ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εξαιτίας μερικών καταστάσεων,γεννιέται πολλες φορες μέσα μου μια απορία...και αναρωτιέμαι:Τελικά τι ειναι καλύτερο;;;Να ζεις στην άγνοια,να μην ξέρεις τι πραγματικά συμβαίνει γύρω σου,να αποκρύπτεται η αλήθεια και πράγματα που θα σε εκνεύριζαν και θα σε στενοχωρούσαν αν τα μαθαινες,Αλλα να εισαι χαρούμενη;; ή να ψάχνεις,να ανακαλύπτεις την πραγματικότητα και να σε παίρνει απο κάτω,με αποτέλεσμα να νιώθεις ενα μεγάλο κενό μέσα σου;;;

Έχω ένα θέμα ,που είναι κατα κάποιο τρόπο καθημερινό.Ίσως ακουστεί γελοίο αλλά εκθέτω τον προβληματισμό μου.Είμαι 22 και τρώω τα πάντα στο σπίτι που είμαι αλλά λόγω παραπανίσιων κιλών προσέχω και αποφεύγω τα λίπη.Συνεισφέρω στην οικογένεια από τον πενιχρό μισθό των 450 ευρώ και κατα διαστήματα αγοράζω κάτι έξτρα για να το φτιάξει η μητέρα για μένα.Η μητέρα δεν εργάζεται άρα κάτι απλό που ζητώ μου το ετοιμάζει π.χ. βραστό κοτόπουλο...Αλλα επειδή στο σπίτι είναι όλοι ζηλιάρηδες ,ακόμα και ζυμαρικά να ΄χουμε ,πετάγεται ο πατέρας και λέει περισσεύει απ'αυτό με ενα υφος.Τι να του πω οχι φιλε δε σου δινω ;Μου την δινει στα νευρα ..όπως π.χ. αν αγορασω κανα παξιμαδι ή τονακι που τα βαζω στο δωματιο και ανοιγουν και συρταρτια.Χαζο ακουγεται αλλα οταν ειναι καθημερινο και εισαι με το φοβο να μπεις σπιτι και να κρυψεις κατι που πηρες τοτε λες αντε να ψοφησω ζωη δεν ειναι αυτη ,να μην εχω ελευθερια ουτε στο σπιτι ,ουτε στο δωματιο των 30 τ.μ.

Θέλω να σε δω, να πούμε τις ιστορίες μας. Και θέλω να φτιάξουμε τη δική μας ιστορία αγάπης! Μη με αφήσεις να φύγω,σε παρακαλώ...

Πέρυσι δεν κατάφερα να βρεθώ σε παραλίες (επειδή δε ζω Ελλάδα κι εδώ που είμαι δεν έχει κοντά θάλασσα -δεν πειράζει όμως, δε θα πεθάνουμε κιόλας!-) και δεν ξέρω τι μόδες κυριάρχησαν πέρυσι στα μαγιώ στην Ελλάδα. Στου Μαϊάμι και του Μαλιμπού τις παραλίες ξέρω πολύ καλά τι μόδες υπήρχαν (γιατί χαζεύω τα online περιοδικά των σελέμπριτις)! Μαγιώ τύπου τάνγκα γις τις γυναίκες και το αντίστροφο για τους άντρες: μακρύ φαρδύ μαγιώ βερμούδα μέχρι το γόνατο και από μέσα..το εσώρουχο.. Το εσώρουχο! Γιατί;!

η φίλη μου έχει ξεφύγει!! έχει σχέση με ένα παιδί 3 χρόνια και ταυτόχρονα παίζει και με άλλους.. νιώθω ότι δεν ταυτίζονται πια οι ιδεολογίες μας.. μέσα σε λίγες μήνες άλλαξε τόσο!! ναι ξέρω πως δεν πρέπει να μας ενδιαφέρει τι κάνουν οι άλλοι στην ζωή τους αλλά εγώ είμαι πολύ κατά με όσα κάνει.. κάθε μέρα με παίρνει τηλέφωνο και μου μιλάει για το ποιόν γνώρισε εκείνη την ημέρα και με ποιόν φασώθηκε.. πάντα ήμουν δίπλα της και την άκουγα αλλά πάντα με ευχαριστούσε η κουβέτα γιατί γενικά πιστεύαμε σε ίδια πράγματα.. είναι τόσο δύσκολο να απομακρυνθώ αλλά ταυτόχρονα δεν ξέρω εάν πρέπει.... είναι τόσο περίπλοκο...

Και νιώθω τύψεις. Είναι χαζό,έχω να σε δω τόσο καιρό κι όμως δεν μπορώ να σε ξεχάσω. Δεν υπαρχει σωτηρία.

όταν έχω μια σχέση με ένα αγόρι "μαρεσει" να του φιλάει το πρόσωπο .να είναι ξυρισμένο το πρόσωπο καθαρό δέρμα ωραίο ,να ασχολούμαι μαυτό συνεχεια να το ζουπάω να το τραβάω να του κάνω ζάρες φιλώντας το . και να αφήνω σημάδια απάνω του ,από τα φιλάκια που του δινω .δε ξέρω αν αυτό είναι ανωμαλία, αν θέλετε πείτε κι εσείς έχει τύχει σε καμια άλλη να το σκεφτεί αυτό ??αρέσει στα αγόρια αυτό ???γενικά ???η όχι ???ειρηνη

γίνεται να έχεις ερωτευτεί κάποια χωρίς να την ξέρεις από κοντά ή χωρις να της εχεις μιλησει?νομιζω εχω αρχισει να τρωω κολλημα και ειμαι και κοπελα.τι να κανω ρε παιδια?

Γύρνα καλύτερα στο μαιευτήριο , δεν είναι κόσμος για 'σένα εδώ...λέει ένα τραγούδι...λοιπόν πραγματικά δεν ξέρω :( Δεν καταλαβαίνω τι γίνεται με την Ελλάδα και γενικά τις καταστάσεις σήμερα :( Δεν είναι ότι ζώ στον κόσμο μου και ότι υπάρχουν άνθρωποι στον δρόμο που πεινούν το ήξερα και ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι άνεργοι και ότι δεν είναι καιρός για πολλά έξοδα...Αλλά πραγματικά αυτές τις ημέρες αισθάνομαι απαίσια.Ζω σε μια οικογένεια ούτε μεσαίας κατάστασης. Όταν είχαν ξαναρχίσει τα κρύα είχα ανάψει ζέστη, οι γονείς μου ψιλοφώναξαν γιατί το θεώρησαν κάπως παράλογο, κάταλαβα..δεν είναι καν ότι θύμωσα...απλά απο τότε δεν θέλω να ανάβω ζέστη ούτε να αγοράζω ακριβά σαμπουάν κ.τ.λ απλά αισθάνομαι ότι δεν είμαι αρκετα καλή για να ξοδεύονται και τα χρήματα και τέτοια..γενικά νιώθω πολύ μπερδεμένη, είναι και που τελευταία η αγάπη μου για την μουσική με κάνει να περνάω πιο πολλές ώρες στην κιθάρα και τέτοια που οι γονεις μου πετάν κατι τύπου να ασχοληθώ με τα μαθήματα και ότι η τέχνη πια δεν συντηρεί κανέναν :( Δεν είναι οτι είμαι υπερβολικά ρομαντική,τον ρεαλισμό τον έχω ...τι να πω ...Συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο, ελπίζω οι σκέψεις μου να μην έχουν αποτυπωθεί υπερβολικά μπερδεμένες...

ΜΙΑ ΑΜΝΗΣΙΑ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ ΡΕΕΕΕΕ