Άρης Σερβετάλης: Ο φόβος τρώει τα σωθικά

Άρης Σερβετάλης Facebook Twitter
Πόσο λάθος να ανοίγει ένας διάλογος από έναν άνθρωπο που έρχεται να μας πει ότι είναι ο μόνος που «είδε» το κοινό, ενώ οι ομότεχνοί του, τα «μουλάρια», οι αντιδημοκράτες θέλουν να αποκλείσουν τον κόσμο. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
0

Η είδηση ότι ο Άρης Σερβετάλης αποχωρεί από τον «Ρινόκερο» και ότι η παράσταση κατεβαίνει κάνει τον γύρο του διαδικτύου.

Και των θεάτρων. Για την ακρίβεια ο Άρης Σερβετάλης δεν αποχωρεί από την παράσταση ως ένας ηθοποιός που δεν συμφωνεί με τα μέτρα –άρα θα μπορούσε να αντικατασταθεί–, αλλά κατεβάζει την παράσταση ως πρωταγωνιστής. Γιατί χωρίς αυτόν δεν γίνεται η παράσταση. Αυτή είναι μια εντελώς διαφορετική θέση από αυτήν του μέλους ενός θιάσου. 

Η απόφαση που πήρε εδώ και λίγες ημέρες –μόλις ανακοινώθηκαν τα νέα μέτρα–, την οποία κάποιος παρατηρητικός θα μπορούσε να προβλέψει, αν έβλεπε ότι δεν υπάρχουν ανοιχτές παραστάσεις στον φορέα που προωθεί τις προπωλήσεις, αντανακλά το πιστεύω και την προσωπική του άποψη.

Αν κάνετε μια «βόλτα», θα διαπιστώσετε με λύπη ότι η κίνηση αυτή λειτουργεί μόνο υπέρ αυτών που στέλνουν μηνύματα μίσους στους ανθρώπους που λειτουργούν τα θέατρα. Υπέρ των φανατικών αντιεμβολιαστών, των συνωμοσιολόγων και αυτών που δεν δίνουν δεκάρα για την υγεία, την προστασία των γύρω τους, την ίδια την κοινωνία, που επικαλούνται ότι υπέρ της αποφασίζουν.

Είναι μια άποψη που προασπίζεται τη δημοκρατία, όπως ισχυρίζεται, ότι όλοι πρέπει να μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στην τέχνη, αλλά δεν πάρθηκε δημοκρατικά. Δεν ψήφισαν οι εργαζόμενοι και ο θίασος, που δεν θα μιλήσει γιατί πιθανώς φοβάται να μιλήσει και που μπορεί να μην αποζημιωθεί ποτέ, τελικά, αυτόν τον πολύ δύσκολο χειμώνα. Δεν είναι δημοκρατική πράξη γιατί συνέβη από κάποιον σε «θέση ισχύος». Η παραγωγή, όμως, του πρότεινε να συνεχίσει τις παραστάσεις μέχρι αρχές Ιανουαρίου και στη συνέχεια η παράσταση να κατέβει και να πληρωθούν οι ηθοποιοί κανονικά μέχρι τη λήξη της θεατρικής σεζόν. Ο πρωταγωνιστής αρνήθηκε.

Η τέχνη είναι αληθινά δημοκρατική και σε αυτήν μπορούν να έχουν πρόσβαση όλοι όταν είναι δωρεάν. Ας μη γελιόμαστε, δεν έχουν όλοι είκοσι ευρώ – γιατί ο «Ρινόκερος» εν γνώσει του πρωταγωνιστή δεν έχει φθηνό εισιτήριο.

Υπάρχουν πολλοί ομοϊδεάτες του Σερβετάλη, τους οποίους δεν κρίνω, σε μια περίοδο που οι άνθρωποι στα θέατρα έχουν κληθεί να πάρουν πολύ δύσκολες αποφάσεις, από το να αποδείξουν ότι είναι πιο ασφαλείς χώροι από την εστίαση, όπου κάθεσαι πάνω από ένα τραπέζι χωρίς μάσκα και τρως και πίνεις και γελάς, έχουν να καρδιοχτυπάνε κάθε μέρα μήπως έχουν κρούσμα στον θίασο και δεν μπορούν να συνεχίσουν, έχουν να μετρήσουν τους ανθρώπους που δεν θέλουν να κάνουν εμβόλιο για χίλιους λόγους και αυτούς που έχουν κάνει εμβόλιο και δεν θέλουν να καθίσουν δίπλα τους και μέχρι σήμερα δεν έχω δει κανέναν να έχει πάρει την απόφαση για τη λειτουργία του χώρου του άκοπα, ανέμελα, αναίσθητα. Κανέναν.

Πόσο λάθος να ανοίγει ένας διάλογος από έναν άνθρωπο που έρχεται να μας πει ότι είναι ο μόνος που «είδε» το κοινό, ενώ οι ομότεχνοί του, τα «μουλάρια», οι αντιδημοκράτες θέλουν να αποκλείσουν τον κόσμο. Αλλά κανένας δεν θα του απαντήσει γιατί, όπως εγώ, θέλουν να δείχνουν σεβασμό στην πίστη του άλλου και τα πιστεύω του. Αναρωτιέμαι όμως υπέρ ποιου είναι αυτή κίνηση, αυτήν τη στιγμή.

Αν κάνετε μια «βόλτα», θα διαπιστώσετε με λύπη ότι η κίνηση αυτή λειτουργεί μόνο υπέρ αυτών που στέλνουν μηνύματα μίσους στους ανθρώπους που λειτουργούν τα θέατρα. Υπέρ των φανατικών αντιεμβολιαστών, των συνωμοσιολόγων και αυτών που δεν δίνουν δεκάρα για την υγεία, την προστασία των γύρω τους, την ίδια την κοινωνία, αν και επικαλούνται ότι υπέρ της αποφασίζουν. Όλοι αυτοί βρήκαν έναν φυσικό αρχηγό στο πρόσωπο του Σερβετάλη και αυτός είναι ο ρόλος που τον αδικεί περισσότερο από όσους έχει επιλέξει να παίξει. Όπως η εξίσου επιλεκτική, με όσους κατηγορεί, «αγάπη του προς τον συνάνθρωπο».

«Ο Ρινόκερος είναι ένα έργο που αποκαλύπτει τις κοινωνικές αρρώστιες που με άλλοθι τις ιδεολογίες μεταμορφώνουν τον άνθρωπο σε επιθετικό ζώο», έγραφε προφητικά ο Ιονέσκο. Όλα όσα γράφει είναι η εποχή μας. Είμαστε ζώα, πιο μοναχικά από ποτέ και πιο επιθετικά. Έχουμε 105 νεκρούς, 7.287 κρούσματα και 608 διασωληνωμένους σε 24 ώρες, αν οι αριθμοί μας λένε κάτι. 

Και φόβος μάς τρώει τα σωθικά.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ