ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν τα διαβάζω καθόλου..

μιλουσα με καποιον στο ιντερνετ για μηνες. δεν ειχαμε βρεθει απο κοντα.μενουμε σε διαφορετικες πολεις(3 ωρες αποσταση). ενω στην αρχη δεν ηθελα ν ασχοληθω σοβαρα η επιμονη του και ο τροπος του με εκανε και αρχισα να το σκεφτομαι διαφορετικα. μολις μπηκα στο τρυπακι να τον σκεφτομαι κτλ ξαφνικα αρχισε να αραιωνει αυτος...ε λεω οκ θα βρηκε καμια αλλη εκει που ειναι δεν εγινε κατι στο κατω κατω και μεταξυ μας. με απεφευγε με δικαιολογιες κι ετσι σταματησα να ασχολουμαι. περασαν 2 μηνες μεσα στους οποιους εγιναν διαφορα και περασα πολυ δυσκολα με την υγεια μου και τη δουλεια. ηξερε οτι τραβουσα ζορια αλλα ηταν εξαφανισμενος. μετα απο δυο μηνες λοιπον μου στελνει μηνυμα....δεν απαντησα. προχτες παλι τα ιδια...με σκεφτεται λεει και τριχες κατσαρες...-αμα εφαγε ακυρο απο αλλη ειπε να γυρισει στο παιχνιδακι απ το ιντερνετ-δε βρηκε τιποτε αλλο οποτε τι χες γιαννη τι χα παντα-ειχε διακοπει και το ποδοσφαιρο οποτε βαριοταν ...τι αλλο να σκεφτω πια? για ποσο χαζο τον περνας τον αλλον οταν τον αποφευγεις συστηματικα και μετα οτι θυμασαι χαιρεσαι? φταιω εγω μετα να τον πατησω ενα σιχτιρισμα? τελος παντων μερες που ειναι δε θα ασχοληθω...ο καθενας οπως στρωνει κοιμαται αγορινα!

Είμαι κοπέλα, και σήμερα γνώρισα τον γκόμενο της κοπέλας που μου άρεσε. Τραγικό.... Κάναμε πάρεα με τη κοπέλα, ένιωσα κάποια πράγματα πέρα του φιλικού και της το είπα... Και ενω στη αρχή όλα μια χαρά μετα απλά το χάος... Από μέρους της δηλαδή. Υπήρχαν στιγμές αμηχανίας (το λιγότερο), ζήλιας, επιθετικοτητας.... Όλα μαζί. Το αστείο σε όλο αυτό ήταν πως είχαμε πει να μην αλλάξει κάτι και να παραμείνουμε φίλες....οπως ήμασταν.... Προφανώς, έχουν αλλάξει σχεδόν όλα. Πλέον δε βγαίνουμε οι δύο μας μόνες μας όπως κάναμε... Ακόμα και όταν είμαστε σε παρέα είναι δύσκολο να πούμε ότι θα κάτσουμε να μιλήσουμε... Και κάνουμε και πολύ καιρό να βγούμε... Πλέον με δικές μου πρωτοβουλίες, ή από τις φίλες της που λένε να βγαίνουμε γιατί δεν έχουν ιδέα. Παλιά βέβαια αυτή ήταν που μου έλεγε συνέχεια να βγαίνουμε, αλλά οκ. Απλά το σημερινό ήταν κάτι τελείως ξαφνικό. Λέμε να βγούμε κοριτσιπαρεα... Και στο δρόμο μαθαίνω από τις φίλες της ότι μαζί της είναι και ο γκόμενος της. Δεν ξέρω καθόλου αν ήξερε αυτή πως θα είμαι και εγώ εκεί... Και ενώ έχει περάσει καιρός, ειναι κάτι που οκ δε θα ήθελα να ζήσω... Ήξερα ότι είχε σχέση με τον τάδε... Αλλα οκ, καλύτερα να μη το ζούσα... Δε χρειαζόταν..... ΑΛΛΑ ΤΟ ΈΖΗΣΑ... γιατί;;; στην αρχή ήμουν λίγο σε φάση... "καλύτερα να φύγω... Από που φεύγουμε να μη το δω όλο αυτό".... Και οκ δεν ήταν ότι πόνεσε, όπως θα πονούσε πριν λίγο καιρό... Αλλα καλώς ή κακώς πόνεσε με έναν τρόπο... Ήταν λίγο περίεργο....

ημουν σε ενα ανωνυμο chat.. και ενω νομιζα πως μιλαγα με κοπελα εδωσα δυο φωτογραφιες μονο προσωπο (και οχι γυμνες τπτ πονηρο) ... τελικα μου εστειλε ενας το πεος του.. τι να κανω τωρα.. πως την πατησα εγω ετσι..;;; τι να κανω τωρα;.. και ειμαι και 19 χρονων ποτε θα βαλω μυαλό πια...

Γιατι να κανεις σχεση γιατι να εισαι με κάποιον να δωσεις τα παντα σε αυτον να εχεις την ανάγκη να το κανεις ενώ μετα ξερεις ποσο χαλια μπορει να εισαι τρομοκρατημένη απο τη σκέψη μην τον χάσεις μην τελειωσει ολο αυτο! Γιατι να θέλουμε ενώ ξέρουμε πως θα πονέσουμε;

Ήταν σήμερα να βγω με τον κολλητό μου, μας το ακύρωσε ένας φίλος της παρέας γιατί χρειαζόταν βοήθεια σε διπλό ραντεβού, λέω οκ. Κανονιζω με έναν άλλο φίλο, με παίρνει τελευταία στιγμή και μου λέει ότι του έστειλε μία τυπισα που γουσταρει και θα του άρεσε να βγει μαζί της γιατί "ξέρω". Λέω πάλι οκ.Το θέμα είναι ότι δουλεύω όλη την εβδομάδα και το ΠΣ είναι ουσιαστικά οι μοναδικές μέρες που μπορώ να βγω έξω σαν άνθρωπος και να μην σκέφτομαι τίποτα. Θυμήθηκα εσάς και τίς συμβουλές που δίνεται στούς εσωστρεφείς, που είμαι, "βγες έξω και μίλα σε κόσμο κτλπ". Από το να κάτσω σπίτι λέω και εγώ να βγω μόνος μου. Παίρνω την μηχανή μου και παω μοναστηρακι. Κάθομαι στο δρόμο, βλέπω κόσμο και αναρωτιέμαι, πως να πας να μιλήσεις σε άτομα που δεν γνωρίζεις, ακόμα και σε ένα μπαρ να μπεις να μιλήσεις με κάποιον θα σε ρωτήσουν που είναι ή παρέα σου, αν πεις ότι πήγες μόνος σου θα σε περάσουν με την μία για κάποιον περίεργο(ή τρελό) και άντε γεια. Και για να φτάσω εγώ να κάνω συζήτηση με κάποιον/-ια θέλω και κάναν μισό αιώνα. Τελικά πήρα τον κολλητό μου να δω μήπως έρθει με την άλλη από μένα και πάλι καλά ήρθαν.Αυτό που κατάλαβα εκεί στο δρόμο είναι ότι είναι πολύ άσχημο να μην έχεις φίλους, και ακόμα πιο άσχημο να μην μπορείς να αποκτήσεις καν γνωστούς.Όταν φτάνεις σε μία τέτοια κατάσταση τι κάνεις; Α 23

Γειά σας. Είμαι γκέι και έχω σχέση εδώ και 1 χρόνο περίπου. Δεν το ξέρει κανείς για μένα. Κάθε φορά που είναι να βρεθούμε αγχώνομαι πάρα πολύ γιατί πρέπει να λέω ένα σωρό ψέμματα στους δικούς μου, στους φίλους μου παντού. Στην αρχή δεν είχα θέμα αλλά πλέον άρχισα να μην το αντέχω αυτό. Να πρέπει να προσέχω κάθε μου βήμα, ακόμα και την σκιά μου. Δεν ξέρω τι να κάνω. Απλά ήθελα να το πω κάπου.

Το πάθημα γίνεται μάθημα,όμως η γνώση μένει

Έλα ρε... έπεσε μπροστά μου το παιδικό αυτό. ..Πόσο πολύ μου άρεσε... Εκείνα τα ατελείωτα λιβάδια που έτρεχε η γλυκούλα..!!Συγκινήθηκα. Θυμήθηκα πόσο χαρούμενη ένιωθα όταν την έβλεπα μικρή.. (Δε τρολαρω) Αξέχαστα τα παιδικά χρόνια! Και ευτυχώς όχι πάνω από ένα λαπτοπ !Γυνή , 25

Ε ρ ω Τ Ε Υ Τ ω