ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κανοντας απολογισμο ζωης και ανθρωπινων σχεσεων εχω απογοητευτει πληρως απο το ανθρωπινο ειδος. Απο τους περισσότερους ανθρώπους οχι ολους ομως μια μερα που βρεθηκα σε ενα χωραφι με ζωακια ενιωσα την πραγματικη ηρεμια και οτι τα πλασματα αυφα ειναι ακακα. Ωρες ωρες νομιζω οτι η συναναστροφή με τα ζωα ειναι καλυτερη απο τους ανθρώπους.

Λοιπόν επειδή πραγματικά είχα σιχαθεί τη ζωή μου να μην έχω ουτε μια φίλη, να με σνομπάρουν όλες όσες ξέρω από παλιά χωρίς ποτε να τους έχω κάνει κάτι και επειδή ολη τη χρονιά ήμουν κλεισμένη σε ένα σπίτι κάνοντας το απόλυτο τίποτα αποφάσισα πως δε θα καταστρεψω και το καλοκαίρι μου. Κανόνισα διακοπές στην Κρήτη μόνη μου. Το ξερω πως θα ναι περιεργο , το ξερω πως θα με κοιτάνε λες κι είμαι τρελή το ξερω πως κανένας δεν παει μόνος αλλά η ψυχολογία μου δεν έχει υπάρξει ποτε χειρότερη κι ουτε θέλω να παρακαλαω ξανά καμια μόνο και μόνο για να έχω παρεα . Κουράστηκα να μη ζω τίποτα.

Ειμαι άτομο που του αρέσει η ασφάλεια Δεν μπορώ να κουνηθώ εύκολα να αλλάξω το οτιδήποτε πχ δουλεια κτλ. Ειμαι σε μια δουλεια που παιρνω τον κατωτατο (4χρονια) ομως κανείς δεν μπορεί να καταλάβει το καλό που κάνει σε μένα. Το θέμα είναι ότι ξέρω ότι πρέπει να ψάξω κάτι με πιο πολλά χρήματα , οταν νιωθω οτι μπορω να τα καταφερω στέλνω αιτήσεις και για μενα αλλα και επειδή δέχομαι και πίεση από την οικογένεια μου. Ομως δεν πηγαίνω στα ιντερβιου. Από τότε που άρχισα να δουλεύω αυτή είναι η δεύτερη δηλ τριτη δουλειά που αλλάζω. Όταν έφυγα από την πρώτη ήταν λόγω ματαιοδοξίας και το πλήρωσα γιατί στην επόμενη έκατσα ένα μήνα (για διάφορους λογους) Αυτό όμως μου δημιούργησε θέματα με τον εαυτό μου και για αρκετό καιρό φοβόμουν να βγω στην αγορά εργασίας. Οταν βρηκα αυτή τη δουλειά κατάφερα να μείνω λόγω του ότι οι συνάδελφοι και το περιβάλλον ήταν πολύ καλοι. φιλικοι και βοηθητικοι. Τώρα με κάλεσαν για συνέντευξη κάπου που έκανα αιτηση πριν 2 χρόνια. Δεν θέλω να πάω αλλά το έμαθαν οι δικοί μου και άρχισε η πίεση. Νομίζω ότι θα κλαταρω. Φοβάμαι μηπως με πάρουν και το μετανιώσω πάλι. Νιώθω ότι δεν αξίζω για πολλά πράγματα. Μου αρκούν και τα λίγα

Πάει καιρός πολύ καιρός , μέτρησαν χρόνια να νοιάζομαι να μοιράζομαι, να έχει δωθεί στοπ πολλές φορές και πάντα να δυναμώνει .... Μέχρι που άρχισαν να μετράνε άλλα χρόνια χρόνια τα οποία βρίσκομαι χωρια ,αλλά μόνιμα μέσα στο μυαλό μου στη ψυχή μου ίσως είναι και συνεχίζει να είναι γράφω γενικά μια και μπορεί να συμβεί είτε σε άντρα είτε σε γυναίκα παρόμοιο γεγονός . Και άντε πες μου μέσα στους τύπους και την χαζή κοινωνία που ασχολείται μονάχα με τους άλλους , να ζεις με ένα κρυφό πόνο ένα κρυφό έρωτα που πλέον το ζεις χωρίς τον άλλο γιατί δεν άντεξε να ζει έτσι , γιατί δεν τόλμησε να τα γκρεμίσει όλα , να πει ένα ριχτο Ηλία , άλλη περίπτωση μεν αλλά τι παράξενη γίνεται η ζωή με αυτό τον τρόπο ... Πόσοι άνθρωποι βρίσκονται σε τέτοια ζωή που απλά συμβιβάστηκαν για ένα σωρό χαζούς λόγους γιατί μόνο για χαζούς λόγους συμβιβάζεται κάποιος και καίει τα όνειρα του στη φωτιά 🔥 πόσοι. ....πόσες ......και ο πόνος βαρύς μαζί με τα όνειρα που σε ταξιδεύουν .....βαριά και ασηκωτα

το παιδί κάθε οικογένειας να ζει ευτυχισμένο και να μεγαλώσει έτσι. Εύχομαι να λάβει τη σημασία και το νοιαξιμο που χρειάζεται ώστε να μην φοβάται και να έχει πίστη στους ανθρώπους και στον ίδιο του τον εαυτό.

Όταν μια γυναίκα σε απορρίπτει και απολογείται για τα λόγια και τις συμπεριφορές της , αισθάνεται κατά κάποιον τρόπο ενοχές , αλλά μέσα σε όλο αυτό ένιωθε πράγματα για σενα , φλερτάρατε , βγαίνατε , σου έκανε δώρα , έδειχνε να περνά υπέροχα αλλά δεν της βγήκε αυτό που περίμενε (μάλλον) τι κάνεις; Όταν είναι στο μυαλό σου 8 μήνες; Όταν δεν έχετε επικοινωνία τόσο καιρό (ήταν και η καραντίνα ώστε να την πετύχω κάπου από κοντά) , όταν σου είπε ότι δεν νιώθει έτοιμη για όλο αυτό και όντως δεν ήταν , ακόμα κουβαλούσε τραύματα του παρελθόντος της.. Περνώντας οι μήνες μαθαίνω ότι αναφέρεται σε μένα , παίρνω το θάρρος να στείλω μνμ αλλά απάντηση καμία... Είναι πάρα πολύ εγωιστρια το ξέρω πολύ καλά αυτό.. Και να θέλει δεν πρόκειται να κάνει καμία κίνηση.. Δουλεύει σε ένα μαγαζι και κάθε φορά που πάει κάποιος δικός μου φίλος , είναι αγχωνενη και κοίτα την πόρτα μην τυχόν και εμφανιστω (άσχετο αλλά αυτό έχει ξαναγίνει στο παρελθόν και μου το είχε πει και η ίδια).. Δεν έχω πάει από εκεί ακόμα αλλά το μόνο που με τρώει είναι το θα γίνει αν πάω; Και πώς να συμπεριφερθω; Δεν θέλω να κάνω τα κουτά λάθη που έκανα τότε...

Έχω ταραχτεί τόσο πολύ με το έγκλημα της Καρολάιν. Βλέπω τις φωτογραφίες του γάμου τους στις ειδήσεις που φαινονταν ευτυχισμένοι και οι δύο. Είναι τραγικό να ζεις με έναν άνθρωπο, να μοιράζεστε τα πάντα μαζί και τελικά επειδη για κάποιους λόγους δεν τα πάτε καλά και θες να χωρίσεις αυτός να σε πνίγει. Δε μπορεί να το συλλάβει ανθρώπινος νους. Είναι τραγικό! Προσοχή στα σημάδια κορίτσια και αγόρια γιατί και μια γυναίκα θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο, δεν είναι προνόμιο των ανδρών οι δολοφονίες.

Πώς είναι να είσαι με κάποιον που σε σέβεται και σε εκτιμάει. Είμαι με κάποιον (ηλικίες 25 και 35) που συνεχώς με μειώνει, μου μιλάει άσχημα και απότομα, μου λέει συνέχεια πόσο άχρηστη είμαι σε όλα τα θέματα. Ακόμα και για τα σεξουαλικα κατηγορεί εμένα και μου λέει να πάω να κοιταχτώ σε γιατρό, επειδή ο ίδιος δεν ξέρει και δεν καταφέρνει να με ικανοποιήσει. Πλήρης συναισθηματική απουσία και έλλειψη υποστήριξης, ο, τι κι αν τον ρωτήσω σχετικά με τη σχολή μου /μέλλον μου λέει απλά να κάνω ο,τι νομίζω. Επίσης έχει και απαίτηση να κάνω το νοικοκυριό του σπιτιού του, ενώ εκεί μετά βίας μένω μια φορά το μήνα, ενώ με τη σχολή και τη δουλειά μου είμαι στο πόδι 15 ώρες την ημέρα. Όταν μιλάμε δε, η συζήτηση είναι πάντα μονόλογος, δεν έχει ποτέ τίποτα να μου πει εκτός από το να επαναλάμβανει συνέχεια τα ίδια θέματα που "απασχολούν" τον ίδιο, άσχετα τι του λέω εγώ.

Είμαστε 7 μήνες μαζί,είμαστε και οι δύο κοντά στην ηλικία των 30. Πριν 3 μήνες του είπα ότι είμαι ερωτευμένη μαζί του, εκείνος μου είπε ότι έχει κι εκείνος συναισθήματα για μένα απλά δεν βρίσκεται στη ίδια ταχύτητα με μένα, δηλαδή με λίγα λόγια είναι κοντά στο να με ερωτευτεί γιαυτό δεν έχει πει ακόμα ότι είναι ερωτευμένος μαζί μου. Σκέφτηκα ότι ίσως να ήταν νωρίς για αυτόν να το νιώσει και έτσι συνεχίσαμε. Όμως, τώρα που είμαστε 7 μήνες μαζί, δεν το έχει πει ακόμη, παρόλο που περνάμε γενικά καλά και με κάνει να γελαω, μπορεί να έχουμε κάποιες διαφωνίες αλλα γενικότερα είμαστε καλά μαζί. Μήπως χάνω τον χρόνο μου περιμένοντας να μου το πει; Γενικά στα ζευγάρια τα συναισθήματα πρέπει να είναι αμοιβαία, το λέω πάντα αυτό, αλλα δίνω και λίγο χρόνο στον άλλον. Όμως, αν πέρασαν οι μήνες και δεν είπε κάτι, να ανησυχήσω; Δεν μου έχει ξανά συμβεί κάτι τέτοιο και σκέφτομαι μήπως να τον ρωτούσα τι νιώθει; Ποια η γνώμη σας; Ευχαριστώ!

Μολις χώρισα απο τον πιο τοξικό άνθρωπο εβερ.. Ηθελε να μου κανει κουμαντο σε ολα και μια ηταν γλυκος μια ηταν πολυ κακος..Κατέληξε σε βρισιδια και οτι εννοειται ότι φταίω εγω παλι απο μεριας του χαχα.. Παρ ολα αυτα νιώθω πολυ περίεργα δεν εχω κλαψει νιωθω μια ανακουφηση αλλα δεν ξερω.. Στειλτε μ τη θετικη σας ενεργεια. Ευχαριστω