Πού πήγε το 2021; Αποχαιρετώντας τη χρονιά που βρεθήκαμε στη «Χώρα των Θαυμάτων»

Πού πήγε το 2021; Αποχαιρετώντας τη χρονιά που βρεθήκαμε στη «Χώρα των Θαυμάτων» Facebook Twitter
“Το δικό σου ρολόι λέει τι χρόνος είναι;”. “Φυσικά όχι”, είπε η Αλίκη, χωρίς να τα χάσει.
0



«ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟ ΛΑΓΟΥΜΙ
προχωρούσε ολόισια σαν σήραγγα, όμως σε λίγο έπαιρνε απότομα να βαθαίνει, τόσο απότομα που, προτού καν η Αλίκη προλάβει να σκεφτεί να σταματήσει, βρέθηκε να πέφτει μέσα σε κάτι που έμοιαζε να ’ναι ένα πολύ βαθύ πηγάδι. Ή το πηγάδι ήταν τρομερά βαθύ ή εκείνη έπεφτε τρομερά αργά, μια και είχε όλον τον καιρό στη διάθεσή της, καθώς έπεφτε να ρίχνει ματιές γύρω της και να διερωτάται σαν τι άλλο επρόκειτο να της συμβεί [....] Βαθιά, ολοένα βαθύτερα. Δεν θα τέλειωνε καμιά φορά αυτό το πέσιμο! “Αναρωτιέμαι πόσα χιλιόμετρα να διέτρεξα ως τώρα πέφτοντας”, είπε δυνατά. “Θα πρέπει να πλησιάζω κάπου στο κέντρο της Γης”» (Οι περιπέτειες της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων, Lewis Carroll, μτφρ. Μένης Κουμανταρέας, εκδόσεις Πατάκης). Στο βιβλίο του Lewis Carroll που κυκλοφόρησε το 1865, η μικρή Αλίκη δραπετεύει στη Χώρα των Θαυμάτων ή του Παραδόξου, εκεί όπου βασιλεύει, όπως σημειώνει ο Κουμανταρέας, το Παράλογο ή το Παρανοϊκό, ο χρόνος είναι εύπλαστος ‒ σταματά και ξαναρχίζει, όπως και η ίδια η Αλίκη, που σε ένα μόλις δευτερόλεπτο γίνεται μικροσκοπική και αμέσως μετά πανύψηλη και παραμορφωμένη. Το βιβλίο, που είναι ίσως το διασημότερο παιδικό βιβλίο του εικοστού αιώνα, και που, όπως είπε χαρακτηριστικά η Βιρτζίνια Γουλφ, «δεν είναι παιδικό βιβλίο αλλά είναι το μοναδικό με το οποίο γινόμαστε παιδιά», μιλάει πολύ για τον χρόνο σε ένα κόσμο μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας. 

«Η Αλίκη, σκυμμένη πάνω από τον ώμο του, κοιτούσε με κάποια περιέργεια. “Τι αστείο ρολόι” έκανε. “Λέει τις ημέρες του μηνός, αλλά όχι την ώρα”. “Γιατί να την πει;” μουρμούρισε ο κάπελας. “Το δικό σου ρολόι λέει τι χρόνος είναι;”. “Φυσικά όχι”, είπε η Αλίκη, χωρίς να τα χάσει. “Όμως είναι γιατί μένουμε στον ίδιο χρόνο ένα πολύ μεγάλο διάστημα».

Εάν το 2020 ήταν μια χρονιά δυνατού συλλογικού σοκ και τραύματος, που βρεθήκαμε ξαφνικά σπίτι μας να αναρωτιόμαστε πώς είναι δυνατό να ζούμε μια πραγματικότητα που θύμιζε ταινία επιστημονικής φαντασίας, το 2021 θύμιζε τη Χώρα των Θαυμάτων, τον κόσμο του Παραλόγου και του Παρανοϊκού ‒ ένα μικρό ονειρικό σίκουελ φθοράς, όπου ο χρόνος έπαψε να έχει σημασία. Πότε μέσα, ξανά κλεισμένοι, πότε έξω, για λίγο, μια ενδιάμεση μουδιασμένη κατάσταση, οπότε απλώς περιφέραμε τη ματαιότητά μας από το σαλόνι στην κρεβατοκάμαρα και από την κρεβατοκάμαρα στο σαλόνι, σαν ερειπιάκια με μαλλί σφηκοφωλιά και ρόμπα. Το 2021 τρύπησαν όλες μου οι φόρμες.

Εάν το 2020 ήταν μια χρονιά δυνατού συλλογικού σοκ και τραύματος, που βρεθήκαμε ξαφνικά σπίτι μας να αναρωτιόμαστε πώς είναι δυνατό να ζούμε μια πραγματικότητα που θύμιζε ταινία επιστημονικής φαντασίας, το 2021 θύμιζε τη Χώρα των Θαυμάτων, τον κόσμο του Παραλόγου και του Παρανοϊκού ‒ ένα μικρό ονειρικό σίκουελ φθοράς, όπου ο χρόνος έπαψε να έχει σημασία.

Κοιτώντας πίσω περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά, ο χρόνος μοιάζει να σταμάτησε κάπου στις αρχές του 2020, ίσως γιατί όλα έπαψαν να είναι ιδιαίτερα προσωπικά ή έντονα. Αναρωτιέμαι συνέχεια πού πήγε αυτή η χρονιά. Το 2021 κάθε στιγμή έμοιαζε να κυλά απελπιστικά αργά, την ώρα που τη βίωνα, αλλά κοιτώντας πίσω είναι σαν να τέλειωσε σε ένα λεπτό. Νιώθω πως χρειάζομαι χρόνο για να καταλάβω τι ακριβώς μου συνέβη τη χρονιά που πέρασε. Αναρωτιέμαι, υπάρχει κανείς που να αισθάνεται έτοιμος για το 2022; 

Πρόσφατα η «Guardian» δημοσίευσε μια έρευνα για το ανθρώπινο σώμα από τότε που άρχισε η πανδημία: ο κόσμος έχει χάσει τα μαλλιά του, τρίζει τα δόντια του την ώρα που κοιμάται, υποφέρει από δερματικά προβλήματα και αυτοάνοσα, από ψωρίαση μέχρι δερματίτιδα, έχει αυξημένη μυωπία, αδύναμη καρδιά και συκώτι. Στο φόντο της σωματικής φθοράς, το παρανοϊκό: οι βουτιές των χρηματιστηρίων, δουλειές που εξαφανίστηκαν και μετά ξαναεμφανίστηκαν σε λιγότερο από δεκαέξι μήνες, οι πάγοι που λιώνουν, τα ποστ των αντιεμβολιαστών, ένας κόσμος που μοιάζει με παράλογη άσκηση ματαιότητας.

«Δες, δες παράξενα που είναι όλα σήμερα! Χτες ακόμα όλα τα πράγματα πήγαιναν ρολόι. Άραγε, μήπως είμαι εγώ που άλλαξα τη νύχτα; Για στάσου να σκεφτώ ‒ εγώ ήμουν αυτή που σηκώθηκα σήμερα το πρωί; Θαρρώ, θυμάμαι πως ένιωσα κομμάτι αλλιώτικη. Όμως, αν δεν είμαι εγώ η ίδια, τότε δεν μένει παρά να ρωτήσω ποια στην ευχή είμαι. Α, ιδού το μεγάλο ερώτημα».

Στο τέλος του βιβλίου η Αλίκη ξυπνάει και διηγείται την περιπέτειά της στην αδερφή της. Κοιτώντας πίσω, ο μόνος τρόπος να μετρήσω το 2021, έτσι ώστε να μοιάζει λιγότερο με παράλογο όνειρο, κοιτάω τον γιο μου. Όταν μπήκε η χρονιά ήταν τεσσάρων μηνών. Σήμερα τρέχει πάνω κάτω σαν δαίμονας και φωνάζει: «Mαμά, μπαμπά, παππού, γιαγιά, κακά, παπά, μάι, μάι».

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ