ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χαιρομαι ειλικρινα μεσα απ' την καρδια μου, που βλεπω νεους ανθρωπους να ατενιζουν με αισιοδοξια το μελλον, να ερωτευονται κ να ελπιζουν,παρολη την κακη οικονομικη κατασταση της χωρα μας! Χαιρομαι επισης πολυ, που ξαναβλεπω αμιγως ετεροφιλους ανδρες να ερωτευονται ή να θελουν να ερωτευθουν κοπελες. Ειλικρινα, ολοι αυτοι οι ανθρωποι (νεοι κ πιο ωριμοι) δινουνμαθηματα ζωης κ ελπιδας σε καποιους οπως εγω που μας παιρνει απο κατω κ ισοπεδωνω την ζωη μου με τα παλιοπροβληματα.Ευχομαι να ειμαστε ολοι καλα κ να ερωτευομαστε φιλοι μου, οποτε κ τα προβληματα θα αντιμετωπιζονται πιο ψυχραιμα. Η ζωη παει μπροστα κ ο ερωτας ειναι μαγεια!..

Το πρωι με αγαπάς και το απογευμα ντρεπεσαι για μενα!Ομορφο να σου λενε "σε αγαπώ" και τοσο ασχημο να το παιρνουν πησω χωρις λόγο

Ναι μεν έχει γίνει ψωμοτύρι ως όρος, ειδικά σε ζοφερους καιρούς σαν αυτούς που ζούμε. Όμως παντα ήταν παρούσα. Και κυρίως στις μικρές ηλικίες. Εκεί μετεφηβια θα το προαδιοριζα χρονικά. Δεν ειναι τυχαίο οτι μεταξύ των νέων τα επίπεδα αυτοκτονίας είναι υψηλότερα όπως και οι αυτοκαταστροφικες συνήθειες. Θέμα ορμονών; Ίσως. Σίγουρα όμως και θέμα ευαισθησιων. Ο νέος είναι ιδεαλιστης ευαισθητος και ρομαντικός. Αυτό έρχεται σε σύγκρουση με τον κοσμο στον οποίο μεγαλώνει. Η δυσκολία του να συμφιλιώσει αυτά τα δύο, η άρνηση η η αδυναμια του να συμβιβαστεί η να προσαρμοστει, το αιμα που βραζει, το ονειροπολο μυαλο. Υπάρχουν φυσικά και οι εκ γενετής εγωκεντρικοι και γκρινιαρηδες, αυτοι που εχουν συνηθίσει να ειναι το επίκεντρο της προσοχής, η επιδιώκουν με αυτό τον τρόπο να τραβήξουν την προσοχή. Υπάρχει όμως και το άλλο, το οποίο είναι επικίνδυνο γιατί είναι αληθινό, δεν ειναι στημενο θεατρο και κλαψα. Δεν είναι λόγια μόνο αλλά είναι πραγματικό πρόβλημα και χάσιμο εαυτού. Περαστικά να ναι, και να μείνουν μια ανάμνηση της πρώτης αγουρης και άγριας νιότης.

Εξομολογούμαι ότι εκνευρίζομαι κάθε φορά που βλέπω σε ελληνικά γραπτά κείμενα να χρησιμοποιείται το αγγλικό ερωτηματικό (?) αντί του ομορφότατου ελληνικού (;). Θα αρχίσω εκστρατεία υπέρ του (;)!!!

Καλησπέρα. Όπως μπορείτε να καταλάβετε και από τον τίτλο είμαι 23 ετών και είμαι ακόμα παρθένος. Αυτό που με στεναχωρεί δεν είναι τόσο το σεξουαλικό κομμάτι, αλλά γενικά το κομμάτι των σχέσεων. Έχω κάνει ελάχιστες που δυστυχώς δεν ολοκληρώθηκαν.Έπειτα πολλές φορές που φλέρταρα με ένα κορίτσι έτρωγα την γνωστή χυλόπιτα. Είμαι λίγο ντροπαλός γενικά και δυσκολεύομαι να εκφράσω τα συναισθήματά μου και αυτό σίγουρα είναι πρόβλημα. Ειδικά όταν μου αρέσει μία κοπέλα δεν ξέρω πως να την προσεγγίσω. Εμφανισιακά είμαι 1.90, 90 κιλά. Χωρίς να φανώ νάρκισσος κτλ, θεωρώ πως μία εμφάνιση την έχω. Κι γι αυτό πολλές φορές με προβληματίζει όταν βλέπω κάποιους να έχουν γενικά επιτυχίες, χωρίς να έχουν κάτι το ιδιαίτερο. Θεωρώ πως για κάποιο λόγο περνάω τελείως απαρατήρητος. Αυτή είναι μία κατάσταση που γενικά με έχει πάρει πολύ από κάτω, δεν έχω διάθεση ούτε να βγω, ούτε τίποτα. Πολλές φορές σκέφτομαι, ότι αφού ούτε στην σχολή δεν κατάφερα να κάνω τίποτα, τότε που; Βγαίνω με φίλους για ένα καφέ και πολλές φορές σκέφτομαι μήπως πρέπει να τους εξομολογηθώ το πρόβλημά μου, αλλά διστάζω. Ξέρω πως δεν θα με κοροϊδέψουν ή τίποτα τέτοιο, αλλά δεν νομίζω πως και να το μάθουν μπορούν να με βοηθήσουν κάπως. Εν τέλει το κύριο πρόβλημά δεν είναι τόσο το σεξ, αλλά όλη η σχέση που θα προκύψει και το σεξ.

Θολωμένο μυαλό ξελαμπίκαρε

παλευω τοσα χρονια να σταθω στα ποδια μουελπιζω αυτή τη φορα να τα καταφερωλιγη τυχη χρειαζομαι... ουφ

ΤΟΥ ΣΤΕΛΝΩ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΣΤΟ ΜΕΣΣΕΤΖΕΡ ΜΕ ΥΠΟΚΟΡΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΑ ΓΛΥΚΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΑ Ή ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ Ή ΑΠΛΑ ΑΠΑΝΤΑΕΙ ΜΟΝΟΛΕΚΤΙΚΑ..ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΜΕ.ΜΙΑ ΓΛΥΚΙΑ ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ ΟΠΩΣ ΕΚΑΝΕ ΠΡΙΝ ΚΑΙΡΟ..ΜΕ ΛΕΕΙ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ..ΕΝΩ ΕΓΩ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΜΩΡΟ ΜΟΥ ΨΥΧΉ ΜΟΥ...ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΕΡΙΜΈΝΩ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΔΥΟ ΩΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩ ΠΟΤΕ ΘΑ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ...ΠΩΣ ΞΕΠΕΡΝΙΕΤΑΙ ΑΥΤΗ Η ΕΜΜΟΝΗ ΜΑΖΙ ΤΟΥ?ΝΙΩΘΩ ΝΑ ΧΩ ΘΟΛΩΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΧΑΛΑΡΩΣΩ

Απόρροια μιας μικροαστικης αντίληψης

Τον τελευταιο καιρο δειχνει ο φιλος μου αδιαφορια για τα συναισθήματα μου και οσες φορες προσπαθώ να καταλαβω γιατι φερεται ετσι μου λεει οτι εχει πολυ δουλεια και πιεζεται υπερβολικα απο το επαγγελμα του γιατί τρεχει και δεν φτανει όλη μερα..το μυαλο μου ειναι σε αυτον και στο τι κανει μέσα στη μερα..του λεω οτι αν δεν νιωθει πραγματα να μου το πει και μ λεει οτι ολα είναι στο μυαλό μου..και ομως δεν ειναι..τι θα κανατε αν βλεπατε αδιαφορια και αναισθησια για αυτα που νιωθατε απο τον ανθρωπο που ειστε ενα χρονο μαζι? Συνεχως πεταει το μπαλακι σε μενα οτι εγω δεν τον καταλαβαινω...ενω αυτος ειναι φαουλ...οσες συζητησεις καναμε πεφτουν στο κενο..εχω απελπιστει εντελως!τι θέλει επιτέλους απο μενα?ειναι λετε σωστο να τον ρωτησω τι θελει απο μενα τι ζηταει?