ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

'Ολα για κάποιο λόγο γίνονται!'Ολα για κάποιο λόγο γίνονται!'Ολα για κάποιο λόγο γίνονται!Βαρεθηκα πια να το ακουω, να το βλεπω, χωρις κανεις να ξερει τι ακριβως σημαινει!! Αυτα σας 'μαθαν για να νιωσετε καλυτερα, οι ψυχολογοι που χρυσοπληρωνετε, αυτα λετε!! Φτανει πια!!

Φανουρη μου , εισαι οτι καλυτερο μου εχει συμβει. εισαι οτι καλυτερο εχω δει και δεν θελω τιποτε αλλο εκτος απο σενα. μακαρι να μπορουσα να σε εχω εδω κοντα μου εστω να σε βλεπω μου αρκει. εισαι εκει εγω ειμαι εδω. τοσο μεγαλη αποσταση μα και παλι ευχομαι να ερθω παλι εστω για ενα λεπτο να σε δω και ναι το ξερω πως ειναι δυσκολο αλλα κατι πιο ωραιο απο σενα δεν μπορω να βρω.. μονο ο τροπος που με κοιτας μες τα ματια ο τροπος που με φιλας.. με τετοιο παθος... οταν απλωνεις το χερι σου μεσα στα μαλλια μου και με ακουμπας με εναν τροπο αγριο και ταυτοχρονα τοσο γλυκο ... δεν υπαρχει απλα.. μπορει για σενα να ημουν απλα μια γκομεναη μια φαση αλλα πιστεψε με ακομα δεν εχω βρει καλυτερο απο σενα .. οτι και να κανω δεν μπορω να καταφερω να σε ξεχασω. παντα καθε αναμνηση περναει μεσα απτο μυαλο μου και καθε γαμημενη μερα μου θυμιζει το ποσο ωραια ενιωθα διπλα σου. απλα να μπορουσα να γυρισω το χρονο πισω εκει που ειμασταν αγκαλια και ενιωθα τοσο καλα... εκει που ολα ηταν χαλια και απλα εμφανιζοσουν και ολα γινονταν τελεια απλα επειδη ησουν εκει. απλα επειδη μπορουσα και παλι να δω το υπεροχο προσοπο σου ή να νιωσω τουλαχιστον οτι εισαι ΕΔΩ μοναχα αυτο ηταν αρκετο. τωρα για παρτυ σου το χω ριξει στα ναρκωτικα ξερω δεν κανω κατι καλο ουτε θα γυρισεις πισω και ξερω πως καταστρεφω ολο μου το εγω μα και παλι δεν μπορω αν σε σε βλεπω... ΔΕΝ ΜΑΡΕΣΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΩ ΟΛΑ ΓΙΑ ΠΑΡΤΥ ΣΟΥ εισαι πιο εθιστικος και απο καθε ναρκωτικο θελω μονο εσενα και τιποτα αλλο δεν εχω ξανανιωσει ετσι ισως και να ακουγετε απιθανο ... ισως μια μερα σε ξαναδω ισως εχουμε μελλον μαζι ισως δεν εχουμε .. δεν ξερω γιαυτο υποφερω μα ακομα βαθια μεσα μου ελπιζω και θα ελπιζω για πολυ αστερι μου.

Ανυπομονώ να δω το ''mother!'' του πολυαγαπημένου μου Ντάρεν Αρονόφσκι. Αφορμή γι' αυτή μου την εξομολόγηση είναι η διαφήμιση που γίνεται στη σελίδα εδώ, του site. Απ' όταν βγήκε το αγγλόφωνο τρέιλερ, το λάτρεψα.Δεν κέρδισα και στο διαγωνισμό που υπήρχε, όπου παίχτηκε την προηγούμενη Δευτέρα, και η είσοδος ήταν μόνο με προσκλήσεις, και λυπήθηκα πολύ, η καρδιά μου ράγισε.Τώρα πρέπει να περιμένω μέχρι τις 19 Οκτωβρίου για να το δω στην κινηματογραφική αίθουσα.Λατρεύω τις ταινίες του Αρονόφσκι, κι αυτή εδώ η καινούρια του, φαίνεται μεγαλειώδης.Αφού από την αγωνία μου, έκανα κάτι που δεν έχω κάνει ποτέ, γιατί μου αρέσει να εκπλήσσομαι μέσα στην κινηματογραφική αίθουσα.Μπήκα στη WIKIPEDIA και διάβασα στα αγγλικά ολόκληρη την υπόθεση της ταινίας, τώρα ξέρω τι γίνεται, ως την τελευταία σκηνή.Θέλω όμως ακόμα να την δω την ταινία, θα είναι ένα ανατρεπτικό έπος, πιστεύω. Θα είναι πολύ ανατρεπτική, θα την λατρέψω σίγουρα.

λάικ σε οτιδήποτε ποστάρει το αγόρι/κοπέλα τουςμόνο και μόνο για να δηλώσουν την παρουσία τους,μου θυμίζει τα σκυλιά που κατουράνε στη κολόνα για να οριοθετήσουν την περιοχή τους.

Η παρέα των εξομολογήσεων έχει οργανώσει ποτέ συνάντηση για τα μέλη της? Αν ναι, πότε και πώς ήταν η φάση?Αν όχι, έχει πέσει η ιδέα στο τραπέζι?

Όταν με έναν άνθρωπο περνάς καλά...κάνετε παρέα, σου λείπει, θες να περνάς χρόνο μαζί του, να κάνεις πράγματα μαζί του. Όταν σου αρέσει να μιλάτε, να κάθεστε οι δύο σας στο μπαλκόνι και να μη μιλάτε, απλά να κοιτάτε τη θέα και να νιώθεις ότι εκεινη τη στιγμή δε θες κάτι άλλο. Να νιώθεις πως με αυτόν τον άνθρωπο μπορείς να συζητήσεις τα πάντα, από το πιο ανούσιο πράγμα μέχρι το πιο σημαντικό που σε απασχολεί. Να κάνεις πλάκα μαζί του χωρίς να φοβάσαι μην παρεξηγηθείς...να τον ρωτάς τα πάντα και να νιώθεις πως σου βγάζει ότι καλό έχεις. Πως μαζί του είσαι ο εαυτό σου, πως δε κρύβεις κάτι. Όλα αυτά είναι ένας φίλος...αλλά αυτόν τον άνθρωπο δε μπορείς και να τον ερωτευτείς; τι δηλαδή ζητάμε και από τον σύντροφό μας, με έναν τέτοιο άνθρωπο δε θέλουμε να είμαστε μαζί;

Mόλις έφτιαξα καφέ, χώθηκα σε μια χουχουλιαστή κουβέρτα στον καναπέ κι έβαλα να δω ''Μαρία της Γειτονιάς'' σε επανάληψη. Επίσης μόλις συνειδητοποίησα ότι η νονά της Μαρίας - Κασίλντα - μιλάει με την ίδια φωνή με εκείνη της παπαδιάς από το Κολοκοτρωνίτσι. Έχω να το δω σχεδόν 20 χρόνια. Αλλά ακόμα θυμάμαι το ότι γυρνούσα από το σχολείο και το έβλεπα στο ενδιάμεσο πριν πάω φροντιστήριο αγγλικά. Και όταν βρισκόμασταν με τα γειτονόπουλα και τα ξαδέρφια μου παίζαμε ''Μαρία της Γειτονιάς'' και βάζαμε το πιο μικρό να κάνει τον Ναντίτο (ρόλος που δεν ήθελε κανένας, by the way. Ακόμη κι η Σοραγια ήταν πιο δημοφιλής). Να σας πω την αλήθεια, εγώ τον Λουίς Φερνάντο ήθελα να τον κάνει ο μεγάλος γιος του γείτονα, αλλά που... εκείνος έπαιζε με τις τάπες Pokemon με τον αδερφό μου. Άντε και καλά μας χουχουλιάσματα. :-)

Το κοριτσάκι σου το σκέφτηκε. Αποφασισε και σου έχει απαντήσει απο χτες σε σχολιο στην εξομολογηση σου. Στην αγκαλιά σου ο χαμένος χρόνος να βρεθεί...Τα αφησε πια ολα πανω σου όπως ζητησες...Μα δεν την νοιάζει τωρα πια αν τα βουνά θα μετακινηθουν για ενα της χαδι. Γιατί είσαι στην καρδιά της, στο μυαλο της, στα ματια της, παντού...Να προσέχεις μόνο εύχεται, ματια μου. jasmine17

αλλά ο εγωισμός μου είναι μεγάλος:DΔεν πρόκειται να ξανακάνω κίνηση με την αντιμετώπιση που είχα...

Πλέον είναι η πρώτη σκέψη στο μυαλό μου όταν ξυπνάω και η τελευταία πριν κοιμηθώ. Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει ή απλά δε θέλω να το παραδεχτώ.