«Σκόπευα να γράψω για τον θάνατο, αλλά παρενέβη η ζωή όπως πάντα»: Το Ημερολόγιο της Βιρτζίνια Γουλφ

«Σκόπευα να γράψω για τον θάνατο, αλλά παρενέβη η ζωή όπως πάντα»: Το Ημερολόγιο της Βιρτζίνια Γουλφ Facebook Twitter
«Αν κανείς δεν πει στη στιγμή, αυτή τη στιγμή, μείνε, τι θα κερδίσει, πεθαίνοντας;»: Η Βιρτζίνια Γουλφ το 1939 στο Λονδίνο
0


«ΣΚΟΠΕΥΑ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ,
αλλά παρενέβη η ζωή όπως πάντα», έγραφε η Βιρτζίνια Γουλφ στις 17 Φεβρουαρίου 1922, όταν είχε μόλις κλείσει τα 40 της χρόνια. Το ημερολόγιό της είναι γεμάτο πόνο: θάνατοι, απώλειες, ασθένειες, θλίψη, κατάθλιψη, αγωνία, φόβος. Αλλά σε κάθε σελίδα παρεμβαίνει η ζωή, με εκπληκτική ενέργεια, θέρμη και χαρά. Το ημερολόγιο αποτελεί μια απαράμιλλη καταγραφή της εποχής της, μια πινακοθήκη εξαιρετικής παρατήρησης, μια θερμή και θαρραλέα αυτοεξέταση, μια αποκάλυψη των δημιουργικών διεργασιών μιας συγγραφέως, ένα τρυφερό, άγρυπνο χρονικό της φύσης και ένας διαλογισμός για τη ζωή, τον έρωτα, το γάμο, τη φιλία, τη μοναξιά, την κοινωνία, το χρόνο και τη θνητότητα. Είναι ένα από τα σπουδαιότερα ημερολόγια που γράφτηκαν ποτέ, και είναι υπέροχο να το βλέπουμε ξανά σε έντυπη μορφή στην πεντάτομη έκδοση που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις Granta.

Η πρώτη σωζόμενη ημερολογιακή καταχώρηση της Γουλφ έγινε το 1897, όταν ήταν σχεδόν 15 ετών –  η τελευταία στις 24 Μαρτίου 1941, τέσσερις ημέρες πριν από τον θάνατό της. Η ίδια κρατούσε όλα αυτά τα γραπτά σε τετράδια χωρίς γραμμές με μαλακά εξώφυλλα, τα οποία έδενε με χρωματιστά χαρτιά. Ανέτρεχε τακτικά σε αυτά για να θυμάται το παρελθόν της, και βασίστηκε σε αυτά όταν ξεκίνησε τα απομνημονεύματά της (Sketch of the Past), το 1939. Όταν βομβαρδίστηκε το σπίτι της στο Λονδίνο τον Οκτώβριο του 1940, φρόντισε να τα διασώσει.

Κανείς δεν μπορούσε ποτέ να ψέξει ή να ντροπιάσει τη Γουλφ όσο η ίδια τον εαυτό της. Στα ημερολόγιά της εμφανίζεται έντονα αυτοκριτική και μοιάζει να λαχταρά να βγει έξω από τον εαυτό της, πέρα από τον εγωισμό, να ταυτιστεί με το «εμείς», όχι με το «εγώ». Είναι σα να διεξάγεται διαρκώς μια συναρπαστική πάλη ανάμεσα στον σολιψισμό («Πόσο με ενδιαφέρει ο εαυτός μου!») και στη λαχτάρα για κοινοτισμό και κοινοκτημοσύνη.

Πριν αυτοκτονήσει, στις 28 Μαρτίου του 1941, άφησε ένα σημείωμα στον σύζυγό της Λέοναρντ, ζητώντας του να καταστρέψει όλα της τα γραπτά. Ευτυχώς για εμάς, εκείνος δεν το έκανε. Αντ' αυτού άρχισε να διασώζει και να ταξινομεί μια τεράστια μάζα υλικού, το οποίο περιλάμβανε χειρόγραφα, μυθιστορήματα, δοκίμια και κριτικές, καθώς και αυτά τα ημερολόγια.

Κανείς δεν μπορούσε ποτέ να ψέξει ή να ντροπιάσει τη Γουλφ όσο η ίδια τον εαυτό της. Στα ημερολόγιά της εμφανίζεται έντονα αυτοκριτική και μοιάζει να λαχταρά να βγει έξω από τον εαυτό της, πέρα από τον εγωισμό, να ταυτιστεί με το «εμείς», όχι με το «εγώ». Είναι σα να διεξάγεται διαρκώς μια συναρπαστική πάλη ανάμεσα στον σολιψισμό («Πόσο με ενδιαφέρει ο εαυτός μου!») και στη λαχτάρα για κοινοτισμό και κοινοκτημοσύνη. Οι ακριβείς, παθιασμένες περιγραφές της για το τοπίο γύρω της, είτε πρόκειται για την εξοχή του Σάσεξ είτε για τους δρόμους του Λονδίνου, που από μόνες τους κάνουν τα ημερολόγια άξια να διαβαστούν, είναι μέρος αυτής της λαχτάρας να περάσει από τον εαυτό της σε αυτό που αποκαλεί «το τραγούδι του πραγματικού κόσμου». Και η έλξη που της προκαλούν οι άλλοι δημιουργεί μια σχεδόν αλλόκοτη ενσυναίσθηση, σαν να μεταμορφώνεται η ίδια στο πρόσωπο που παρατηρεί. Το ημερολόγιο είναι ένας θησαυρός χαρακτήρων, από τους διάσημους λογοτέχνες που γνώριζε (Τόμας Χάρντι, Χ. Τζ. Γουέλς, Γουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς. Τ.Σ. Έλιοτ, Κάθριν Μάνσφιλντ) μέχρι χίλια άλλα ζωντανά πορτρέτα πιο άγνωστων ζωών.

«Σκόπευα να γράψω για τον θάνατο, αλλά παρενέβη η ζωή όπως πάντα»: Το Ημερολόγιο της Βιρτζίνια Γουλφ Facebook Twitter
Φωτογραφία της Βιρτζίνια Γουλφ από την Gisèle Freund, 1939.

Είναι μια καταγραφή του κόσμου της και της εποχής της. Είναι ένα τετράδιο ασκήσεων όπου εργάζεται για να βρει μια «ελαστική» φόρμα με βάση την οποία θα δημιουργήσει κάτι από «αυτό το χαλαρό, παρασυρόμενο υλικό της ζωής». «Μου φαίνεται ότι σε αυτό το βιβλίο εξασκούμαι στο γράψιμο – μαθαίνω τις κλίμακες», γράφει. Είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας, όπου τα επικίνδυνα συναισθήματα – ο θυμός για έναν καβγά με τον Λέοναρντ, ο τρόμος της κατάθλιψης, ο πόνος της ασθένειας, η κοινωνική αμηχανία, ο φόβος της χλεύης κάθε φορά που κυκλοφορεί ένα βιβλίο της –  μπορούν να αναπαυθούν. Εδώ είναι που «συνθέτει» τον εαυτό της: «Για να καταπραΰνω αυτές τις δίνες, γράφω εδώ». Είναι ένα σημειωματάριο όπου καταγράφει τις λογοτεχνικές κρίσεις της και συχνά υπενθυμίζει στον εαυτό της «τι απέραντη γονιμότητα απόλαυσης μου επιφυλάσσουν τα βιβλία!».

Είναι επίσης ένα βιβλίο αναμνήσεων στο οποίο ανακαλεί το παρελθόν της, κάτι πολύ σημαντικό για εκείνη, και ανατρέχει ψυχαναγκαστικά σχεδόν σε ημερομηνίες-κλειδιά, όπως ο θάνατος της μητέρας της όταν ήταν 13 ετών, ο γάμος της με τον Λέοναρντ ή οι μετακομίσεις σε διαφορετικά σπίτια. Είναι ένα βιβλίο για τη θνητότητα, τη συνειδητοποίηση ότι ο θάνατος έρχεται και την αξιοποίηση του εδώ και του τώρα. «Χαίρομαι που ζω και λυπάμαι για τους νεκρούς», γράφει μετά την αυτοκτονία ενός φίλου της. Επιθυμεί να αποσπάσει όλο το ζουμί από τη ζωή: η αγάπη, η ευχαρίστηση, η στοργή και η απόλαυση διατρέχουν όλο το βιβλίο. Θέλει να ζήσει για τη στιγμή: «Αν κανείς δεν πει στη στιγμή, αυτή τη στιγμή, μείνε, είσαι τόσο δίκαιη, τι θα κερδίσει, πεθαίνοντας; Όχι: μείνε, αυτή τη στιγμή. Κανείς δεν το λέει ποτέ αυτό αρκετά. Πάντα βιάζεται. Πάω τώρα μέσα, να δω τον Λ. και να πω, μείνε αυτή τη στιγμή».

Με στοιχεία από The Guardian

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Τα κύματα» της Β. Γουλφ: Πόσοι άνθρωποι κατοικούν μέσα μας;

Λέσχη Ανάγνωσης: Φίλοι και παρέες / «Τα κύματα» της Βιρτζίνια Γουλφ: Πόσοι άνθρωποι κατοικούν μέσα μας;

Το άκρως πειραματικό και ποιητικό μυθιστόρημα της Βιρτζίνια Γουλφ αναδεικνύει τη θαυμαστή πολυπλοκότητα του ψυχισμού μας και την πολλαπλότητα που κατοικεί μέσα μας.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η ασυμβίβαστη κριτικός Βιρτζίνια Γουλφ

/ Η ασυμβίβαστη κριτικός Βιρτζίνια Γουλφ

Δυο σπάνια δοκίμια της Βιρτζίνια Γουλφ για τη λογοτεχνία και την τέχνη σε μια ενιαία έκδοση με τον τίτλο «Μια συζήτηση περί τέχνης και Λεξιτεχνία», που μόλις κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Περισπωμένη, μας δίνουν την αφορμή να θυμηθούμε τον πάντοτε μοντέρνο και καίριο λόγο της.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το ημερολόγιο ενός διαιτητή: «Ήμασταν σχεδόν γυμνοί και ο Κολίνα μας εξέταζε με το παγερό βλέμμα του»

Βιβλίο / Το ημερολόγιο ενός διαιτητή: «Ήμασταν σχεδόν γυμνοί και ο Κολίνα μας εξέταζε με το παγερό βλέμμα του»

Σε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του που έχει τίτλο “House of Cards”, ο Σουηδός πρώην διεθνής Γιόνας Έρικσον περιγράφει τις ταπεινωτικές μετρήσεις βάρους στα σεμινάρια διαιτητών της UEFA
THE LIFO TEAM
Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ήταν πάντα με τη μεριά της ζωής

Το Πίσω Ράφι / Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ήταν πάντα με τη μεριά της ζωής

Ο Έλληνας σκηνοθέτης μάζεψε από «το καλάθι των αχρήστων» όλες τις εμπειρίες του κι έφτιαξε την αυτοβιογραφία του, μια ζωντανή αφήγηση γεμάτη ιστορίες, συναντήσεις, αποφθέγματα και κρίσεις, λογοτεχνικές και σινεφίλ αναφορές.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Για τα περάσματα που δεν βρέθηκαν ποτέ: η ιστορία του underground περιοδικού «Ανοιχτή Πόλη»

Βιβλίο / «Ανοιχτή Πόλη»: Ένα από τα πιο επιδραστικά εναλλακτικά έντυπα της Ελλάδας

Οι δημιουργοί του Κώστας Μανδηλάς και Βλάσσης Ρασσιάς, καταγράφουν την πορεία του στο βιβλίο «Για τα περάσματα που δεν βρέθηκαν ποτέ: Η ιστορία του περιοδικού “Ανοιχτή Πόλη”».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Ράνια Οικονομίδου διαβάζει το διήγημα «Η μεγαλύτερη λεία του Μινγκ» της Πατρίσια Χάισμιθ

Lifo Videos / Η Ράνια Οικονομίδου διαβάζει ένα διήγημα της Πατρίσια Χάισμιθ

«Η μεγαλύτερη λεία του Μινγκ»: Μια ιστορία έρωτα, αγάπης, αφοσίωσης, ανταγωνισμού, μίσους και φόνου μεταξύ ενός ζευγαριού και ενός σιαμέζικου γάτου, ένα μυστηριώδες διήγημα της δημιουργού των πιο σαγηνευτικών αντιηρώων.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Οι μικρές αριστουργηματικές σειρές των εκδοτών

Βιβλίο / Οι μικρές αριστουργηματικές σειρές των εκδοτών

Ολοένα περισσότερο διευρύνεται η τάση έκδοσης κλασικών και σπάνιων κειμένων σε μικρό μέγεθος που τοποθετούνται δίπλα στο ταμείο και συνιστούν την προσπάθεια ενός εκδοτικού οίκου να φέρει σπουδαία έργα στο ευρύ αναγνωστικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
I love Dick: Eίναι το βιβλίο της Κρις Κράους το πιο τολμηρό του αιώνα μας;

Βιβλίο / I love Dick: Eίναι το βιβλίο της Κρις Κράους το πιο τολμηρό του αιώνα μας;

Η θεωρητικός, εικαστικός, κριτικός, συγγραφέας και εκδότρια Κρις Κράους μπορεί να μην άλλαξε τα δεδομένα στον αγγλόφωνο κόσμο εκδίδοντας τα βιβλία των Γάλλων θεωρητικών αλλά προκάλεσε άπειρες συζητήσεις με το πρωτότυπο φεμινιστικό βιβλίο της.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η αρχή της ηδονής: Μια σουρεαλιστική, σέξι ιστορία στην καλοκαιρινή Ανάφη 

Βιβλίο / Η αρχή της ηδονής: Μια σουρεαλιστική, σέξι ιστορία στην καλοκαιρινή Ανάφη 

Ένα τολμηρό καλλιτεχνικό project έγινε η αφορμή για να κάνει ο εικαστικός René Habermacher ένα ταξίδι στη θάλασσα με πλήρωμα έξι ναύτες κι έναν καπετάνιο, απαθανατίζοντας μια σουρεαλιστική εμπειρία που κατέληξε σε ναυάγιο. Το βιβλίο «The Pleasure Principle» καταγράφει αυτό το ταξίδι μέσα από φωτογραφίες του René, κείμενα και εικαστικά έργα, σε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα έκδοση.
M. HULOT
Νίκος Μάντης «Το χιόνι του καλοκαιριού»

Το πίσω ράφι / Για τις απουσίες που μας κάνουν αργούς στα αισθήματα

Καλοκαίρι στην Πελοπόννησο, στη σκιά της δεκαετίας του ’80: ένα πληγωμένο παιδί, μια μητέρα που επιστρέφει αλλαγμένη και μυστικά που βαραίνουν τη σιωπή των ενηλίκων - αυτά ξετυλίγει ο Νίκος Α. Μαντής στο πρώτο του μυθιστόρημα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Νέα βιβλία που περιμένουμε ως το τέλος του χρόνου, και κάποιες επανεκδόσεις

Fall Preview 2025 / 13 βιβλία που περιμένουμε ως το τέλος της χρονιάς

Ο πάντα επίκαιρος Καβάφης, νέα, σύγχρονα και παλιότερα ονόματα της λογοτεχνικής σκηνής και κάποιες ξεχωριστές επανεκδόσεις που δικαίως θα διεκδικήσουν χώρο στη βιβλιοθήκη όλων, βιβλιόφιλων και μη.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ