ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γνωριμία από το διαδίκτυο, μεγάλη απόσταση και τα λοιπά. Μιλούσαμε κάθε μέρα πηγαίναμε με τα ακουστικά στο κρεβάτι. Για μένα ήταν η πρώτη φορά, όχι η πρώτη φορά σεξ χα χα χα η πρώτη φορά με τόση απόσταση στη μέση. Όταν συναντηθήκαμε κλειστήκαμε μέσα δυο μερόνυχτα, τέτοιο πάθος δεν το ξανάζησα και έχω ζήσει πολλά. Ανατριχιάζω μόνο που το σκέφτομαι άξιζε η αναμονή και τώρα θα ρωτήσω αν υπάρχει μηνιαία για αεροπορικά.

Την είδα να έρχεται από και όταν μου χαμογελασε κοπηκαν τα ποδια μου. Ένα μικροσκοπικο παραμυθενιο πλασματακι. Φόραγε μια θαλασσί μπλούζα και ένα μαυρο παντελόνι, οι μάυρες μπούκλες τις ήταν ελευθερες και πλαισίωναν το λευκό της πρόσωπο με τα αμυγδαλωτα μελι ματια και τα βαμμενα χείλη. Ηταν τόσο ανεπιτήδευτη, οι κινησεις τις σαν να απο ονειρο και η φωνη της πολύ γλυκια και μελωδικη . Και το βλεμμα της...Ανεπαναληπτο. Και ο βλάκας εκανα και τον δυσκολο στην αρχη. Θελω και δευτερο και τριτο ραντεβου και σχεση παρακαλω!

Νιωθω μονη .. εδω και ενα χρονδ

Ξαφνικά άρχισα να βλέπω ξανά υπέροχα πλάσματα για κάποιο λόγο, και πραγματικά ζηλεύω τέτοιες παρέες, νομίζω αν είχα και εγώ μια τέτοια παρέα ολα θα ήταν πιο όμορφα, σίγουρα οχι τελεια, αλλά έχεις μια παρέα που θα σε κανει καλα όταν δεν είσαι καλα, που θα γελάτε, θα μένετε σπίτι και θα παράγγελνετε. Πολυ όμορφες τέτοιες παρέες, αληθινές.

Δεν ξέρω γιατί αλλά όταν με καλούν να βγούμε βόλτες απόγευμα, βράδυ με πιάνει ένα άγχος, ένας φόβος για κάτι που δεν μπορώ να εξηγήσω. Εύχομαι κάθε φορά να μην μου λένε να βγούμε. Όταν όμως τελικά βγω περνάω πολύ όμορφα και νιώθω αλλιώς αλλά μέχρι να συμβεί αυτό δεν ξέρω, δεν θέλω να βγαίνω. Απλά ήθελα να το βγάλω από μέσα μου..

Ήμουν χθες βράδυ σε ένα ροκ μπαρ μς τις φίλες μου και πήγα στην τουαλέτα εκεί συνάντησα έναν άνδρα γύρω στα τριάντα με τριανταπέντε με τον οποίο ανταλλάξαμε κανά δυό ματιές. Όταν βγήκα από την τουαλέτα προσπάθησα να εντοπίσω με τα μάτια μου το τραπέζι του και τα κατάφερα! Τον κοιτούσα και με κοιτούσε για τις επόμενες δύο ώρες αλλά κανείς δεν έκανε κίνηση. Κάποια στιγμή τον είδα να φεύγει και ένιωσα τοοοοοοοοόσο ηλίθια που δεν έχω μάθει να τολμάω στην ζωή μου...Σκέφτομαι να ξαναπάω το επόμενο Σάββατο μπας και τον ξανασυναντήσω.

Είχα σχέση από απόσταση δυο χρόνια. Τον γνώρισα στο διαδίκτυο βρεθήκαμε αρέσαμε και από κοντά ο ένας στον άλλο και συνεχίσαμε. Μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια συναντηθήκαμε ελάχιστα. Οι δουλειές μας και η μεγάλη απόσταση δεν ευνοούσαν περισσότερες ουσιαστικές επαφές. Τον Απρίλη χώρισα, νόμιζα πως ήταν καλύτερα έτσι γιατί προτιμώ να έχω κάποιον κοντά μου και όχι να μιλάμε συνέχεια στο τηλέφωνο. Ένιωθα πολλά πράγματα για εκείνον αλλά είχα φτάσει στα όριά μου. Από τότε που χώρισα βγήκα τρία ραντεβού αλλά με κανέναν δεν προχώρησα. Δεν άξιζε τον κόπο και βλέπω πως άντρα σαν τον πρώην μου δύσκολα θα βρω, ίσως και ποτέ. Έπρεπε όμως να ζήσουμε σε απόσταση άλλα δυο χρόνια και μου φαινόταν πάρα πολύ. Τώρα όμως μετάνιωσα ο καιρός περνάει ίσως να είμαι και σε πέντε χρόνια ακόμη μόνη μου. Δεν θα έκανα ξανά το ίδιο λάθος αν είχα την ευκαιρία. Να του στείλω; Φοβάμαι μήπως σκεφτεί ότι είχα κάποιον άλλον στο μεσοδιάστημα ενώ δεν είχα. Ίσως να μην με εμπιστεύεται πια και δεχτεί να συνεχίσουμε ενώ να ψάχνει ταυτόχρονα κάτι άλλο. Μπορεί να βρήκε άλλη στο μεταξύ, δεν ξέρω τι κάνει δεν έχουμε κοινούς γνωστούς για να ρωτήσω εκείνος δεν είναι στα σόσιαλ. Πως να τον πείσω για τις προθέσεις μου αν είναι ακόμη ελεύθερος; Τι να του γράψω; Του είχα πει πως μου φαινόταν πολλά τα δυο χρόνια, θα μου πει πως αυτό δεν άλλαξε ενώ τώρα είμαι αποφασισμένη να περιμένω αρκεί να μου δώσει ευκαιρία. Έδειχνε να με θέλει πολύ ήταν εκδηλωτικός και έδειχνε ενδιαφέρον για μένα.Δεν ξέρω τι να κάνω τον θέλω οπωσδήποτε πίσω, ηλικίες 43 και 42.

Να είσαι στη ίδια πτήση με την πρώην, που χωρίσατε πριν 3 μήνες, όχι καλά, και σε αγχονουν οι πτήσεις...Αξία ανεκτίμητη

Και τοσα κοκκινα μηλα γυρω μου εγω διαλεξα το σωστο δρομο και δουλεψα και κουραστηκα και προσπαθουσα για ολα και για ολους. Και ο σωστος δρομος μου απαντησε ΟΧΙ θα φας κι αλλα σκατα. Και τα εφαγα και τα τρωω.

Νομιζω ωρες - ωρες οτι ειμαι υπερ ανθρωπος. Πως αραγε αντεχω,ανεχομαι 20 χρονια βλακες, χειριστικους και κακους ανθρωπους χωρις να τους προσβαλω;;; Θελει δυναμη αυτο!!! Α, και αν τους κανεις ( που εχω καταφερει ) να αναθεωρησουν και να ζητησουν συγγνωμη , τοτε εισαι Ηρωας ή Αγιος ανθρωπος... Τελικα αν εχεις καλοσυνη και αγαπη μεσα στην ψυχη σου, μπορει να απογοητευθεις ή να χασεις μαχες αλλα στο τελος κερδιζεις τον " πολεμο " που σου εκαναν!