Μια περιπλάνηση στα αστέρια με οδηγό τη Σαπφώ στο Αστεροσκοπείο Αθηνών

Σαπφώ Αστεροσκοπείο Facebook Twitter
Σε ένα από τα πιο ωραία μέρη της Αθήνας, στον Λόφο των Νυμφών, το παλαιότερο ερευνητικό ίδρυμα στην Ελλάδα φιλοξενεί μια περιπλάνηση στα αστέρια, μέσα στον χώρο του Αστεροσκοπείου Αθηνών, με οδηγό τη Σαπφώ. Φωτ.: Αναστασία Γιαννάκη
0

Η ομάδα που ακολουθεί τον ξεναγό μας πριν από την παράσταση «Σαπφώ, Καταστερωμένη – Ένα Μουσικό Αστροφυσικό Ταξίδι» κοιτάζει τον συννεφιασμένο ουρανό. Η Αθήνα παίζει παιχνίδι με τα σύννεφα, αλλού κάθονται βαριά, μολυβένια, πάνω από τα Τουρκοβούνια, αλλού αφήνουν χώρο στο φως λίγο πριν τη δύση του ηλίου, στο Φάληρο.

Σε ένα από τα πιο ωραία μέρη της Αθήνας, στον Λόφο των Νυμφών, το παλαιότερο ερευνητικό́ ίδρυμα στην Ελλάδα φιλοξενεί μια περιπλάνηση στα αστέρια, μέσα στον χώρο του Αστεροσκοπείου Αθηνών, με οδηγό τη Σαπφώ, σε μετάφραση του Παντελή Μπουκάλα και μουσική του Θοδωρή Οικονόμου. Η Ρηνιώ Κυριαζή, που υπογράφει τη σκηνοθεσία και τη δραματουργική επεξεργασία, είναι η ερμηνεύτρια-ξεναγός μας στο ταξίδι που ξεκινάμε.

Η ομάδα μας μπαίνει στον φτιαγμένο από μάρμαρο Αίγινας, με θόλο διαμέτρου 8 μέτρων χώρο που φτιάχτηκε από τον γαλλικό οίκο Gautier το 1902. Πήρε το όνομά του από τον Δημήτριο Δωρίδη, Έλληνα της Γαλλίας που δώρισε όλη την περιουσία του στο ελληνικό κράτος. Το επιβλητικό τηλεσκόπιο γύρω από το οποίο καθόμαστε λειτούργησε για πρώτη φορά από τον καθηγητή Δημήτριο Αιγινήτη, πέμπτο διευθυντή του Αστεροσκοπείου Αθηνών, που έδωσε το όνομά του και στο δρομάκι που οδηγεί προς το Αστεροσκοπείο. Υπήρξε το μεγαλύτερο τηλεσκόπιο της Ελλάδας μέχρι το 1959.

Η αφήγηση ξεδιπλώνεται μέσα από τις οκτώ φάσεις της Σελήνης, από την πρώτη, τη νέα σελήνη, όπου η Σελήνη δεν φαίνεται καθόλου, μέχρι την Πανσέληνο όπου ο Ήλιος, η Γη και η Σελήνη βρίσκονται σε ευθεία, και μέχρι να χαθεί ξανά στον έναστρο ουρανό.

Η Ρηνιώ Κυριαζή πάντα ήθελε να κάνει κάτι για τη Σαπφώ αλλά δεν ήξερε τι. Σε μια βόλτα στο Αστεροσκοπείο και στον Λόφο των Νυμφών κάτι σκίρτησε μέσα της απροσδόκητα. Ένιωσε πως εκεί ήταν η στιγμή – ο τόπος και ο χρόνος.

«Μέσα στο τηλεσκόπιο που δείχνει τα αστέρια, μετά από το περπάτημα, μετά από την εκδρομή, μετά τη βόλτα, εκεί που μπορείς να αγκαλιάσεις τον αγαπημένο σου κάτω από τα δέντρα, είναι ένας τόπος σαπφικός» λέει. «Πρότεινα στον Θοδωρή Οικονόμου να φτιάξει τη μουσική, πάντα ήθελα να δουλέψω μαζί του, η λεπτότητα και το βάθος του με συγκινούν. Τα τραγούδια του κυλούν με την ομορφιά που έχει το αεράκι της θάλασσας.

Μεγάλη μου τιμή να συναντηθώ με τον Παντελή Μπουκάλα, η Σαπφώ είναι για κείνον μια μεγάλη αγάπη. Η μετάφρασή του είναι βάλσαμο, με τον τρόπο του ποιήματος που είναι φτιαγμένο για να τραγουδιέται: "Δεν έγραφε η Σαπφώ, τραγουδούσε. Μην τη βλέπεις στις μεταγενέστερες αναπαραστάσεις με το σημειωματάριο στο χέρι – καμία σχέση". Φτιάχτηκε έτσι η Σαπφώ καταστερωμένη».

Σαπφώ Αστεροσκοπείο Facebook Twitter
Στις ερωτήσεις για τα άστρα απαντά η Σαπφώ. Στις ερωτήσεις για τον κόσμο απαντά η μουσική. Φωτ.: Αναστασία Γιαννάκη

Του Δία κόρη, Αφροδίτη αθάνατη,
που θρόνο πλουσιοστόλιστο κατέχεις,
δολοπλέχτρα εσύ, δέομαί σου, μη, δέσποινά μου,
μη την ψυχή μου με λύπες βασανίζεις και με πόνους.

Στην απόλυτη σιωπή που επικρατεί, ακούγεται η καθαρή φωνή της Ρηνιώς, καθισμένης στη μεγάλη σκάλα του τηλεσκοπίου, να μας οδηγεί σε ένα διαυγές συναισθηματικό ταξίδι στην απεραντοσύνη του σύμπαντος μέσα από έναν ύμνο στην αγάπη. Η αφήγηση ξεδιπλώνεται μέσα από τις οκτώ φάσεις της Σελήνης, από την πρώτη, τη νέα σελήνη, όπου η Σελήνη δεν φαίνεται καθόλου, μέχρι την Πανσέληνο όπου ο Ήλιος, η Γη και η Σελήνη βρίσκονται σε ευθεία, και μέχρι να χαθεί ξανά στον έναστρο ουρανό.

Στις ερωτήσεις για τα άστρα απαντά η Σαπφώ. Στις ερωτήσεις για τον κόσμο απαντά η μουσική. Εδώ ξεδιπλώνονται σαν θαύματα ο χρόνος και ο χώρος, η γη και ο ουρανός, το φθαρτό και το άφθαρτο, ο έρωτας και η τέχνη. Η ποίηση και η μουσική και τα μυστήρια της επιστήμης συνδέονται. Ο Θοδωρής Οικονόμου παίζει στο πιάνο, ο sound designer Νικόλας Καζάζης επεξεργάζεται τους ήχους ζωντανά και όλοι φανταζόμαστε μια απεραντοσύνη πάνω από τα σύννεφα που σκεπάζουν τον ουρανό.

Η Ρηνιώ μιλά για ένα «δικό της πράγμα» σε μια αφήγηση μαγική. Άκουγε τα ποιήματα της Σαπφώς από τον πατέρα της στις εκδρομές. «Στη Λέσβο το μεγάλο γίνεται μικρό, ο άνθρωπος μωρό, το μωρό μωρέλιμ’, το αρσενικό θηλυκό, η γιόκασιμ’, η Αριστείδηςσιμ’, το εδώ έδιω και η Σαπφώ Σαπφούδα. Οι ήχοι κελαρύζουν, τα τοπία εναλλάσσονται, η ποίηση οργιάζει, η φύση τραγουδάει, κάθε πέτρα είναι ξεχωριστή – γεμάτη μύθους και ιστορίες. Το Σίγρι, η Ερεσός, η Μυτιλήνη και η Σαπφώ να περιπλανιέται. Κυρίως εκείνο το "ὄττω τις ἔραται", ή "γλυκύπικρον ἀμάχανον ὄρπετον", ή "σοὶ χάριεν μὲν εἶδος […] τετίμακ ἔξοχά σ' Ἀφροδίτα"». Και ένιωθα ξεχωριστή μέσα από την αγάπη του πατέρα μου. "Αυτό που αγαπά ο καθένας, αυτό λέω το ωραιότερο"».

Η Σαπφώ κοιτάζει τις Πλειάδες, αιώνες αργότερα οι επιστήμονες μαγεμένοι μέσα στα μυστήριά της επιχειρούν να μάθουν πότε γράφτηκε το ποίημα, αν ήταν χειμώνας ή άνοιξη, αν ήταν πρωί ή απόγευμα. «Και λένε ακόμα πως όταν κάποιος βαθιά ερωτευμένος στρέψει λοξά το βλέμμα του προς την Αφροδίτη, ώρα νυκτός, ενόσω τραγουδάει την αγάπη, θα διακρίνει τον αστερισμό της Σαπφώς» ακούμε να αφηγείται η Ρηνιώ.

Σαπφώ Αστεροσκοπείο Facebook Twitter
Εδώ ξεδιπλώνονται σαν θαύματα ο χρόνος και ο χώρος, η γη και ο ουρανός, το φθαρτό και το άφθαρτο, ο έρωτας και η τέχνη. Φωτ.: Αναστασία Γιαννάκη

Αργότερα, μου λέει ότι η γιαγιά της λεγόταν Σαπφώ και είχε αγαπήσει τον κύριο Στέλιο γιατί της τραγουδούσε καντάδες στο σοκάκι και της έφερνε ανεμώνες από το βουνό. «Πάντα οι ανεμώνες θα είναι για μένα εκείνο το τραγούδι: "Μήνυσέ μου να σου στείλω λαλεδάκια απ’ το βουνό, να τα βάλεις στο ποτήρι να θαρρείς πως είμαι εγώ".

Η γιαγιά μου η Σαπφώ έγραφε ποιήματα: "Θα ’θελα να ’μουν όστρακο στα βράχια, στ' ακρογιάλι και στο λαιμό του κοριτσιού να ’μουν μαργαριτάρι". Και με νανούριζε κάθε βράδυ με τραγούδια και με αινίγματα. Μεγάλωσα μέσα στον μύθο, νόμιζα πως θα απλώσω το χέρι μου και θα πιάσω την Αφροδίτη, την Άρτεμι, τις Μούσες και τις Χάριτες. Μας χαμογελούσαν όταν έβγαινε η Σελήνη, όταν θρόιζαν τα φύλλα, όταν βρίσκαμε στη θάλασσα ένα ματάκι της Παναγίας ή ένα αυτί της Αφροδίτης. Αυτή είναι η δική μου Σαπφώ, η αγάπη για τη ζωή και τον έρωτα, η τέχνη της ζωής, το τραγούδι της. Η τόλμη, η ατίθαση, ελεύθερη ψυχή της».

Αυτή η δραματουργία κρύβει πολύ κόπο. Η εικόνα της φαντασίας που δημιουργεί είναι απέραντη, ανοίγει τον θόλο, κυλάει στα ξύλινα ψαροκόκκαλα στο πάτωμα και στην οροφή για να φύγει και να χαθεί στα σμήνη των αστερισμών. Οι οκτώ φάσεις της Σελήνης που ακούμε είναι ένας κύκλος, μία ζωή, ένα πέρασμα.

Μέσα σε αυτές η Σαπφώ μιλάει για τη νεότητα, τη μητρότητα, τη δημιουργία, τον έρωτα, τα γηρατειά, τον θάνατο και ξανά τον έρωτα. Στις μεταβάσεις πλέκονται οι «Καταστερισμοί» του Ερατοσθένη, κείμενο του 3ου π.Χ αι. με την περιγραφή των μύθων και του σχηματισμού των αστερισμών τους, και Ο «Επιτάφιος Αδώνιδος» του Βίωνος, του 2ου π.Χ. αι., σε μετάφραση του Π. Μπουκάλα, ένα ποίημα για τα Αδώνεια, τη γιορτή της Αφροδίτης και του Άδωνη που λέγεται ότι η Σαπφώ ανέδειξε στη Λέσβο. Η μουσική απλώνεται ευγενικά ενώ ακούγεται το «Αδύνατο λέω πως είναι τον ουρανό ν’ αγγίξω».

Καταδυόμαστε σιωπηλά στη μεγάλη ποίηση. «Αν η λάμψη των αστεριών που βλέπουμε σήμερα είναι το παρελθόν τους που γίνεται για μας παρόν, ίσως το φως τους να ξεκίνησε το ταξίδι του όταν η Σαπφώ ζούσε. Η Σαπφώ είναι παρελθόν, αλλά τα ποιήματά της είναι μέλλον. Το μέλλον που θα θέλαμε. Πολύ μπροστά από την εποχή της και από τη δική μας.

Είναι εκείνη που πρώτη χρησιμοποιεί στην ποίηση το πρώτο πρόσωπο, εκφράζει τον πόνο, περιγράφει τολμηρά το σώμα και τον πόθο του. Μιλάει για τον έρωτα και τη ζωή με μια λαχτάρα που μας λείπει. Αυτό το μικρό μας πέρασμα, σαν μια λάμψη αστεριού που σβήνει, μας καλεί η Σαπφώ να χαρούμε, να ρουφήξουμε τη στιγμή ως το μεδούλι, να την κατασπαράξουμε – ερωτευμένοι. Αν και δεν μας ανήκει τίποτα, το όλον μας ανήκει» λέει η Ρηνιώ.

Σαπφώ Αστεροσκοπείο Facebook Twitter
Φωτ.: Αναστασία Γιαννάκη
Σαπφώ Αστεροσκοπείο Facebook Twitter
Φωτ.: Αναστασία Γιαννάκη

Όταν κλείνει ο θόλος μένουμε να φανταζόμαστε το νεφέλωμα του Ωρίωνα ή την Κασσιόπη που φαίνονται στον μαρτιάτικο ουρανό. Τα σύννεφα δεν έχουν διαλυθεί. Η παράσταση έχει τελειώσει. Στεκόμαστε μέσα στις σκιές των δέντρων και μπροστά μας η πόλη λαμπυρίζει σαν αστερισμός και αυτή, αδιευκρίνιστος και μυστηριώδης.

Θέλει ταλέντο να αναγνωρίζεις τους αστερισμούς, να ίπτασαι στην απεραντοσύνη. Όμως για λίγο, μέσα στον θόλο του τηλεσκοπίου Δωρίδη, τα αστέρια ήρθαν και ενώθηκαν με «στίχους μεγαλοφυείς που κόβουν την ανάσα», «με μια από τις πλέον εμβληματικές μορφές της αρχαιότητας και τις ελάχιστες γένους θηλυκού, που ενέπνευσε συγγραφείς, ποιητές, μουσικούς, φιλοσόφους και ρήτορες, πυροδότησε πάθη και εντάσεις, επιβίωσε από πολλές απόπειρες "δολοφονίας", αναγορεύτηκε σε φεμινιστικό και queer σύμβολο, απέκτησε ακτινοβολία διαχρονική και παγκόσμια», όπως γράφει ο Θοδωρής Αντωνόπουλος στο θέμα του στη LiFO «Σαπφώ: Ένα διαχρονικό, παγκόσμιο, φεμινιστικό και queer σύμβολο».

Φτάνοντας σπίτι μου, επιθυμούσα να θυμηθώ στίχο-στίχο αυτή την υπέροχη μετάφραση του Παντελή Μπουκάλα, να μπω ξανά στον κόσμο μιας ποίησης με τη μυθολογία των άστρων και των αστερισμών και τη δύναμη της έκφρασης του έρωτα. Και να πάω μια μέρα στις ξεναγήσεις για το κοινό στο τηλεσκόπιο Δωρίδη, να μπορέσω να καταλάβω τα αστέρια και τις θέσεις τους. Αυτές τις επιθυμίες γεννά η παράσταση, πέρα και πάνω από εμάς, την ανακάλυψη της δύναμης των μυστηρίων, των αισθημάτων και του σύμπαντος.

Σαπφώ Αστεροσκοπείο Facebook Twitter
Οι οκτώ φάσεις της Σελήνης που ακούμε είναι ένας κύκλος, μία ζωή, ένα πέρασμα. Μέσα σε αυτές η Σαπφώ μιλάει για τη νεότητα, τη μητρότητα, τη δημιουργία, τον έρωτα, τα γηρατειά, τον θάνατο και ξανά τον έρωτα. Φωτ.: Αναστασία Γιαννάκη

Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Σαπφώ: Τόσο γνωστή μα τόσο άγνωστη

Αρχαιολογία & Ιστορία / Σαπφώ: Ένα διαχρονικό, παγκόσμιο, φεμινιστικό και queer σύμβολο

Τι κάνει τόσο ιδιαίτερη την ξακουστή ποιήτρια, συνθέτρια και παιδαγωγό από τη Λέσβο και γιατί 2.600 χρόνια μετά τη γέννησή της εξακολουθεί να προβληματίζει, να συγκινεί και να συναρπάζει;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Οι σιωπηλές ποιήτριες του αρχαίου κόσμου αποκτούν ξανά φωνή

Θέατρο / Οι σιωπηλές ποιήτριες του αρχαίου κόσμου αποκτούν ξανά φωνή

Ο άγνωστος κόσμος των ποιητριών της αρχαιότητας έρχεται στο φως, με την παράσταση «Σιωπηλών Σπαράγματα» που αντλεί υλικό από το ομώνυμο βιβλίο του Θάνου Τσακνάκη και θα πραγματοποιηθεί στην Ελευσίνα, σε επιμέλεια Μιχαήλ Μαρμαρινού, μουσική Λένας Πλάτωνος, με ερμηνεύτρια τη Μαρία Φαραντούρη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ