχρωμα. Ωστόσο, το σημαντικό για μένα είναι να καταλάβουμε όλοι ποιος ήταν ο Φεράρι, τι ένιωσε όταν έχανε το πρότυπό του, τον αδελφό του, σε παιδική ηλικία, έμεινε χωρίς εισόδημα, έπρεπε να στηρίξει τη μητέρα και την οικογένειά του και δεν ήταν καθόλου εύκολο να αναβαθμιστεί ταξικά στην αγκυλωμένη Ιταλία της δεκαετίας του '20. Στο μεταξύ, έχει ενθουσιαστεί με την τεχνολογική εφεύρεση της μηχανής εσωτερικής καύσης, αντίστοιχης ριζοσπαστικότητας με την έλευση του .com στα μέσα των '90s. Κάθεται λοιπόν σε ένα παγκάκι, στη βροχή, και αναλογίζεται τι είδους άνθρωπος θέλει να γίνει στη ζωή του. Όλα αυτά βρίσκονται στην αυτοβιογραφία του. Πίστευε πως, όσα εμπόδια κι αν συναντούσε, μπορούσε να τα ξεπεράσει και να αποκτήσει την εικόνα που σχημάτισε στη φαντασία του. Αυτός ήταν ο ρομαντικός Ένζο.

Μάικλ Μαν Facebook Twitter
Με ρωτάτε πώς αντιμετώπισα την πρόκληση μιας αυθεντικής παραγωγής που εκτυλίσσεται σε άλλη εποχή, στην Ιταλία, από μη Ιταλούς, και σας απαντάω, με σκληρή δουλειά πάνω, με γνώμονα τη σωστή αποτύπωση της πολιτιστικής ανθρωπογεωγραφίας.

— Σκεφτήκατε το ρίσκο που ενείχε μια αμερικανική παραγωγή για Ιταλούς;
Με ρωτάτε πώς αντιμετώπισα την πρόκληση μιας αυθεντικής παραγωγής που εκτυλίσσεται σε άλλη εποχή, στην Ιταλία, από μη Ιταλούς, και σας απαντάω με σκληρή δουλειά στην κατεύθυνση της σωστής αποτύπωσης της πολιτιστικής ανθρωπογεωγραφίας. Όταν θέλεις να δείξεις κάποιον να κόβει τορτελόνι και να τα μαγειρεύει, καλά θα κάνεις να το έχεις μελετήσει πρώτα το θέμα. Να τοποθετήσεις το κατάλληλο βάζο στο βάθος του πλάνου, την τηλεόραση και το ραδιόφωνο της εποχής, να βοηθήσεις τον θεατή να νιώσει πως έχει μεταφερθεί στη Μόντενα του '57. Η διαδρομή της καταβύθισης στο παρελθόν είναι περίπλοκη και εξαιρετικά γοητευτική για μένα.

— Ποιο είναι το προτέρημα του Άνταμ Ντράιβερ;
Η σχέση μας ήταν πολύ αρμονική. Δεν έκανε καμία κίνηση που να μην είχε σκεφτεί και μελετήσει διεξοδικά από πριν. Η χειρονομία στον δημοσιογράφο στη συνέντευξη Τύπου, οι παρατηρήσεις του στους οδηγούς, όλα τα είχαμε ρωτήσει και καταγράψει μαζί, από ντόπιους και μελετητές. Ο Άνταμ συγκαταλέγεται ανάμεσα στους ικανότερους και πιο ευαίσθητους καρατερίστες ηθοποιούς σήμερα στον χώρο. 

— Πόσο στενά παρακολουθείτε την αγωνιστική αυτοκίνηση;
Όχι και τόσο. Βλέπω Φόρμουλα 1 πού και πού, αλλά όχι φανατικά. Ξέρετε, ο Ένζο Φεράρι είχε αναθέσει σε αρχιτέκτονα την επιλογής του τον σχεδιασμό του εργοστασίου, μεταξύ άλλων και για να φτιάξει το γραφείο του έτσι ώστε να κοιτάζει προς έναν κήπο με πέτρες και φυτά, κάτι που θα τον βοηθούσε να χαλαρώνει και να διαλογίζεται. Ο τρόπος που σκέφτονται ο Λιούις Χάμιλτον, ο Μίκαελ Σουμάχερ, ο Μάικλ Τζόρνταν, οι τεράστιοι αθλητές, με ενδιαφέρει απείρως περισσότερο από το τελικό σκορ. 

Η ταινία «Φεράρι» προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες από τις 25 Ιανουαρίου.

Οθόνες
0

ΑΘΗΝΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

adam driver

Οθόνες / Άνταμ Ντράιβερ στη LiFO: «Βαριέμαι τις αυτοεπεξηγηματικές ερμηνείες»

Μετά τον Μαουρίτσιο Γκούτσι, ο ταλαντούχος Αμερικανός ηθοποιός υποδύεται ξανά έναν διάσημο Ιταλό: εξηγεί πώς προσέγγισε την προσωπικότητα του Ένζο Φεράρι στην ομώνυμη βιογραφία του Μάικλ Μαν.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Patrick Dempsey: O πιο σέξι άντρας του 2023 μιλά αποκλειστικά στη LiFO

Οθόνες / Patrick Dempsey: O πιο σέξι άντρας του 2023, σύμφωνα με το περιοδικό «People», μιλά στη LiFO

Έγινε διάσημος μέσα από τη σειρά Grey's Anatomy, τώρα πρωταγωνιστεί δίπλα στον Άνταμ Ντράιβερ στην ταινία «Φεράρι». Ο γνωστός ηθοποιός μίλησε στη LiFO για την εμπειρία τού να συμμετέχεις σε ταινία του Μάικλ Μαν, τους αγώνες ταχύτητας και πολλά ακόμα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βίκι Κριπς στη LIFO: «Καθένας επιλέγει το δικό του δηλητήριο»

Οθόνες / Βίκι Κριπς: «Καθένας επιλέγει το δικό του δηλητήριο»

Η ηθοποιός που στάθηκε σαν ίση προς ίσο απέναντι σε ολόκληρο Ντάνιελ Ντέι-Λιούις μιλάει στη LiFO σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης με αφορμή την κυκλοφορία του «Hot Milk», που συμπεριλαμβάνει γυρίσματα στη χώρα μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ο ξεχασμένος απαγωγέας Τόνι Κυρίτσης, που ενέπνευσε τον Γκας Βαν Σαντ για το Dead Man's Wire

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Dead Man’s Wire»: Η χλιαρή επιστροφή του Γκας βαν Σαντ

Μετά από πέντε χρόνια ο Αμερικανός σκηνοθέτης επανέρχεται με την ξεχασμένη ιστορία ενός απαγωγέα, κάνοντας μια βιογραφία με νόημα, που όμως δεν προσθέτει κάτι στη φιλμογραφία του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Οθόνες / To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Μια ταινία βασισμένη σε βιβλίο του Στίβεν Κινγκ, η επιστροφή του Ντάρεν Αρονόφσκι, η καλύτερη ταινία του Κουροσάβα σε επανέκδοση και το τέταρτο μέρος της σειράς ταινιών θρίλερ «Το Κάλεσμα» – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
«Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Έκκληση από τους συντελεστές της ταινίας της Κάουτερ Μπεν Χάνια να σταματήσουν επιτέλους οι δολοφονίες παιδιών στη Γάζα, με αφορμή το σπαρακτικό τηλεφώνημα της 6χρονης Παλαιστίνιας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
A House of Dynamite

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «House of Dynamite»: Η Κάθριν Μπίγκελοου πατάει το κουμπί – και μας κόβει την ανάσα

Με χειρουργική ακρίβεια, η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με Όσκαρ σκηνοθεσίας μας πείθει ανατριχιαστικά για τον επικείμενο πυρηνικό όλεθρο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ο μάγος του Κρεμλίνου

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Ο μάγος του Κρεμλίνου»: Ο ρυθμιστής του Πούτιν δεν χωρά σε ταινία

Πίσω από το ψυχρό πρόσωπο της εξουσίας, κρύβεται ο ψίθυρος ενός σύγχρονου Ρασπούτιν. Ο Ολιβιέ Ασαγιάς τον ακολουθεί – αλλά μήπως τον πρόδωσε η φόρμα;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
No other choice

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «No other choice»: Η ταινία που θα οδηγήσει τον Παρκ Τσαν-γουκ στα Όσκαρ

Ο Κορεάτης σκηνοθέτης παραμένει ένας από τους μεγάλους σύγχρονους κινηματογραφιστές, αν και η αντικαπιταλιστική του σάτιρα «No other choice» δεν είναι η καλύτερή του ταινία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Είναι σαν να κάνεις τον Δράκουλα χορτοφάγο»: Γιατί το σέξι τέρας του Φρανκενστάιν που παίζει ο Τζέικομπ Ελόρντι είναι λάθος

Οθόνες / Γιατί το σέξι τέρας του νέου «Φρανκενστάιν» είναι λάθος

Στη διασκευή του κλασικού μυθιστορήματος της Μέρι Σέλεϊ από τον Γκιγιέρμο ντελ Τόρο πρωταγωνιστεί ο «εξωφρενικά όμορφος» Τζέικομπ Ελόρντι στον ρόλο του τέρατος – πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα μια ταινία χωρίς ειρμό. 
THE LIFO TEAM
O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Οθόνες / O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Είναι εντυπωσιακός ο αριθμός διασκευών του έργου του δημοφιλούς συγγραφέα που θα δούμε στο πανί, στο γυαλί και στο σανίδι, κι αυτό στάθηκε αφορμή για ένα αφιέρωμα στις καλύτερες ταινίες που ενέπνευσαν τα γραπτά του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

Ανταπόκριση από τη Βενετία / Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

O Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο θα έκανε την Μέρι Σέλεϊ περήφανη. Ο δικός του Φρανκενστάιν κατορθώνει να μην προδώσει το πνεύμα του πολυδιασκευασμένου μυθιστορήματός της.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Λούκα Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ανταπόκριση από τη Βενετία / After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ο Λούκα Γκουαντανίνο νοσταλγεί τη χαμένη τέχνη του διαλόγου, αλλά το After the Hunt χάνει το δίκιο του στην ακαδημαϊκή φλυαρία και τις σεναριακές αστοχίες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Οθόνες / Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Από το «Awful Truth» του Λίο ΜακΚάρεϊ στο «Gone Girl» του Ντέιβιντ Φίντσερ κι από τις μπεργκμανικές «Σκηνές από έναν γάμο» στο «Revolutionary Road» του Σαμ Μέντες, ανατρέχουμε σε δέκα ταινίες για όσους ενώθηκαν ενώπιον Θεού κι ανθρώπων «μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος».   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΒΟΥΓΟΝΙΑ

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Βουγονία»: Κριτική για τη νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου

«Είναι περιπέτεια η "Βουγονία", fun και πιο περίπλοκη απ’ ότι δείχνει» - Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος καταγράφει τις εντυπώσεις του από την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας στο 82ο Φεστιβάλ Βενετίας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

Οθόνες / Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

«Το άτακτο αγόρι του βρετανικού σινεμά βρήκε τον δρόμο του σε ώριμες επιλογές, είτε παίζοντας κάποιον αδυσώπητο κακό είτε αφήνοντας τα λακωνικά του διακριτικά σαν στάμπα, όνομα και πράγμα, σε σύντομες εμφανίσεις – εννοείται πως έχει υποδυθεί και τον διάβολο!»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Οθόνες / The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Η ταινία σημάδεψε μια γενιά εφήβων που φαντασιώνονταν ότι θα αντιστεκόντουσαν ηρωικά στους νταήδες που τους κακοποιούσαν καθημερινά. Και τώρα, ο μύθος επιστρέφει για έκτη φορά στην οθόνη, με πρωταγωνιστές τον Τζάκι Τσαν και τον Ραλφ Μάτσιο
THE LIFO TEAM